Please wait...Άρθρα & Απόψεις (1185)
Τετάρτη, 28 Μαρτίου 2018 01:57
ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΕ ΔΕΟΣ Η KAYA KİLİSESİ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ
Γράφτηκε από Super User
Στις συνεχιζόμενες επί 2,5 χρόνια εργασίες των Τούρκων στην Παναγία Σουμελά ανακαλύπτονται όλο και περισσότερα θαυμαστά ευρήματα, που προκαλούν κυριολεκτικά το δέος στους ίδιους τους εργαζόμενους στην ιστορική μονή.
Οι τελευταίες ανακαλύψεις είναι η εκκλησία των βράχων, «Kaya Kilisesi», όπως την έχουν ονομάσει οι Τούρκοι, που βρέθηκε στην πλαγιά βορειοδυτικά της ιστορικής μονής, όπου βρέθηκαν και κάποια κελιά των μοναχών που μόναζαν επί αιώνες στο απόκρημνο αυτό μέρος.
Οι θαυμαστές τοιχογραφίες και αγιογραφίες, όπως ανέφερε ο δήμαρχος της Matçkas, ο Koray Koçhan, είναι πραγματικά μια πολύ μεγάλη ανακάλυψη που δίνει ξεχωριστή λαμπρότητα στο ιερό αυτό ελληνορθόδοξο μοναστήρι.
Ήδη έχει αναγγελθεί ότι λίαν προσεχώς θα ανοίξουν όλες οι καινούργιες ανακαλύψεις στους επισκέπτες και έτσι θα μπορούν να προσκυνήσουν στο ιστορικό μοναστήρι, καθώς και στα μέχρι σήμερα κρυμμένα ευρήματα που τώρα ήραν στο φως της μέρας.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Δευτέρα, 26 Μαρτίου 2018 11:38
Νέο-Οθωμανικές αυταπάτες του Αντώνη Αντωνάκου..
Γράφτηκε από Super User
Νέο-Οθωμανικές αυταπάτες.Αν η εξουσία διαφθείρει η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Παραφράζοντας το γνωστό απόφθεγμα μπορούμε να πούμε ότι αν η εξουσία «τρελαίνει» η απόλυτη εξουσία «τρελαίνει» απόλυτα. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται στην περίπτωση του προέδρου της Τουρκίας. Πράγματι ο κύριος Ερντογάν χρόνο με το χρόνο φαίνεται να καταλαμβάνεται από την «τρέλα του μεγαλείου» και να ονειρεύεται την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παγιδεύεται στο μονόδρομο της καταστροφής του.
Τα δείγματα ήταν εμφανή και πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα. Τα Φαραωνικά Σεράια και οι Οθωμανικές φιέστες ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου και η προμετωπίδα της προσπάθειας του να αναδειχθεί η Τουρκία σε ηγέτιδα δύναμη και «προστάτη» του Μουσουλμανικού κόσμου. Μια φιλοδοξία η οποία ενισχυόταν από την οικονομική ανάπτυξη την οποία γνώρισε η γειτονική χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και η οποία της επέτρεψε να ανακτήσει την αυτοπεποίθηση που της είχαν στερήσει τα «στραπάτσα» των δύο προηγούμενων αιώνων. Το αποτυχημένο πραξικόπημα – αν δεν ήταν στημένο από τον ίδιο – έδωσε στον Ερντογάν το πρόσχημα και την δυνατότητα να μετατραπεί σε «ελέω Αλλάχ Σουλτάνο». Εκατοντάδες χιλιάδες μη φίλοι του απολύθηκαν, φυλακίστηκαν, εξοντώθηκαν. Τελευταίο επεισόδιο αποτελεί η «κατάκτηση» των αντιπολιτευόμενων Μ.Μ.Ε..
Οι λεονταρισμοί εναντίον των Η.Π.Α. και της Ευρώπης και η εισβολή σε ένα διαλυμένο κράτος για να εξουδετερώσει τον κοινό Κουρδικό κίνδυνο του επέτρεψε να διογκώσει τις εθνικιστικές ονειρώξεις του λαού του. Είναι προς το παρόν απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κανένας στο εσωτερικό της Τουρκίας δεν έχει την δυνατότητα να τον αμφισβητήσει.
Όμως, όπως λέει ο λαός, «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Γιατί ενώ, την εποχή του ψυχρού πολέμου η Τουρκία ήταν ένα πολύτιμο ανάχωμα στο υπογάστριο της Ε.Σ.Σ.Δ., σήμερα αυτό δεν υφίσταται. Ενώ η «κοσμική» Τουρκία αποτελούσε ένα ανάχωμα στο φονταμενταλισμό του Ισλάμ, σήμερα , κατηγορείται ότι υποθάλπει και υποκινεί τις οργανώσεις που ονειρεύονται την εγκαθίδρυση νέο-μουσουλμανικού χαλιφάτου. Ενώ στηρίχθηκε ως χρήσιμος «χωροφύλακας» στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, σήμερα επιδιώκει να γίνει ισότιμος εταίρος των «μεγάλων». Αυτή είναι μια επικίνδυνη ουτοπία του Ερντογάν στην οποία τον έχει οδηγήσει η «τρέλα του μεγαλείου».
Οι «γονιδιακές συγγένειες» με τις προερχόμενες από την Ε.Σ.Σ.Δ. χώρες της Κεντρικής Ασίας, οι κοινές πολιτισμικές ρίζες και το κοινό θρήσκευμα εκτιμήθηκαν ως βάθρα για την ανάπτυξη του ηγεμονικού της ρόλου. Τα Ισλαμικά δίκτυα, οι Τούρκοι μετανάστες, οι προσφυγικές ροές, τα Οθωμανικά κατάλοιπα στις χώρες της Ε.Ε. εκτιμήθηκαν ως μοχλοί πίεσης και εκβιασμών Το κοινό παρελθόν με τις Αραβικές χώρες και το κοινό θρήσκευμα με το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν αποτέλεσαν ουσιαστικούς παράγοντες για την απογείωση των φαντασιώσεων της Τουρκίας σε βαθμό που να ονειρεύεται την είσοδό της στο Σ.Α. του Ο.Η.Ε. και στο κλαμπ των πλέον ανεπτυγμένων και ισχυρών οικονομιών.
Οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις του κυρίου Ερντογάν έχουν λογική βάση αλλά λογαριάζει χωρίς τον «ξενοδόχο». Εν προκειμένω χωρίς τους «ξενοδόχους». Γιατί καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει την είσοδο ενός ακόμα ισότιμου παίκτη στο γεωπολιτικό παιχνίδι. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει σε μια χώρα που ονειρεύεται να παίξει στρατηγικό ρόλο και, βασισμένη σε εθνοτικές και θρησκευτικές συγγένειες, να υλοποιήσει τα νέο-Οθωμανικά όνειρά της. Ούτε οι Η.Π.Α. ούτε η Ε.Ε. ούτε η Ρωσία. Ούτε καν η μακρινή Κίνα.
Η πρόσβαση της στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου θα είναι ιδιαίτερα περιορισμένη αν όχι εντελώς απαγορευμένη για την Τουρκία. Η βιομηχανική ανάπτυξη, βασισμένη στο φθηνό εργατικό δυναμικό, εξαρτάται από την πρόσβαση στις αγορές της Δύσης. Η συμφωνίες για το πυρηνικό εργοστάσιο και για τους S400, εξυπηρετούν τη Ρωσία αλλά μόνο στο βαθμό που δημιουργούν πρόβλημα στη Δύση και θετικό οικονομικό αποτέλεσμα για την ίδια. Δεν είναι ούτε η Ρωσία διατεθειμένη να επιτρέψει την δημιουργία μιας νέας αυτόνομης δύναμης στο υπογάστριο της. Όχι όσο μπορεί ακόμα να το εμποδίσει.
Ο Ευρωπαϊκός δρόμος είναι κλειστός. Η Ε.Ε. δεν πρόκειται να επιτρέψει στην νέο-Οθωμανική Τουρκία να πετύχει εκεί που απέτυχε ο Σουλεϊμάν το 1529. Η κοσμική Τουρκία του Ατατούρκ, ήταν η χώρα που απέκτησε την προοπτική και την δυνατότητα να ενταχθεί στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η χώρα που αναδύθηκε μετά τη «βολική» ουδετερότητα του Β’ παγκοσμίου και αποτέλεσε το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης τον καιρό του ψυχρού πολέμου, που επωφελήθηκε από λάθη και συγκυρίες για να εισβάλει στην Κύπρο, εξελίσσεται σε μια λάθος χώρα σε λάθος εποχή. Είναι δεδομένο ότι η Τουρκία θα προσγειωθεί απότομα και οδυνηρά στην πραγματικότητα. Μέχρι τότε οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι σοβαροί και οι χειρισμοί απαιτούν σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αποφασιστικότητα αλλά πάνω απ’ όλα εθνική στρατηγική και συναίνεση.
Αντωνάκος Αντώνης
22-03-2018
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Πέμπτη, 22 Μαρτίου 2018 11:05
Εθνική Επέτειος 25ης Μαρτίου 1821 - Ιστορικό Αφιέρωμα
Γράφτηκε από Super User
- Αφίσες
- Ελαιογραφίες
- Γρηγόριος Δικαίος η Παπαφλέσσας
- Κέιμενο για την 25η Μαρτίου
- Η Εθνεγερσία του 1821. Η Πορεία του Γέννους από τoν Άδη στον Ουρανό.
- Η Πολιορκία και η Άλωση της Τριπολιτσάς
- Η Συμβολή των Ρουμελιωτών στην Επανάσταση του 1821
- Η Δίκη των Στρατηγών Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Δημητρίου Πλαπούτα
- Οι Εμφύλιες Διαμάχες Κατά την Επανάσταση του 21
- Στρατιωτικοί Ιερείς στον Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας
- Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Θρησκευτική Υπηρεσία Στρατού
- Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης
- Το Παιδομάζωμα Κατά την Τουρκοκρατία
- Ο Ελληνικός Στρατός την Περίοδο του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια
- Ρήγας Φεραίος ο Εθνεγέρτης, ο Πρωτομάρτυρας της Ελευθερίας
- Λόγος Κολοκοτρώνης
geetha.mil.gr
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2018 01:10
Ο πράκτορας με… το γαρύφαλλο του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Ο πράκτορας με… το γαρύφαλλο.Όλοι οι κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους. Έτσι και ο κανόνας που θέλει την ιστορία να γράφεται από τους νικητές βρήκε στην Ελλάδα την εξαίρεσή του. Η ιστορία σχετικά με την εμφύλια σύγκρουση γράφτηκε από τους ηττημένους. Ιδιαίτερα μετά τη Μεταπολίτευση. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την παραχάραξη έπαιξαν η πολιτική αμέλεια-ανεπάρκεια και η πνευματική οκνηρία της συντηρητικής παράταξης οι οποίες επέτρεψαν στην Αριστερά να κυριαρχήσει στα πεδία του πολιτισμού και της ενημέρωσης. Αλλά επίσης καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αβελτηρία της αυτοαποκαλούμενης Μ.Δ.Π. (Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη) η οποία καθαρά για λόγους εκλογικούς ήδη από το 1956 δεν δίστασε να συνεργαστεί εκλογικά με τους έχοντες «το όπλο παρά πόδα» κομμουνιστές ενώ στη συνέχεια καθιέρωσε το διαχωρισμό μεταξύ της «Δεξιάς» και των «δημοκρατικών δυνάμεων».
Όταν ο Θάνος Βερέμης τολμά και αποκαλεί (ΣΚΑΪ 18/2/2018) τον Νίκο Μπελογιάννη «πράκτορα ξένης δύναμης» είναι φανερό ότι η κυριαρχία του αφηγήματος της Αριστεράς έχει θαμπώσει. Μάλιστα τον εντάσσει σε μια σειρά από «πράκτορες που στέλνονται από το εξωτερικό» υπηρετώντας την απόφαση του Κ.Κ.Ε., της προσωρινής ανακωχής με «το όπλο παρά πόδα», σε μια περίοδο που δεν κυβερνά η «Δεξιά» αλλά η Ε.Π.Ε.Κ. (αυτοπροσδιοριζόμενη ως «Κεντροαριστερά») των Πλαστήρα, Βενιζέλου.
