Θεατρικές παραστάσεις επαναστατικής γυμναστικής

Μια ανάρτηση για την ΑΣΟΕΕ που συζητιέται για το θάρρος της

Ανενδοίαστοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που μίλησε για «ακραίο νεοσυντηρητισμό» με αφορμή την ΑΣΟΕΕ, ποντάρουν στην ασθενή μνήμη. Ποιος θα θυμηθεί άραγε ότι τον Μάρτη του 2015, τα ΜΑΤ εισήλθαν στο εσωτερικό του Καποδιστριακού και προέβησαν σε 14 συλλήψεις. Αλλά τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ… ήταν αλλιώς.

Μια θεατρική παράσταση του παραλόγου εκτείνεται στη χώρα, από την οποία εδώ και χρόνια εξέλιπεν ο ορθολογισμός.

Βασικό επιχείρημα των εξανιστάντων νεαρών για την κλειστή ΑΣΟΕΕ, όπως και των επαναστατημένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (που αφού ψήφισαν το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο, προσπαθούν να εξαγνίσουν την αριστερή ψυχή τους), ήταν ότι οι φοιτητές ήθελαν να συνεχίσουν τα μαθήματά τους.

Ανενδοίαστοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που μίλησε για «ακραίο νεοσυντηρητισμό» με αφορμή την ΑΣΟΕΕ, ποντάρουν στην ασθενή μνήμη.

Ποιος θα θυμηθεί άραγε ότι τον Μάρτη του 2015, τα ΜΑΤ εισήλθαν στο εσωτερικό του Καποδιστριακού πανεπιστημίου και προέβησαν σε 14 συλλήψεις, αφού πρώτα πυροσβέστες έκοψαν με τροχό την πλαϊνή πόρτα του.

Γι' αυτό εν δημοκρατική ευδαιμονία, εύχαρις ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλης έγραφε:

«Η κυβερνητική απόφαση για τερματισμό της κατάληψης της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ, υπηρετεί την δημοκρατία και στηρίζει την δημόσια εκπαίδευση».

Προφανώς αυτές οι καταλύσεις του Ασύλου ήταν δημοκρατικές και τα ΜΑΤ ανθρωπιστικά, πριν έρθει η χούντα του ακροδεξιού νεοσυντηρητισμού.

Βάσει των ανωτέρω, είναι ανάρμοστο στον ΣΥΡΙΖΑ να αναφέρει τα περί χούντας. Ανάρμοστο με βάση την προϊστορία του αλλά και τον οφειλόμενο σεβασμό στην θεσμική ευταξία.

Και φυσικά οι ευαίσθητες ψυχές τότε δεν εξεγέρθησαν. Όπως δεν εξεγέρθησαν και όταν τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ χτυπούσαν ανηλεώς όσους διαμαρτύρονταν για την συμφωνία των Πρεσπών.

Αναντίρρητα βέβαια, είναι… ιερός ο στόχος να μη χαθούν μαθήματα στη ΑΣΟΕΕ, σε σημείο που να δικαιολογεί τα σπάσιμο της κλειδαριάς.

Φαίνεται τα μαθήματα της κλειστής ΑΣΟΕΕ τη συγκεκριμένη εβδομάδα θα ήταν ανυπερθέτου αναγκαιότητας και ξεσήκωσαν τέτοιον αχό. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, αφού καμιά άλλη έκφραση δυσαρέσκειας δεν ακούστηκε για τις δεκάδες καταλήψεις άλλων σχολών και τις εκατοντάδες ώρες μαθημάτων που χάνονται αυτή την εβδομάδα.

Ήδη μια πρόχειρη καταγραφή, έως χθες στο γαϊτανάκι των καταλήψεων είχαν μπει το Πάντειο, τα τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ΕΚΠΑ, η Νομική Αθήνας, η Φιλοσοφική, Μαθηματικό και Φυσικό Αθήνας, τμήματα του ΕΜΠ, Φιλολογικό, Αγγλική Φιλολογία και ιστορικό του ΑΠΘ, Μαθηματικό και Βιολογικό Πάτρας κ.α.

Και ενώ κλείνουν τις σχολές εις ένδειξιν διαμαρτυρίας γιατί έκλεισε νομίμως μια σχολή, σήμερα με κλειστές τις σχολές θα κάνουν διαμαρτυρία στα Προπύλαια με αίτημα μεταξύ των άλλων, να σταματήσει το «λοκ αουτ» στη ΑΣΟΕΕ - αλλά το δικό τους στις σχολές τους θα συνεχιστεί!

Αυτά είναι αντιθετικά μεταξύ τους, αλλά θα μπορούσε να είναι κατανοητά εάν ήταν νομιμοποιημένα από αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, όπως τύποις παρουσιάζονται.

Φευ εδώ και χρόνια οι συνελεύσεις είναι μια καρικατούρα δημοκρατικής διαδικασίας. Είναι σκόπιμα χρονοβόρες, αφού οι συνδικαλιστές είναι μανούλες στο να εφευρίσκουν χίλια δυο διαδικαστικά τρικ και να χρονοτριβούν, ώστε αυτές να γίνονται αφόρητα βαρετές, η πλειοψηφία των φοιτητών να αποχωρεί, με αποτέλεσμα να μένουν οι μυημένοι για να αποφασίσουν εν ονόματι όλων.

Με τέτοια «νομιμοποίηση» αποφασιζόταν και το κτίσιμο των γραφείων των καθηγητών και παρουσιαζόταν ως απόφαση Γενικής Συνέλευσης.

Αν θα θέλαμε να υιοθετήσουμε την απίθανη ρητορική της βουλευτού και πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνας Νοτοπούλου, ότι «υπάρχει η διαδικασία της πλειοψηφίας και η διαδικασία της δικτατορίας της πλειοψηφίας», θα λέγαμε πως η δεύτερη απαντάται στη διαδικασία και τα αποτελέσματα των συνελεύσεων.

Η πρακτική αυτή έχει φυσικά επιπτώσεις στην μεγάλη πλειοψηφία που ενδιαφέρεται να σπουδάσει χωρίς να χάνει ώρες σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής.

Αλλά η πλειοψηφία είναι ως συνήθως σιωπηρή, υπομένει την αυθαιρεσία των δυναμικών μειοψηφιών χωρίς να υπολογίζεται. Υπάρχουν άλλοι που έχουν αναλάβει την τύχη της, οπότε... δεν της πέφτει λόγος!

Του Γιάννη Σιδέρη
liberal.gr