«Ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει, την μεν έμπροσθεν, την δε όπισθεν,

γέμει δε κακών εκατέρα…», Αίσωπος.

Τα κανάλια ενορχηστρώνουν τις συζητήσεις των καφενείων. Ένα από τα ελάχιστα θέματα, η κρίση στην Τουρκία, προσφέρει διεξόδους διαφυγής από τα εσωτερικά προβλήματα, κοινωνικά και οικονομικά. Επίσης, επειδή: «όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας σε τελική ανάλυση ανάγονται σε ένα και μόνο, το πολιτικό»[1], έχει δημιουργηθεί η πολιτική «Ιφιγένεια», στην οποία καταλογίζεται πάσα νόσος, ως εάν το 2015 να σήμανε την έναρξη της ιστορίας.

Είναι αναγκαίο, όμως, να παρουσιάζεται αντικειμενικά η κατάσταση με τις αρνητικές αλλά και τις θετικές της συνιστώσες. Δεν πρέπει να αποκρύπτονται ούτε να υποβαθμίζονται οι επιτυχίες της Τουρκίας και να καλλιεργείται η εντύπωση ότι επίκειται η τελική της κατάρρευση. Η διεύρυνση των ερεισμάτων της τόσο στην Ασία (Αζερμπαϊτζάν, Ιράκ, Συρία, κ.λπ.) όσο και στην Αφρική. Δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, ούτε να ανάγεται σε «ηθικοπλαστικούς» κανόνες η συμπεριφορά εταίρων της Ε.Ε. και η στάση τους απέναντι στην, δια της βίας, προώθηση των συμφερόντων της Τουρκίας στην Κύπρο, την Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.  

Αναπαράγεται, στις συζητήσεις, η ειδησεογραφία των καναλιών, για τις ουρές, την υποτίμηση και την γενικότερη δυσπραγία στην γείτονα χώρα. Δεν διανοούνται βέβαια, οι συζητητές των καφενείων, ότι αντίστοιχες ειδήσεις μεταδίδονταν από το 2010 και μετά σε όλο τον κόσμο, προφανώς και στην Τουρκία, με τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων –και όχι «αγανακτισμένων» όπως θέλει η πολιτική ορθοδοξία- από την πολιτική εξαπάτηση του λαϊκισμού, του «λεφτά υπάρχουν», που οδήγησε στην χρεωκοπία. Όταν η πολιτική διαπαιδαγώγηση, εκ μέρους κυρίως του ΠΑΣΟΚ και του «προοδευτικού» τύπου, απελευθέρωσε τα «θηρία της οικονομικής Αποκάλυψης».

Θα ήταν διδακτικό να μας εξηγούν, κόμματα και ΜΜΕ, το γιατί η δραχμή υποτιμήθηκε 900% από το 1980 μέχρι το 1999. Το γιατί η παγίδευση στο ευρώ, μας οδήγησε στην «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή στην υποτίμηση του βιοτικού μας επιπέδου με τις περικοπές μισθών – συντάξεων, τις χρεωκοπίες επιχειρήσεων και την ανεργία. Θα ήταν χρήσιμο, εκτός από τις ουρές για ψωμί στην Τουρκία, να μας δείχνουν και τους άστεγους της Αθήνας. Να μας μιλάνε για την νέα μετανάστευση και τους ανέργους, αναλύοντας και καταλογίζοντας τις ευθύνες στα πρόσωπα και τους φορείς που δημιούργησαν και τροφοδότησαν τον υπερφίαλο και παραγωγικά αστήρικτο ευδαιμονισμό μας. Για τις ευθύνες όσων αποσάρθρωσαν την οικονομία, καταστρέφοντας την όποια εξωστρεφή παραγωγική της βάση, παραδίδοντας την βορά σε «μεταπράτες» και σε κρατικοδίαιτους προμηθευτές και εργολάβους.

