Please wait...Πολιτική (12480)
Δευτέρα, 07 Σεπτεμβρίου 2020 01:44
Απίστευτη ντροπή: Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου Ανθρωπ. Δικαιωμάτων βραβεύτηκε από το καθεστώς Ερντογαν
Γράφτηκε από Super User
Αυτά είναι τα ανδρείκελα της Ευρώπης - Γελοίοι, τραγικοί, μοιραίοι και επικίνδυνοι - Δέχονται να πάρουν βραβεία από τον «σουλτάνο» που πραγματοποιεί γενοκτονίες. Πρόκειται για ένα καθεστώς που καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, καταλύει οποιοδήποτε μορφή ελευθερίας και αναμφίβολα δείχνει καθημερινά τον ανύπαρκτο σεβασμό που έχει απέναντι στο γυναικείο φύλο.
Ο λόγος, για το καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που οι έννοιες της ελευθερίας, του αυτοπροσδιορισμού και του σεβασμού των ανθρωπίνων δκαιωμάτων, δεν υπάρχουν καν στο τουρκικό λεξιλόγιο.
Η Τουρκία είναι πρώτη στον κατάλογο με τις χώρες που έχουν διαπράξει τις περισσότερες παραβιάσεις από το 1959, όταν δημιουργήθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανρωπίνων Δικαιωμάτων, έχοντας 3.645 καταδίκες από το δικαστήριο. Αυτή την περίοδο, σύμφωνα με την Πλατφόρμα για την Ανεξάρτητη Δημοσιογραφία, 92 δημοσιογράφοι παραμένουν φυλακισμένοι.
Αυτή η χώρα που κατεξοχήν καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, δείχνοντας σε καθημερινή βάση παγκοσμίως το σκληρό της πρόσωπο, θα λάβει την ...τίμη, να βραβεύσει τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), γεγονός που μόνο ως η «απόλυτη ειρωνία», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί!
Και το χειρότερο, ο Ευρωπαίος «μαϊντανός» δέχεται να βραβευθεί από τους Τούρκους. Αδιανόητο! Πόση γελοιότητα να αντέξει η «Γηραιά Ήπειρος», πόσους «σφουγκοκωλάριους» των Βρυξελλών κατώτερους των περιστάσεων;
Ο Σπάνο συνομίλησε με τον Τούρκο υπουργό Δικαιοσύνης Αμπντουλχαμίτ Γκουλ, ενώ συναντήθηκε και με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Θύελλα αντιδράσεων ξεσήκωσε το γεγονός ότι ο Ιταλοϊσλανδός νομικός, που ανέλαβε την προεδρία του ΕΔΑΔ τον Μάιο, προσκλήθηκε στην Τουρκία για να λάβει τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης.
Ο λόγος, δεν είναι άλλος από το ότι χιλιάδες πανεπιστημιακοί έχουν γίνει στόχος διώξεων στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016. «Δεν είμαι βέβαιος σε ποιο βαθμό είναι ικανοποιητικό να γίνεται κανείς τιμητικό μέλος ενός πανεπιστημίου το οποίο έχει εκδιώξει αδίκως και έχει ωθήσει στην ανεργία και τη φτώχεια εκατοντάδες ακαδημαϊκούς» σχολίαζε την Πέμπτη ο Μεχμέτ Αλτάν, Τούρκος συγγραφέας και πανεπιστημιακός, σε ανοιχτή επιστολή του, μέσω της οποίας εξέφραζε τη διαμαρτυρία του προς τον πρόεδρο του ΕΔΑΔ.
Ο Αλτάν κρατήθηκε επί σχεδόν δύο χρόνια με την κατηγορία ότι ενεπλάκη στο πραξικόπημα και δεν μπόρεσε να ανακτήσει τη θέση του στο πανεπιστήμιο, παρά την αθώωσή του. Υπέρμαχοι των ανθρώπινων δικαιωμάτων ζήτησαν εξάλλου από τον Σπάνο να μην «επικυρώσει» με την επίσκεψή του την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης από τις τουρκικές Αρχές, προκειμένου να τιμωρούν τους αντιφρονούντες.
