Οι αιρετοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών εκτός πειθαρχικών συμβουλίων. Η Κυβέρνηση απαξιώνει τον θεσμό παίρνοντας τη σκυτάλη από τις παρατάξεις που τον πολέμησαν λυσσαλέα.

Με την Υπουργική Απόφαση (Φ277/91/19483/Ε2/27-2-2025) ο Υπουργός Παιδείας προχώρησε στην αλλαγή της σύνθεσης των πειθαρχικών συμβουλίων των
Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τα οποία θα λειτουργούν, πλέον, ως 3μελη με την αφαίρεση από αυτά των δύο αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών και θα αποτελούνται από έναν δικαστικό, έναν εκπρόσωπο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και έναν Διευθυντή Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η απόφαση αυτή, τυπικά, είναι επακόλουθο της 1979/2024 απόφασης του ΣτΕ (αποφάσεις του οποίου σωρηδόν αγνοούνται επιδεικτικά από τις κυβερνήσεις όταν δεν εξυπηρετούν τις επιδιώξεις τους και είναι υπέρ των εργαζομένων), με την οποία κρίθηκε ότι  «η… Φ.354.1/14/98473/ Ε1/22.6.2015 κανονιστική απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων κείται εκτός της νομοθετικής εξουσιοδότησης κατ’ επίκληση της οποίας εκδόθηκε, κατά το μέρος που προβλέπει ότι στα ανωτέρω πειθαρχικά συμβούλια συμμετέχουν δύο αιρετά μέλη, εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών, με τους αναπληρωτές τους, εφόσον, κατά τα γενόμενα δεκτά, τα πειθαρχικά συμβούλια των εκπαιδευτικών συγκροτούνται σύμφωνα με το άρθρο έκτο παρ. 4 του ν. 4057/2012 με τριμελή σύνθεση, χωρίς τη συμμετοχή αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών…».

Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη και τη συζήτηση που έχει, δημόσια, αναπτυχθεί σε σχέση με τις προθέσεις της κυβέρνησης, όπως αποτυπώθηκαν και σε συνεδρίαση του Υπουργικού  Συμβουλίου στις αρχές Ιανουαρίου, να προχωρήσει στη συνολική αποπομπή των αιρετών εκπροσώπων των δημοσίων υπαλλήλων από τα πειθαρχικά συμβούλια (στα πρότυπα, προφανώς του ν.4057/2012) αντιλαμβανόμαστε ότι η στόχευση είναι, προφανώς, η στέρηση της δυνατότητας των εκπαιδευτικών, σε πρώτη φάση και του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων, συνολικά στη συνέχεια, να τυγχάνουν υπεράσπισης σε περιπτώσεις άδικων διώξεων και διοικητικών αυθαιρεσιών.

Σαφέστατα τίθενται σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας της Υπουργικής Απόφασης αφού με τον τρόπο, που ορίζεται η σύνθεση των Πειθαρχικών Συμβουλίων των Εκπαιδευτικών (με βάση τον ν.4057/2012), έρχεται σε αντίθεση προς την διάταξη του άρθρου 103 παρ. 4 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι τα συμβούλια αυτά, πρέπει να αποτελούνται, τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα, από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Αυτό δεν τηρείται στην Υ.Α. αφού ο Δικαστικός Λειτουργός δεν είναι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, ο εκπρόσωπος του Ν.Σ.Κ. είναι έμμισθος δημόσιος λειτουργός και όχι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος και ο μόνος δημόσιος υπάλληλος είναι ο Διευθυντής Εκπαίδευσης. Έτσι τα πειθαρχικά συμβούλια θα στελεχώνονται μόνο κατά το 1/3 από μονίμους δημοσίους υπαλλήλους και όχι κατά τα 2/3 όπως προβλέπει το Σύνταγμα.

