Newsletter

Συμπληρώστε το e-mail σας και διαβάστε το καθημερινό newsletter από το dictyo.gr
  
  
  
Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Μάιος 2015 - ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ dictyo.gr

 

Σύνήθως λέμε, κατ’ ευφημισμόν, ότι «δανειζόμαστε» μια πετυχημένη διατύπωση που βρίσκουμε στο κείμενο κάποιου άλλου, όταν στην πραγματικότητα απλώς την οικειοποιούμαστε χωρίς να ρωτήσουμε. 
Δεν θα πω, λοιπόν, ότι «δανείζομαι» τον σημερινό τίτλο της στήλης από πρόσφατο άρθρο του Γιόσκα Φίσερ για την Ελλάδα ― διότι το δάνειο προϋποθέτει τη συναίνεση εκείνου που το χορηγεί, καθώς και την υπόσχεση του δανειολήπτη ότι θα το επιστρέψει, ενώ τίποτε από τα δύο δεν ισχύει εδώ.

Του βούτηξα, λοιπόν, τον εύστοχο τίτλο· και ο λόγος είναι ότι, με την ανάλυση που κάνει στο συγκεκριμένο άρθρο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο Φίσερ, ιδρυτής των Πρασίνων στη Γερμανία και πρώην υπουργός Εξωτερικών, πετυχαίνει διάνα τον στόχο. 
 

Δεν πρέπει να εκπλήσσει η ευστοχία του, διότι αυτός έχει κάνει ολόκληρη τη διαδρομή από την Αριστερά προς την πραγματικότητα: ξεκίνησε από κάποια μαοϊκή φράξια τον Μάιο του 1968, για να καταλήξει ως ο άνθρωπος που εξημέρωσε τους οικολόγους και τους έκανε αξιοσέβαστο κόμμα. 
 

Αν κάποιος μπορεί να καταλάβει, ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, το πραγματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνησης πλέον, είναι αυτός.

Οι Ντάισελμπλουμ, Ντράγκι και οι λοιποί τεχνοκράτες, όλοι τους άνθρωποι που έχουν ανατραφεί και εξελιχθεί σε περιβάλλον πραγματισμού, δεν μπορούν να συλλάβουν σε τι οφείλεται η παραλυσία του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο δίλημμα που ορθώνει μπροστά του η πραγματικότητα.

Αναρωτιούνται μήπως υπάρχει «κάποιο σχέδιο πίσω από την τρέλα», όπως αναρωτιέται και ο Πολώνιος για τον Αμλετ, επειδή δεν έχουν την εμπειρία και, προφανώς, ούτε τη φαντασία να δουν τον κόσμο με τα μάτια εκείνου που διάλεξε να ζει οχυρωμένος εκτός πραγματικότητας. 
 

Ο Γιόσκα Φίσερ, όμως, μπορεί· και το αναπτύσσει πάρα πολύ ωραία στο άρθρο του.

Υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, «δεν μπορεί να ξεφύγει από τον φανταστικό κόσμο ενός θεωρητικού συστήματος [...] δεν μπορούν να δουν πέρα από τον ορίζοντα της προέλευσης του κόμματός τους και από τον ριζοσπαστικό ακτιβισμό της αντιπολίτευσης».

Περιγράφει, δηλαδή, ανθρώπους εκτός πραγματικότητας.

Εχει δίκιο. 
 

Η Αριστερά όταν ασκείται ως επάγγελμα (δεν το λέω υποτιμητικά: στις μέρες μας, η πολιτική είναι επάγγελμα) και, ειδικά, μέσα στο οικονομικό περιβάλλον της ευμάρειας που παρέχει ο καπιταλισμός έχει την τάση να απομακρύνεται από την πραγματικότητα. 
 

Η Αριστερά, σε τέτοιες συνθήκες, θυμίζει κάποιον ο οποίος απολαμβάνει την άνεση των καθισμάτων του αυτοκινήτου του, τις δερμάτινες ταπετσαρίες και το ξύλο τριανταφυλλιάς στο καντράν, αλλά θεωρεί δεδομένη τη μηχανή από κάτω και δεν θέλει να ξέρει τίποτε γι’ αυτή. 
 

Τέτοιου είδους Αριστερά είναι η «πρώτη φορά Αριστερά» στην Ελλάδα. 
 

Η πραγματικότητα γι’ αυτούς βρισκόταν (για πολλούς εξακολουθεί να βρίσκεται) εκεί όπου οι μεσαιωνικοί χάρτες σταματούσαν, επειδή τελείωνε ο τότε γνωστός κόσμος, και έγραφαν στα λατινικά: «Εδώ κατοικούν δράκοντες».

Στα όνειρα της αντιπολίτευσης, που συντηρεί ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ, η πραγματικότητα παρεισφρέει σαν εφιάλτης, όπως στο διήγημα του Χούλιο Κορτάσαρ με τον τίτλο «The night face up». 
 

Το θυμίζω στα γρήγορα: μετά από ένα ατύχημα με μοτοσικλέτα, ένας άνθρωπος ξυπνά τραυματισμένος στο νοσοκομείο. Δυσκολεύεται να κοιμηθεί, γιατί ξυπνά διαρκώς με τον ίδιο εφιάλτη, ότι είναι πολεμιστής στην προκολομβιανή Αμερική και τον έχουν αιχμαλωτίσει οι Αζτέκοι, για να τον θυσιάσουν. Το δράμα της αιχμαλωσίας του εκτυλίσσεται σε κάθε φάση του εφιάλτη, ώσπου φθάνει η ώρα που ο Αζτέκος ιερέας του ξεριζώνει την καρδιά και, τότε, καταλαβαίνει ότι ο εφιάλτης ήταν η πραγματικότητα, ενώ η μοτοσικλέτα, το νοσοκομείο και οι νάρθηκες ήταν ένα ευχάριστο όνειρο...

Η διαφορά με το διήγημα του Κορτάσαρ είναι, ωστόσο, ότι τον εφιάλτη του ΣΥΡΙΖΑ τον ζούμε όλοι, ακόμη και εκείνοι που τον ψήφισαν με ενθουσιασμό.

Διότι αυτό σημαίνει το 82% που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις η τάση υπέρ της παραμονής στο ευρώ. (Το υπόλοιπο 18% είναι η πραγματική δύναμη της άκρας Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς μαζί...).

Ολοι, φέρ’ ειπείν, παρακολουθούμε τον Ντάισελμπλουμ να λέει με απόλυτη φυσικότητα ότι, ναι, η Ευρωζώνη ετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα.

Ολοι, επίσης, περιμέναμε ότι στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Πέμπτης θα συζητούσαν τα μέτρα που προτείνουν στους εταίρους για να επιτευχθεί συμφωνία. 
 

Τίποτε γι’ αυτά, ωστόσο, δεν ελέχθη, διότι τα μέτρα δεν είχαν ακόμη συμφωνηθεί με τους εταίρους. (Ο,τι, δηλαδή, συνέβαινε και με την προηγούμενη κυβέρνηση...).

Ολα αυτά και άλλα τόσα που συμβαίνουν καθημερινά είναι στάδια στην εξέλιξη του εφιάλτη που αναδεικνύεται ως η πραγματικότητα μέσα στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κυβερνήσει.