Η Ένωση Ανθρώπινων Δικαιωμάτων υπενθύμισε στον Σπάνο την υπόθεση του Οσμάν Καβαλά, του Τούρκου επιχειρηματία και φιλάνθρωπου ο οποίος κρατείται με την κατηγορία «της απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης» και του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, του πρώην επικεφαλής του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, ο οποίος κατηγορείται για «τρομοκρατία».
Κατηγορία
Πολιτική
Οι «Μέτοικοι».
«Η ζώσα πραγματικότητα είναι αναμφισβήτητα σύνθετη. Δεν αντιμετωπίζεται με παραδοσιακούς φορμαλισμούς ή παλιές και ξεπερασμένες ιδέες. Το κυριότερο, μεταβάλλεται δημιουργώντας καινούριες ανάγκες. Εξ ου και η προσαρμοστικότητα συνιστά πλεονέκτημα. Σε ισχυροποιεί στον πολιτικό ανταγωνισμό.» Γ. Πανταγιάς, protothema.gr, 22/8
Σπουδαία ιδιότητα η «προσαρμοστικότητα», όταν δεν υπαγορεύεται από την προσωπική ανάγκη προσχώρησης σε μια νέα σημαία ευκαιρίας. Όταν αναγνωρίζεις ότι οι ιδέες και τα σχήματα που υπηρέτησες στο παρελθόν έχουν χρεοκοπήσει –όχι ως σχήματα νομής της εξουσίας αλλά λόγω λαθών και δομικών αντιφάσεων- οφείλεις πριν αλλάξεις «φανέλα» να αναγνωρίσεις το λάθος σου. Γιατί οι ιδέες δεν αναφύονται από μόνες τους. Δεν φυτρώνουν στην έρημο. Άνθρωποι τις διατυπώνουν και άνθρωποι τις υπηρετούν. Γι’ αυτό όταν ανακαλύπτουν το λάθος τους –αν είναι ειλικρινείς- το πρώτο που κάνουν είναι να το ομολογήσουν. Όπως έκανε ο Λ. Κύρκος, ή ο Τ. Λαζαρίδης στο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι». Ή ο Χρυσοχοΐδης λέγοντας «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια», MEGA, 4/12/2011.
Σε διαφορετική περίπτωση εγείρονται υπόνοιες ότι ετοιμάζεσαι για «Μετοικεσία» σε αναζήτηση άλλης «εύφορης κοιλάδας». Όταν μάλιστα αναλώνεσαι στην διατύπωση θολών αναλύσεων μιλώντας για τις «ιστορικές διαιρέσεις» που «δεν αλλάζουν μόνο.Ανασυντάσσονται και με διαφορετικά κριτήρια. Με κέντρο αναφοράς το δίπολο συντήρηση-πρόοδος αξιολογούνται για τις πολιτικές που ο καθένας πρεσβεύει.»! Είναι ενδιαφέρον ότι το δίπολο πια δεν είναι η Δεξιά που -πριν «πεθάνει» το 1981- πρόλαβε να αποκαταστήσει την δημοκρατία και να βάλλει την Ελλάδα στην Ευρώπη κόντρα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» αλλά το «δίπολοσυντήρηση-πρόοδος». Ούτως εχόντων των πραγμάτων αν βαπτίσουμε προοδευτικές τις εξαγγελίες του ΚΚΕ ή του Ελληνική Λύση μπορούμε να προσχωρήσουμε «αξιοπρεπείς» στις τάξεις τους. Αρκεί για ξεκάρφωμα να «διαπιστώσουμε» -μόνοι μας φυσικά- ότι το κόμμα που θα προτιμήσουμε έχει εγκαταλείψει τις «παρωχημένες και αποτυχημένες συνταγές που το κόμμα τους κατά καιρούς ακολούθησε». Οπότε, με δεδομένο ότι το κοστούμι του προοδευτισμού είναι allsize, δικαιολογούνται τα πάντα.
Κάτω από αυτό το «λευκό σεντόνι» επιχειρείται να καλυφθεί κάτι που σιγά-σιγά αναδύεται ως «δύσκολο, αλλά ενδιαφέρον εγχείρημα» δηλαδή η «σύνθεση δεξιών, κεντρώων και κεντροαριστερών». Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει ότι αυτή η «σύνθεση» -για να μην μπερδευόμαστε η «συγκατοίκηση»- έχει ως συνεκτική ουσία το δέλεαρ της εξουσίας και της προσωπικής επιβίωσης. Άλλωστε και ο κύριος Πανταγιάς υποστηρίζει ότι στην κυβέρνηση ενώ: «συνυπάρχουν δυνάμεις με διαφορετικές καταβολές» δεν πρέπει να υπάρχει παρανόηση γιατί «Η συνεκτική τους ουσία δεν είναι οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της Ν.Δ., αλλά η αμιγώς πολιτική και προγραμματική ταυτότητα των κυβερνητικών επιλογών». Τώρα σε τι συνίσταται ακριβώς αυτή η προοδευτική -γιατί διαφορετικά δεν θα την επικροτούσε- «προγραμματική ταυτότητα» απομένει στον κύριο Πανταγιά να μας το αναλύσει.
Είναι, σε κάθε περίπτωση, θετικό ότι –κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία(;)- αρκετά στελέχη της πάλαι ποτέ «Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης»- έχουν ανακαλύψει την ανάγκη να προηγηθεί η ανάπτυξη της κατανάλωσης. Αυτό από μόνο του αποτελεί την έμπρακτη καταδίκη της «εγκληματικής» πρώτης 8ετίας όταν η χώρα παραδόθηκε σε έναν αχαλίνωτο καταναλωτισμό. Όταν εξ αιτίας αυτής της πολιτικής «εγκαταστάθηκε στο τιμόνι της οικονομίας ο αυτόματος πιλότος του Δημοσίου Χρέους και των άλλων ανελαστικών(πελατειακών) δαπανών»(Λάζαρης, 1988). Όταν το Δημόσιο Χρέος από το 30% το 1981 απογειώθηκε με αποτέλεσμα ο Παπανδρέου να πει το 1993 ότι «ή θα το μειώσουμε ή θα μας καταστρέψει». Επιβεβαιώνοντας, βέβαια το ΠΑΣΟΚ τον εαυτό του δεν έκανε τίποτα κατά την νέα 11ετή διακυβέρνηση του. Χαρακτηριστικά, επί Σημίτη και σε ευνοϊκές οικονομικές συγκυρίες, το χρέος που ήταν 108,7% του ΑΕΠ το 1995 αυξήθηκε σε 109,9% το 2003. Επειδή η αύξηση μπορεί να φανεί σε κάποιους μικρή να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο(1995-2003) άλλες χώρες της ΕΕ μείωσαν δραστικά το χρέος τους. Συγκεκριμένα Βέλγιο(-31,8%), Ιταλία(-16,9%), Ισπανία(-14,9%), Ολλανδία(-24,1%), Ιρλανδία(-49,1%).
Βεβαίως δεν είναι μόνο ο κύριος Πανταγιάς που επιχειρεί αύτη την πολιτική πιρουέτα. Έχουν προηγηθεί και άλλοι. Είναι χαρακτηριστικό επί του προκειμένου το άρθρο(ΝΕΑ, 31/7/2020) του Πρετεντέρη με τον εύγλωττο τίτλο «Συνασπισμός». Όπως σημειώνει σε αυτό ο δημοσιογράφος «Στην πραγματικότητα έχουμε μια -κυβέρνηση συνασπισμού της Δεξιάς. του Κέντρου κι ενός αξιόλογου (αν όχι ποσοτικά, σίγουρα ποιοτικά...) τμήματος της Κεντροαριστεράς.»!! Για να συμπληρώσει ότι «Το κύριο χαρακτηριστικό όμως των καιρών είναι ένα βαθύ ρήγμα. Ένα ρήγμα όχι ταξικό ή ιδεολογικό αλλά αυθεντικά πολιτισμικό. Ένα ρήγμα που δεν υπακούει σε κάποια αντίθεση Δεξιάς/Αριστεράς - η οποία άλλωστε ουδέποτε υπήρξε κυρίαρχη στην Ελλάδα αν εξαιρέσουμε την περίοδο του Εμφυλίου...». Εδώ η «προγραμματική ταυτότητα» αντικαθίσταται από το «πολιτισμικό ρήγμα», επιβεβαιώνοντας ότι με το κατάλληλο «γλωσσικό ρούχο» μπορείς να ντύσεις σχεδόν τα πάντα. Βεβαίως οφείλουμε να παρατηρήσουμε -σχετικά με το πότε ήταν κυρίαρχη η ρήξη Αριστεράς/Δεξιάς- ότι στις διάφορες φάσεις του εμφυλίου πρωθυπουργοί ήταν οι Παπανδρέου, Πλαστήρας και τελικά, στη μεγάλη σύγκρουση, ο διάδοχος του Βενιζέλου στο κόμμα Φιλελευθέρων Σοφούλης. Φαίνεται ότι για τον κύριο Πρετεντέρη αυτή είναι η διαίρεση. Από την μια το ΚΚΕ(Αριστερά) και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι(Δεξιά). Βεβαίως αν ήταν Δεξιά μέχρι τον Αύγουστο του 1949 δεν γίνεται ως εκ θαύματος την επομένη να έγιναν Κεντροαριστερά.