Πέρα όμως από τα ζητήματα συνταγματικότητας, αυτό που είναι εξαιρετικά δυσοίωνο είναι το γεγονός ότι ο Υπουργός Παιδείας επιλέγει, σε ένα χρονικό σημείο έντασης του αυταρχισμού και των διώξεων σε βάρος των εκπαιδευτικών και των αγώνων τους, αντί να αναλογιστεί τα αίτια της αντίθεσης των εκπαιδευτικών στην πολιτική του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α., που εδράζονται στην ανάγκη υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου και την αντίθεση στην
υποτιθέμενη «αξιολόγηση» των αντιεπιστημονικών νόμων 4692/20 και 4823/21, να εντείνει το αίσθημα «ασφυξίας» και να αποπέμψει τους αιρετούς από τα πειθαρχικά συμβούλια. Στέλνει, έτσι, ένα ξεκάθαρο μήνυμα πυγμής και τυφλής εμμονής ενάντια στη ανάγκη για διαφάνεια και δημοκρατία (και αυτονόητα δικαιοσύνη) στη λειτουργία του πειθαρχικού ελέγχου μέσα από τα πειθαρχικά συμβούλια, στον ευαίσθητο και πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης.

Η αποπομπή των δύο αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών από τα πειθαρχικά συμβούλια σημαίνει ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται, πλέον, μονομερώς από τη διοίκηση, χωρίς αντίλογο, χωρίς έκφραση της όποιας άλλης άποψης. Κάτι τέτοιο περιορίζει τη διαφάνεια και, τελικά, την αξιοπιστία των αποφάσεων αφού δημιουργεί μεγάλες αμφιβολίες για την αντικειμενικότητα κατά τη διαδικασία λήψης τους.

Η συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων στα πειθαρχικά συμβούλια, με θεσμική ιδιότητα, αποτελούσε παράγοντα δημοκρατικής λειτουργίας, παρείχε αίσθημα ασφάλειας στους εκπαιδευτικούς και έδινε τη δυνατότητα της έκφρασης όλων των απόψεων που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ώστε να εκδίδεται μια δίκαιη απόφαση.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να τα ενστερνίζονται και μάλιστα επιχειρούν να εμφανίζονται ως «μπροστάρηδες» του αγώνα υπεράσπισης του απαραίτητου και αναγκαίου της παρουσίας των αιρετών στα πειθαρχικά συμβούλια, όλες αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που, σε όλους τους τόνους, λοιδορούν και απαξιώνουν τον θεσμό των αιρετών με την 100χρονη ιστορία, με αφορμή τη συμμετοχή στις ηλεκτρονικές εκλογές για την ανάδειξή τους (το 2022 και το 2024 ενάντια στις αποφάσεις της Δ.Ο.Ε. για συμμετοχή) και όχι μόνο, αφού και στο παρελθόν αλλά και στο παρόν προσπαθούν να σπιλώσουν αιρετούς μόνο και μόνο γιατί δεν ανήκουν στη δική τους παράταξη. Α.Σ.Ε., Παρεμβάσεις, Πρωτοβουλία, Προοδευτικά Ρεύματα κλπ. αφού άνοιξαν με όλες τους τις δυνάμεις τον δρόμο αμφισβήτησης του θεσμού των αιρετών, χύνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα και κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση για την αποπομπή τους από τα πειθαρχικά συμβούλια. Η υποκρισία και ο οπορτουνισμός σε πλήρη ανάπτυξη.

Ως Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας  Εκπαίδευσης (Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε.) απαιτούμε από τον Υπουργό Παιδείας και την κυβέρνηση να αντιληφθούν τη θεσμική και δημοκρατική εκτροπή που συντελείται με τις επικίνδυνες, για το κύρος των αποφάσεων των πειθαρχικών συμβουλίων, πολιτικές τους καθώς και το τεράστιο χάσμα που έχουν δημιουργήσει μεταξύ αυτών και των εκπαιδευτικών, που μόνοι έχουν μείνει να υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο και τους δημοκρατικούς θεσμούς στην εκπαίδευση. Αν το πράξουν, η επαναφορά των αιρετών στα πειθαρχικά συμβούλια θα είναι μια πρώτη θετική κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση.

Από τη Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε.