Please wait...
Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Φεβρουάριος 2019 - ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ dictyo.gr
Πέμπτη, 14 Φεβρουαρίου 2019 00:37
Ακρωτηριασμοί στην υπηρεσία της καρέκλας
Τελευταίο θλιβερό παράδειγμα ο φίλος και ομοϊδεάτης του Τσίπρα, ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος έχασε τις εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου 2015, αλλά έριξε μέσα στη Βουλή τον πρώην πρωθυπουργό Ραχόι. Στις εκλογές εκείνες ο Ραχόι είχε αποσπάσει 123 έδρες (από τις 350 του ισπανικού κοινοβουλίου) και ο Σάντσεθ 90.
Αλλά ο Σάντσεθ δεν είχε δεχθεί να συνεργαστεί στον σχηματισμό κυβέρνησης, καθώς αυτό που επεδίωκε ήταν να συνεργαστεί με τους Podemos, που είχαν εξασφαλίσει 69 έδρες, και τα μικρότερα αριστερά κόμματα «Compromis» και «Izquierda Unida».
Τον Ιούνιο του 2016 έγιναν νέες εκλογές, όπου πάλι το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σάντσεθ ήλθε δεύτερο – με το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι να πρωτεύει. Μάλιστα, αυτή τη φορά ο Ραχόι αύξησε τις έδρες του στης 137 και ο Σάντσεθ είδε τη δύναμή του να μειώνεται στις 84 έδρες.
Αλλά και πάλι ο Σάντσεθ δεν συνεργάστηκε, με αποτέλεσμα ο Ραχόι να μην εξασφαλίσει την δεδηλωμένη και να πέσει μέσα στο κοινοβούλιο.
Και τελικά ο Σάντσεθ εξασφάλισε την δεδηλωμένη και σχημάτισε κυβέρνηση με έναν ετερόκλητο συνασπισμό, με τη συμμετοχή των Σοσιαλιστών, των Podemos, των Καταλανών αυτονομιστών και των Βάσκων εθνικιστών.
Έτσι, ο Σάντσεθ βρέθηκε όμηρος όλων αυτών – και κυρίως των Καταλανών αυτονομιστών.
Οι τελευταίοι ασκούν αφόρητες πιέσεις στον Σάντσεθ, απειλώντας να αποσύρουν την ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση Σάντσεθ.
Έτσι, την περασμένη εβδομάδα, ο Σάντσεθ πρότεινε τον διορισμό ενός εισηγητή στις συνομιλίες μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
Αμέσως ξεκίνησαν διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης – κουρελού του Σάντσεθ, με τους διαδηλωτές να τον κατηγορούν για προδοσία, καθώς υπέκυψε στις πιέσεις των αυτονομιστών και ετοιμάζεται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους.
Σημείο συγκέντρωσης των διαδηλωτών η Πλατεία Κολόμβου στη Μαδρίτη. Και κεντρικό σύνθημα «Για μια ενωμένη Ισπανία, εκλογές τώρα!».
Στις 2 Οκτωβρίου 2018, ο επικεφαλής της περιφέρειας της Καταλονίας Κιμ Τόρα κάλεσε τον Ισπανό πρωθυπουργό να συμφωνήσει εντός ενός μηνός σε έναν μηχανισμό για την αυτοδιάθεση της περιφέρειας, ειδάλλως το κόμμα του θα απέσυρε τη στήριξη προς τον Σάντσεθ στο κοινοβούλιο.
«Εάν δεν υπάρξει μια συμφωνία για τον μηχανισμό έως τον Νοέμβριο, τότε τα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας δεν θα εγγυώνται πλέον τη σταθερότητα στο ισπανικό κοινοβούλιο στον κύριο Πέδρο Σάντσεθ», είχε δηλώσει ο Κιμ Τόρα στο καταλανικό κοινοβούλιο.
Τότε, η κυβέρνηση είχε δηλώσει πως απορρίπτει οποιοδήποτε τελεσίγραφο από την Καταλονία για αυτοδιάθεση και παραμένει επικεντρωμένη στη διεξαγωγή διαλόγου με την περιφέρεια, για την επίλυση της κρίσης.
Ωστόσο, νωρίτερα, στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Σάντσεθ είχε υποσχεθεί στους Καταλανούς τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα νέο καθεστώς για την επαρχία τους που θα τους προσφέρει περισσότερη αυτονομία, αποκλείοντας ωστόσο το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της.
Παίζοντας με τις λέξεις, ο Σάντσεθ είχε υποσχεθεί ένα δημοψήφισμα για την αυτονομία, αλλά όχι για την αυτοδιάθεση.
Με δεδομένο, όμως, ότι η Καταλονία απολαμβάνει ήδη καθεστώς ευρείας αυτονομίας από το 2006, όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν ο επίσης σοσιαλιστής Θαπατέρο – κάτι που ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο του 2010, αλλά ενίσχυσε τις αποσχιστικές τάσεις – είναι βέβαιο ότι κάθε παραχώρηση αυτή τη στιγμή οδηγεί σε αυτονομία της επαρχίας.
Αυτά για όσους μας ζαλίζουν το κεφάλι για το πόσο καλές είναι οι κυβερνήσεις μειοψηφίας.
Αυτά για όσους μας ζαλίζουν το κεφάλι για το πόσο σταθερές είναι οι κυβερνήσεις των ετερόκλητων προθύμων.
Αυτά για όσους δήθεν οργίζονται όταν γίνονται αναφορές σε «καταλανοποιήσεις» και αυτονομιστικά κινήματα.
Συμπέρασμα: Οι αρχομανείς τύπου Τσίπρα και Σάντσεθ δεν διστάζουν ακόμη και να θέσουν σε κίνδυνο την αρτιμέλεια των χωρών τους για να διατηρηθούν στην εξουσία!
Ακρωτηριασμοί στην υπηρεσία της καρέκλας…
Κατηγορία
Πολιτική
Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου 2019 00:50
Μας επιστρέφουν στο μηδέν…
Οι υποστηρικτές της παρούσας κυβέρνησης υποστηρίζουν και προπαγανδίζουν για προφανείς λόγους ενόψει εκλογών πως τα χειρότερα είναι πίσω και πως τόσο η οικονομία όσο και η χώρα επιστρέφουν στην κανονικότητα.Στην κυβέρνηση μάλιστα πανηγυρίζουν το γεγονός πως η χώρα βγήκε από τα μνημόνια και επέστρεψε στις αγορές ενώ η οικονομία παρουσιάζει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Το αφήγημα της αντιπολίτευσης είναι πως σε λίγους μήνες που θα γίνει κυβέρνηση το κλίμα θα αλλάξει και με μια σειρά μεταρρυθμίσεων θα αντιστραφεί από αρνητικό σε θετικό.
Η αλήθεια είναι πως και μόνο η απομάκρυνση της εχθρικότερης προς την οικονομία και τους δημοκρατικούς θεσμούς κυβέρνησης της μεταπολίτευσης θα προκύψει ένας θετικός αντίκτυπος.
Το ερώτημα είναι η στροφή που θα προσδώσει στον κινητήρα αυτός ο αντίκτυπος θα είναι ικανός να βάλει τη μηχανή μπροστά;
Η άποψη της στήλης είναι πως όσο η οικονομία, οι πολιτικοί θεσμοί και κυρίως η κοινωνία βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό σήψης και δυσπιστίας όλων προς όλους είναι απίθανο η χώρα να ορθοποδήσει και να κάνει μια βιώσιμη αρχή χωρίς να υπάρξει μηδενισμός του κοντέρ των κάθε λογής κεκτημένων...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί δανείζεται με 3,5% από τις αγορές ενώ η οικονομία τρέχει με ανάπτυξη 1,5-2%. Οποιοσδήποτε γνωρίζει αριθμητική μπορεί να αντιληφθεί πως λίγους μήνες μετά την έξοδο από τα μνημόνια το χρέος αυξάνεται με διπλάσιο σχεδόν ρυθμό από το ΑΕΠ. Τουτέστιν η χώρα δεν απομακρύνεται από τη χρεοκοπία αλλά κινείται ολοταχώς προς νέα.
Θα μπορούσε κάποιος να είναι αισιόδοξος ή έστω ουδέτερος αν με την Ελλάδα συνέβαινε ό,τι και με την Πορτογαλία η οποία δανείζεται με 1,6% και το ΑΕΠ αυξάνεται με πάνω από 2%.
Μέχρι το 2022 όμως το χρέος δεν θα αποτελέσει πρόβλημα γιατί οι ανάγκες να βγούμε στις αγορές είναι μικρές και σχεδόν εξασφαλισμένες. Το ερώτημα είναι τι θα ακολουθήσει μετά. Θα μας δώσουν νέο μνημόνιο και με ποιους όρους;...