Αυτό όμως που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ένα άλλο σημείο του άρθρου. Γράφει ο Πρετεντέρης: «Αν ο Συνασπισμός αυτός καταφέρει να διατηρήσει μια λειτουργική ενότητα έχει τα εχέγγυο να μετατραπεί σε ένα σύστημα εξουσίας με μονιμότερα χαρακτηριστικά.»(!!!) ολοκληρώνοντας ένα συλλογιστικό σχήμα σύμφωνα με το οποίο τις εκλογές δεν τις κέρδισε η Ν.Δ. αλλά ένας συνασπισμός, συγκεκριμένα: «Το «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» ρεύμα έβγαλε από τις κάλπες έναν «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» συνασπισμό.». Όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται για συμπτώσεις αλλά για μια συντονισμένη προσπάθεια μετάλλαξης της παράταξης που μεταπολεμικά και μεταπολιτευτικά ανόρθωσε την Ελλάδα σε κάτι νέο. Κάτι σαν την Ένωση Κέντρου του 1961. Ότι δεν πρόκειται απλώς για την αγωνία πολιτικής επιβίωσης ορισμένων προσώπων αλλά για οργανωμένο και συντονισμένο σχέδιο. Που δεν φαίνεται να είναι καν τόσο απλό όσο το παρουσιάζει η ΕΣΤΙΑ με άρθρο υπό τον τίτλο «Συγκυβέρνηση Μητσοτάκη-Σημίτη». Δεν πρόκειται απλά για την «εισβολή» ενός λόμπυ εξουσιαστών σε μια νέα «εύφορη κοιλάδα». Τα στοιχεία που παραθέτει η ΕΣΤΙΑ -με ονόματα και διευθύνσεις- είναι διαφωτιστικά όπως και κάποιες στιχομυθίες. Το θέμα βεβαίως δεν είναι η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού που σε κάθε περίπτωση όταν είναι αναγκαία οφείλει να γίνεται αλλά τι υπάρχει πίσω από αυτές τις κινήσεις. Από αυτό το κατά τα φαινόμενα στρατηγικά οργανωμένο σχέδιο «μετοικεσίας». Τι επιδιώκουν οι «Μέτοικοι» και τι οι υποδοχείς τους; Ποίος στο τέλος θα βγει κερδισμένος και ποιος χαμένος; Αρκεί να μην χάσει ο τόπος και η κοινωνία. Γιατί ο «συνασπισμός εξουσίας»(Ένωση Κέντρου) του 1961 σκόρπισε στα εξ ων συνετέθη ανοίγοντας τον δρόμο στην χούντα και τα δεινά της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας.
Κλείνοντας αξίζει να παραθέσουμε μια παρατήρηση της ΕΣΤΙΑΣ: «Μόνο ο Γιώργος Πανταγιάς έχει μείνει αναξιοποίητος»(!). Να συμπληρώσουμε επίσης ότι έχει δίκιο όταν λέει ότι «Τα αγάλματα είναι στο μουσείο…» αλλά με την παρατήρηση ότι στην Νοταρά, αν δεν κάνω λάθος, δεν υπήρξε ποτέ γλυπτοθήκη.