Προκειμένου να αποκτήσουμε δικαιολογημένη αισιοδοξία για το μέλλον οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι οι «καιροί» αλλάζουν εύκολα. Η Τουρκία μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι με υποχωρήσεις απέναντι στις ΗΠΑ. Άλλωστε ούτε τώρα είναι απομονωμένη. Το θέμα είναι πως εμείς θα πατήσουμε γερά στα πόδια μας. Προϋπόθεση αποτελεί η ανάλυση σε βάθος των δικών μας ευθυνών. Η απαλλαγή από «προμηθευτές» ψευδαισθήσεων και εσωτερικών «εχθρών». Αντί, τελικά, να επιχαίρουμε για την αδυναμία της «κατσίκας του γείτονα» καλό θα ήταν να απαλλαγούμε από τις αδυναμίες του «στάβλου» μας.

Αντώνης Αντωνάκος

26-12-2021

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.           http://www.antonakos.edu.gr

«Βασίλη» ξύπνα, μην τρελένεσαι.

«”Τακτοποίηση” για 70.000 καταπατητές. Πως θα διαμορφωθεί το τίμημα.

Μετά τις τακτοποιήσεις των αυθαιρέτων, η κυβέρνηση ανοίγει

τον φάκελο των καταπατημένων δημοσίων εκτάσεων.

Στόχος είναι να δώσει την δυνατότητα στους καταπατητές

να αποκτήσουν τίτλους ιδιοκτησίας…» -Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4/12/21

Η είδηση δεν κρίθηκε σημαντική για να απασχολήσει τα κεντρικά δελτία ειδήσεων καναλιών και ραδιοφώνων. Άλλωστε και στις εφημερίδες δεν αξιολογήθηκε ως κεντρικό θέμα. «Τακτοποιήσεις καταπατημένων», δηλαδή ιδιοποίηση μερικών εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων του Δημοσίου από επιτήδειους και θρασείς, έναντι οικονομικών αντιτίμων-ψιχίων για να σωθούν τα προσχήματα. Φυσικά, στην συντριπτική πλειοψηφία, δεν πρόκειται για τον «κατιμά» των δημοσίων εκτάσεων, ούτε οι καταπατητές είναι οι φτωχοδιάβολοι παραγκουπόλεων που κατέλαβαν λίγα τετραγωνικά γης για να στεγάσουν την φαμίλια τους. Αντίθετα πρόκειται κατά βάση για τα «φιλέτα» των Δημοσίων εκτάσεων, κυρίως παραθαλάσσια ή αστικά, με μεγάλη εμπορική αξία. Κλείνει έτσι, προς όφελος των «τυχερών», μια ακόμα τεράστια «μαύρη τρύπα» από αυτές που το «κράτος δικαίου» και «ισοπολιτείας», με τους «ταγούς» του επέτρεψε να δημιουργηθεί και να γιγαντωθεί.

Δεν είναι η πρώτη φορά και μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία. Δεκαετίες τώρα παρακολουθούμε το τραγελαφικό γαϊτανάκι της επαναλαμβανόμενης «τακτοποίησης αυθαιρέτων». Εκατομμύρια αυθαίρετα, διασύρουν αενάως την Δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τους λειτουργούς του. Ακίνητα που «φύτρωσαν» εν μια νυκτί και λαθραία, εκτός σχεδίου, σε δασικές περιοχές και σε παραλίες, δίχως οικοδομικές άδειες και χωρίς καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών νομιμοποιούνται λοιδορώντας την νομιμότητα και τους νομοταγείς. Φυσικά, το πολιτικό σύστημα, υπό την κάλυψη των κέντρων που μοιράζονται την νομή της εξουσίας και των δημοσίων εσόδων, «ικανοποιεί» τις επιθυμίες των ιδιοκτητών προσδοκώντας εκλογικά οφέλη.

