Άρθρα & Απόψεις (1185)
Αποσπάσεις Εκπαιδευτικών στo ΥΠΑΙΘ (Κεντρική Υπηρεσία)
Γράφτηκε από Super User
03-05-2020
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Δυστυχώς, δεν είμαστε μόνοι του Αντώνη Αντωνάκου
Γράφτηκε από Super UserΔυστυχώς, δεν είμαστε μόνοι του Αντώνη Αντωνάκου
Γράφτηκε από Super UserΔυστυχώς, δεν είμαστε μόνοι.
Στην προηγούμενη κρίση(οικονομική) η Ελλάδα έγινε το «μαύρο πρόβατο» πληρώνοντας τον λογαριασμό για τα δικά της λάθη, για τις σκοπιμότητες άλλων χωρών αλλά και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια χρηματοοικονομικών κολοσσών. Αρκετές, εύγλωττες, μαρτυρίες-καταγγελίες καταγράφει(αναφέροντας ονόματα και «διευθύνσεις») η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ κυρία Λούκα Κατσέλη στο βιβλίο της «Δίνες και ευθύνες». Εκτός από τις βαρύτατες οικονομικές επιπτώσεις -και την ταπείνωση του περιορισμού της Εθνικής μας κυριαρχίας- οι Έλληνες γίναμε ο προνομιακός στόχος της χλεύης κάθε πικραμένου. Ακόμα και των προσφάτως απελεύθερων των «σοσιαλιστικών παραδείσων» που πριν από λίγα μόλις χρόνια μας κοιτούσαν με τα κιάλια.
Σε αυτήν την κρίση παίρνουμε το αίμα μας πίσω. Καθώς η χώρα μας αποτελεί υπόδειγμα αντιμετώπισης της πανδημίας οι πολίτες αισθάνονται την χαμένη τους αυτοπεποίθηση να επιστρέφει. Αυτό οφείλεται στον περιορισμένο αριθμό θυμάτων του ιού, σε σύγκριση με τις περισσότερες χώρες που το προηγούμενο διάστημα μας απαξίωναν. Όταν δε γίνεται αναφορά στην επόμενη μέρα και τις οικονομικές επιπτώσεις των μέτρων αυτό που ακούγεται, κατά κανόνα, είναι ότι: «ευτυχώς τώρα δεν είμαστε μόνοι». Όμως είναι έτσι ή ισχύει ακριβώς το αντίθετο; Μήπως θα ήταν προτιμότερο, όσο και να ακούγεται παράδοξο, να είμαστε μόνοι;
Ήδη πολλοί επιστήμονες, αναλυτές και πολιτικοί μιλούν για κρίση συγκρίσιμη με την καταστροφική ύφεση του 1929. Ανάμεσά τους η EstherDuflo(Νόμπελ οικονομίας 2019, καθηγήτρια του MIT) -που τονίζει την ανάγκη να υπάρξει η «βούληση να δαπανηθούν περισσότερα χρήματα σήμερα, με δίκαιο τρόπο»- και η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργίεβα. Αν οι προβλέψεις τους επαληθευθούν η κατάσταση θα είναι εφιαλτική. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει, σε σχέση με το «ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι», είναι αν η οικονομική δυσανεξία και των άλλων χωρών θα βελτιώσει την δική μας ζωή. Προφανώς τέτοια πιθανότητα δεν υφίσταται. Αντίθετα η γενικευμένη οικονομική ύφεση θα επιδεινώσει και την δική μας θέση.