Αλλά βέβαια αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί τόσο τα «Δεκεμβριανά» όσο το κύριο μέρος του εμφυλίου διεξήχθησαν κατά των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σοφούλη κυβερνήσεων δηλαδή της παράταξης που αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται ως «Κεντροαριστερά». Η δράση λοιπόν του Μπελογιάννη και των «συντρόφων» του αναπτυσσόταν εναντίον μιας νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και η λειτουργία του δικτύου των ασυρμάτων το οποίο είχε δημιουργήσει ο Βαβούδης για τον οποίο ο Τ. Λαζαρίδης γράφει ότι: «…είχε συγχρόνως μια ειδική σχέση με τους σοβιετικούς, ήταν άνθρωπος των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών…» είναι γεγονός αναμφισβήτητο.
Όμως δεν είναι μόνον αυτό. Είναι γεγονός ότι ο Μπελογιάννης ήταν ένα από τα πλέον διακεκριμένα στελέχη του Κ.Κ. και παρέμεινε αφοσιωμένος στρατιώτης στις επιδιώξεις και τις εντολές της κομματικής ιεραρχίας μέχρι το τέλος. Δεν ήταν ένα απλό στέλεχος το οποίο δεν είχε την ικανότητα και τις παραστάσεις να κρίνει. Επομένως, ακόμα και αν δεν είχε εμπλακεί ως πολιτικός επίτροπος της Πελοποννήσου στα αιματηρά γεγονότα του 1944, δεν μπορεί να θεωρηθεί άμοιρος της ευθύνης για τα δεινά που επέφερε στη χώρα ο εμφύλιος.
Σύμφωνα πάντα με τον Λαζαρίδη, «Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ, πώς και πότε ακριβώς αποφασίστηκε ο Εμφύλιος Πόλεμος. […] Γεγονός, πάντως, είναι πως ο Εμφύλιος ήταν μέσα στα σχέδια και τις προοπτικές του ΚΚΕ και του Στάλιν. Γι' αυτό και οι Σιάντος - Ιωαννίδης, κατά παράβαση της Συμφωνίας της Βάρκιζας, έκρυψαν τον περισσότερο και καλύτερο οπλισμό του ΕΛΑΣ και έστειλαν στο Μπούλκες 5.000 μαχητικά και αφοσιωμένα στελέχη του. Πράξεις και οι δύο με βαρύνουσα σημασία, που ασφαλώς δεν θα αποτολμούσαν οι ηγέτες του ΚΚΕ χωρίς την έγκριση ή την υπόδειξη των Σοβιετικών…», όμως είναι αναμφισβήτητο ότι αυτός εξυπηρετούσε τα σχέδια της Ε.Σ.Σ.Δ. και του Στάλιν.
Η «υποταγή» στις «άνωθεν» - οι οποίες ενίοτε ενδεχομένως ήταν «έξωθεν» - εντολές ήταν τέτοια που απαγορευόταν να ασκηθεί κριτική κατά των αποφάσεων έστω και σε στενό φιλικό κύκλο. Χαρακτηριστική επί του προκειμένου είναι η αφήγηση της συντρόφου του Μπελογιάννη Έλλης Παπά για την απόφαση της 5ης Ολομέλειας για το «Μακεδονικό». Αναγκάστηκε, κατόπιν επίμονης προτροπής από τον Πλουμπίδη, να κάνει την αυτοκριτική της στους δύο φίλους ενώπιον των οποίων εναντιώθηκε στην απόφαση.
Όμως οι εντολές, ακόμα και της νομιμοποιημένης από δημοκρατικές εκλογές εξουσίας, δεν αποτελούν ασφαλές καταφύγιο αφού δεν απαλλάσσουν αυτούς που τις εκτελούν από τις ευθύνες για πράξεις που υπερβαίνουν ανώτερους νομικούς ή ηθικούς κώδικες. Ούτε, πολύ περισσότερο, τις απαλλάσσουν η στράτευση σε ανώτερα ιδανικά και υψηλότερους ηθικούς η κοινωνικούς στόχους. Φυσικά η πεποίθηση ότι υπηρετείς έναν ανώτερο σκοπό εν ονόματι του οποίου διαπράττεις αδικήματα κατά συνανθρώπων ή κατά της πατρίδας είναι σοβαρά ελαφρυντικά. Αλλά δεν αρκούν να σε απαλλάξουν από τις ευθύνες. Ασφαλώς δεν είναι καθόλου το ίδιο να είσαι αργυρώνητος πράκτορας με το να θεωρείς ότι υπηρετείς ένα πανανθρώπινο σκοπό που υπερβαίνει τις πατρίδες. Επίσης κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραγνωρίζει την ανιδιοτέλεια και την αυταπάρνηση.
Όμως άλλο είναι να αναγνωρίζεις τα ελαφρυντικά της πλάνης, της αγαθής πρόθεσης και της ανιδιοτέλειας και άλλο να αποδέχεσαι την «αγιοποίηση». Τούτων δοθέντων αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να αναφέρεται ως «ο πράκτορας με το γαρύφαλλο».
08-03-2018
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Παρασκευή, 09 Μαρτίου 2018 01:20
Τι ισχύει σε περίπτωση επιστράτευσης – Ποιες ηλικίες καλούνται; – Τι ψάχνουν οι πολίτες στο ίντερνετ
Γράφτηκε από Super User
Επιστράτευση: Δείτε αναλυτικά όλη τη διαδικασία – Η επιστράτευση μπορεί να είναι «γενική» ή «μερική», όπου η δεύτερη αφορά συγκεκριμένες εφεδρικές κλάσεις ή ορισμένες περιοχές, περιφέρειες ή διαμερίσματα της επικράτειας καθώς και ειδικές κατηγορίες ή ειδικότητες εφέδρων, (αξιωματικών, στρατιωτών).Με δεδομένη την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το αποκορύφωμα με το επεισόδιο της σύλληψης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο, πολλοί αναγνώστες, αναζητούν στο ίντερνετ πληροφορίες για το ενδεχόμενο επιστράτευσης.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι στην κατάσταση πορτοκαλί συναγερμού (όχι πολέμου), επιστρατεύονται όλες οι σειρές (ΕΣΣΟ) που έλαβαν απολυτήρια τα τελευταία δύο έτη, καθώς επίσης και τα μέλη συγκεκριμένων ειδικοτήτων (ναρκαλιευτές, χειριστές ραντάρ κλπ) και φυσικά οι ειδικοδυναμίτες (ΟΥΚ, πεζοναύτες, ΛΟΚ κλπ).
Αναλυτικά :
α) Κατάσταση ειδικής (συγκεκριμένες ειδικότητες) ή μερικής (συγκεκριμένες περιοχές) επιστράτευσης (πορτοκαλί συναγερμός):
Καλούνται με Φύλλα Ατομικής Προσκλήσεως (τα οποία επιδίδονται από την αστυνομία όλο το 24ώρο) οι υπόχρεοι να παρουσιαστούν στις μονάδες που αναγράφουν πάνω τα ΦΑΠ μέσα στο χρονικό διάστημα που αναγράφεται. Στις περιοχές πρώτης γραμμής το χρονικό αυτό διάστημα ορίζεται ως ΑΜΕΣΑ και όχι πέραν των 2-4 ωρών (τελευταία μερική επιστράτευση έγινε στο ανατολικό αιγαίο τον Γενάρη του 1996 και όριζε χρονικό διάστημα 2 ωρών).
Στις υπόλοιπες περιοχές το χρονικό περιθώριο αυξάνεται ανάλογα με την απόσταση. Οι μετακινήσεις προς τη μονάδα και πίσω (μετά τη λήξη) είναι δωρεάν και γίνονται με ειδικά κουπόνια που βρίσκονται στο κάτω μέρος του ΦΑΠ.
Εφόσον υπάρχει αντικειμενική αδυναμία μετάβαση στο χρονικό περιθώριο που τίθεται (γιατί πχ βρίσκεσαι σε ταξίδι ή δεν υπάρχουν συγκοινωνιακά μέσα κλπ) τότε ΑΜΕΣΑ μεταβαίνεις στο Στρατόπεδο Προώθησης Εφέδρων (υπάρχουν πολλά σε κάθε νομό), το οποίο αναλαμβάνει από εκεί και πέρα την υποχρέωση είτε να σε προωθήσει στη μονάδα σου ή να σε εντάξει σε άλλη μονάδα σε συνεννόηση με το ΓΕΕΘΑ.
Σύμφωνα με τον κανονισμό υπάρχουν δύο φάσεις επιστράτευσης. Στην πρώτη φάση καλούνται όσοι είναι κάτω των 41 ετών και στην δεύτερη οι μεταξύ 41 και 45 ετών. Οι μεγαλύτεροι των 45 ετών απαλλάσσονται προσωρινά της ειδικής και μερικής επιστράτευσης.
Πρακτικά όμως όσοι έχουν πράσινα φύλλα πορεία είναι αυτοί που θα κληθούν πρώτοι. Όσοι έχουν λευκά ανήκουν στη Β΄ Φάση! Υπάρχουν άτομα που έχουν λευκά φύλλα πορεία σε ηλικία μικρότερη των 41 ετών, αυτοί δεν έχουν κρίσιμη ειδικότητα γι΄αυτό και δεν αποτελούν άμεση προτεραιότητα. Έστω υπόψη ότι συγκεκριμένες ειδικότητες έχουν και άλλα χρώματα φύλλων πορείας. Στην περίπτωση αυτή ήδη γνωρίζουν τι να πράξουν και αν το έχουν ξεχάσει πρέπει να απευθυνθούν στις στρατολογικές υπηρεσίες, γιατί συνήθως αυτοί έχουν απόρρητες οδηγίες.
Όλοι οι έφεδροι (όσοι δλδ έχουν ολοκληρώσει τη θητεία μας) έχουμε λάβει Ειδικό Φύλλο Πορείας. Πάνω στο ΕΦΠ αναγράφονται ειδικοί κωδικοί, για τους οποίους έχετε ενημερωθεί από την μονάδα σας και δεν γράφω περαιτέρω λεπτομέρειες γιατί έχουν υπαχθεί σε καθεστώς απορρήτων. Όσοι δεν θυμάστε που αντιστοιχούν οι κωδικοί μπορείτε να μεταβείτε στην στρατολογική υπηρεσία της περιοχής σας.
Οι κάτοχοι λευκών ΕΦΠ μεταβαίνουν ΟΠΟΥ ΔΙΑΤΑΧΘΟΥΝ, αλλά όπως είπαμε εντάσσονται στη β΄φάση, οπότε θεωρητικά θα τους έρθει στο σπίτι ειδοποίηση. Καλόν είναι να έχετε δηλώσει την στρατολογική σας υπηρεσία για τις μεταβολές των διευθύνσεων κατοικίας, γιατί την κρίσιμη ώρα θα σπαταλώνται κρίσιμες δυνάμεις για να σας ψάχνουν ενώ εσείς ίσως ήδη έχετε μεταβεί στις μονάδες σας.
β) Κατάσταση ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ – ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ – ΠΟΛΕΜΟΣ
Στην κατάσταση αυτή όσον αφορά τις ηλικίες ισχύουν ότι και παραπάνω. Φυσικά μέσα στον κανονισμό ορίζεται ότι τα όρια ηλικίας μπορούν να διαφοροποιηθούν ανάλογα με τις ανάγκες της χώρας, χωρίς να ορίζεται η μικρότερη ή η μεγαλύτερη ηλικία. Πρακτικά στην εμπόλεμη κατάσταση, καλούνται να πολεμήσουν ΟΛΟΙ οι ικανοί να κρατάνε όπλο.