Αντωνάκος Αντώνης
30-08-2020
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Κυριακή, 30 Αυγούστου 2020 01:25
Προοδευτικά και άλλα… φληναφήματα του Αντώνη Αντωνάκου
Γράφτηκε από Super UserΠροοδευτικά και άλλα… φληναφήματα.«Πόσο «ηθική» μπορεί να είναι η εξωτερική πολιτική; Σε ποιον βαθμό θα πρέπει να στηρίζεται στα συμφέροντα και σε ποιον σε αξίες, αρχές και ηθική; […] Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα για κάθε πολιτικό ηγέτη και κάθε πολιτική δύναμη, ιδιαίτερα για μια προοδευτική πολιτική δύναμη σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα.» Π. Ιωακειμίδης, tovima.gr, 21/8/2020.
Ο ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ -και μέλλος της ΚΕ του ΚΙΝΑΛ- μας το ξεκαθαρίζει από την αρχή: είναι «ιδιαίτερα οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις» που οφείλουν να απαντήσουν στο ερώτημα. Εξωτερική πολιτική σύμφωνα με την ηθική ή σύμφωνα με το συμφέρον; Απαντώντας ο ίδιος και περιορίζοντας το στις Ευρωπαϊκές δημοκρατικές χώρες αποφαίνεται ότι καμία δεν μπορεί «να αγνοεί την ηθική» αλλά ότι: «Θα πρέπει πάντοτε να επιτυγχάνει ένα τουλάχιστον έντιμο μείγμα ανάμεσα στις αξίες και τα συμφέροντα». Αυτό που αποφεύγει να μας αποκαλύψει ο κύριος καθηγητής είναι η συνταγή για το «έντιμο μείγμα», δηλαδή τις αναλογίες ηθικής και συμφέροντος. Ξετυλίγοντας την, προδήλως «προοδευτική», σκέψη του συμπληρώνει ότι μια δημοκρατική χώρα: «Δεν μπορεί να υποκύπτει σε εθνικιστικές λογικές περιχαράκωσης. Και ειδικά για την Ελλάδα, δεν μπορεί να τροφοδοτεί το κοινωνικό σώμα με το δηλητήριο των πλέον ακραίων θέσεων»! Δεν μπορεί μια κοινωνία να οδηγείται στην: «υιοθέτηση των πλέον τοξικών θέσεων και μάλιστα με επιλεκτική ή στρεβλή ανάγνωση του διεθνούς δικαίου». Για να αποδείξει την θέση του για την «δηλητηρίαση του κοινωνικού σώματος» με στρεβλή ενημέρωση αναρωτιέται: «Γιατί, ως ένα παράδειγμα, πόσο καλά γνωρίζει η ελληνική κοινωνία σήμερα ότι το μισό περίπου Αιγαίο –49%– ανήκει οιονεί στη διεθνή κοινότητα ως διεθνή ύδατα;».
Φυσικά, κάποιος θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι δεν βοηθάει στην αποσαφήνιση του τοπίου αφού η κυρίως συζήτηση δεν γίνεται για χωρικά ύδατα –τα οποία προσδιορίζουν το «ανήκει»- αλλά για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Σχετικά δε με την «κυριαρχία», η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο από τα 6 στα 12 μίλια προφανώς θα άλλαζε δραστικά την κατάσταση. Επί τη ευκαιρία θα μπορούσε ίσως να μας πληροφορήσει αν αληθεύει ότι η κυβέρνηση Σημίτη δεσμεύτηκε στις ΗΠΑ το 1996 να μην επεκταθούν τα χωρικά ύδατα. Είναι αυτονόητο ότι μια «ηθική» πολιτική οφείλει να κατευθύνει τους πόρους στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Όμως, όταν αναρωτιέται: «μήπως εάν επιλύαμε τα προβλήματά μας με τον δύσκολο γείτονά μας δεν θα ήμασταν υποχρεωμένοι να δαπανούμε το υψηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες από οποιαδήποτε άλλη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης» διατυπώνει μια εικασία άνευ νοήματος αφού δεν δημιουργούμε εμείς τα «προβλήματά μας».