Κατ’ αρχήν και με δεδομένο ότι η «βαριά βιομηχανία» της χώρας είναι ο τουρισμός είναι προφανές ότι η χώρα θα πληγεί και πρωτογενώς, λόγω της δραστικής μείωσης του κατά την διάρκεια της πανδημίας, αλλά και σε βάθος χρόνου αφού η παγκόσμια ύφεση προφανώς θα περιορίσει τις δυνατότητες για διεθνή τουρισμό, σημαντικό μέρος του οποίου θα στραφεί στο εσωτερικό κάθε χώρας. Δηλαδή, ενώ στην κρίση του 2008 οι πολίτες των άλλων χωρών διατήρησαν αν δεν βελτίωσαν το οικονομικό τους στάτους, γεγονός που -σε συνδυασμό με την «εσωτερική υποτίμηση» που κατέστησε την Ελλάδα προορισμό ευκαιρίας- έδωσε σημαντική ώθηση στην πρωτοφανή αύξηση των επισκεπτών κατά την τελευταία δεκαετία, στην παρούσα κρίση αυτό δεν θα συμβεί. Έτσι επενδύσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί και που αναμενόταν να συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη ή δεν θα ξεκινήσουν καθόλου ή θα καθυστερήσουν. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει, μεταξύ άλλων, και η εμβληματική επένδυση του Ελληνικού.
Είναι επίσης φανερό ότι στις κρίσεις «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Αυτό ισχύει τόσο για τις οικονομικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ χωρών. Η προηγούμενη κρίση έπρεπε να είναι διδακτική. Οι ανισότητες στο εσωτερικό και της Ελλάδας διευρύνθηκαν. Η φτώχεια ανάγκασε τους πολίτες να ξεπουλήσουν κοσμήματα, επιχειρήσεις, ακίνητα. Ό,τι άξιζε αγοράστηκε σε κλάσμα της προηγούμενης αξίας του από τους οικονομικά ισχυρούς. Το ίδιο έγινε και με την κρατική περιουσία. Δημόσιες επιχειρήσεις εκποιήθηκαν σε τιμή ευκαιρίας, επενδυτικές ευκαιρίες που άλλοτε θα ακριβοπληρώνονταν τώρα εκχωρήθηκαν έναντι πινακίου φακής. Η κρίση αποτέλεσε ευκαιρία για την Γερμανία -σε μικρότερο βαθμό και για λίγες άλλες χώρες- λόγω της ενιαίας αγοράς και του ενιαίου νομίσματος. Η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του Νότου έγιναν φτωχότερες.
Εκεί εντοπίζονται και κάποια από τα ερωτηματικά σε σχέση με την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ε.Ε. και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη. Η ενιαία αγορά και το ενιαίο νόμισμα θα αποτελέσουν για μια ακόμα φορά ανυπέρβλητο πρόβλημα; Η πρόταση «να δαπανηθούν τώρα περισσότερα χρήματα με δίκαιο τρόπο» της EstherDuflo ακούγεται καλή, αλλά πως θα λειτουργήσει τελικά σε μια ένωση χωρίς δασμούς και με ενιαίο νόμισμα αλλά δίχως ενιαία οικονομία; Η τόνωση της ζήτησης δημιουργεί ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, αλλά που; Στην χώρα που δαπανά ή σε εκείνη που παράγει τα αγαθά; Στην Ελλάδα ή στις χώρες του Βορά; Αν η τόνωση της ζήτησης γίνει με κρατικές δαπάνες, αυξάνοντας το χρέος τους, αλλά χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη άλλων χωρών ποίος θα είναι τελικά ωφελημένος; ΟΑνδρέαςΠαπανδρέουτο 1987 σεάρθροτου(New Perspectives Quarterly) τονίζει: «When John Maynard Keynes developed the theory of “effective demand” in 1936, he provided the solution to the problems of unemployment and underconsumption within national boundaries. […] But the new international division of labor has changed all that if we stimulate consumer purchasing power here in Greece we create jobs in Italy and Germany». Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα για ορισμένες από τις χώρες της Ε.Ε. σε σύγκριση με το 1929. Δεν είμαστε μόνοι ώστε η σχεδιασμένη ενίσχυση της ζήτησης να οδηγήσει, μέσω της ανάπτυξης, σε έξοδο από την κρίση και απαλλαγή από το αδιέξοδο του χρέους.