Η πραγματικότητα αυτή λέει ότι ή θα συμμαζέψουμε την οικονομία εντός των κανόνων του ευρώ ή θα πάμε στο χάος με οδηγό τον φάρο της σκέψης του Λαφαζάνη. 
 

Ο,τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση σε άλλους τομείς (π.χ., στην Παιδεία) είναι σοσιαλιστικές κατεδαφίσεις, των οποίων το κόστος ίσως τώρα δεν φαίνεται, αλλά θα συνειδητοποιηθεί και θα καταβληθεί στο μέλλον. 
 

Μπροστά στο ουσιώδες δίλημμα, όμως, μένει παράλυτος. 
 

Θα πάει με το 80 ή με το 20%; 
 

Αν αποφασίσει να πάει εκεί που θέλει το 80%, η στροφή πρέπει να γίνει απότομα, γιατί δεν υπάρχει χρόνος· και αν, τελικά την πάρει, είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλήξει στραπατσαρισμένος στον κορμό ενός δέντρου. 
 

Γι’ αυτό και, από όλα τα στάδια του εφιάλτη ώς τώρα, το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τώρα επιλέγει να κάνει ξανά την εμφάνισή του ο Λαφαζάνης ως οιονεί αρχηγός του κόμματος της δραχμής, μέσω της ιστοσελίδας της Αριστερής Πλατφόρμας. 
 

Το κάνει, προδήλως, όχι επειδή περιμένει ότι θα κερδίσει πιστούς με την κωμικά αφελή περιγραφή του μέλλοντος της Ελλάδας εκτός Ευρώπης που παρουσιάζει στο άρθρο του. 
 

Το κάνει για να επιτείνει την παραλυσία του Τσίπρα, ο οποίος θέλει αλλά πώς θα τολμήσει...



Σ.Κασιμάτης
kathimerini.gr
Κατηγορία Πολιτική

 

Ποιος φταίει που δεν έχουμε ακόμα συμφωνία με τους "θεσμούς"; Φταίει ο Σόιμπλε που είναι αδιάλλακτος.
 
Και γιατί να φταίει ο Σόιμπλε; Φταίει ο Βαρουφάκης.
 
Και γιατί να φταίει ο Βαρουφάκης; Φταίει ο Ντράγκι.
 
Και γιατί να φταίει ο Ντράγκι; Φταίει ο Λαφαζάνης και η Αριστερή Πτέρυγα.
 
Και γιατί να φταίει ο Λαφαζάνης; Φταίει το ΔΝΤ.
 
Και η μετάθεση ευθυνών συνεχίζεται.
 
Blame game το λένε οι Αμερικανοί.
 
Ρίξε την ευθύνη στους άλλους, να καθαρίσεις.
 
Μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός μένει στο απυρόβλητο. Εκείνος κάνει ότι μπορεί για να μεταπείσει τους εταίρους, να σαγηνεύσει την Μέρκελ και να την κάνει σύμμαχο, να συμβιβάσει με τις απαραίτητες υποχωρήσεις που πρέπει να γίνουν την εσωκομματική του αντιπολίτευση.
 
Ετσι, ότι και να συμβεί, ο ίδιος και η ομάδα των "προεδρικών" στον ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρηθεί να μείνει εκτός ευθυνών. Είτε επιτευχθεί συμφωνία, είτε πάει η χώρα στα βράχια.
 
Γιατί ο κ. Τσίπρας, δεν έχει στο μυαλό του μόνο την διαπραγμάτευση και την κατάληξή της, αλλά και πώς αυτή θα επηρεάσει το μέλλον της κυβέρνησής του και κυρίως του ίδιου προσωπικά. Ο πρωθυπουργός είναι πολύ σκληρός πολιτικός παίκτης. Και το έχει αποδείξει αυτό πριν ακόμα αποκτήσει την εμπειρία που του προσδίδει η ηγετική θέση που πλέον κατέχει. Οσοι διαφωνούν, ας θυμηθούν τα πολιτικά θύματα που έχει αφήσει πίσω του κατά την ανέλιξή του προς την εξουσία. Αυτό δεν είναι απαραίτητα μεμπτό, άλλωστε αν δεν έχεις τη δυνατότητα να επιβληθείς χωρίς συναισθηματισμούς δύσκολα μπορείς να φτάσεις στην πολιτική κορυφή.
 
Ωστόσο, το λάθος που κάνει ίσως λόγω απειρίας, είναι ότι μόλις βρεθείς στην κορυφή, την ίδια στιγμή αρχίζει και η αντίστροφη πορεία σου.
 
Και δεν είναι διόλου μακρινή η ώρα που όλοι όσοι σήμερα τον χειροκροτούν, θα τον οικτρίζουν.
 
Γιατί αυτό θα συμβεί αν δεν καταφέρει να συναισθανθεί την ιστορική ευθύνη που καλώς ή κακώς βρίσκεται στις δικές του πλάτες, για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
 
Η συγκυρία που τον έφερε στην εξουσία, ως ένα άφθαρτο και φρέσκο πολιτικό πρόσωπο που θα μπορούσε να κομίζει κάτι νέο, δυστυχώς γι αυτόν συνοδεύεται και από την αναγκαιότητα λήψης επώδυνων αποφάσεων.
 
Ο ίδιος δημιούργησε προσδοκίες και υποσχέθηκε "θαύματα" που δεν μπορεί να εκπληρώσει.
 
Και τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης.
 
Η ελπίδα του ότι θα κατορθώσει με ακροβασίες να κερδίσει πολιτικό χρόνο λειτούργησε κατ´ αρχήν, αλλά έφτασε ο χρόνος αυτός στο τέλος του.
 
Εδώ και τώρα για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Ανδρέα που προσπαθεί επικοινωνιακά να μιμηθεί, πρέπει να λάβει αποφάσεις. Να οδηγήσει τη χώρα σε ένα βιώσιμο αύριο.
 
Πολιτικά θα υποστεί φθορά. Αυτό είναι βέβαιο.
 
 Όμως δεν πρέπει να ξεχνά ότι κυβερνά στο όνομα ενός λαού που επιθυμεί την παραμονή του στην Ευρωζώνη.
 
Ισως μάλιστα να χρειαστεί κάποια στιγμή να στηρίξει και μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αν κομμάτι του κόμματός του δεν ακολουθήσει το επώδυνο δρόμο.
 
Μπορεί να χρειαστεί υπό προυποθέσεις ακόμη και να παραδώσει την πρωθυπουργία. Αλλά θα έχει πετύχει δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Την επιβίωση της χώρας και την προσωπική του πολιτική επιβίωση. Βρίσκεται σε μία ηλικία που αν δείξει ωριμότητα και πολιτική αυτοθυσία, ίσως να αποτελέσει μελλοντικά ένα κεφάλαιο για τη χώρα.
 
Αλλιώς να ξέρει ότι θα βυθιστεί μαζί με το καράβι. Δεν θα το αποφύγει...
 
 
Δ.Παπακωνσταντίνου
capital.gr
Κατηγορία Πολιτική

 

«Δεν αναγνωρίζω στην κυρία Μέρκελ το προνόμιο να είναι κάτι ξεχωριστό από τους υπόλοιπους ηγέτες της Ε.Ε. και, ως εκ τούτου, δεν βρίσκω λόγο να προστρέξω σε συνάντηση μαζί της», δήλωνε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, παραμονές των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. 

Ηταν μια πάγια θέση που επαναλάμβανε με κάθε αφορμή προεκλογικά, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να απευθυνθεί προσωπικά στη Γερμανίδα καγκελάριο για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος, αλλά θα διαπραγματεύεται με τους θεσμούς και με το σύνολο των ηγετών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με συνεργάτες του, «βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με την κ. Μέρκελ» για να πετύχει αυτό που έχει περιγράψει ως «πολιτική απόφαση», προκειμένου να ξεπερασθούν τα προσκόμματα της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς και η επιμονή των τεχνικών κλιμακίων σε αριθμούς.
 
Καθώς η κυβέρνηση συμπληρώνει 100 ημέρες βίου, δεν είναι αυτή η μόνη ανατροπή σε όσα σχεδίαζε και σε όσα τελικά πράττει.

Η αμείλικτη πραγματικότητα επιφέρει ανατροπές, πισωγυρίσματα, καθυστερήσεις.

Το ορόσημο των 100 ημερών συνοδεύθηκε από την παραδοχή ότι έγιναν λάθη στη διαπραγμάτευση και στην τακτική που ακολουθήθηκε, παραδοχή που αποτυπώθηκε με το «ψαλίδισμα» του Γιάνη Βαρουφάκη, όσον αφορά την ευθύνη διαπραγμάτευσης, και την εύσχημη απομάκρυνση συνεργατών του από τη διαπραγματευτική ομάδα.

Οι εκτιμήσεις, οι σχεδιασμοί και η στρατηγική που είχε στο μυαλό του ο κ. Τσίπρας, προφανώς, δεν επιβεβαιώθηκαν στην πράξη. Ενα κεντρικό σημείο του σχεδιασμού του κυβερνητικού επιτελείου ήταν η διαμόρφωση ενός μετώπου του Νότου, που θα ισχυροποιούσε την ελληνική θέση.

Πίστευαν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ότι η Ευρώπη αναμένει ένα σινιάλο, την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, για να συνταχθεί πίσω από τη νέα ελληνική κυβέρνηση στη διεκδίκηση ενός διαφορετικού μείγματος πολιτικής.

Η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική. 
 
Ο κ. Τσίπρας, στις συναντήσεις που είχε με τον Ματέο Ρέντσι στην Ιταλία και τον Φρανσουά Ολάντ στη Γαλλία, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, εισέπραξε πολλή συμπάθεια και κατανόηση, αλλά τίποτε περισσότερο. 
 
Το σταθερό μήνυμα όλων ήταν ότι η Αθήνα θα έπρεπε να τα βρει κινούμενη στην πεπατημένη, υλοποιώντας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.
 
Οι άλλες δύο χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, Ισπανία και Πορτογαλία, εμφανίσθηκαν, σχεδόν ανοιχτά, εχθρικές έναντι των διεκδικήσεων της ελληνικής κυβέρνησης, όπως φάνηκε από τη στάση τους στα Eurogroup που ακολούθησαν.

Κινήσεις προς τρίτους

Την ίδια στιγμή, αν και η επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν και παραμένει ότι αναζητεί λύση εντός της Ευρώπης, έγιναν διερευνητικές κινήσεις προς τρίτους, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχει διάθεση και δυνατότητα οικονομικής συνδρομής, που θα έδινε χρηματοδοτική ανάσα και ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Αθήνας. Ρωσία, Κίνα, ακόμη και το Ιράν, ήταν οι προορισμοί. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, πενιχρά, όσον αφορά τις προοπτικές άμεσης ροής χρηματοδότησης, κατά κύριο λόγο με τη μορφή επενδύσεων.

Στο εσωτερικό, η ορμή με την οποία ξεκίνησε η νέα κυβέρνηση πολύ γρήγορα ανακόπηκε. 
 
Κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας είχε αναφέρει ότι ήταν έτοιμα προς άμεση κατάθεση δύο νομοσχέδια: για την ανθρωπιστική κρίση και για την προστασία πρώτης κατοικίας και τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων. 
 
Το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση ψηφίστηκε, αν και με κάποια καθυστέρηση. Η μορφή με την οποία έφτασε στη Βουλή, ωστόσο, είχε πολύ περιορισμένες πρόνοιες και παροχές, σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες. 
 
Η ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων και η προστασία πρώτης κατοικίας παραμένουν σε εκκρεμότητα, καθώς είναι από τα θέματα που συζητούνται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. 
 
Το ίδιο και οι υποσχεθείσες αλλαγές στα εργασιακά, η προοπτική αποκατάστασης των πρότερων ρυθμίσεων.

Η αύξηση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, από άμεσης υλοποίησης μέτρο, μετετράπη σε σταδιακής, μέχρι το 2016, ενώ άδηλη παραμένει η τύχη της χορήγησης 13ης σύνταξης. 
 
Από τις πιο σημαντικές υπαναχωρήσεις είναι αυτή σε σχέση με τον ΕΝΦΙΑ. Η κατάργηση του φόρου και η αντικατάστασή του από φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, με παράλληλη αλλαγή των αντικειμενικών αξιών, ήταν από τις «σημαίες» του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Ο φόρος, όπως όλα δείχνουν, παραμένει για το 2015, ενώ έχει σχεδόν εκλείψει οποιαδήποτε αναφορά σε επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. 
 
Η κυβέρνηση νομοθέτησε τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών και έφερε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την επανασύσταση της ΕΡΤ. 
 
Το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών προκάλεσε διπλωματική κρίση με τις ΗΠΑ, που αντέδρασαν στο ενδεχόμενο αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού.

Παρά τους υψηλούς τόνους για αντιμετώπιση της διαφθοράς, της ανομίας, της διαπλοκής, η κυβέρνηση δεν κινήθηκε ακόμα σε αυτά τα μέτωπα, ενώ η κατάργηση προνομίων της εξουσίας και ειδικών παροχών σε υπουργούς και βουλευτές, που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας στις προγραμματικές, επίσης έμεινε υπόσχεση. 
 
Η απόφαση από τη Βουλή εκταμίευσης κονδυλίου για την πληρωμή διοδίων στους βουλευτές, μόλις την περασμένη Πέμπτη, μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση κινείται.
 
 
Δ.Αντωνίου
kathimerini
Κατηγορία Πολιτική

 


Στα άκρα οδηγούνται για ακόμη μια φορά οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και εταίρων, καθώς, το Σάββατο σημειώθηκε ξαφνική εμπλοκή στις συζητήσεις έπειτα από τις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών και κυρίως του ΔΝΤ.

Την Κυριακή, ωστόσο, ήλθαν απανωτές δηλώσεις υπουργών, αλλά και σημαντικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έκαναν λόγο για ρήξη, εκλογές, ακόμη και χρεοκοπία.

Οι δηλώσεις αυτές έρχονται τη στιγμή που οι διαβουλεύσεις συνεχίζονται σε όλα τα επίπεδα, ενώ, ορισμένες, μπορούν να ερμηνευθούν και ως «μήνυμα» προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Μέγαρο Μαξίμου.