Σε γενικές γραμμές αυτό που θα ακολουθήσει συναρτάται από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρωζώνη, την Ε.Ε., τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και τις γεωπολιτικές ισορροπίες γενικότερα.
Αν π.χ. στην Ευρώπη η άνοδος του εθνολαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού συνεχιστεί, ενδεχομένως θα μετατοπίσει τη στάση των κυβερνήσεων έναντι και του ελληνικού ζητήματος προς το έδαφος αυτών που επιθυμούσαν και έσπρωχναν τη χώρα προς το Grexit.
Οι τράπεζες
Μπορεί το χρέος να είναι ένα πρόβλημα που θα χρειαστεί νέα διευθέτηση μετά το ’22 οι τράπεζες όμως είναι ένα πρόβλημα που θα χρειαστεί λύση πολύ νωρίτερα.
Οι τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο τείνουν προς το μηδέν και τούτο καταδεικνύει πως η αγορά προεξοφλεί πως θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση.
Εν τω μεταξύ μετά το 2010 έχουν γίνει 3-4 ανακεφαλαιοποιήσεις και όλοι έχουν βάλει χρήματα των φορολογουμένων μη εξαιρουμένων και τα έχουν χάσει. Ποιος θα τοποθετήσει κεφάλαια εκ νέου και με ποιους όρους;
Το ασφαλιστικό
Η Ελλάδα έχει 3 εκατ. συνταξιούχους και 3,5-4 εκατ. εργαζόμενους με τη μέση σύνταξη να είναι υψηλότερη του μέσου μισθού. Καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία είναι άδεια οι συντάξεις πληρώνονται από τις εισφορές των εργαζομένων.
Οι νέες θέσεις που δημιουργούνται είναι θέσεις εργασίας με μισθούς περί τα 500 ευρώ. Αν κάποιος υποστηρίζει πως άνθρωποι με μισθούς 500 ευρώ μπορούν να συντηρούν ένα ασφαλιστικό που καταβάλλει συντάξεις 700-800 ευρώ είναι είτε ηλίθιος είτε απατεώνας.
Οι επενδύσεις
Ο ασφαλέστερος δείκτης για να αντιληφθεί κάποιος προς τα πού κινείται η οικονομία είναι οι επενδύσεις που γίνονται. Αν θέλει να καταλάβει περισσότερα θα πρέπει να προσέξει και σε ποιους τομείς γίνονται. Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ του γ' τριμήνου του 2018 καταγράφουν σχηματισμό ακαθάριστων παγίων περί τα 6 δισ. ευρώ. Τούτο σημαίνει πως το 2018 θα κλείσει περίπου στα 22-23 δισ. ευρώ και στον βαθμό που οι αποσβέσεις κινούνται κοντά στα 30 δισ. ευρώ σημαίνει πως η χώρα αποεπενδύεται. Πριν την κρίση του 2010 ο σχηματισμός ακαθάριστου παγίου κεφαλαίου έτρεχε με διπλάσιους ρυθμούς.
Το χειρότερο είναι πως ακόμη και οι επενδύσεις που γίνονται, στην πλειοψηφία τους δεν δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις π.χ. είναι θετικές για την οικονομία αλλά δεν δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, συντηρούν παλιότερες.
Στα χνάρια του 2010
Το 2006 η Ελλάδα είχε ΑΕΠ 208 δισ. ευρώ και χρέος 224 δισ. ευρώ. Το 2006 το ελληνικό ΑΕΠ είχε αυξηθεί κατά 5,5%, το 2007 κατά 3,5% και το 2008 κατά 3,1%. Το 2009 η Ελλάδα χρεοκόπησε.
Το 2018 η Ελλάδα έχει ΑΕΠ περί τα 180 δισ. ευρώ χρέος περί τα 350 δισ. ευρώ και αύξηση του ΑΕΠ περί τα 1,5-2%. Το 2008 είχε ισχυρές τράπεζες με καταθέσεις πάνω από 220 δισ. ευρώ και "κόκκινα δάνεια" κάτω από 10 δισ. ευρώ.
Το 2018 το τραπεζικό σύστημα είχε καταθέσεις περί τα 130 δισ. ευρώ και "κόκκινα δάνεια" λίγο κάτω από τα 100 δισ. ευρώ με υποψίες ότι κάποια "κόκκινα" εμφανίζονται ως "πράσινα".
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα το 2019 θυμίζει πολύ την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή το 2008. Διορίζει και μοιράζει χρήματα σε πελάτες και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες σαν μην υπάρχει αύριο...
Η χώρα το 2019 μοιάζει να κινείται στα χνάρια της χρεοκοπίας του 2010 με πολύ χειρότερους όρους. Οι τράπεζες δεν έχουν καταθέσεις και αξιοπιστία και τα νοικοκυριά δεν διαθέτουν το "λίπος" που είχαν την περασμένη 10ετία και το οποίο ξόδεψαν για την ομαλότερη προσγείωση του βιοτικού επιπέδου.
Η αφορμή για το σημερινό άρθρο που επαναλαμβάνει την πάγια εκτίμηση της στήλης εμπλουτισμένη με τα νεότερα στοιχεία είναι η παρακάτω επιστολή.
2) Πού θα καταλήξει η Ελλάδα...
Αγαπητέ κ. Στούπα,
Συγχαρητήρια για τη στήλη σας, την οποία διαβάζω σχεδόν καθημερινά. Με ενδιαφέρει η οικονομία αλλά δεν έχω γνώσεις για τα οικονομικά θέματα, ούτε είμαι σε θέση να αναλύσω τα οικονομικά δεδομένα που προκύπτουν στην εποχή μας. Συνεπώς οι αναλύσεις σας και ο τρόπος με τον οποίο απλοποιείτε και μεταφέρετε στο ευρύ κοινό την οικονομική πραγματικότητα, θεωρώ πως είναι όχι μόνο χρήσιμος αλλά και αναγκαίος.
Θα ήθελα να σας εκφράσω μια απορία που μου έχει δημιουργηθεί τελευταία. Σύμφωνα με όσα διαβάζω και παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια, μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η Ελλάδα το 2010, το 2012 και το 2015 απέφυγε την άτακτη χρεωκοπία αλλά βαδίζει συνεχώς μέσα σε μια κατάσταση παθητικής συντεταγμένης χρεωκοπίας, χωρίς αυτό να έχει γίνει επισήμως παραδεκτό από κανένα πολιτικό στέλεχος εντός και εκτός Ελλάδας.
Θα ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω αν αυτό ισχύει και αν θα έπρεπε ή όχι να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για κάτι τέτοιο, αν όντως συμβαίνει φυσικά.
Γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο Έλληνας πολίτης θα έπρεπε να γνωρίζει την πραγματική διάσταση της οικονομικής πραγματικότητας που τον αφορά, ώστε να κάνει τις επιλογές της ζωής του σύμφωνα με πραγματικά δεδομένα. Άλλωστε διαφορετικά λειτουργεί και αποφασίζει κάποιος όταν γνωρίζει επισήμως ότι η οικονομική του κατάσταση θα είναι δύσκολη για τα επόμενα δέκα ίσως και είκοσι χρόνια και διαφορετικά όταν ελπίζει ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει και να επιστρέψει άμεσα, γρήγορα και άκοπα στην ευμάρεια που είχε συνηθίσει.
Αναλόγως και το ίδιο το κράτος αλλιώς προετοιμάζεται και οργανώνεται όταν οι πολιτικοί ιθύνοντες αναλαμβάνουν συλλογικά και ξεκάθαρα την ευθύνη μιας συντεταγμένης χρεωκοπίας και προσαρμόζουν τους μακροχρόνιους σχεδιασμούς της χώρας σε αυτήν την πραγματικότητα.
Αν λοιπόν έχει βάση αυτή η υποψία, πώς εξελίσσεται αυτή η κατάσταση και πού θα καταλήξει τελικά;
Υπάρχει τουλάχιστον κάποιο σχέδιο που να οδηγεί τη χώρα με ασφάλεια στο τέλος του δρόμου μιας συντεταγμένης χρεωκοπίας και αν ναι ποιο είναι αυτό το τέλος;
Ή μήπως πηγαίνουμε με τον αυτόματο πιλότο μέσα στην ομίχλη χωρίς να γνωρίζει κανείς και χωρίς να θέλει κάποιος να αναλάβει τη δύσκολη πλοήγηση;
Μήπως κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να εκτροχιαστούμε από αυτή την πορεία συντεταγμένης χρεωκοπίας στην οποία πηγαίνουμε στα τυφλά και την οποία δεν ορίζουμε; Μήπως τελικά δεν αποφεύγεται η συντριβή στα βράχια μιας ξαφνικής άτακτης χρεωκοπίας;
Με εκτίμηση
Τ.Β.
Υ.Γ. Θα παρακαλούσα να διατηρήσετε την ανωνυμία μου.