Υπάρχει ένας «γόρδιος δεσμός» που πρέπει να λυθεί και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Η λύση βρίσκεται στα χέρια των κυβερνήσεων της Ε.Ε. και κυρίως της Γερμανίας αλλά η μέχρι τώρα στάση τους δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Δεν φαίνεται να έχουν το «ανάστημα» που απαιτούν οι επιτακτικές ανάγκες τις οποίες δημιουργούν οι νέες συνθήκες. Ο εγκλωβισμός στα στενά εθνικά συμφέροντα είναι καταστροφικός. Η επιβίωση μιας εταιρικής συμφωνίας που εξελίσσεται σε «λεόντειο» σύμβαση δεν μπορεί να έχει μέλλον. Η ανάγκη για ουσιαστική ενότητα και αλληλεγγύη δεν μπορεί να παραπέμπεται στις καλένδες. Το «δεν είμαστε μόνοι» πρέπει να αποκτήσει ουσία και, βεβαίως είναι πολυπαραμετρικό. Τίθεται όμως το ερώτημα: ποιες από αυτές τις παραμέτρους είναι θετικές για μας στην επερχόμενη παγκόσμια ύφεση και ποιες αρνητικές; Η απάντηση προφανώς δεν είναι εύκολη. Είναι όμως αναγκαία προκειμένου να απαντήσουμε σε ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα. Είναι καλύτερα που «δεν είμαστε μόνοι» ή μήπως, στον τελικό απολογισμό, θα πούμε: «δυστυχώς δεν ήμασταν μόνοι»;
Αντωνάκος Αντώνης
27-04-2020
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
1453 Η Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης: Η διέλευση των πλοίων από το Γαλατά
Γράφτηκε από Super UserΚολόνες που ήταν δυο μίλια μακριά, κατεβάζει όλα τα πληρώματα στην ξηρά και δίνει διαταγή να ισοπεδώσουν όλο το βουνό που είναι πάνω από την πόλη του Πέραν, αρχίζοντας από την ακτή, δηλαδή από την άλλη πλευρά, στις Κολόνες όπου ήταν ο στόλος, μέχρι μέσα στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, που είναι τρία μίλια. Όταν λοιπόν ισοπέδωσαν το βουνό, οι Τούρκοι έβαλαν πολλά κυρτά φαλάγγια εκεί όπου είχαν ισοπεδώσει, τα οποία είχαν αλείψει πολύ καλά με χοιρινό λίπος. Τότε εκείνος έδωσε εντολή να μεταφέρουν μέρος της αρμάδας του μέσα στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Αρχίζουν λοιπόν με μερικές μικρές φούστες και τοποθετούν την πρώτη πάνω στα φαλάγγια κι ένα μεγάλο μέρος Τούρκων αρχίζει να την τραβά και σε λίγο χρόνο την πέρασαν μέχρι μέσα στο Μανδράκι του Γαλατά. Όταν οι Τούρκοι είδαν ότι αυτή η μέθοδος ήταν αποτελεσματική, συνέχισαν να νεωλκούν κι άλλες από τις μικρότερες φούστες, που είχαν κωπηλατικούς πάγκους δεκαπέντε με είκοσι και είκοσι δύο. Ήταν λοιπόν θέαμα ανείπωτο, όλο εκείνο το σκυλολόι να τραβά τα γολετόβρικα πάνω από το βουνό και να περνάει μ’ αυτόν τον τρόπο μέσα στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, εβδομήντα δύο γολετόβρικα και να τα κατεβάζει μέχρι το ναύσταθμο του Πέραν, κι αυτό γιατί οι Τούρκοι είχαν κλείσει ειρήνη με τους Γενουάτες. Όταν και τα εβδομήντα δύο γολετόβρικα ήταν στο Μανδράκι, εκεί τα εξόπλισε, να είναι καλά αρματωμένα και έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο.