Δίχως αμφιβολία και στα δύο αυτά πεδία, αυθαίρετα και καταπατήσεις, εμφανίζεται ανάγλυφα το πρόβλημα της έκτασης της διαφθοράς και της παρανομίας. Είναι δύο μόνο από τους τομείς που εξηγούν την πεποίθηση του 67% των πολιτών ότι το πρόβλημα της διαφθοράς είναι «πολύ σημαντικό» -ενώ και το 30% το θεωρεί «αρκετά σημαντικό»- (Εθνική Αρχή Διαφάνειας, έρευνα 11/9/21-30/11/21). Το γεγονός ότι οι τομείς που καταγράφονται ως «πρωταθλητές» της διαφθοράς είναι κατά σειρά τα δημόσια έργα και οι προμήθειες του Δημοσίου (62%), το πολιτικό σύστημα (59%) και τα ΜΜΕ (48%) –τα αυθαίρετα και οι καταπατήσεις δεν περιλαμβάνονταν στο ερωτηματολόγιο- αναδεικνύει το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών στους τρείς από τους πυλώνες της Δημοκρατίας. Ούτε η Δικαιοσύνη όμως δεν μένει στο απυρόβλητο αφού το 21% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι υπάρχει και εκεί πρόβλημα διαφθοράς. Η δυσπιστία προφανώς εξηγείται και από το γεγονός ότι, με εξαίρεση τον αποδημήσαντα Άκη, οι πολίτες, λιγότερο ή περισσότερο δικαιολογημένα, σχημάτισαν την εντύπωση ότι το «δίχτυ της δικαιοσύνης» είναι μόνο για τα μικρά ψάρια. Οι μεγάλοι, όλοι όσοι ανήκουν στο εμφανές ή αφανές σύστημα εξουσίας, έχουν το ακαταδίωκτο, είναι στο απυρόβλητο.

Χαρακτηριστική είναι, επί του προκειμένου, και η περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ» που, αφού την περιφέραμε για λίγα χρόνια, περιμένοντας να επικαθήσει η κόπωση των νέων γενικών προβλημάτων επιβίωσης, και ο συγκινησιακός κάματος με τα ατομικά δράματα, που μας σερβίρουν αδιαλείπτως και δημοσία δαπάνη τα κανάλια, την στείλαμε στο αρχείο με μια σεμνή τελετή. Οι πρωταγωνιστές της αποδείχθηκαν «αδιάβροχοι» με εξαίρεση τον κύριο Γ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος «τιμωρήθηκε» από το ειδικό δικαστήριο –ενός έτους φυλάκιση με τριετή αναστολή- για αλλοίωση της λίστας. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι και σε αυτήν την περίπτωση δικαστικοί –μεταξύ των οποίων και η νυν Π.τ.Δ.- πρότειναν την αθώωσή του.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της γενικευμένης αναξιοπιστίας των θεσμών –η οποία μεταφράζεται σε παθητικότητα και αποχή- είναι τραγελαφική αλλά δεν πρέπει να εκπλήσσει η απόφαση κάποιων αρνητών να αυτοανακηρυχθούν «θεματοφύλακες του Συντάγματος». Η αναξιοπιστία και ο ευτελισμός θεσμών και αξιών οδηγεί στην παράνοια. Ο Ελληνικός κινηματογράφος είχε παρουσιάσει γλαφυρά το πρόβλημα με το εμβληματικό «Ξύπνα Βασίλη». Από τότε οι «Φανφάρες» και οι «δωρεάν σοσιαλιστές» αυξάνονται και πληθύνονται διαρκώς. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε στη χώρα του: «είσαι ό,τι δηλώσεις». Αυτό που δεν υπολόγισαν οι ανεγκέφαλοι «θεματοφύλακες» είναι ότι, όντας εκτός συστήματος, η εκτροπή τους θα τύγχανε του υποδαυλιζόμενου αποτροπιασμού και της γενικευμένης καταδίκης. Ότι δεν επρόκειτο να τους σώσει το Ευαγγελικό «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον…». Για τους εκτός συστήματος που από ανοησία, απερισκεψία ή ατυχία θα βρεθούν στον στίβο της αρένας, ο αντίχειρας θα είναι πάντα στραμμένος στο χώμα.

Αντώνης Αντωνάκος

12-12-2020

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.            http://www.antonakos.edu.gr