Διπλό χτύπημα Λαφαζάνη

Ο υπουργός Παραγωγικής ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, συνέχισε τις παρεμβάσεις του και με δύο συνεντεύξεις του σε κυριακάτικες εφημερίδες έστειλε μηνύματα στους δανειστές και όχι μόνο.

Μιλώντας στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο κ. Λαφαζάνης σχολίασε ότι «Αν δεν μπορέσουμε να πετύχουμε στο να αλλάξουμε θετικά την κοινωνία, το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη», αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο για εκλογές.

Παράλληλα, σε άλλη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Χωνί», ο υπουργός τόνισε ότι συμφωνία μπορεί να υπάρξει μόνο στο πλαίσιο των κυβερνητικών εξαγγελιών.

«Μια συμφωνία με τους “θεσμούς” ή θα είναι συμβατή με τις κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες ή δεν μπορεί να υπάρξει» τόνισε ο ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μίλησε ακόμη και για τις φημολογούμενες κινήσεις περί «οικουμενικής κυβέρνησης» τονίζοντας ότι «μια οικουμενική κυβέρνηση στη χώρα όχι μόνο δεν θα προσέφερε τίποτα το θετικό, αλλά και ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να κατασκευαστεί θα ήταν για να επιβάλλει στον τόπο μια νέα μνημονιακή θηλιά, ίσως χειρότερη από τις προηγούμενες».

Ερωτώμενος αν την απάντηση στις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών μπορεί να τη δώσει ο λαός με εκλογές ή δημοψήφισμα, ο Π. Λαφαζάνης αναφέρει ότι «αυτές τις ώρες μόνο νέες μεγάλες ενωτικές λαϊκές κινητοποιήσεις μπορούν να σώσουν με σιγουριά ξανά την «παρτίδα», να αναζωογονήσουν την ελπίδα και να δώσουν τη δύναμη και την ώθηση στην κυβέρνηση να μην υποκύψει, να αντισταθεί και να εμμείνει μέχρι τέλους στο προοδευτικό ανορθωτικό της πρόγραμμα, δίνοντας προτεραιότητα στην χορήγηση ισχυρής ρευστότητας στην οικονομία, στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και στην ανάπτυξη». «Η επανεμφάνιση στο προσκήνιο ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος – υπογραμμίζει - είναι αυτές τις στιγμές το καλύτερο δημοψήφισμα και η πιο αναβαπτισμένη λαϊκή εντολή και δύναμη για να μην κάνουμε πίσω και η χώρα να προχωρήσει μπροστά».

Βόμβα από Μανιό

Την δήλωση της ημέρας, ωστόσο, έκανε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Μανιός, ο οποίος προειδοποίησε για πιστωτικό γεγονός τις επόμενες δύο εβδομάδες εάν οι δανειστές δεν κάνουν πίσω.

«Αν δεν υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι, σε 15 ημέρες θα έχουμε πιστωτικό γεγονός» είπε ο κ. Μανιός μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.

Φλαμπουράρης: Το αδιέξοδο θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, ο υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης, προειδοποιεί για τους κινδύνους που κρύβει ένα πιθανό αδιέξοδο.

Σε συνέντευξή του στην «Αυγή της Κυριακής» ο υπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Αν οδηγηθούμε σε αδιέξοδο θα ανοίξει ο ασκός του Αίολου, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί επικίνδυνα και η οικονομική, και η γεωπολιτική αστάθεια διεθνώς».

Μήνυμα Γλέζου: Ούτε βήμα πίσω

Την ίδια ώρα, ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος πραγματοποίησε παρέμβαση στη Γερμανία για τις πολεμικές αποζημιώσεις, ενώ στέλνει ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση μέσω της κίνησης Ενεργοί Πολίτες.

Σε κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της πολιτικής κίνησης της οποίας ηγείται το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς τονίζεται ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω σχετικά με τις νέες απαιτήσεις των εταίρων.

Μπαράζ επαφών ετοιμάζει ο Τσίπρας

Μέσα σε αυτό το κλίμα, και ενώ οι πυρετώδεις διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, ο πρωθυπουργός πιθανόν θα αναλάβει πρωτοβουλίες για να βρεθεί η χρυσή τομή για συμφωνία.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει σειρά επαφών στην Ευρώπη για να αμβλύνει τις διαφορές επενδύοντας για ακόμη μια φορά στην προσπάθεια εξεύρεσης πολιτικής λύσης.
Κατηγορία Πολιτική
 
Πιστή στην τακτική της να δημιουργεί συνεχώς αίσθηση αισιοδοξίας περί επικείμενης συμφωνίας με τους εταίρους, πάντα μέσα στο πλαίσιο των «κόκκινων γραμμών» που εκείνη οριοθετεί, η κυβέρνηση εκπέμπει πάλι ανάλογα σήματα. 
Μέσα στην εβδομάδα που τελείωσε, άντε την εβδομάδα που αρχίζει, ανέμενε την υπογραφή συμφωνίας ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη της προηγούμενης Δευτέρας. 
 
Υπήρξε και μία κινητικότητα στη διάρκεια της εβδομάδας με σχετικό πολυνομοσχέδιο με μέτρα, που όλο συζητιόταν, καταρτιζόταν, κατετίθετο, αποσυρόταν και πάντως ποτέ δεν παρουσιαζόταν ή έφτανε στη Βουλή, οπότε όλοι αναμένουν ότι η συμφωνία με τους εταίρους είναι προ των πυλών. 
 
Και όταν άφηναν να εννοηθεί στις ξεχειλισμένες από αισιοδοξία προβλέψεις τους διάφοροι
κυβερνητικοί ότι η συμφωνία είναι προ των πυλών, περιελάμβαναν ακόμη και τη σύγκληση έκτακτου Eurogroup αύριο για να αποφανθεί ανάλογα.

Μακάρι να επαληθευτεί η διάχυτη κυβερνητική αισιοδοξία. 
 
Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα υπήρχαν και αντίθετα σημάδια. Υπήρχαν αντικρουόμενες δηλώσεις, εκδηλώθηκαν αρνητικές διαθέσεις, παρατηρήθηκαν πισωγυρίσματα, διαψεύστηκαν ελπίδες, κυκλοφόρησαν κομματικές αφίσες με σύνθημα «Ούτε ένα βήμα πίσω» ή κάτι παρόμοιο, διαπιστώθηκε αμηχανία έως και αδυναμία λήψης απόφασης από το Μαξίμου. 
 
Επικράτησε δηλαδή το γνωστό «φλαμπουράρειο» κλίμα του ήξεις αφήξεις, της αοριστίας, της θολούρας και της επιμονής ότι κάποια στιγμή οι εταίροι δανειστές θα προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της κυβέρνησης.
 
Ισως γιατί θα απελπιστούν, θα κουραστούν, θα βαρεθούν και θα κάνουν πίσω, αφού το μόνιμο χαρακτηριστικό τους είναι η επιδίωξη συμβιβασμού μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. 
 
Κάποια στελέχη μάλιστα υποστήριξαν πως αν η κυβέρνηση αναβαπτιστεί με δημοψήφισμα ή με εκλογές, τότε σίγουρα «οι άλλοι» θα υποκύψουν μπροστά στην εκ νέου εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση των Ελλήνων...

Σε όλα αυτά είναι καλό να επισημανθούν οι αντιδράσεις της άλλης πλευράς, που παραμένει στις θέσεις της. Επιμένει δηλαδή στις διαδικασίες και στους όρους οι οποίοι έχουν τεθεί, προκειμένου να προχωρήσει σε εκταμιεύσεις προς την Ελλάδα. 
 
Επομένως το αδιέξοδο είναι μπροστά, αλλά επειδή ακόμη οι εξελίξεις «τρέχουν» και όλοι τρέφουν μια μικρή ελπίδα ότι θα βρεθεί λύση και η χώρα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη, κανείς δεν μπορεί και δεν θέλει να πει ακόμη τα πράγματα με το όνομά τους. 
 
Ο φόβος της διάψευσης είναι πάντα υπαρκτός για τους επαγγελματίες παρατηρητές και αναλυτές. 
 
Εστω και αν στην περίπτωση της Ελλάδας βλέπουν ότι η μάχη γίνεται κυρίως για την επίρριψη της ευθύνης, λες και το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο, οπωσδήποτε καταστροφικό για τη χώρα και ίσως –αλλά μόνον ίσως– με αρνητικές συνέπειες για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Το βασικό ερώτημα ήταν από την αρχή και παραμένει, αν αυτή η κυβέρνηση θέλει συμφωνία ή ρήξη, αν πιστεύει ότι το καλύτερο για τη χώρα είναι να παραμείνει στην Ευρωζώνη ή αν νομίζει ότι την περιμένει ένα λαμπρό μέλλον έξω από αυτήν, ενδεχομένως έξω και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ακόμη και από τη Δύση. 
 
Ο Αλ. Τσίπρας και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες διαλαλούν παντού ότι θέλουν λύση μέσα στην Ευρωζώνη, δεν ισχύει όμως το ίδιο για όλους. Αρκεί να ληφθούν υπ’ όψιν οι συνεχείς αρνήσεις τους να λειτουργήσουν στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής προοπτικής, οι δηλώσεις τους, οι συνεντεύξεις και τα γραπτά τους, η πολιτική καταγωγή τους και, βεβαίως, τα πολιτικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ. 
 
Με τέτοια δεδομένα, το καλύτερο που μπορεί να σκεφθεί κανείς είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του κυβερνώντος κόμματος θα ήθελε να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη υπό την προϋπόθεση όμως ότι η Ευρώπη θα αλλάξει και θα έλθει στις δικές του αντιλήψεις. 
 
Αλλωστε, ένας βασικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του προς την εξουσία, και αφού την πήρε, ήταν να αλλάξει την Ευρώπη. 
 
Φυσικά, η όποια σχετική προσπάθεια έκαναν μετά τις εκλογές ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, περιφερόμενοι στις Βρυξέλλες και σε άλλες πρωτεύουσες, κατέληξε σε οικτρή αποτυχία και η Ευρώπη παραμένει αμετακίνητη στους δικούς της κανόνες.

Οσοι περιμένουν από τον Αλ. Τσίπρα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να αναλάβει πρωτοβουλίες ως πρωθυπουργός, καλό θα ήταν να σκεφθούν ότι ίσως και να μην μπορεί. 
 
Σε κόμματα όπως το δικό του, οι αποφάσεις είναι συλλογικές, εξ ου η αμηχανία, οι παλινωδίες, η συνεχής προσπάθεια να κερδηθεί χρόνος, που όμως ουσιαστικά είναι χαμένος. 
 
Το πρόβλημα είναι βαθιά δομικό. 
 
Και συμφωνία να γίνει λοιπόν, ποιος θα την υλοποιήσει;


Α.Στάγκος
kathimerini
Κατηγορία Πολιτική
 
Θυμάμαι την πολύ πετυχημένη διαφήμιση των ΑΝΕΛ προεκλογικά. Τον κ. Καμμένο να καθοδηγεί τον «μικρό Αλέξη», ώστε να μην εκτροχιάζεται το παιδικό τρένο που οδηγούσε. 
Η διαφήμιση προκαθόριζε τον ρόλο των ΑΝΕΛ στην περίπτωση που θα συγκυβερνούσαν με τον ΣΥΡΙΖΑ· κάτι που μας επιφύλαξε η μοίρα. 
 
Ο κ. Καμμένος αυτοπροβαλλόταν ως τροχοπέδη του ΣΥΡΙΖΑ και ως εγγυητής μιας διακυβέρνησης χωρίς ακρότητες και επικίνδυνους ακροβατισμούς. Προσωπικά πιστεύω ότι η διαφήμιση αυτή συνέτεινε σε μεγάλο βαθμό στο να ξεπεράσουν οι ΑΝΕΛ το 3%, που προεκλογικά ήταν εξαιρετικά αβέβαιο, και να μετάσχουν στην κυβέρνηση. 
 
Επιπλέον δε, ξεπέρασαν την έντονη δυσφορία της Αριστερής Πλατφόρμας, που θεωρούσε το κόμμα
αυτό «υπερπατριωτικό και αλλοπρόσαλλο». Και φυσικά, «περισσότερο δεξιό» απ’ το «Ποτάμι». 
 
Φαίνεται, όμως, ότι ο κ. Τσίπρας ήξερε τι έκανε. 
 
Προτίμησε τον αλλοπροσαλλισμό από την εγνωσμένη μετριοπάθεια και ο κ. Καμμένος τον δικαιώνει. 
 
Στην κοινή αντιμνημονιακή τους στάση ο κ. Καμμένος όχι μόνον δεν επιχείρησε να τροχοπεδήσει «το τρένο» σε κάποιους επικίνδυνους χειρισμούς, αλλά συνέπραξε και ο ίδιος στα εκβιαστικά ανοίγματα της εξωτερικής μας πολιτικής. Συχνά και με πρωτοβουλιακό οίστρο. 
 
Τελικά, τα ανοίγματα αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά και άχρηστα, μόνον και μόνον διότι οι «παραλήπτες» τους ζύγισαν περισσότερο τις αντιδράσεις εταίρων και συμμάχων απ’ ό,τι οι εγχώριοι και ανεύθυνοι τολμητίες. 
 
Ως επιστέγασμα έρχεται, τώρα, η σιωπή των ΑΝΕΛ στο «ενδεχόμενο δημοψηφίσματος» που θέτει ο κ. Τσίπρας, για να εκφοβίσει την Αριστερή του Πλατφόρμα. Ανεξαρτήτως αν το πυροτέχνημα αυτό εκραγεί στα χέρια του σημερινού πρωθυπουργού, με ολέθριες συνέπειες όχι μόνον για τον ίδιο, αλλά δυστυχώς και για τη χώρα.

Εκεί, όμως, που ο κ. Καμμένος έχει απεμπολήσει απόλυτα τον ρόλο του συνετού «μηχανοδηγού» είναι η καθολική επικράτηση της Αριστερής Πλατφόρμας στην εσωτερική πολιτική. (Κακώς ο κ. Λαφαζάνης τον θεωρούσε απειλή στις παλαιοκομμουνιστικές του επιδιώξεις, αφού τώρα επιχαίρει για την απρόσμενη «συνεργασιμότητά» του.) 
 
Σιωπή για την κατάργηση όλων των μέτρων της προηγούμενης κυβέρνησης στο μεταναστευτικό, τα οποία ο αρχηγός των ΑΝΕΛ θεωρούσε, ως αντιπολίτευση, άτολμα και ανεπαρκή. 
 