1453 Η Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης: O Φλαντανελάς σπάει τον αποκλεισμό
Γράφτηκε από Super UserΟ Μωάμεθ βλέπει την αποτυχία του, αλλά από τα λάθη βγάζει και χρήσιμα συμπεράσματα. Ένα κανόνι τοποθετείται σε υπερυψωμένο επίπεδο κοντά στο Πέραν και με τη δεύτερη βολή βυθίζει μια χριστιανική γαλέρα… Η πολιορκία μόλις έχει αρχίσει…
<< Δεν μπορώ να περιγράψω τις κραυγές με τις οποίες έφταναν στα τείχη>> θυμάται αργότερα ο αυτόπτης μάρτυρας Μπάρμπορο με ρίγος. Βάζουν φωτιά και εξοπλισμένοι όπως είναι με γάντζους και σκάλες αλλά και καλυπτόμενοι από πολιορκητικούς κριούς, επιχειρούν να ανέβουν σε μέρη του τείχους που είναι ακόμη όρθια. Η σύγκρουση μέσα στη νύχτα είναι άγρια και αμφίρροπη. Καθώς τσάκιζαν και πετσόκοβαν ο ένας τον άλλον, το πλεονέκτημα το είχαν οι αμυνόμενοι που φορούσαν γερές πανοπλίες και διοικούνταν σθεναρά από τον Ιουστινιάνη. Σταδιακά η ορμη των Τούρκων εξασθένησε. Ο αγώνας διήρκησε τέσσερις ώρες. Στην επιθεώρηση που έκανε ο Κων/νος βρήκε την τάφρο και τις όχθες της στρωμένη με κατακρεουργημένα πτώματα. Ο βενετός Μπάρμπορο γράφει ότι οι <<οι Τούρκοι έχασαν περίπου 200 άνδρες. Ούτε ένας χριστιανός δεν είχε σκοτωθεί>>.
Έχουν περάσει πάνω από 10 ημέρες από τότε που ξεκίνησε η πολιορκία. Το ηθικό όλων μέσα στην Πόλη αναπτερώνεται. Τα τείχη επιδιορθώνονται, ενώ αν έρθει και βοήθεια, τότε μπορούν να ελπίζουν…
Παρασκευή 20 Απριλίου ----- Ο Φλαντανελάς σπάει τον αποκλεισμό
Το πρωινό εκείνο, οι φρουροί στα θαλάσσια τειχιά της Πόλης αντικρίζουν στον ορίζοντα τα κατάρτια τεσσάρων πλοίων. Είναι οι τρεις γενοβέζικες γαλέρες που μεταφέρουν όπλα και προμήθειες και ένα αυτοκρατορικό μεταγωγικό γεμάτο με σιτάρι, που είχε ναυλωθεί στη Σικελία υπό τη διεύθυνση του έμπειρου καπετάνιου Φλαντανελά. Είχαν περάσει εύκολα τα αφύλακτα Δαρδανέλια και τώρα έπλεαν στην Προποντίδα σε ορατή απόσταση από τον τουρκικό στόλο που τίθεται σε πολεμική ετοιμότητα. Τα τουρκικά καράβια εξοπλισμένα με κανόνια, κάτω από τυμπανοκρουσίες και ζητωκραυγές, εφορμούν για να αιχμαλωτίσουν τα χριστιανικά.
Τέσσερις ευρωπαϊκές μεγάλες γαλέρες αρχίζουν να καταδιώκονται από τον τουρκικό στόλο. Ωστόσο το αποτέλεσμα των ναυτικών αναμετρήσεων εξαρτιόταν λιγότερο από τους αριθμούς και περισσότερο από την πείρα, την αποφασιστικότητα και τις τυχαίες πορείες ανέμων κα ρευμάτων. Οι τακτικές μάχης στη θάλασσα δε διέφεραν πολύ από αυτές της ξηράς. Οι γαλέρες ήταν γεμάτες πολεμιστές, που μετά από μια αρχική βολή επιχειρούσαν να εισβάλλουν στο αντίπαλο πλοίο με σκληρές μάχες σώμα με σώμα.