Του Κώστα Στούπα
capital.gr/
Κατηγορία
Πολιτική
Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου 2019 00:49
Συνταγματική Αναθεώρηση: Ο δεκάλογος των προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας
Επαφές με καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου έχει προγραμματίσει για σήμερα, Τρίτη, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης ενόψει της συζήτησης για τη συνταγματική αναθεώρηση που ξεκινά στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου.Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά πληροφορίες, θα έχει τηλεφωνικές επαφές αλλά και συνάντηση στο γραφείο του με γνωστούς συνταγματολόγους, όπως οι Νίκος Αλιβιζάτος, Αντώνης Μανιτάκης, Σπυρίδων Βλαχόπουλος, Ξενοφών Κοντιάδης, Φίλιππος Σπυρόπουλος και άλλοι.
Παρουσία και του γενικού εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας για την Αναθεώρηση Κώστα Τασούλα, ο κ. Μητσοτάκης θα ανταλλάξει απόψεις με τους επιστήμονες που ειδικεύονται στο Συνταγματικό Δίκαιο, προκειμένου οι θέσεις που θα υποστηρίξει η αξιωματική αντιπολίτευση να έχουν και την ανάλογη τεκμηρίωση.
Το ενδιαφέρον του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας εστιάζεται, σύμφωνα με γαλάζιες πηγές, στην αποσαφήνιση της ερμηνείας του άρθρου 110 του Συντάγματος και το κατά πόσο η προαναθεωρητική Βουλή μπορεί να δεσμεύσει την επόμενη, που θα είναι Αναθεωρημένη ως προς την κατεύθυνση που θα λάβουν οι διατάξεις που θα χρισθούν αναθεωρητέες.
Η συγκεκριμένη ερμηνεία αποτελεί αντικείμενο έντονης διαμάχης ανάμεσα στην κυβερνητική πτέρυγα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η πλευρά των κυβερνητικών υποστηρίζει ότι η παρούσα Βουλή μπορεί να δεσμεύσει την επόμενη για το περιεχόμενο που θα έχει η Αναθεώρηση.
Το αντίθετο υποστηρίζεται από την αντιπολίτευση, στελέχη της οποίας επικαλούνται και το ιστορικό των προηγούμενων αναθεωρήσεων του Συντάγματος, όπως επίσης και το γεγονός ότι μεσολαβεί η λαϊκή ετυμηγορία.
Η δεκάδα των προτάσεων της ΝΔ
1. Δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων υπό αυστηρό έλεγχο ανεξάρτητης αρχής υψηλού κύρους και ταυτόχρονα αναγνώριση της αυτοτέλειας και αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων.
2. Παραχώρηση εκτενών αρμοδιοτήτων στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτοτελείς πόροι για την εκπλήρωση των σκοπών της.
3. Περιορισμός των λόγων πρόωρης διάλυσης της Βουλής ώστε οι εκλογές να διεξάγονται σε τακτό χρόνο ανά τετραετία.
4. Καθιέρωση ασφαλούς φορολογικού περιβάλλοντος με απαγόρευση της αναδρομικής επιβολής οποιουδήποτε βάρους.
5. Αναγνώριση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, κατοχύρωση των όρων ελεύθερου ανταγωνισμού υπό την εποπτεία ανεξάρτητης αρχής, εισαγωγή όρων αναπτυξιακής προοπτικής και προστασία του περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
6. Αναβάθμιση, αξιοκρατία, αμεροληψία της δημόσιας διοίκησης και ισότητα ευκαιριών όλων των πολιτών.
7. Αναγνώριση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ως χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης.
8. Αναβάθμιση του επιπέδου ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών και μέτρα επιτάχυνσης της δικαιοσύνης.
9. Μέτρα αποκατάστασης της λειτουργίας του κοινοβουλίου και εισαγωγή κανόνων καλής νομοθέτησης.
10. Απλοποίηση της αναθεωρητικής διαδικασίας με διατήρηση του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος.
Το αντίθετο υποστηρίζεται από την αντιπολίτευση, στελέχη της οποίας επικαλούνται και το ιστορικό των προηγούμενων αναθεωρήσεων του Συντάγματος, όπως επίσης και το γεγονός ότι μεσολαβεί η λαϊκή ετυμηγορία.
Η δεκάδα των προτάσεων της ΝΔ
Η αξιωματική αντιπολίτευση, κατά το διήμερο των συζητήσεων που θα γίνουν στη βουλή θα επιμείνει να υιοθετηθούν οι ακόλουθες δέκα προτάσεις ώστε να έχει ουσία η συνταγματική αναθεώρηση:
1. Δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων υπό αυστηρό έλεγχο ανεξάρτητης αρχής υψηλού κύρους και ταυτόχρονα αναγνώριση της αυτοτέλειας και αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων.
2. Παραχώρηση εκτενών αρμοδιοτήτων στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτοτελείς πόροι για την εκπλήρωση των σκοπών της.
3. Περιορισμός των λόγων πρόωρης διάλυσης της Βουλής ώστε οι εκλογές να διεξάγονται σε τακτό χρόνο ανά τετραετία.
4. Καθιέρωση ασφαλούς φορολογικού περιβάλλοντος με απαγόρευση της αναδρομικής επιβολής οποιουδήποτε βάρους.
5. Αναγνώριση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, κατοχύρωση των όρων ελεύθερου ανταγωνισμού υπό την εποπτεία ανεξάρτητης αρχής, εισαγωγή όρων αναπτυξιακής προοπτικής και προστασία του περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
6. Αναβάθμιση, αξιοκρατία, αμεροληψία της δημόσιας διοίκησης και ισότητα ευκαιριών όλων των πολιτών.
7. Αναγνώριση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ως χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης.
8. Αναβάθμιση του επιπέδου ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών και μέτρα επιτάχυνσης της δικαιοσύνης.
9. Μέτρα αποκατάστασης της λειτουργίας του κοινοβουλίου και εισαγωγή κανόνων καλής νομοθέτησης.
10. Απλοποίηση της αναθεωρητικής διαδικασίας με διατήρηση του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος.
Κατηγορία
Πολιτική
Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου 2019 00:48
Αυτοξεφτελισμός Τσίπρα - ΟΜΟΛΟΓΕΙ την επερχόμενη συντριβή ακυρώνοντας τη δική του αναθεώρηση εκλογής Π.τ.Δημοκρατίας
Το γεγονός αυτό σήμαινε ότι η επόμενη βουλή θα πρέπει να αναθεωρήσει το συγκεκριμένο άρθρο με 180 ψήφους και όχι με 151.Μπροστά στο φόβο η επόμενη κυβέρνηση να είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας και να αναθεωρήσει το άρθρο σύμφωνα με τη δική της λογική δηλαδή και όχι με την κατεύθυνση που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, ο Γιώργος Κατρούγκαλος άφησε να εννοηθεί ότι
...στη δεύτερη ψηφοφορία ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητά θα απέχουν από το να ψηφίσουν το άρθρο 32 προκειμένου αυτό να μην συμπληρώσει το απαιτούμενο αριθμό των 180 βουλευτών.
Με την νέα πραγματικότητα καθίσταται σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο άρθρο τινάζει μόνος του την αναθεώρηση στον αέρα αφού αρνείται να ψηφίσει ένα άρθρο που ο ίδιος έφερε προς αναθεώρηση και ο ίδιος διατύπωσε το περιεχόμενο του, μόνο και μόνο για να μη δώσει τη δυνατότητα σε μια επόμενη κυβέρνηση να το αναθεώρηση με τη δική της πολιτική λογική
Στελέχη ΝΔ: «Συνταγματικός αυτοεξευτελισμός, αν το αντέχουν, χαλάλι τους»
Μόλις έγινε γνωστή η φράση του κ. Κατρούγκαλου και τι αυτή, υποκρύπτει κοινοβουλευτικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ανέφεραν: «Η συνταγματική μοχθηρία του ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται εάν συμβεί κάτι τέτοιο σε συνταγματικό αυτοεξευτελισμό. Αν το αντέχουν χαλάλι τους».
Η ντρίπλα της ΝΔ για να μη συμβεί ό,τι και το 2014 με τις πρόωρες εκλογές
Υπενθυμίζεται ότι το κόλπο της Νέας Δημοκρατίας που έπιασε τον ΣΥΡΙΖΑ στον ύπνο ήταν η ξαφνική απόφασή της να ψηφίσει την πρόταση του κυβερνώντος κόμματος για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, παρόλο που οι προτάσεις που έχουν καταθέσει τα δύο κόμματα διαφέρουν ουσιωδώς.
Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μεν η προεδρική εκλογή να αποσυνδεθεί από τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, αλλά προτείνει, αν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία των 180 ψήφων στις πρώτες ψηφοφορίες, να ακολουθούν ψηφοφορίες για ένα 6μηνο, με στόχο πάντα να επιτευχθεί η πλειοψηφία των 180. Και σε περίπτωση αδιεξόδου, να ακολουθούν προεδρικές εκλογές απευθείας από τον λαό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σταθερότητα του συστήματος και της κυβέρνησης. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση αποτυχίας του κυβερνητικού υποψηφίου για τη θέση του ύπατου πολιτειακού αξιώματος, για παράδειγμα, η χώρα οδηγείται και σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Η Νέα Δημοκρατία προτείνει και η ίδια την αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, αλλά απορρίπτει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Προτείνει 3 ψηφοφορίες, και στην τελευταία να απαιτείται πλειοψηφία μόλις 151 βουλευτών. Σε περίπτωση, μάλιστα, αποτυχίας και για τον αριθμό των 151, να ακολουθεί ψηφοφορία ανάμεσα στους δύο πρώτους σε ψήφους υποψηφίους και να εκλέγεται εκείνος που θα συγκεντρώσει την απλή πλειοψηφία του Κοινοβουλίου. Πρόωρες εκλογές, δηλαδή, τέλος.
Ετσι, η απόφαση της Πειραιώς να ψηφίσει την αλλαγή του τρόπου εκλογής ΠτΔ και να λάβει από την παρούσα Βουλή το σχετικό άρθρο 180 ψήφους, άρα στην επόμενη να αρκούν 151 ψήφοι, που είναι πιθανόν να διαθέτει η ΝΔ, για την αναθεώρηση του, ακυρώνει τα όποια σενάρια για «δεξιά παρένθεση», που μπορεί να σχεδιάζει το Μέγαρο Μαξίμου. Η αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου από τη διάλυση της Βουλής, αποτρέπει την ανατροπή μιας κυβέρνησης όπως συνέβη το 2014.
Αυτή ακριβώς την εξέλιξη επιχειρεί να προλάβει ασθμαίνουσα και εκ των υστέρων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποκάλυψε ο κ. Κατρούγκαλος.
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 12 Φεβρουαρίου 2019 01:24
Ο καλός υπουργός, ο κακός υπουργός και τα λεφτά των άλλων!
Εδώ και κάμποσες εβδομάδες ακούγονται διάφορα σχόλια και απόψεις σε σχέση με το τραπεζικό σύστημα και την κατάστασή του. Τόσο από αρμόδια, όσο και αναρμόδια χείλη. Φυσικό αποτέλεσμα, η δημιουργία μεγάλης και εκτεταμένης σύγχυσης, ως προς τα πραγματικά δεδομένα.
Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι αρκετά απλά.
Πρώτον και κύριον, είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μπει η οικονομία σε πραγματική, ουσιαστική ανάκαμψη, οι τράπεζες να καθαρίσουν τους ισολογισμούς τους από μη εξυπηρετούμενες απαιτήσεις και δάνεια. Τουλάχιστον στον βαθμό που αυτά θα βρίσκονται ΚΑΤΩ από τους μέσους όρους της Ευρωζώνης. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί από ημίμετρο έως κοροϊδία, και δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας.
Δεύτερον, απαλλαγή (είτε με πώληση και διαγραφή, είτε με διευκολύνσεις στον δανειολήπτη) από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και απαιτήσεις σημαίνει "αυτόματα", ανάγκη κεφαλαίων για τις τράπεζες. Πολύ απλά διότι η παραπάνω απαλλαγή προκαλεί ζημίες, αναπόφευκτα. Και οι ζημίες, στα ποσοστιαία μεγέθη που αντιμετωπίζονται εδώ, καλύπτονται μόνο με νέα κεφάλαια.
Τρίτον, ανεξάρτητα από τις όποιες αποφάσεις θα ληφθούν, όταν και εάν ληφθούν, οι τράπεζες χρειάζονται νέα κεφάλαια. Όχι επειγόντως ή άμεσα, αλλά είναι αναπόφευκτο. Ο λόγος απλός: ένα σημαντικό μέρος των εποπτικών τους κεφαλαίων πρώτου επιπέδου (Tier 1 capital - >60% των κεφαλαίων αυτών) αποτελείται από μελλοντικές απαιτήσεις, από το δημόσιο.
Πρόκειται για τον (περιβόητο πλέον) αναβαλλόμενο φόρο, ο οποίος έχει πραγματική αξία μεν στο μέλλον, αλλά τώρα έχει κάποια παραπλήσια με αυτήν μερικών ρολών χαρτιού τουαλέτας. Δηλαδή καμία απολύτως ουσιαστική αξία, για την άμεση χρηματοδότηση της πολύπαθης και λιμνάζουσας ελληνικής οικονομίας.
Εκτός εάν, ένα σημαντικό μέρος τους, χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση δανεισμού από κάποιο ειδικό σχήμα, όπως προτείνει το σχέδιο της Τραπέζης της Ελλάδος. Σχέδιο το οποίο έχει θετικότατα στοιχεία και, με μικρές τροποποιήσεις, μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Για να συμβεί αυτό όμως απαιτείται η έγκρισή του από την κυβέρνηση. Έγκριση την οποία όμως αποφεύγει να δώσει, διότι είναι αντίθετο με τα μαρξιστικά σχέδια και ιδεοληψίες της...
Πέρα από τα ιδεολογικά προβλήματα όμως, ο προσεκτικός παρατηρητής εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση στο θέμα των τραπεζών, ακολουθεί τον τελευταίο καιρό μία στρατηγική που ταιριάζει απόλυτα με το υπόλοιπο πλαίσιο των προεκλογικών της ενεργειών: στόχος είναι μόνο η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καταστροφή. Ώστε ο επόμενος, ν’ αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες δυνατές δυσκολίες.
Εξαιρετικά βολικό για τα κομματικά συμφέροντα μεν, απίστευτα καταστροφικό για το μέλλον της χώρας δε...
Το πράγμα άρχισε να δείχνει ως ύποπτο, λίγες μέρες μετά την ημέρα της ανακοίνωσης ότι η ευθύνη του τραπεζικού συστήματος, περνά από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομίας Γιάννη Δραγασάκη, από τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη.
Κάτι οι φήμες ότι "ο Αλέξης θα κάνει τη μεγάλη ανατροπή", κάτι οι διαρροές ότι επίκειται σφοδρότατη σύγκρουση με τους θεσμούς, προσθέστε και το γεγονός ότι από τα προαπαιτούμενα της πρώτης (ουσιαστικά) μεταμνημονιακής αξιολόγησης δεν έχει γίνει το παραμικρό και σχηματίζεται ένα μεγάλο μέρος της εικόνας.
Εάν δε σκεφτείτε πως, αντίθετα, έχουν γίνει κάποιες "μονομερείς ενέργειες" (αναβολή της αύξησης ΦΠΑ στα νησιά με μεγάλο προσφυγικό πρόβλημα και η περισσότερο από τα συμφωνηθέντα αύξηση του βασικού μισθού - το κόστος θα πληρωθεί στο επιτόκιο της επόμενης "καθαρής εξόδου στις αγορές), το παιχνίδι που παίζεται γίνεται ολοφάνερο. "Οι εκλογές είναι κοντά και πρέπει ν’ αλιευθούν ψήφοι, πάραυτα" λέγεται και είναι πανεύκολο: απλά όλοι τάζουν τα πάντα σε όλους...
Στα πλαίσια αυτού του παιχνιδιού εντάσσονται οι διάφορες δηλώσεις του κυρίου αντιπροέδρου για πιθανή ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, εάν δεν προσεχθούν οι κινήσεις για την επέκταση του νόμου "Κατσέλη". Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι διαρροές από το μέγαρο Μαξίμου (υπό την υψηλή εποπτεία του υπουργού Επικρατείας) ότι "δεν θα περάσει των Θεσμών", "η κυβέρνηση είναι ελεύθερη ν’ αποφασίσει όπως νομίζει", "η ελάχιστη προστασία θα είναι στις €150.000" κ.ο.κ.
Βλέπετε, υπάρχουν ψηφοφόροι και από τις δύο "πλευρές του φράκτη"!
Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν πλέον και ψηφοφόροι λαμόγια που δεν θέλουν να πληρώσουν αφού (νομίζουν πως) μπορούν να το αποφύγουν αλλά και πολίτες που βαρέθηκαν να πληρώνουν με τα λεφτά τους τα λάθη και τα χρέη άλλων...
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως χρειάζεται και θέλει τις ψήφους όλων.
Οπότε αμφότερες οι "παλιές κομματικές καραβάνες" κάνουν ό,τι καλύτερο, μπορούν για να επιτευχθεί ο κομματικός στόχος. Απλό δεν είναι;
Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι, όλα τα προεκλογικά παιχνίδια, εκατόν δέκα φορές στις εκατό, καταλήγουν να έχουν σαν αποτέλεσμα, κάποιο σημαντικότατο δημοσιονομικό ή άλλο κόστος!