Στο θέμα της αποφυλάκισης του Ξηρού η... παρέμβαση του άλλοτε αμείλικτου διώκτη της τρομοκρατίας ήταν η πρόταση για το «βραχιολάκι». (Την οποία μάλλον θα αποσύρει, αφού ο αρχιτρομοκράτης τη θεωρεί υποτιμητική.) 
 
Παχυλή η ανοχή του κ. Καμμένου και στον ανοιχτό πόλεμο που κήρυξαν οι αριστεροζηλωτές της κυβέρνησης (Λαφαζάνης, Δρίτσας και Σπίρζης) στις ανεξάρτητες αρχές, με πρώτους στόχους την Ανεξάρτητη Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και τη δημιουργία μιας «αυτόνομης αρχής» για τον λιμένα Πειραιώς. 
 
(Πρόκειται για εξάρσεις αντευρωπαϊσμού, αφού το καθεστώς των ανεξάρτητων αρχών διέπεται από ευρωπαϊκούς κανονισμούς και οδηγίες.) 
 
Τέλος, στην «επανασταλινοποίηση» της παιδείας, ο κ. Καμμένος περιορίσθηκε στο να ψελλίσει μια ένσταση, για την κατάργηση της αριστείας. (Φαίνεται να θυμήθηκε πως και ο ίδιος επαίρεται ότι σπούδασε στο ιστορικό Λεόντειο Λύκειο.)

Πιθανότατα θα μου πείτε: 
 
«Καλά όλα αυτά, αλλά ο κ. Καμμένος έχει τη “νωπή εντολή” του 4,75% και 293.000 ψηφοφόρων». Συμφωνώ, αλλά αντιτείνω. Στις εκλογές του 2012 είχε την εντολή του 10,60% και 601.000 ψηφοφόρων. (Συνεπώς, λοιπόν, μάλλον εμείς οι ψηφοφόροι αργούμε να άρουμε την εμπιστοσύνη μας από κάθε λογής αλλοπρόσαλλους.)


Στάμος Ζούλας
kathimerini
Κατηγορία Πολιτική
 
 
Αρκετούς μήνες πριν από τις εκλογές, σε πολλές συσκέψεις κομματικών οργάνων, κι ενώ είχε εδραιωθεί δημοσκοπικά η πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός για το προσωπικό που θα κληθεί να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό και να ανταποκριθεί στο εξαιρετικά δύσκολο έργο της διακυβέρνησης.Η δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ότι το να πάρεις την κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι κυβερνάς, επιβεβαίωσε τους προεκλογικούς φόβους αλλά και το μεγάλο έλλειμμα σε στελεχικό δυναμικό, που συνεχίζεται ακόμη, παρά την «κρατικοποίηση» δεκάδων μελών των κεντρικών οργάνων, της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής. Δύο ήταν τα βασικά προβλήματα που είχε εντοπίσει τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως η επιτροπή που υπό τον Γιάννη Δραγασάκη ετοίμαζε το πρόγραμμα και τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Το πρώτο πρόβλημα ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διέθετε στελέχη με εξειδικευμένες γνώσεις, που θα μπορούσαν να κινήσουν την κρατική μηχανή και –ει δυνατόν– να επιβληθούν πολιτικά και προγραμματικά, καθώς εκφράζονταν φόβοι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν αδύνατο να διοικήσει αποτελεσματικά με το υπάρχον κομματικό δυναμικό σε υπουργεία, φορείς και οργανισμούς. Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η απειρία των κομματικών στελεχών, που ξαφνικά έπρεπε να διαχειριστούν κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τη χώρα. Το πρώτο πρόβλημα λύθηκε εν μέρει με μεταγραφές από πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενώ στον κρίσιμο τραπεζικό τομέα δεν χρειάστηκε να γίνουν πολλά, γιατί η κυβέρνηση χρησιμοποίησε στελέχη που ήδη εργάζονταν ή κινούνταν χρόνια γύρω από τις τράπεζες. Το δεύτερο, όμως, πρόβλημα δεν λύθηκε και αναγκαστικά ως έναν βαθμό μετακινήθηκαν κομματικά στελέχη σε υπουργεία και οργανισμούς, ενώ πολλοί υπουργοί σημειώνουν ότι, παρά το γεγονός ότι ήθελαν έμπιστους συνεργάτες, ο αριθμός που μετακινήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή είναι σχετικά μικρός σε σχέση με τις ανάγκες αλλά και με τα προηγούμενα κυβερνητικά κόμματα. Ωστόσο, ενώ η Πολιτική Γραμματεία ανανεώθηκε ριζικά μετά τις εκλογές, καθώς έφυγαν όλοι οι υπουργοί και τα κορυφαία στελέχη, στην Κεντρική Επιτροπή δεν έγινε καμιά αλλαγή. Κομματικά στελέχη, που ρωτήθηκαν σχετικά, επισημαίνουν ότι ο αριθμός όσων έχουν μετακινηθεί δεν υπερβαίνει τις προβλέψεις του καταστατικού του κόμματος. Είναι αξιοσημείωτο ότι εφτά μέλη της Κ.Ε. προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Περιφέρεια Αττικής, καθώς η κ. Ρένα Δούρου, που εξακολουθεί να είναι μέλος του οργάνου, έχει παραιτηθεί από την Πολιτική Γραμματεία. Πρόκειται για τους Παναγιώτη Αθανασιάδη, Γιάννη Βασιλείου, Γιώργο Γαβρίλη, Κατερίνα Θανοπούλου, Χρήστο Καραμάνο, Ερμίνα Κυπριανίδου και Αγγέλικα Σαπουνά. Στο Μέγαρο Μαξίμου, ως σύμβουλος του πρωθυπουργού έχει μετακινηθεί ο Γιώργος Αλμπάνης, ενώ ο Παναγιώτης Σκούτας είναι διευθυντής του γραφείου του υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά. Ο Γιάννης Θεωνάς, επικεφαλής της ΚΕΔΑ, συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υποδιοικητής του ΙΚΑ επί τρίμηνο αναμένοντας την τοποθέτησή του στη θέση του διοικητή, την οποία διατηρεί ο πρώην ταμίας του ΠΑΣΟΚ Ροβέρτος Σπυρόπουλος, παρά τις εσωκομματικές αντιδράσεις, χάρη στις στενές σχέσεις που έχει με τον Δημήτρη Στρατούλη. Η Ιφιγένεια Καμτσίδου έχει τοποθετηθεί πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, η Φωτεινή Κούβελα γενική γραμματέας Ισότητας, ο Τάσος Μαυρόπουλος είναι γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, ο Γιάννης Μπασκόζος έχει αναλάβει γενικός γραμματέας στο υπουργείο Υγείας, η Πέτη Πέρκα είναι γενική γραμματέας Μεταφορών, ο Κώστας Πουλάκης έχει αναλάβει γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εσωτερικών, ο Τζούλιος Συναδινός γενικός γραμματέας Αθλητισμού και ο μαρξιστής οικονομολόγος Γιάννης Τόλιος τοποθετήθηκε γενικός γραμματέας Βιομηχανίας. Ο Γιώργος Τσίπρας έχει αναλάβει γενικός γραμματέας Οικονομικών Σχέσεων στο υπουργείο Εξωτερικών και ο Αλέξης Χαρίτσης είναι γενικός γραμματέας με τομέα ευθύνης το ΕΣΠΑ. Σημειώνεται ότι πολλά μέλη του οργάνου και των επιτροπών της Κ.Ε. προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όλους τους υπουργούς, ανάλογα με το αντικείμενο, χωρίς να αμείβονται από τα υπουργεία, καθώς η ανάγκη για υποστήριξη της κυβέρνησης με σημειώματα και μελέτες δημιούργησε διάφορα συνδετικά όργανα, που συντονίζονται από τον Αλέκο Φλαμπουράρη από το Μέγαρο Μαξίμου και τον γραμματέα του κόμματος, Τάσο Κορωνάκη. Λίγες ημέρες μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης αποκαλύφθηκε ότι υπήρξε χαώδης αναντιστοιχία μεταξύ των οργάνων του κόμματος και της κυβέρνησης, γιατί η νέα δομή του υπουργικού συμβουλίου και οι αλλαγές που έγιναν προκάλεσαν αρρυθμία στη συνεργασία κόμματος - κυβέρνησης, που λύθηκε εν μέρει με το προαναφερθέν συντονιστικό όργανο. Τέλος, σχετικά με τις διεργασίες που αναμένεται να ενταθούν τις επόμενες ημέρες για την αποδοχή ή όχι μιας συμφωνίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, κομματικά στελέχη επισημαίνουν ότι είναι πολύ πιθανό στο εξής οι ψηφοφορίες της Κ.Ε. να επηρεάζονται από τις θέσεις που κατέχουν τα μέλη του οργάνου στον κρατικό μηχανισμό, χωρίς αυτό να θεωρείται δεδομένο. ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κατηγορία Πολιτική
 
