Η «παρδαλή Αριστερά» στη Μακρόνησο του Αντώνη Αντωνάκου.

Τρίτη, 31 Οκτωβρίου 2017 00:42

μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
E-mail
Σχολιάστε πρώτοι!

Είναι φαρσοκωμωδία. Θα τροφοδοτήσει τα σενάρια για επιθεωρήσεις. Μετά το «προσκύνημα» στη Μέκκα του καπιταλισμού, την κατάθεση διαπιστευτηρίων στον «εκπρόσωπο του Κακού», τα εγκωμιαστικά σχόλια για το styling της μεταμορφωμένης σταχτοπούτας, ήρθε το «καθαρτήριο προσκύνημα» της «παρδαλής Αριστεράς» στη Μακρόνησο.

Όμως η ουσία δεν είναι στην προσπάθεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να πατάει και στις δύο βάρκες. Η ουσία είναι «σύντροφοι» ότι, «πασχίζετε, για λόγους ευτελούς κομματικής σκοπιμότητας, να διαιωνίσετε ανύπαρκτες, πλέον, «διαχωριστικές γραμμές»», όπως καταγγέλλει σε αντίστοιχη περίπτωση ο Τάκης Λαζαρίδης. Βεβαίως ο Λαζαρίδης δεν είναι μπαρουτοκαπνισμένος στα σοκάκια των Εξαρχείων και στη διαδρομή Πολυτεχνείο-Πρεσβεία όπως εσείς. Ούτε έχει την οικογενειακή παράδοση «αγώνων κατά της Δεξιάς». Απλά «τυχαία», ο πατέρας του εκτελέστηκε από τους Γερμανούς (Καισαριανή 1/5/1944), η μητέρα του καταδικάστηκε από Βουλγαρικό στρατοδικείο σε ισόβια («φιλοξενήθηκε» και στη Μακρόνησο). Συγκατηγορούμενοι με τον Μπελογιάννη καταδικάστηκαν σε θάνατο ο ίδιος και η αδελφή του (ερήμην). Μετά την μετατροπή της ποινής σε ισόβια κάθειρξη «φιλοξενήθηκε» 15 χρόνια στις χειρότερες φυλακές της χώρας.

Στις φυλακές Αίγινας τον συναντάει το 1964, ένας άλλος «λακές του καπιταλισμού», ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης. Από εκεί «αποφοιτούν» το 1966. Όμως έχουν το θάρρος και τη γενναιότητα να απαλλαγούν από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ο Λαζαρίδης («Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» 1988) τοποθετεί τα γεγονότα στη θέση τους καταλήγοντας στη διαπίστωση ότι το πραγματικό ερώτημα «δεν είναι ποιος ευθύνεται για τις αγριότητες του Εμφυλίου αλλά ποιος ευθύνεται για τον ίδιο τον Εμφύλιο και συνεπώς και για τις αγριότητές του. Και οι μεγάλοι ένοχοι, Μίκη, είμαστε εμείς.» (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 7/9/2003). Σύμφωνα με τον Λαζαρίδη και τον Καρκαγιάννη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25/5/2008) ο Δεκέμβρης και ο Εμφύλιος, «ήταν θανάσιμες απειλές εναντίον της χώρας και του λαού και όχι ευκαιρίες «νίκης» που χάθηκαν. Και ευτυχώς, που αυτές οι απειλές αποκρούσθηκαν.».

Στους «επαναστάτες χωρίς αιτία» που επιμένουν να διατηρούν τις διαχωριστικές γραμμές απαντά από τον τάφο του ο Λ. Κύρκος. Σε συνέντευξη με τίτλο «Ευτυχώς που δεν νίκησε η επανάστασή μας!»(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1/12/2006), μεταξύ των άλλων διαπιστώνει: «Υστέρα από πολλά χρόνια, φτάσαμε να γίνεται ο Κώστας Καραμανλής κήρυκας της συνεννόησης, μπράβο! Χίλιες φορές μπράβο! Και άδικο έχουν εκείνοι που αρνούνται τη συνεννόηση αυτή.».

Αλλά αυτά τα «βλάσφημα» κείμενα έχουν διαγραφεί από τις βιβλιοθήκες της Αριστεράς.

Αντώνης Αντωνάκος

24-10-2017

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.">antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr

Δημοσιεύθηκε στη «δημοκρατία» 27/10/2017.

Δημοσιεύθηκε και στα sites: dictyo.gr.

Διαβάστηκε 520 φορές

Κατηγορία Άρθρα & Απόψεις

Super User

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.