Τέλος, δίχως νόημα είναι και η εκτίμησή του ότι: «η επίλυση των προβλημάτων μπορεί να έλθει μέσα από μια εξωτερική πολιτική αρχών και αξιών που αξιοποιεί το διεθνές δίκαιο γιατην επίλυση και όχι τη διαιώνιση των προβλημάτων» αφού η εφαρμογή της «ηθικής» και των «αρχών» που επικαλείται πρέπει να γίνουν αποδεκτές και από τους «άλλους». Η Κωνσταντινούπολη του 1955, η Κύπρος του 1974, τα Ίμια του 1996 θα έπρεπε να έχουν κάνει κατανοητό τουλάχιστον στους Έλληνες ότι για τους γείτονες η μόνη «αρχή» που ισχύει είναι το «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη». Το ερώτημα για μας είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να τους αφήνουμε, στα πλαίσια μιας «προοδευτικής» πολιτικής, να μας «δαγκώνουν» για πολύ ακόμα. Ο δημόσιος λόγος από πρόσωπα όπως ο «πρώην πρεσβευτής-σύμβουλος του ΥΠΕΞ» κύριος Ιωακειμίδης -ή ο κύριος Ροζάκης λίγες μέρες νωρίτερα- οφείλει να είναι φειδωλός για να μην δίνει επιχειρήματα στην Τουρκία, δημιουργώντας παράλληλα σύγχυση και αποπροσανατολισμό στο εσωτερικό. Οι δήθεν «προοδευτικές» φωνές που άκριτα υπονομεύουν την εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλουν να σιγήσουν. Διαφορετικά κάποιος πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι, ιδιαίτερα τώρα, είναι «κρείττον του λαλείν το σιγάν».
Αντωνάκος Αντώνης
28-08-2020
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Παρασκευή, 28 Αυγούστου 2020 01:21
Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης, Ρετζέπ;
Γράφτηκε από Super User
Προσπαθούμε να καταλάβουμε την σκοπιμότητα του διαλόγου που προτρέπει η Γερμανία, να γίνει μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, με στόχο να εκτονωθεί η ένταση στη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου. Καταρχάς, η Τουρκία δεν προκαλεί μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο, που είναι επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί, επομένως, στο τραπέζι του διαλόγου να καθίσουν η Ελλάδα, η Τουρκία και η «μεσολαβήτρια» Γερμανία και να αποκλειστεί η Κύπρος, που δέχεται την μεγαλύτερη πίεση από τον παρανοϊκό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τα φερέφωνα της τουρκικής κυβέρνησης;- Η Γερμανική διπλωματία θεωρεί ότι, η κατάσταση στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο οφείλεται στη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; Είναι ανήκουστο η προεδρεύουσα χώρα στο συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να καλεί ένα άλλο μέλος (την Ελλάδα) για «να τα βρει» με μία τρίτη χώρα (την Τουρκία), η οποία αμφισβητεί ανοιχτά τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους της ευρωπαϊκής οικογένειας και το διεθνές δίκαιο; Πότε, δηλαδή, η ενωμένη Ευρώπη θα δείξει ότι έχει ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική; Και ότι αποτελεί «ασπίδα» των συμφερόντων των μελών της;
- Είναι γελοίο να λέγεται πως ο παράφρων Ρ. Τ. Ερντογάν «συγκρατιέται» επειδή του ζήτησε η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ να κάνει «διάλογο» με την Ελλάδα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας γνωρίζει, πολύ καλά, πως θα έχει σκληρό τίμημα οποιαδήποτε εμπλοκή με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, είτε στη θάλασσα, είτε στον αέρα, είτε στη στεριά. Το ίδιο ισχύει και για την κατάσταση στη Λιβύη, όπου συμμαζεύτηκε όταν οι Αιγύπτιοι τον προειδοποίησαν με στρατιωτική επέμβαση, αν συνεχίσει την ανήθικη παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της αφρικανικής χώρας.
- Ο Τούρκος πρόεδρος και τα «τσιράκια» του στην κυβέρνηση, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα και την Κύπρο ως «κακομαθημένα παιδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Μακάρι, η Ελλάδα και η Κύπρος, να είχαν την ίδια προνομιακή οικονομική (και όχι μόνο) μεταχείριση που έχει η Τουρκία, ενώ δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!!