γ)Τι έγγραφα φέρουν μαζί τους όσοι καλούνται:
Το ΦΑΠ που του έστειλε η Επιστρατεύουσα Αρχή.
Το Ειδικό Φύλλο Πορείας.
Το Ατομικό Βιβλιάριο Μεταβολών και Εκπαίδευσης (όσοι έχουν).
Την Αστυνομική ταυτότητα και τα Επιστρατευτικά έγγραφα.
Την Στρατιωτική άδεια οδηγήσεως αυτοκινήτου ή ειδικοποιημένου Μηχανήματος (όσοι διαθέτουν).
Το δίπλωμα οδήγησης πολιτικού οχήματος – ειδικοποιημένου οχήματος-μηχανήματος (όσοι διαθέτουν).
Τη μεταλλική Ταυτότητα.
Λοιπά (κατά την κρίση του) : Αντίγραφο Πτυχίου ΑΕΙ – ΤΕΙ – ΙΕΚ (αποκτηθείσας ειδικότητας που δεν είχε δηλωθεί κατά την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας), πιστοποιητικό επάρκειας γνώσης Ξένων Γλωσσών κ.α.
Το Ειδικό Φύλλο Πορείας.
Το Ατομικό Βιβλιάριο Μεταβολών και Εκπαίδευσης (όσοι έχουν).
Την Αστυνομική ταυτότητα και τα Επιστρατευτικά έγγραφα.
Την Στρατιωτική άδεια οδηγήσεως αυτοκινήτου ή ειδικοποιημένου Μηχανήματος (όσοι διαθέτουν).
Το δίπλωμα οδήγησης πολιτικού οχήματος – ειδικοποιημένου οχήματος-μηχανήματος (όσοι διαθέτουν).
Τη μεταλλική Ταυτότητα.
Λοιπά (κατά την κρίση του) : Αντίγραφο Πτυχίου ΑΕΙ – ΤΕΙ – ΙΕΚ (αποκτηθείσας ειδικότητας που δεν είχε δηλωθεί κατά την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας), πιστοποιητικό επάρκειας γνώσης Ξένων Γλωσσών κ.α.
δ)Τι άλλα είδη φέρουν μαζί τους όσοι καλούνται:
Τροφή για την κίνηση μέχρι την Μονάδα (ξηρά τροφή δύο ή τριών ημερών). Η τροφοδοσία θα αρχίσει με την κατάταξη στη Μονάδα.
Ένα μικρό σακίδιο με τα απαραίτητα ατομικά είδη (υγιεινής, εσώρουχα).
Ένα μικρό σακίδιο με τα απαραίτητα ατομικά είδη (υγιεινής, εσώρουχα).
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Τετάρτη, 07 Μαρτίου 2018 01:09
Οι Τούρκοι αναστηλώνουν και τη Μονή Βαζελώνος μετά την Παναγία Σουμελά [εικόνες]
Γράφτηκε από Super User
Σε μια σαφή προσπάθεια τόνωσης του τουρισμού στην περιφέρεια της Τραπεζούντας οι τουρκικές Αρχές αποφάσισαν να ξεκινήσουν την αναστήλωση της ιστορικής μονής του Αγίου Ιωάννη Βαζελώνος.Πρόκειται για το αρχαιότερο μοναστήρι της Τραπεζούντας που πιστεύεται ότι ιδρύθηκε μεταξύ του 270-317 μ.Χ. και είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα του.
Το μοναστήρι στην περιοχή της Ματσούκας του Ευξείνου Πόντου είχε αναστηλωθεί από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό το 565 μ.Χ., αλλά και άλλες φορές στο παρελθόν, όμως τις τελευταίες δεκαετίες είχε αφεθεί στο έλεος κυνηγών θησαυρών και βανδάλων που χάραζαν τα ονόματά τους και κατέστρεφαν τις αγιογραφίες.
Η κατάρρευση της οροφής του μετά από κατολίσθηση κατάφερε το τελειωτικό χτύπημα, αλλά οδήγησε και σε αφύπνιση τις τουρκικές Αρχές που αποφάσισαν να αναλάβουν δράση.
«Το υπουργείο Τουρισμού άνοιξε πέρυσι διαγωνισμό για την υποβολή προσφορών για την αποκατάσταση. Κονδύλια της ΕΕ διοχετεύονται στο project. Οι εργασίες συνεχίζονται. Είναι μια διαδικασία που θα πάρει αρκετό καιρό. Η αναστήλωση θα ξεκινήσει το 2020», δήλωσε ο δήμαρχος Ματσούκας Κοράι Κοτσχάν. Πρόσθεσε δε ότι το ιστορικό μνημείο θα «πρέπει να είναι ανοικτό στους τουρίστες».
Η Ματσούκα, σύμφωνα με τον δήμαρχο, έχει στόχο να γίνει τόσο δημοφιλής όσο και η Καππαδοκία σε όσους αγαπούν τον θρησκευτικό τουρισμό. Σε δημοσίευμά της στην αγγλική της έκδοση η Daily Sabah σημειώνει ότι από το 2002, οπότε και το AKP πήρε την εξουσία, η Τουρκία έχει κάνει μια προσπάθεια αναβίωσης της θρησκευτικής της κληρονομιάς αναστηλώνοντας εκκλησίες, συναγωγές και μοναστήρια.
Το μοναστήρι είχε επισκεφθεί τον Αύγουστο του 2011 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
(Φωτογραφίες: haber61.net)
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
GornaMakedonija.Ποίοι ήταν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης όταν άνοιξε το ένα από τα δύο θέματα που σήκωσαν τόση πολιτική σκόνη; Ποια ήταν τα δεδομένα εκείνα που την ώθησαν να χειριστεί όπως χειρίστηκε το «Μακεδονικό»; Ήταν η απειρία της ή η πρόθεσή της να διασπάσει την αξιωματική αντιπολίτευση όπως την κατηγορούν οι αντίπαλοί της ή κάτι άλλο; Είναι γεγονός ότι η μέχρι τώρα εξέλιξη του θέματος είναι σε βάρος της κυβέρνησης. Το δικό της μέτωπο έχει διαρραγεί με τον κυβερνητικό εταίρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να «κόβει βόλτες στα κεραμίδια» ενώ η αντιπολίτευση έστω και με διαφορετικούς τόνους είναι τουλάχιστον πρόσκαιρα συσπειρωμένη. Αυτά μέχρι τώρα, γιατί το μέλλον είναι άδηλο.