Λέω μήπως...
Πέτρος Λάζος
capital.gr
Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι αρκετά απλά.
Πρώτον και κύριον, είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μπει η οικονομία σε πραγματική, ουσιαστική ανάκαμψη, οι τράπεζες να καθαρίσουν τους ισολογισμούς τους από μη εξυπηρετούμενες απαιτήσεις και δάνεια. Τουλάχιστον στον βαθμό που αυτά θα βρίσκονται ΚΑΤΩ από τους μέσους όρους της Ευρωζώνης. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί από ημίμετρο έως κοροϊδία, και δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας.
Δεύτερον, απαλλαγή (είτε με πώληση και διαγραφή, είτε με διευκολύνσεις στον δανειολήπτη) από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και απαιτήσεις σημαίνει "αυτόματα", ανάγκη κεφαλαίων για τις τράπεζες. Πολύ απλά διότι η παραπάνω απαλλαγή προκαλεί ζημίες, αναπόφευκτα. Και οι ζημίες, στα ποσοστιαία μεγέθη που αντιμετωπίζονται εδώ, καλύπτονται μόνο με νέα κεφάλαια.
Τρίτον, ανεξάρτητα από τις όποιες αποφάσεις θα ληφθούν, όταν και εάν ληφθούν, οι τράπεζες χρειάζονται νέα κεφάλαια. Όχι επειγόντως ή άμεσα, αλλά είναι αναπόφευκτο. Ο λόγος απλός: ένα σημαντικό μέρος των εποπτικών τους κεφαλαίων πρώτου επιπέδου (Tier 1 capital - >60% των κεφαλαίων αυτών) αποτελείται από μελλοντικές απαιτήσεις, από το δημόσιο.
Πρόκειται για τον (περιβόητο πλέον) αναβαλλόμενο φόρο, ο οποίος έχει πραγματική αξία μεν στο μέλλον, αλλά τώρα έχει κάποια παραπλήσια με αυτήν μερικών ρολών χαρτιού τουαλέτας. Δηλαδή καμία απολύτως ουσιαστική αξία, για την άμεση χρηματοδότηση της πολύπαθης και λιμνάζουσας ελληνικής οικονομίας.
Εκτός εάν, ένα σημαντικό μέρος τους, χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση δανεισμού από κάποιο ειδικό σχήμα, όπως προτείνει το σχέδιο της Τραπέζης της Ελλάδος. Σχέδιο το οποίο έχει θετικότατα στοιχεία και, με μικρές τροποποιήσεις, μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Για να συμβεί αυτό όμως απαιτείται η έγκρισή του από την κυβέρνηση. Έγκριση την οποία όμως αποφεύγει να δώσει, διότι είναι αντίθετο με τα μαρξιστικά σχέδια και ιδεοληψίες της...
Πέρα από τα ιδεολογικά προβλήματα όμως, ο προσεκτικός παρατηρητής εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση στο θέμα των τραπεζών, ακολουθεί τον τελευταίο καιρό μία στρατηγική που ταιριάζει απόλυτα με το υπόλοιπο πλαίσιο των προεκλογικών της ενεργειών: στόχος είναι μόνο η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καταστροφή. Ώστε ο επόμενος, ν’ αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες δυνατές δυσκολίες.
Εξαιρετικά βολικό για τα κομματικά συμφέροντα μεν, απίστευτα καταστροφικό για το μέλλον της χώρας δε...
Το πράγμα άρχισε να δείχνει ως ύποπτο, λίγες μέρες μετά την ημέρα της ανακοίνωσης ότι η ευθύνη του τραπεζικού συστήματος, περνά από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομίας Γιάννη Δραγασάκη, από τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη.
Κάτι οι φήμες ότι "ο Αλέξης θα κάνει τη μεγάλη ανατροπή", κάτι οι διαρροές ότι επίκειται σφοδρότατη σύγκρουση με τους θεσμούς, προσθέστε και το γεγονός ότι από τα προαπαιτούμενα της πρώτης (ουσιαστικά) μεταμνημονιακής αξιολόγησης δεν έχει γίνει το παραμικρό και σχηματίζεται ένα μεγάλο μέρος της εικόνας.
Εάν δε σκεφτείτε πως, αντίθετα, έχουν γίνει κάποιες "μονομερείς ενέργειες" (αναβολή της αύξησης ΦΠΑ στα νησιά με μεγάλο προσφυγικό πρόβλημα και η περισσότερο από τα συμφωνηθέντα αύξηση του βασικού μισθού - το κόστος θα πληρωθεί στο επιτόκιο της επόμενης "καθαρής εξόδου στις αγορές), το παιχνίδι που παίζεται γίνεται ολοφάνερο. "Οι εκλογές είναι κοντά και πρέπει ν’ αλιευθούν ψήφοι, πάραυτα" λέγεται και είναι πανεύκολο: απλά όλοι τάζουν τα πάντα σε όλους...
Στα πλαίσια αυτού του παιχνιδιού εντάσσονται οι διάφορες δηλώσεις του κυρίου αντιπροέδρου για πιθανή ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, εάν δεν προσεχθούν οι κινήσεις για την επέκταση του νόμου "Κατσέλη". Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται και οι διαρροές από το μέγαρο Μαξίμου (υπό την υψηλή εποπτεία του υπουργού Επικρατείας) ότι "δεν θα περάσει των Θεσμών", "η κυβέρνηση είναι ελεύθερη ν’ αποφασίσει όπως νομίζει", "η ελάχιστη προστασία θα είναι στις €150.000" κ.ο.κ.
Βλέπετε, υπάρχουν ψηφοφόροι και από τις δύο "πλευρές του φράκτη"!
Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν πλέον και ψηφοφόροι λαμόγια που δεν θέλουν να πληρώσουν αφού (νομίζουν πως) μπορούν να το αποφύγουν αλλά και πολίτες που βαρέθηκαν να πληρώνουν με τα λεφτά τους τα λάθη και τα χρέη άλλων...
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως χρειάζεται και θέλει τις ψήφους όλων.
Οπότε αμφότερες οι "παλιές κομματικές καραβάνες" κάνουν ό,τι καλύτερο, μπορούν για να επιτευχθεί ο κομματικός στόχος. Απλό δεν είναι;
Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι, όλα τα προεκλογικά παιχνίδια, εκατόν δέκα φορές στις εκατό, καταλήγουν να έχουν σαν αποτέλεσμα, κάποιο σημαντικότατο δημοσιονομικό ή άλλο κόστος!
- Μήπως νομίζετε ότι π.χ. ένας εφάπαξ φόρος επί όλων των καταθέσεων θα πληρωθεί μόνο από τα κυβερνητικά στελέχη;
- Μήπως ξεχάσατε ότι τα περισσότερα εξ αυτών διατηρούν τις καταθέσεις τους εκτός Ελλάδας;
- Μήπως παίζει κάποιο ρόλο στις αποφάσεις τους ότι, χωρίς καμία δέσμευση και κανένα κανόνα, αποφασίζουν αυτοί για λεφτά άλλων;
Λέω μήπως...
Πέτρος Λάζος
capital.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 12 Φεβρουαρίου 2019 01:22
Από συναλλαγή σε συναλλαγή και από τη Μακεδονία στη Θράκη
Είναι φαίνεται τόσο μεγάλη η αγωνία της κυβέρνησης να προπαγανδίσει τις (ανύπαρκτες) θετικές πλευρές της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία, που έφθασαν στο σημείο να παρουσιάσουν ως «σημαντική» (έτσι την έκριναν οι… διπλωματικές πηγές) την παρουσία
του Ιμπραήμ Καλίν στο πρόγραμμα των επισκέψεων Τσίπρα στην Κωνσταντινούπολη!
Μιλάμε για τον Ιμπραήμ Καλίν, τον εκπρόσωπο του Ερντογάν, τον άνθρωπο που την προηγουμένη της επίσκεψης είχε σπεύσει να θέσει την ατζέντα των συζητήσεων, λέγοντας ότι αυτές θα περιλάμβαναν θέματα όπως η «τουρκική μειονότητα» της Δ. Θράκης, οι εξελίξεις στο Αιγαίο, η υφαλοκρηπίδα και τα… νησιά!
Αυτού του ανθρώπου την παρουσία στο πλευρό του κ. Τσίπρα μας εμφανίζουν ως… σημαντική!
Λέτε να μην έμεινε ικανοποιημένος και παρ’ όλα αυτά να έσπευσε να κάνει τον συνοδό του Τσίπρα;
Ως εκ τούτου, είναι πολύ ήπια η λέξη «ανησυχούμε» όταν αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη επίσκεψη.