 
Η τακτική του «ράβε ξήλωνε» στο φορολογικό, με ζητούμενο την κατάρτιση μιας πρότασης προκειμένου να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή της τόσο εντός της κυβέρνησης όσο και από τους πιστωτές της χώρας και την αγορά, συνεχίζεται απρόσκοπτα. Η κυβέρνηση, προς το παρόν, μέσω του οικονομικού της επιτελείου, ακολουθεί την τακτική των διαρροών για να σφυγμομετρήσει, σε πρώτη φάση, τις αντιδράσεις της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και της αγοράς.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα ληφθούν μέτρα που θα σπάνε τις «κόκκινες γραμμές», ενώ, όπως όλα δείχνουν, πίσω θα μείνουν και οι προεκλογικές εξαγγελίες για ευνοϊκότερο καθεστώς στη φορολογία ακινήτων και τη φορολογία εισοδήματος. Από την πλευρά τους οι πιστωτές της χώρας ζητούν μέτρα που θα φέρουν «ζεστό» χρήμα στα δημόσια ταμεία και θα καλύψουν το δημοσιονομικό κενό για το 2015. Απορρίπτουν ως μέτρα πρώτης γραμμής όλες τις προτάσεις για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, τις οποίες, ωστόσο, καλωσορίζουν, δεδομένου ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός έχει χαλαρώσει, με αποτέλεσμα τα κρούσματα να έχουν αυξηθεί σημαντικά. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων βρίσκονται η αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ, το ειδικό τέλος διαμονής την τουριστική περίοδο, η αύξηση του φόρου πολυτελούς διαβίωσης, η αναπροσαρμογή της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης για τα υψηλά εισοδήματα και η διατήρηση του ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), που συμβάλλει στον προϋπολογισμό με 2,65 δισ. ευρώ. Ειδικότερα οι προτάσεις της κυβέρνησης και οι θέσεις των θεσμών για τη φορολογία έχουν ως εξής:1. ΦΠΑ
α) Ενιαίος συντελεστής 15% σε ολόκληρη τη χώρα. Το σχέδιο προβλέπει την εφαρμογή του ενιαίου συντελεστή από το δεύτερο εξάμηνο του 2015. Πληροφορίες κάνουν λόγο για συντελεστή 15% ΦΠΑ σε όλες τις υπηρεσίες και τα αγαθά, πλην των φαρμάκων, των τροφίμων και των βιβλίων. Εφόσον κυβέρνηση και θεσμοί καταλήξουν στην εφαρμογή ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ, το όφελος για τα δημόσια ταμεία ενδεχομένως να είναι θετικό. Συγκεκριμένα, θα υπάρξει μια μείωση της τάξεως των 8 ποσοστιαίων μονάδων στα προϊόντα και στις υπηρεσίες που φορολογούνται σήμερα με ΦΠΑ 23% και μία αύξηση 2 ποσοστιαίων μονάδων στην ηλεκτρική ενέργεια, την εστίαση κ.λπ. Ταυτόχρονα καταργείται το ειδικό καθεστώς που ισχύει σήμερα στα νησιά του Αιγαίου, το οποίο προβλέπει μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ κατά 30%. Δηλαδή τα φάρμακα θα φορολογούνται με 6,5%, τα τρόφιμα με 13% και όλες οι υπόλοιπες υπηρεσίες-προϊόντα με 15%. Οι συντελεστές αυτοί θα ισχύουν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Σημειώνεται ότι οι πιστωτές της χώρας θα ήταν θετικοί εφόσον ο ενιαίος συντελεστής διαμορφωνόταν στο 18%. β) Ενιαίος συντελεστής μόνο σε νησιά. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Οικονομικών εξετάζει ένα ακόμη σενάριο το οποίο προβλέπει την καθιέρωση του ενιαίου συντελεστή 15% μόνο στα νησιά, με χαμηλότερους ωστόσο συντελεστές στα τρόφιμα και τα φάρμακα. Το σενάριο αυτό δύσκολα θα γίνει αποδεκτό από τους θεσμούς. γ) Οι θεσμοί επιμένουν να αυξηθεί ο ΦΠΑ στη διαμονή στα ξενοδοχεία από το 6,5% στο 13%. Το μέτρο αυτό υπολογίζουν ότι θα αποφέρει περί τα 250 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.2. Αύξηση του φόρου πολυτελούς διαβίωσης κατά 30%.
Ο φόρος υπολογίζεται με βάση το τεκμήριο διαβίωσης που ισχύει για τα αυτοκίνητα, τις πισίνες και αεροσκάφη, και με την αύξηση κατά 30% θα διαμορφωθεί σε: – 6,5% από 5% επί της αντικειμενικής δαπάνης διαβίωσης (επί του τεκμηρίου διαβίωσης) για Ι.Χ. αυτοκίνητα 1.929 κυβικών εκατοστών και άνω και μέχρι 2.500 κ.εκ. παλαιότητας έως 10 ετών. – 13% από 10% επί της αντικειμενικής δαπάνης διαβίωσης για Ι.Χ. αυτοκίνητα άνω των 2.500 κ.εκ. παλαιότητας έως 10 ετών, για τις πισίνες, τα αεροσκάφη και τα ανεμόπτερα.3. Τέλος διαμονής. Η κυβέρνηση αντί για αναπροσαρμογή των συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά φέρεται να προτείνει την επιβολή τέλους διαμονής στα ξενοδοχεία. Τα σενάρια που επεξεργάζεται η κυβέρνηση είναι πολλά, αλλά δύο είναι το πιθανότερο να εφαρμοσθούν. Το πρώτο προβλέπει την επιβολή τέλους, που θα κυμαίνεται από 1 έως και 5 ευρώ. Το τέλος θα επιβληθεί κατά τη διαμονή σε ξενοδοχειακές μονάδες άνω των 3 αστέρων και δεν θα αφορά μόνο τα ξενοδοχεία των νησιών αλλά όλες τις ξενοδοχειακές μονάδες στην επικράτεια. Το τέλος θα επιβάλλεται για περίοδο έξι μηνών (Απρίλιο - Σεπτέμβριο). Το δεύτερο σενάριο προβλέπει επίσης τέλος διαμονής την τουριστική περίοδο που θα ξεκινά από 3% και θα φθάνει το 5% για ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Το σχέδιο αυτό προβλέπει την επιβολή του τέλους μόνο στις νησιωτικές περιοχές.4. Πλαστικό χρήμα. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να ξεκινήσει πιλοτικά το μέτρο της υποχρεωτικής χρήσης πλαστικού χρήματος σε 23 νησιά. Ολες οι συναλλαγές άνω των 70 ευρώ στα νησιά που έχουν πληθυσμό μεγαλύτερο των 3.000 κατοίκων θα γίνονται με κάρτες, πιστωτικές, χρεωστικές ή προπληρωμένες.5. ΕΝΦΙΑ. Διατήρηση του φόρου ακινήτων με στόχο την είσπραξη και το 2015 ποσού ύψους 2,65 δισ. ευρώ. 6. Εισφορά αλληλεγγύης. Αύξηση των συντελεστών για εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ. Εξετάζεται η αύξηση των συντελεστών κατά 50%.