Είναι φανερό ότι η επιθυμία των Η.Π.Α. για λύση, που θα συνεπάγεται την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., είναι διακαής. Το ουσιαστικό vetoπου όρθωσε η κυβέρνηση το 2008 καταπρόσωπο στον πλανητάρχη – και όχι μόνο – εξασφάλισε στον Καραμανλή την «αγάπη» υπερατλαντικών και Ευρωπαίων «φίλων» ενώ δεν άλλαξε τους στόχους τους. Η αυξανόμενη δραστηριότητα της Ρωσίας και της Τουρκίας στα Δυτικά Βαλκάνια έχει οδηγήσει σε έναν άτυπο αγώνα δρόμου για την «τακτοποίηση» των εκκρεμοτήτων και την ενσωμάτωσή τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.. Η πολιτική αλλαγή στα Σκόπια φαίνεται να διευκολύνει αυτούς τους σχεδιασμούς. Είναι λοιπόν μια ευκαιρία.
Προφανώς αυτήν την ευκαιρία θέλησε να αδράξει η κυβέρνηση. Αν τακτοποιούσε την εκκρεμότητα στα πλαίσια απόφασης του Βουκουρεστίου ποιος θα τολμούσε να την κατακρίνει; Μπήκε στον πειρασμό να καρπωθεί μόνη της τις «δάφνες». Η σύνθετη ονομασία ergoomensως εθνική θέση είχε υιοθετηθεί το 2008 από κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Άρα αν δεν στήριζαν μια τέτοια ρύθμιση θα ήταν εκτεθειμένοι. Οι ΑΝΕΛ θα αποκτούσαν πλεονέκτημα στο χώρο της κεντροδεξιάς ενώ και στο εσωτερικό της Ν.Δ. θα υπήρχε πρόβλημα.
Μόνο που εκεί τα πράγματα άρχισαν να θολώνουν. Όχι γιατί διαφώνησε ο κύριος Καμένος. Αυτό ήταν προσχεδιασμένο. Οι συνταγματικές αλλαγές ήταν το πρόβλημα, ο αλυτρωτισμός, η ταυτότητα και η γλώσσα. Η ερμηνεία ότι η διεθνής συνθήκη υπερισχύει του συντάγματος των Σκοπίων, άποψη που υποστηρίζει και ο κύριος Βενιζέλος, δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις του Βουκουρεστίου. Συστηματικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το κάνει ξεκάθαρο («η επιμονή στην χρησιμοποίηση του ονόματος, αποπνέει αλυτρωτισμό». 4/11/2017). Διαψεύδοντας - και με αυτόν τον τρόπο – εκείνους που συστηματικά προσπαθούν να ακυρώσουν πολιτικά τον Καραμανλή και τον ίδιο μιλώντας για «διασυνδέσεις» με το Μαξίμου.
Το Βουκουρέστι έθεσε την «κόκκινη γραμμή». Μακάρι οι σημερινοί ιθύνοντες, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, να την υπηρετήσουν επάξια.
Αντωνάκος Αντώνης
19-02-2018
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.">antonakosantonis@gmail.com http://www.antonakos.edu.gr
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Ο μισός… διχασμός.Μιλώντας στη Βουλή η Πρόεδρος του ΚΙΝ.Α. κατηγόρησε μεταξύ άλλων τον Πρωθυπουργό λέγοντας:«…Σας κατηγορούμε για τη διαρκή εμφυλιοπολεμική ρητορική. Για το μίσος και το δηλητήριο που χύνετε στη δημόσια ζωή του τόπου. […] Για τον λαϊκισμό…». Αν κάπου ταιριάζει το «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου είναι εδώ. Γιατί αν ένα κόμμα ευθύνεται για την αναβίωση των εμφυλιοπολεμικών παθών και της ρητορικής του λαϊκισμού και του μίσους στη περίοδο της μεταπολίτευσης αυτό είναι αναμφισβήτητα το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Στο πλαίσιο της συζήτησης που έγινε στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Γνωρίζοντας την ιστορία μας: Η ελληνική ιστορία από το 1967 ως και το 2000» στις 18/2/2018 ο Ν. Μαραντζίδης αναφέρθηκε σε δύο και μισή διαιρέσεις που ταλαιπώρησαν την Ελλάδα από το 1946 μέχρι το 1967. Η πρώτη, ερχόμενη από το παρελθόν αμβλυμμένη αλλά ζωντανή, ήταν η διαίρεση σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς. Η δεύτερη προέκυψε από τον εμφύλιο και τις γενικότερες παγκόσμιες αλλά και Βαλκανικές εξελίξεις που χώρισε τον κόσμο σε υποστηρικτές είτε της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είτε της Λαϊκής Δημοκρατίας (Δικτατορία του Προλεταριάτου). Τέλος ή τρίτη η «μισή» εμφανίστηκε μετά το 1961 και επεδίωξε την διαίρεση της κοινωνίας σε «Δεξιά» και «αντί - Δεξιά».
Από αυτές τις δύο και μισή διαιρέσεις μόνο η δεύτερη είχε ιδεολογικό υπόβαθρο και κίνητρο. Η πρώτη ερχόταν ως απόηχος της σύγκρουσης μεταξύ Βενιζέλου και Κωνσταντίνου, με ευθύνη του δεύτερου, από την οποία προέκυψαν δύο «στρατόπεδα» με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα που ταλαιπώρησαν τη χώρα για δεκαετίες. Σε καμία περίπτωση όμως η τοποθέτηση στο στρατόπεδο των Βενιζελικών δεν σήμαινε, για την πλειοψηφία τουλάχιστον, ιδεολογική αντίθεση στο θεσμό. Η άμβλυνση αυτής της διαίρεσης οφείλεται σε σημαντικό βαθμό και στο γεγονός ότι από το 1941 και μετά το Παλάτι ευνοούσε την παράταξη των Φιλελευθέρων ασφαλώς υπηρετώντας κυρίως τις δικές του σκοπιμότητες.
Η γέννηση της τρίτης διαίρεσης, της «μισής», κατά τον κύριο Μαραντζίδη έχει «πνευματικούς γονείς» τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ήταν ένα προφανώς στερούμενο ιδεολογικού υπόβαθρου, αμοραλιστικό αν και ευφυές, εγχείρημα το οποίο μετέθεσε τη διαίρεση από το δίλημμα Δημοκρατία ή Κομμουνισμός στο Δεξιά ή αντιδεξιά. Η διαίρεση αυτή τοποθετούσε στο ίδιο στρατόπεδο το κατ’ ευφημισμόν Κέντρο με το καλυπτόμενο πίσω από το «πολιτικό παραβάν» της Ε.Δ.Α. Κομμουνιστικό Κόμμα. Ήταν το τελευταίο που έδωσε κυρίως τα «αγωνιστικά καύσιμα» στην Ένωση Κέντρου τόσο κατά τον «ανένδοτο» όσο και μετά τα «Ιουλιανά». Δεν ήταν όμως μόνο η προσχηματική πολιτική διαίρεση, υπήρξε και συνειδητή απόπειρα σπίλωσης του Καραμανλή και Υπουργών του (ανάμεσά τους και ο Παπαληγούρας) για υποτιθέμενα σκάνδαλα με την επιχείρηση παραπομπής τους στο ειδικό δικαστήριο το 1965.Την ηγεσία αυτού του αντιδεξιού κινήματος κατέλαβε, αποσπώντας την από τον εμπνευστή της, ο Ανδρέας μετά την πολιτική αφύπνιση του το 1964.
Μετά τη Μεταπολίτευση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανήγαγε σε κεντρική του στρατηγική την αναβίωση ενός αναίμακτου εμφυλίου. Τα χωριστά καφενεία, η κατάλυση της ανεξαρτησίας της κρατικής μηχανής, το μίσος που γεννούσε η νοοτροπία του «περιούσιου λαού» που είχαν διαμορφώσει τα στελέχη και οι οπαδοί του κινήματος, οι πρακτικές που θύμιζαν τριτοκοσμικά εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα, δίχαζαν τον λαό. Μπορεί, μετά το 1985 το Κ.Κ. να συνειδητοποίησε ότι είχε χρησιμοποιηθεί ως όχημα για την εγκαθίδρυση αυτού που ο Καστοριάδης χαρακτήρισε ως «οιονεί ολοκληρωτική κατάσταση» αλλά ήταν αργά. Ήδη ήταν βαθειά χαραγμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο η διαχωριστική γραμμή. Η «Δεξιά» και οι «άλλοι». Το σύνθημα «απόψε πεθαίνει η Δεξιά» καθόριζε τη στάση της πλειοψηφίας των στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Όταν λοιπόν η Πρόεδρος του ΚΙΝ.Α. μιλάει για εμφυλιοπολεμικές πρακτικές θα πρέπει να είναι πιο προσεκτική. Όπως θα πρέπει να είναι και πιο προσεκτική στην προσπάθεια ενοχοποίησης της Ν.Δ. για τα οικονομικά αδιέξοδα και τη χρεωκοπία. Γιατί ανεξάρτητα από τα λάθη και τις επιμέρους ευθύνες που έχει και η συντηρητική παράταξη είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι την κύρια ευθύνη την έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το οποίο το 1981 παρέλαβε το χρέος στο 30% και το 2004 το παρέδωσε στο 112% του ΑΕΠ. Μεσολάβησε μόνο η 3ετής «Δεξιά παρένθεση» όπως με περίσσια «πολιτικού ήθους» είχε χαρακτηρίσει το κίνημα την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η ανεξήγητη και αδικαιολόγητη σιωπή των στελεχών της Ν.Δ. στις κατηγορίες που εξακοντίζουν η πρόεδρος και στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατά του Καραμανλή υποσκάπτει το ηθικό των ψηφοφόρων της και αποδυναμώνει την προσπάθειά της να απαλλάξει τη χώρα από την εκσυγχρονισμένη παραλλαγή του, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Η προσδοκία της μελλοντικής «κυβερνητικής σύμπραξης» είναι μεγάλη παγίδα. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι αργά.
1-3-2018
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Παρασκευή, 16 Φεβρουαρίου 2018 01:07
Κάλιο αργά παρά ποτέ του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Κάλιο αργά παρά ποτέ.
Από τις αρχές του έτους έχουν εισπραχθεί περισσότερα από 5 δισ. ευρώ παλαιών και «φρέσκων» ληξιπρόθεσμων οφειλών, ποσό ιδιαίτερα εντυπωσιακό αν συγκριθεί με τα δεδομένα προηγουμένων ετών. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 11/2/18
Εκατό (100) δισεκατομμύρια είναι τα χρέη προς την εφορία (επιπλέον τα οφειλόμενα στα ασφαλιστικά ταμεία). Ποίος τα οφείλει; Κατά κύριο λόγο η «αγορά». Δύο μόνο στοιχεία είναι αρκετά για να δείξουν του λόγου το αληθές. Περίπου 32 δισ. οφείλουν 73!! φορολογούμενοι οι οποίοι οφείλουν περισσότερα από 100 εκατομμύρια ο καθένας. Σε 22 δισ. ανέρχεται ο μη αποδοθείς Φ.Π.Α. ο φόρος δηλαδή που εισπράχθηκε από τους πολίτες για να αποδοθεί στο κράτος αλλά παράνομα παρακρατήθηκε.