Η πραγματικότητα είναι ότι η επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία περιλάμβανε μια κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον Ερντογάν που κράτησε σχεδόν τρεις ώρες και ένα πλούσιο τουριστικό πρόγραμμα.
Και από τα συμφραζόμενα προκύπτει ότι ο κ. Τσίπρας συμφώνησε να κάνει το χατίρι του Ερντογάν και να ικανοποιήσει την απαίτησή του – μια απαίτηση που κανένας προηγούμενος πρωθυπουργός δεν έχει ικανοποιήσει – για εκλογή του μουφτή στη Θράκη!
Έτσι, παρά το γεγονός ότι ο Τσίπρας υποχρεώθηκε να ομολογήσει δημόσια ότι το θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης δεν είναι διμερές, αλλά διεθνές (σ.σ. διότι αφορά στην οικουμενική ορθοδοξία, εντάσσεται στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών και περιλαμβάνεται σταθερά σε όλες τις εκθέσεις προόδου της ΕΕ) την ίδια στιγμή ξεκάθαρα είπε πως θα το κάνει επειδή το πιστεύει ο ίδιος!
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η δήλωσή του περί «αυτόβουλης υποχρέωσης»;
Και πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η δήλωσή του σύμφωνα με την οποία «οι μεταρρυθμίσεις στη Θράκη είναι ζήτημα δεσμεύσεων έναντι Ελλήνων πολιτών και δεν έχουν να κάνουν με τις διμερείς σχέσεις, είτε συμπίπτουν με τις διακηρύξεις της Τουρκίας, είτε δεν συμπίπτουν».
Ώστε έτσι, έ; Το θέλει και ο ίδιος απλά… η επιθυμία του συμπίπτει με την επιθυμία του Ερντογάν!
Προφανώς δεν είναι το μόνο επί του οποίου… συμπίπτουν, αφού ο Τσίπρας δεν αντέδρασε όταν ο Ερντογάν αποκάλεσε και τις δύο μειονότητες θρησκευτικές, ενώ είναι γνωστό ότι η μειονότητα στην Ελλάδα είναι μουσουλμανική και η μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη ελληνική.
Με λίγα λόγια Τσίπρας και Ερντογάν συνεχίζουν ακάθεκτοι το ξήλωμα της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία και χαρακτηρίζει σαφώς τις μειονότητες και δεν επιτρέπει την αμοιβαιότητα και απαγορεύει στην Τουρκία άσκηση εξουσίας εκτός του εδάφους της.
Αλλά, είπαμε: Συμπίπτουν οι άνθρωποι!
Και αφού συμπίπτουν, τα είπαν μεταξύ τους, τα συμφώνησαν και τώρα ο Τσίπρας θα… μεταρρυθμίσει τη Θράκη, επιτρέποντας την εκλογή των μουφτήδων και ουσιαστικά αποδεχόμενος την εξίσωση του μουφτή και του Πατριάρχη (αυτό κάνει ο Ερντογάν) ενώ δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των δύο αξιωμάτων, αφού όχι μόνο ο μουφτής δεν είναι το αντίστοιχο του Πατριάρχη, αλλά είναι και κρατικός λειτουργός, ο οποίος ασκεί δικαστικά καθήκοντα.
Θυμίζω ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είχε καθορίσει το στάτους της μουφτείας σε επίπεδο γενικής διεύθυνσης υπουργείου, ενώ ο Τσίπρας ονομάζει «μεταρρύθμιση» τη δημιουργία – δια της εκλογής του μουφτή – ενός πολιτικοθρησκευτικού ηγέτη στη Θράκη, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για άλλο ένα (μετά την… μεταρρύθμιση των Πρεσπών) μειονοτικό μέτωπο στη Βόρεια Ελλάδα.
Πιστεύω δε ότι πολύ ελαφρά αντιμετωπίζεται το θέμα της μακράς διαρκείας κατ’ ιδίαν συνάντησής του με τον Ερντογάν, στην οποία ουσιαστικά περιορίστηκε το επίσημο πρόγραμμα αυτής της επίσημης επίσκεψης.
Θυμίζω ότι πριν από τη συνάντησή του Σαμαρά με τον Ερντογάν, τον Σεπτέμβριο του 2014 στο περιθώριο του ΝΑΤΟ, είχαν ακολουθηθεί συγκεκριμένα βήματα δημοσιότητας, για να μην υπάρχει καμιά αμφισβήτηση:
-Πριν από τη συνάντηση, το υπουργείο των Εξωτερικών διένειμε σημείωμα με καταγεγραμμένες τις θέσεις της Ελλάδας επί όλων ανεξαιρέτως των θεμάτων. Με τον τρόπο αυτό εκ των προτέρων η κυβέρνηση Σαμαρά ξεκαθάρισε τις θέσεις της και προς το εσωτερικό και προς το εξωτερικό. Και με τον τρόπο αυτό ξεκαθάριζε επίσης τι θα απαντούσε ο Σαμαράς σε περίπτωση που ο συνομιλητής του έθετε κάποιο από αυτά τα θέματα.
-Η συνάντηση, με εντολή Σαμαρά, πραγματοποιήθηκε σε δωμάτιο που είχε κλείσει η Ελλάδα και έφερε την ελληνική σημαία. Με τον τρόπο αυτό κατέστη σαφές ποιος προσέρχεται και ποιος έχει το πάνω χέρι.
-Η συζήτηση έγινε παρουσία του υπουργού των Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, εμού ως υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικής εκπροσώπου, του επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού, πρέσβη Σταύρου Βασιλόπουλου και άλλων υπηρεσιακών παραγόντων. Ο Σαμαράς δεν μπήκε σε κατ’ ιδίαν και εν κρυπτώ συζήτηση με τον Ερντογάν.
-Μετά τη συνάντηση, εκδόθηκε ενημερωτικό σημείωμα με όλα τα θέματα που τέθηκαν στο τραπέζι, το οποίο δεν αμφισβητήθηκε από τον Ερντογάν.
-Στο τέλος της συνομιλίας, ο Σαμαράς σηκώθηκε όρθιος, έδωσε το χέρι στον Ερντογάν και του είπε: «Λοιπόν, κ. πρόεδρε, βρισκόμαστε ενώπιον ενός πραγματικού προβλήματος, μιας πραγματικής διαφοράς». Και αυτό ανακοινώθηκε χωρίς να αμφισβητηθεί.
Θυμίζω επίσης ότι όταν ο Σαμαράς πήγε στην Τουρκία τον Σεπτέμβριο του 2013, συνοδευόταν από είκοσι υπουργούς και στη διάρκεια της επίσκεψης υπογράφηκαν 25 συμφωνίες και πρωτόκολλα.
Τι υπέγραψε ο κ. Τσίπρας στη δική του επίσκεψη; Τίποτα! Απλώς, όπως όλα δείχνουν, επιβεβαίωσε την πρόθεσή του να ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα του Ερντογάν για εκλογή του μουφτή και την παράδοση της Θράκης, μετά την παράδοση της Μακεδονίας.
Διαφορετικά, ακόμη και αν οι απόψεις του «συμπίπτουν» με του Ερντογάν, θα έπρεπε τώρα να δηλώσει πως δεν θα τα κάνει διότι ο Ερντογάν δεν έχει δικαίωμα να το ζητά. Θα μπορούσε μάλιστα να επικαλεστεί και την δήλωση Ομπάμα (Μάρτιος 2012, Σεούλ) ο οποίος μετά τη συνάντησή του με τον Ερντογάν ανακοίνωσε πως αυτός τον διαβεβαίωσε πως η Άγκυρα θα επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης – χωρίς προφανώς να μιλήσει για το αντάλλαγμα της εκλογής του μουφτή στον Ομπάμα.
Η αλήθεια είναι πως έχουμε να κάνουμε για άλλη μια συναλλαγή του Τσίπρα!
Διότι, προσέξτε: Κατά την προεκλογική περίοδο πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε στη Θράκη ένα – γραμμένο στα τουρκικά, παρακαλώ! – φυλλάδιο, όπου υποσχόταν την εκλογή του μουφτή!
Με τον τρόπο αυτό εξασφάλισε (και εδώ βρίσκεται το αλισβερίσι) τη στήριξη του Ερντογάν, όσον αφορά στις ψήφους της μειονότητας – στις εκλογές εκείνες η μειονότητα πρόσφερε στον ΣΥΡΙΖΑ το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλη την Ελλάδα. Διότι, ως γνωστόν, η Τουρκία, μέσω του προξενείου, επηρεάζει τμήμα της μειονότητας.
Και αναφέρομαι σε «τμήμα», διότι η μουσουλμανική μειονότητά μας είναι εξαιρετική και δεν θα άλλαζε με τίποτε την ισονομία που απολαμβάνει σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα.