κάνε κλικ για μεγέθυνση

Κατηγορία Πολιτική
 
 
Άγονος ο «πρώτος γύρος» που ξεκίνησε την Πέμπτη και έκλεισε χθες, χωρίς τα προσδοκώμενα για την Αθήνα αποτελέσματα - Δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια της κυβέρνησης για έκτακτο Eurogroup - Για «αργή πρόοδο» μιλούν οι δανειστές

Αγονος κρίθηκε ο πρώτος γύρος των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους, καθώς οι συνεχείς συνεδριάσεις από την περασμένη Πέμπτη έως και το Σάββατο δεν έφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές κοντά στην διαπραγμάτευση, οι εργασίες διεκόπησαν την Κυριακή, όπως ήταν προγραμματισμένο. Το «ραντεβού» που ήθελε να κλείσει η κυβέρνηση για έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup την Δευτέρα 4  Μαΐου, τελικώς δεν ευοδώθηκε.

Παρόλ' αυτά, η ελληνική αποστολή δεν επιστρέφει απόψε στην Αθήνα, όπως σχεδιαζόταν, αλλά παραμένει στις Βρυξέλλες, καθώς οι συνομιλίες θα συνεχιστούν με τον «δεύτερο γύρο» να ξεκινά αύριο στο Brussels Group. Απώτατος στόχος πλέον, είναι  το προγραμματισμένο Eurogroup της 11ης Μαΐου, αν και παραμένει στο τραπέζι μια έκτακτη συνεδρίαση, πριν την 6η Μαΐου ει δυνατόν.

Πηγές των δανειστών μιλούν για «αργή πρόοδο», ενώ το κλιμάκιο του ΔΝΤ είναι απολύτως αρνητικό για εκταμίευση δόσης, τουλάχιστον εκ μέρους του.

Όπως είναι γνωστό, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ εμφανίζονται αμετακίνητοι σε όσα ζητούν περί ομαδικών απολύσεων και περικοπών στις συντάξεις. Μάλιστα, όπως μεταδίδει από την Ουάσινγκτον ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου, πηγές από το Ταμείο χαρακτηρίζουν «έκπληξη της δεκαετίας» τυχόν υποχώρηση των στελεχών του στα δύο αυτά ζητήματα.

Κυβερνητικές πηγές το βράδυ του Σαββάτου χαρακτήριζαν «ακατανόητη» την επιμονή των εκπροσώπων του ΔΝΤ για τα δύο αυτά θέματα, ενώ πρόσθεταν ότι η επίμονη αυτή θέση εκφράστηκε παρά το γεγονός ότι στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων στα στελέχη του ΔΝΤ παρουσιάστηκαν συγκριτικοί πίνακες από διάφορες χώρες στους οποίους αποτυπώνεται ότι η ανάπτυξη ευνοείται από την παρουσία συλλογικών συμβάσεων. Οι ίδιες πηγές κατέληγαν, δε, ότι για την Ελλάδα το θέμα των συλλογικών συμβάσεων είναι κάτι παραπάνω από «κόκκινη» γραμμή.

Κωστής Χ. Πλάντζος
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Κατηγορία Πολιτική
 
 
«Συμβουλές» προς την ελληνική κυβέρνηση στέλνει η γερμανική Handelsblatt η οποία τονίζει ότι η Αθήνα δεν θα πρέπει να περιμένει ένεση ρευστότητας άμεσα.

«Ακόμη κι αν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και δανειστών σημειώσουν σημαντική πρόοδο γρήγορα, είναι μάλλον απίθανη η άμεση εκταμίευση της δόσης» αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα ακόμη και εάν υπάρξει συμφωνία θα χρειαστούν εβδομάδες μέχρι να απελευθερωθεί η δόση σημειώνουν πρόσωπα που βρίσκονται κοντά στην διαπραγμάτευση.

«Η ελληνική κυβέρνηση ήλπιζε ότι θα μπορούσε να αποπληρώσει τη δόση της 12ης Μαΐου προς το ΔΝΤ με τη βοήθεια των δανειστών της. Πιθανότατα δεν θα τα καταφέρει. Η ιδέα ότι θα λάβει τα χρήματα μέχρι τότε είναι τρελή» αναφέρει μια πηγή.

Ο λόγος είναι καθαρά διαδικαστικός, καθώς, η θεσμοί (Τρόικα τους αποκαλεί η Handelsblatt) θα πρέπει να συμφωνήσουν ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων, μετά αυτές να ψηφιστούν στη Βουλή και στη συνέχεια να εφαρμοστούν και να ελεγχθούν.

Μόνο ύστερα από αυτά τα βήματα θα μπορέσει να «ξεκλειδώσει» η δόση, εξηγεί η εφημερίδα.

Την ίδια στιγμή, αυξάνεται η πίεση προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να παρέμβει.

«Η ΕΚΤ θα μπορούσε να επιτρέψει στην Αθήνα να εκδόσει περισσότερα έντοκα γραμμάτια (τα λεγόμενα T-bills) για να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Μέχρι στιγμής, η Ελλάδα έχει εξαντλήσει το περιθώριο έκδοσης των γραμματίων, που ανέρχεται σε 15 δισ. ευρώ»αναφέρει στη συνέχεια μία από τις πηγές, τονίζοντας ότι εάν υπάρξει κάποια αξιοσημείωτη πρόοδος που να υποδεικνύει ότι θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, η ΕΚΤ θα μπορούσε ίσως να αυξήσει το όριο των γραμματίων.
Κατηγορία Πολιτική

Εκπαιδευτικά Νέα