Το 1% των οφειλετών χρωστά πάνω από 100.000 ο καθένας και σε σύνολο 90 δισ., δηλαδή μπορεί οι οφειλέτες να είναι πάνω από 4,1 εκατομμύρια αλλά αυτοί που «λεηλάτησαν» το σύστημα εκμεταλλευόμενοι ευνοϊκές ρυθμίσεις και δυσλειτουργίες του εισπρακτικού μηχανισμού είναι συγκριτικά ελάχιστοι.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ η σύνθεση των ληξιπρόθεσμων οφειλών είναι:«37% πρόστιμα,21,6% μη απόδοση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, 18,82% οφειλές του φόρου εισοδήματος, 10,61% καταπτώσεις δανείων με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, 2,65% μη καταβολή φόρου ακινήτων, 9,15% υπόλοιπες κατηγορίες φόρων». Είναι φανερό ότι οι κατηγορίες των φορολογουμένων που οφείλουν το σύνολο σχεδόν των 100 δισ. δεν είναι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Αν συνυπολογίσουμε τα χρέη των ίδιων (επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες) προς τα ασφαλιστικά ταμεία καθώς και το γεγονός ότι είναι οι οφειλέτες της συντριπτικής πλειοψηφίας των «κόκκινων» δανείων προς τις τράπεζες είναι κατανοητό ότι το πρόβλημα της οικονομίας δεν πρόκειται να λυθεί όσο και αν εξαϋλωθούν οι συντάξεις, όσο και αν οι μισθοί εξευτελιστούν, όσο και αν «απορρυθμιστεί» η αγορά εργασίας.
Αν είναι ακριβές το ρεπορτάζ, η είσπραξη υπό την απειλή των κατασχέσεων 5 δισ. ληξιπρόθεσμων μόνο τον Ιανουάριο αποτελεί θετική εξέλιξη. Έστω και αν πλέον το μεγαλύτερο μέρος των παλιών οφειλών έχει απολεσθεί. Οι «κανόνες της αγοράς» πρέπει να εφαρμοστούν κυρίως πάνω στην ίδια. Επιχειρήσεις με «καύσιμο» τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την παρακράτηση Φ.Π.Α., τα «δωρεάν δάνεια» δεν νοούνται. Όποιος χρωστάει πρέπει να πληρώνει. Διαφορετικά τα δικά του χρέη τα πληρώνει όλη η κοινωνία και αυτό είναι άδικο. Κάλιο αργά παρά ποτέ.
15-2-2018
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
Παρασκευή, 09 Φεβρουαρίου 2018 01:16
Θεραπεία στη σιωπή…του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Θεραπεία στη σιωπή…«Έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, τον στέλνεις στο σπίτι του».
Η φράση αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και αφορά τον Ανδρέα. Η ουσία της επιβεβαιώνεται από τον Ι. Βαρβιτσιώτη σύμφωνα με τον οποίο ο Κ.Κ. είχε προειδοποιήσει τον Μητσοτάκη ότι: «αν τα στοιχεία τα οποία υπήρχαν εναντίον του Α. Παπανδρέου δεν ήταν συντριπτικά, όχι μόνο θα αθωωνόταν, αλλά θα ενισχυόταν και πολιτικά». Η απάντηση του τελευταίου ήταν ότι «τα στοιχεία είναι κάτι παραπάνω από συντριπτικά. Με αυτά θα τελειώσουμε άπαξ διά παντός με τον Παπανδρέου». Η κατάληξη της ιστορίας είναι γνωστή. Ο Ανδρέας αθωώθηκε, έστω και οριακά (7-6), και επανήλθε θριαμβευτικά με 47% στις εκλογές του 1993.
Όταν η ιστορία δεν διδάσκει επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Κανένας από τους «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» δεν αμφιβάλει ότι στη χώρα έχει διακινηθεί άφθονο και μαύρο πολιτικό χρήμα. Οι πάντες γνωρίζουν ή υποθέτουν βασίμως ότι ο χώρος του φαρμάκου ήταν ένα από τα πεδία στα οποία η διαφθορά είχε ανθίσει τροφοδοτώντας το μεγαλύτερο μέρος όλου του κυκλώματος από την πολιτική εξουσία μέχρι τους λειτουργούς της υγείας. Όμως άλλο είναι οι εικασίες, ακόμα και η βεβαιότητα περί της εμπλοκής κάποιου, από τη διαδικασία απόδειξης ή οποία ιδιαίτερα όταν αφορά σημαίνοντα πρόσωπα καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής.
Πέραν αυτού πολλάκις οι διαχειριστές της εξουσίας επωμίζονται «αμαρτίες» του περιβάλλοντός τους, όπως επισημαίνει ο Κοττάκης «Ιστορικοί συνεργάτες τουΑνδρέαμε διαβεβαίωσαν ότι ο Παπανδρέου δεν πήρε ποτέ χρήματα από τόν Κοσκωτά. ότι ή παροιμία -αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα· έχει καιαντιστροφήανάγνωση» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ίδιοι απαλλάσσονται από τις πολιτικές ευθύνες. Είναι άλλο πράγμα όμως οι ποινικές ευθύνες καθώς και η διαδικασία απόδοσής τους.
Όταν στην ιστορία της Novartisεμπλέκονται 10 σημαντικά πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων πρωθυπουργοί και τέως αρχηγοί κομμάτων η διαδικασία θα έπρεπε να είναι απαλλαγμένη από κάθε υποψία πολιτικής σκοπιμότητας. Δυστυχώς στο συγκεκριμένο τομέα η κυβέρνηση επέδειξε μια ακατανόητη και πολιτικά ανόητη πρεμούρα. Το επισημαίνει και ο φιλικός της τύπος. Το ΕΘΝΟΣ για παράδειγμα σε άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «αχρείαστος» συνιστά, απευθυνόμενο στον Πολάκη, να αναζητήσει «θεραπεία στη σιωπή».
Όμως και από την άλλη πλευρά η βιασύνη και η υπερβολή είναι κακός σύμβουλος. Το αυτονόητο δικαίωμα της υπεράσπισης της τιμής και της αξιοπρέπειας προσώπων δεν πρέπει να μεταβάλλεται σε συνολική θεσμική αμφισβήτηση. Οι δικλείδες ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης δεν διαμορφώθηκαν τα τρία τελευταία χρόνια.
8-2-2018
Κατηγορία
Άρθρα & Απόψεις