Απλά, ο Τσίπρας είναι… ό,τι αρπάξει! Και ως αρπακτικό δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε. Απλά κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να πληρώσει τα γραμμάτια των συναλλαγών του…
Υ.Γ. Πριν από τις εκλογές αποκαλύψαμε την ύπαρξη του γραμμένου στα τουρκικά φυλλαδίου και την πρόθεση του Τσίπρα να θεσμοθετήσει την εκλογή μουφτή, καθώς και τις επίσημες πολιτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της παράδοσης της Μακεδονίας.
Πλην όμως, όταν τα λέγαμε αυτά μας έβγαζαν τρελούς και η φράση που ακούγαμε ήταν «ελάτε τώρα, δεν πρόκειται να τα κάνει όλα αυτά»!
Τώρα που μια χαρά τα κάνει– και θυμίζει ότι τα είχε στο πρόγραμμά του – οι ίδιοι που μας λοιδορούσαν κατηγορούν τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι… δεν κάνουν αρκετά για να τα αποτρέψουν!
Δηλαδή, πρώτα ψηφίζουν τον Τσίπρα και μετά κατηγορούν εμάς γι’ αυτά που ο Τσίπρας κάνει!
elzoni.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Δευτέρα, 11 Φεβρουαρίου 2019 01:21
Οι Πρέσπες οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτική εξαΰλωση
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ώρες για τη δημοσκοπική κατάρρευση που έχει υποστεί το κυβερνών κόμμα, μετά την συμφωνία των Πρεσπών. Τελευταίο παράδειγμα η έρευνα που δημοσίευσε η εφημερίδα «Μακεδονία», σύμφωνα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται της ΝΔ 20% στην Βόρεια Ελλάδα, ενώ στην δημοσκόπηση της Marc για το Πρώτο Θέμα αποτυπώνεται η τεράστια δυσκολία που αντιμετωπίζει η υποψηφιότητα Νοτοπούλου να προσεγγίσει ικανά ποσοστά για μία αξιοπρεπή εμφάνιση.Η σκληρή αλήθεια όμως για το κόμμα του κ.Τσίπρα δεν εμφανίζεται μόνο στις έρευνες κοινής γνώμης , οι οποίες έτσι και αλλιώς το τελευταίο διάστημα καταγράφουν την μεγάλη πτώση που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως από την Λάρισα και πάνω. Κυρίως αποδεικνύεται από την εικόνα της καθημερινότητας στη Βόρεια Ελλάδα.
Μόνο μερικές ώρες παραμονής στη Μακεδονία είναι αρκετές για να καταλάβει κάποιος ότι η περίοδος μετά την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών ουσιαστικά ισοδυναμεί με το «μαρτύριο της σταγόνας» για τον κυβερνών κόμμα. Όποιος για παράδειγμα βρέθηκε στην περιοδεία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Δυτική Μακεδονία το Σαββατοκύριακο μπόρεσε να αντιληφθεί ότι ο κόσμος και στα Γιαννιτσά αλλά και στην Κοζάνη είναι εξαιρετικά απογοητευμένος με τους χειρισμούς της κυβέρνησης σε σχέση με το ονοματολογικό της γειτονικής χώρας. Η απογοήτευση αυτή μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις φτάνει ακόμα και στα όρια της οργής απέναντι στο Μέγαρο Μαξίμου.
Κάποιοι απλώς τονίζουν ότι η κυβέρνηση δεν έδωσε σημασία στο λαϊκό αίσθημα, ειδικά όλων όσοι κατοικούν στη Βόρεια Ελλάδα. Κάποιοι άλλοι πάλι δηλώνουν σίγουροι ότι η Ελλάδα κάτω από την Λάρισα δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της εθνικής ήττας που έφερε η συμφωνία των Πρεσπών. Υπήρχαν και αυτοί που λένε ανοιχτά ότι στις επερχόμενες εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα γνωρίσει τις συνέπειες της συγκεκριμένης επιλογής. Όποια εκδοχή από τις παραπάνω και αν τελικώς αποδειχθεί ορθή, το συμπέρασμα θα είναι το ίδιο :
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την περίοδο υπάρχει πολιτικά στη Βόρεια Ελλάδα, σε απολύτως οριακό επίπεδο.
Ενόψει μάλιστα των δημοτικών εκλογών δεν είναι λίγοι οι υποψήφιοι που αποφεύγουν να παραδεχθούν ότι κινούνται με την στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, γιατί δε θέλουν να ταυτιστούν με τις επιλογές του πρωθυπουργού, οι οποίες εκτιμούν οι ίδιοι ότι θα τους κάνουν κακό.
Την ίδια ώρα για το αντίπαλο στρατόπεδο το κλίμα είναι διαφορετικό. Η άρνηση της ΝΔ να επικυρώσει τόσο την συμφωνία όσο και το πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ έγινε αποδεχτή με ικανοποίηση από την πλειοψηφία των κατοίκων της Βόρειας Ελλάδας. Ενδεικτική του καλού κλίματος για την αξιωματική αντιπολίτευση στη Μακεδονία ήταν η ανταπόκριση που είχε η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στα Γιαννιτσά, και στην Κοζάνη σε μια περίοδο που οι πολιτικές συγκεντρώσεις συνολικά αμφισβητούνται έντονα από τους πολίτες.
Από όποια πλευρά και αν το δει κάποιος, ο τρόπος που επέλεξε ο κ.Τσίπρας να χειριστεί το ζήτημα με την πΓΔΜ είναι βέβαιο ότι ήδη κάνει πολύ κακό σε πολιτικό επίπεδο στο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο κακό μάλιστα που όσοι κινούνται στα στενά όρια του λεκανοπεδίου ελάχιστα μπορούν να το καταλάβουν. Μία σύντομη βόλτα όμως στην έτσι και αλλιώς πανέμορφη Μακεδονία θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι τους ανθρώπους αυτούς ουδείς τους άκουσε και ειδικά εκείνος που έπρεπε, που δεν είναι άλλος από τον πρωθυπουργό της χώρας.
Είναι προφανές ότι όσα «φιλολαικά» μέτρα ληφθούν στο δρόμο προς τις επερχόμενες κάλπες, η σημερινή κατάσταση στη Βόρεια Ελλάδα δύσκολα μπορεί να ανατραπεί.
Του Γιάννη Κ. Τρουπή
liberal.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου 2019 02:10
Οι καρέκλες δεν είναι θέσεις εργασίας, σύντροφοι...
Σε άλλη μια σύγκριση, του κομμουνιστικού τσίρκου της Ελλάδας με το πρώην Σοβιετικό ανατολικό μπλοκ και ειδικότερα τη Βουλγαρία μας οδήγησαν γεγονότα της χθεσινής και προχθεσινής επικαιρότητας. Στη Σόφια, στα εγκαίνια της έκθεσης "HR Industry 2019" ο υφυπουργός Οικονομίας Αλεξάντερ Μανόλεφ, δηλώνει περιχαρής πως την τελευταία 10ετία (κρατήστε το αυτό) ο ιδιωτικός τομέας στη Βουλγαρία δημιουργεί –ανά έτος και κατά μέσο όρο– 10.000 νέες θέσεις εργασίας .
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο "χάρτης" της βιομηχανίας που αναπτύχθηκε, από εμπειρογνώμονες του υπουργείου Οικονομίας, υπογραμμίζει τις ανάγκες των επιχειρήσεων σε κάθε περιοχή της χώρας και αποτελεί σημαντικό "εργαλείο".
Στις Βρυξέλλες προκάλεσε πολύπλευρη συζήτηση πρόσφατη μελέτη (της Κομισιόν) από την οποία προκύπτουν εντυπωσιακές αυξήσεις στην απασχόληση κρατών - μελών της Ε.Ε. (καθώς και χωρών συνδεδεμένων ή σε πορεία σύνδεσης) με έντονη εξωστρέφεια.
Και για να συνδέσουμε τα δύο γεγονότα σημειώνουμε ότι οι μεγαλύτερες αυξήσεις (από το 2000) έχουν καταγραφεί στη Βουλγαρία (+312%), στη Σλοβακία (+213%), στη Λιθουανία (+153%), στην Εσθονία (+147%) στη Λετονία (+138%) και στις "συγγενείς", ως προς την κρίση, με την Ελλάδα Πορτογαλία (+172%) και Ιρλανδία (+147%).
Στην Αθήνα, τώρα, το υπουργείο Εργασίας προσκάλεσε προχθές 5.500 άνεργους 22 έως 29 ετών, πτυχιούχους ανωτάτων εκπαιδευτικών και τεχνολογικών ιδρυμάτων, να διοριστούν σε υπουργεία και Οργανισμούς που εποπτεύουν όλα τα υπουργεία για ένα 12μηνο με μισθό και εισφορές που θα πληρώνει ο ΟΑΕΔ.
Η πρόκληση εκτός από τους Έλληνες άνεργους αφορά και ομογενείς (Βορ. Ήπειρος, Αίγυπτος, Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος) και χωρίς πιστοποιητικό ιθαγένειας.