Νωρίς το απόγευμα τα χριστιανικά πλοία προσεγγίζουν την νοτιοανατολική ακτή της Πόλης. Ο Μπάλτογλου τους κάνει σήμα να σταματήσουν. Η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και ο άνεμος φυσά αντίθετα με το ρεύμα του Βοσπόρου. Τα χριστιανικά πλοία είναι ψηλότερα και καλά εξοπλισμένα. Από τα ψηλά καταστρώματά τους και τις γέφυρες οι ναύτες ρίχνουν βέλη, πέτρες, ακόντια, ενώ οι Τούρκοι κάνουν προσπάθειες να τα πλησιάσουν. Όταν οι πλώρες τους βρίσκονται κάτω από το πλοίο του Φλαντανελά, οι ναύτες του ρίχνουν υγρό πυρ μέσα από χάλκινα αγγεία, σκοτώνοντας πολλούς Τούρκους. Δυο τουρκικά πλοία τυλίγονται στις φλόγες και βυθίζονται. Τα κουπιά των τουρκικών πλοίων μπλέκονται μεταξύ τους και πολλά σπάνε από τα βλήματα που πέφτουν από ψηλά. Η απώλεια όμως ενός πλοίου γρήγορα αναπληρώνεται από ένα άλλο.
Ο ίδιος ο σουλτάνος από την ακτή, καβάλα στο άλογό του, παρακολουθεί την καταδίωξη των χριστιανικών πλοίων από το Μπάλτογλου. Σκαρφαλωμένοι πάνω στα τείχη, οι πολιορκημένοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την κρίσιμη καταδίωξη.
Κι ενώ τα τα χριστιανικά πλοία είναι έτοιμα να πάρουν την στροφή ακριβώς στην άκρη της ακρόπολης, ο άνεμος κοπάζει και τα πανιά πλαταγιάζουν νωχελικά. Το ρεύμα της θάλασσας τα σπρώχνει προς τα τουρκικά. Για τους Τούρκους και το Μπάλτογου είναι τώρα εύκολο να συλλάβουν τη λεία τους. Τα τουρκικά πλοία πλησιάζουν και σαρώνουν με βλήματα τα ευρωπαϊκά, όμως οι ναύτες με βαρέλια γεμάτα νερό κατορθώνουν και σβήνουν τις φλογες.
Λίγο πριν πέσει η νύχτα, κι ενώ τα χριστιανικά καράβια είναι παγιδευμένα, άνεμος σηκώνεται και πάλι από το βορά. Τα μεγάλα τετράγωνα πανιά φουσκώνουν και οι χριστιανικές γαλέρες αρχίζουν να κινούνται, σπάζουν το τείχος των μικρότερων τουρκικών, ορμούν στην είσοδο του Κεράτιου και με την κάλυψη τριών βενετικών πλοίων εισέρχονται στο ασφαλές καταφύγιο του Κεράτιου. Είναι πια νύχτα, όλα έχουν κριθεί, οι Τούρκοι ηττημένοι αποσύρονται.
Ο αντίκτυπος της ναυμαχίας είναι ψυχολογικός για το πεσμένο ηθικό των πολιορκημένων που θα αναπτερωθεί αλλά και ουσιαστικός, καθώς η πόλη αποκτά πρόσθετο ανθρώπινο δυναμικό αλλά και πολύτιμες προμήθειες. Για τους Τούρκους, η ήττα ήταν ταπεινωτική γιατί αποδεικνύεται η κατωτερότητα τους στη θάλασσα. Ο Μπάλτογλου θα καθαιρεθεί και θα ατιμαστεί, ενώ μετά βίας θα γλυτώσει το κεφάλι του. Ο Μωάμεθ <<ήταν βαθιά πληγωμένος, έφυγε σιωπηλός, χτυπώντας δυνατά το άλογό του με το καμουτσίκι>>. Θα ψάξει να βρει άλλες λύσεις…
1453 Η Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης: Οι αντίπαλοι στρατοί
Γράφτηκε από Super UserΗ πανδημία και η Δημοκρατική αποσύνθεση του Αντώνη Αντωνάκου
Γράφτηκε από Super User
- Περιμένουμε λιγάκι να "φορτώσει" η εφαρμογή.
- Πατάμε το γαλάζιο Χ για προβολή σε ολόκληρη οθόνη
- Κινούμαστε σε κάθε κατεύθυνση με τη βοήθεια του ποντικιού μας.
- Επιλέγουμε από τα κόκκινα σημεία το σημείο της περιήγησής μας
- Η γαλάζια "σάρωση" μας δείχνει προς τα πού κοιτάζουμε