Παραθέτουμε τα συγκεκριμένα γεγονότα της επικαιρότητας χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό μιας και τα πράγματα μιλάνε μόνα τους. Αρκεί να βγάλουμε από τα μάτια μας την αριστερή τσίμπλα για να τα δούμε και να πάρουμε το μήνυμα.
Δεν μπορούμε να θρέψουμε 1.100.000 άνεργους από τους φόρους, τις εισφορές, τον ΕΝΦΙΑ, τις κατασχέσεις, τα σπίτια και τα χωράφια της μεσαίας τάξης (όσων μένουν και από δαύτη) αυξάνοντας τα στρατεύματα κατοχής στο κράτος με επιπλέον θητείες. Και ας πρόκειται για 12μηνα ή 5μηνα.
Ο αντίλογος, πως εφαρμόζονται προγράμματα που ανακάλυψαν και οι άλλοι... οι παλαιοί είναι άθλιος και κουτσός όσο δεν στηρίζεται σε επιχειρήματα της συγκεκριμένης πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που θα αντικαταστήσει την, ας την πούμε προσωρινή κατάσταση, με δεδομένη και ορατή (βάσει στοιχείων) ανάπτυξη.
Η Ελλάδα είναι χώρα φυγής επενδυτών. Οι εξαγωγές της είναι συγκυριακές και δεν στηρίζονται σε στρατηγικούς σχεδιασμούς στοχευμένους από επιλογές πολιτικής συναίνεσης με εθνικούς στόχους...
Είναι συνεπώς θέμα χρόνου να μπατάρει για μια ακόμη φορά το καράβι. Το μαξιλάρι και τα λεφτά από τα ΕΣΠΑ, με τα οποία βολεύονται 5μηνες προσλήψεις σε Δήμους και Κοινότητες, έχουν ημερομηνία οριστικής λήξης το 2020 καθώς άλλα λεφτά δεν υπάρχουν ούτε στα Κοινοτικά Ταμεία, για την Ελλάδα.
Ας μην ξεχνάμε πως η περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πάρει άλλες διαστάσεις και η Ελλάδα εισπράττει, ας μην πούμε τι... και από ποια περιφέρεια... της Ένωσης. Η μετανάστευση ξεπερνάει τα 500.000 άτομα, αν ψάξουμε προσεκτικά και τις προσκλήσεις που γίνονται από τους Έλληνες μετανάστες...
Ο τόπος μας για να ξεφύγει από την 40χρονη σοβιετική μιζέρια οφείλει να παραδειγματιστεί χθες... από τις άλλες χώρες της Ε.Ε. που πέρασαν τον λαβύρινθο του μνημονίου και εντάχθηκαν στην πίτα διανομής των επενδύσεων όπως η Ιρλανδία (από τις πρώην μνημονιακές) και οι γειτονικές μας (από τις πρώην κομμουνιστικές).
Η απάντηση εδώ δεν είναι ούτε το μισθολογικό και οι εργασιακές συνθήκες στις πρώην κομμουνιστικές καθώς οι χώρες αυτές συγκρίνονται πλέον (με άλλες της Ε.Ε) στη βάση στοιχείων παραγωγικότητας και εξωστρέφειας.
Η απάντηση είναι πως οι Βαλκανικές χώρες βαδίζουν σε κάποιο ευρωπαϊκό επίπεδο, εντός των Βαλκανίων, σε αντίθεση όμως με την Ελλάδα που αδυνατεί να τις ανταγωνισθεί (παραγωγικά, επενδυτικά αλλά και εξαγωγικά) και στον Βαλκανικό χώρο.
Όταν μιλάμε λοιπόν για θέσεις εργασίας, σύντροφοι, να στηριζόμαστε
- στις ιδιωτικές επενδύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να αναπνεύσει και να δώσει πραγματικούς μισθούς στη σημερινή ανεργία του και
- όχι στην κλοπή μισθών και μεροκάματων (εκείνων που έχει στο χέρι) για να μισθοδοτεί στο κράτος ανέργους από τις κομματικές λίστες μοιράζοντας, σε προεκλογικές περιόδους, μισθουλάκια με ημερομηνία λήξης.
Αυτά, σύντροφοι, δεν είναι θέσεις εργασίας. Είναι άδειες καρέκλες με σπασμένα ποδάρια...
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου 2019 02:09
Η Ελλάδα αλλάζει σελίδα - Δημοσκόπηση-βόμβα: 20% προηγείται η Νέα Δημοκρατία!
Στην έρευνα, που έγινε για την Κεντρική Μακεδονία και για την εφημερίδα «Μακεδονία», η ΝΔ επισφραγίζει την κυριαρχία της στη Βόρεια Ελλάδα, με τη διαφορά στην πρόθεση ψήφου να αγγίζει τις 20 μονάδες έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικότερα, στην ερώτηση εάν είχαμε την ερχόμενη Κυριακή βουλευτικές εκλογές, εσείς ποιο κόμμα θα επιλέγατε να φηφίσετε, οι πολίτες απάντησαν:
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 36.4%
ΣΥΡΙΖΑ 16.4%
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 8%
ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ 5,3%
ΚΚΕ 5%
ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ 2.8%
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 1.0%
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ 1.0%
ΑΛΛΟ 1,7%
ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ 17,2%
ΑΚΥΡΟ / ΛΕΥΚΟ 3,5%
ΔΑ 1,4%
Κατηγορία
Πολιτική
Σάββατο, 09 Φεβρουαρίου 2019 00:45
O Τσίπρας παραδέχθηκε την επερχόμενη ήττα του
Απλή παράλειψη ή ομολογία ήττας; Και όμως ο Αλέξης Τσίπρας έκανε κάτι στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή απέφυγε με τρόπο κομψό αλλά σαφή να πει ότι στις επερχόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει πρώτος. Αντιθέτως για πρώτη φορά προσέγγισε τα αποτελέσματα της κάλπης με άξονα όχι το κόμμα του αλλά την επίδοση του αντιπάλου του.
«Στην κάλπη των ευρωπαϊκών εκλογών θα υποστείτε μια δεινή διάψευση των προσδοκιών σας, διότι όλος ο λαός θα κατανοήσει ότι το σχήμα που είχατε στήσει με ψευδείς μετρήσεις ήταν μια φενάκη που εσείς στήσατε προκειμένου να δημιουργήσετε μια ψευδή εικόνα», είπε ο πρωθυπουργός. Σημείωσε μάλιστα με νόημα, αποφεύγοντας να “προβλέψει” την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
«...Και την επόμενη των εκλογών θα έχετε μεγάλο πρόβλημα να εξηγήσετε στο κόμμα σας και τον λαό πώς διαψεύστηκαν οι προσδοκίες που είχατε καλλιεργήσει. Έχετε πέσει μέσα σε όλες τις παγίδες που έχετε στήσει», είπε ο πρωθυπουργός.
Ήταν η πρώτη φορά που ο κ.Τσίπρα ακολούθησε αυτή την ομολογουμένως ηττοπαθή τακτική. Ενδεικτικό της μεταστροφής του πρωθυπουργού είναι το γεγονός ότι περίπου δύο μήνες νωρίτερα από το βήμα της κεντρικής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος, μιλούσε ανοιχτά για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
«Το 2019 θα είναι έτος ορόσημο, για μια νέα νικηφόρα πορεία για την Αριστερά, για τη δικαίωση των αγώνων μας και των θυσιών του λαού», τόνισε την 1η Δεκεμβρίου ο Αλέξης Τσίπρας ανοίγοντας με την ομιλία του τις διήμερες εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός δείχνει να έχει μπει σε μία λογική διαχείρισης της διαφαινόμενης ήττας , καθώς τα σημάδια είναι πολλά και όχι απαραίτητα αισιόδοξα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δημοσκοπήσεις για τις εθνικές εκλογές είναι άσχημες, η συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε περαιτέρω κλυδωνισμούς στο κυβερνητικό οικοδόμημα, οι υποψήφιοι δήμαρχοι του κυβερνώντος κόμματος στις μεγάλες πόλεις αγκομαχούν δημοσκοπικά ακόμα και να περάσουν στον δεύτερο γύρο , ενώ η εικόνα στις περιφέρειες δεν είναι καλύτερη. Το πλαίσιο λοιπόν μοιάζει ασφυχτικό για τον κ.Τσίπρα, ο οποίος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αντιλαμβάνεται τη δυσκολία των επόμενων μηνών. Η δυσκολία αυτή περνά πλέον και στο δημόσιο λόγο του πρωθυπουργού με συνέπεια την προσέγγιση των πραγμάτων μέσα από μια ηττοπαθή λογική.
Του Γιάννης Κ. Τρουπή
liberal.gr
Κατηγορία
Πολιτική