- Θα είναι ανόητος ο Έλληνας πρωθυπουργός, αν δεχτεί να γίνει «τακτοποίηση» των δήθεν διαφορών με την Τουρκία στη Χάγη, ή σε κάποιο άλλο «τραπέζι διαλόγου». Ακόμα κι όταν αποσυρθούν από την ανατολική Μεσόγειο, τα ερευνητικά και πολεμικά πλοία της Τουρκίας. Για τα μόνα ζητήματα που πρέπει να προσφύγει η Ελλάδα στη Χάγη, καταγγέλλοντας την Τουρκία, είναι η διχοτόμηση της Κύπρου και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος. Αντί, λοιπόν, η Γερμανία να καλεί την Τουρκία να αποσύρει τα πλοία από την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την κυπριακή Α.Ο.Ζ. (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), οφείλει να ζητήσει από το «χαϊδεμένο παιδί», να αποσύρει τις στρατιωτικές δυνάμεις και τους εποίκους από το έδαφος ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλιώς θα υποστεί οικονομικές και πολεμικές συνέπειες. Κοντεύουμε να συμπληρώσουμε σχεδόν μισό αιώνα, ωστόσο ο διάλογος για το κυπριακό ζήτημα δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Πως θα κάνει διάλογο η Ελλάδα με τον ίδιο ανάλγητο συνομιλητή; Ο Μέγας Αλέξανδρος έκοψε τον γόρδιο δεσμό με το σπαθί του!
Κατηγορία
Πολιτική
Σάββατο, 22 Αυγούστου 2020 00:25
Δυναμική παρέμβαση Μητσοτάκη φέρνει σε δύσκολη θέση τον κ. Τσίπρα και την παρέα του που για μία ακόμη φορά επενδύουν στην καταστροφή.
Γράφτηκε από Super User
Με μία δυναμική προσωπική παρέμβαση ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε σήμερα λύση για δύο πολύ σημαντικά θέματα που σχετίζονται με την εξέλιξη της πανδημίας, κλείνοντας ουσιαστικά τα στόματα των ανεκδιήγητων Συριζαίων και διαφόρων άλλων ψεκασμένων που χωρίς ίχνος ντροπής πυροδότησαν την κοινωνική ένταση και δημιουργούσαν εντέχνως κλίμα ανασφάλειας σε μία κρίσιμη για τη χώρα περίοδο. Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πρώτον ότι το εμβόλιο για τον Κορωνοϊό θα δοθεί δωρεάν σε όλους τους πολίτες, βάζοντας ταφόπλακα στην επιχειρηματολογία του Σύριζα περί ταξικής πολιτικής. Kαι δεύτερον κατέστησε σαφές ότι οι μάσκες για τους μαθητές, δασκάλους και καθηγητές θα δοθεί δωρεάν σε όλους, στήνοντας ουσιαστικά μια ομπρέλα προστασίας της υγείας στο πλαίσιο του σχεδίου αντιμετώπισης για τη δεύτερη φάση της πανδημίας. Η αντεπίθεση του Μεγάρου Μαξίμου φέρνει σε δύσκολη θέση τον κ. Τσίπρα και την παρέα του που για μία ακόμη φορά επενδύουν στην καταστροφή.
Στο πρωθυπουργικό γραφείο επεξεργάζονται συνεχώς νέα μέτρα για τη στήριξη της κοινωνίας προκειμένου σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία κανείς να μην μείνει πίσω, ενώ συνεχίζεται η εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για τη στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων που πλήττονται από τις αναταράξεις της πανδημίας.
Εκτός των άλλων, η Κυβέρνηση σε συνεργασία με το αρμόδιο υπουργείο επεξεργάζεται νέες στοχευμένες δράσεις για την προστασία των κοινωνικών δομών με στόχο την προστασία των ηλικιωμένων. Θετική ανταπόκριση στην κοινή γνώμη έχει και η ταυτόχρονη ενεργοποίηση του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας.
Τις τελευταίες μέρες η Πειραιώς αποφάσισε την αναστολή όλων των κομματικών εκδηλώσεων, ενώ σε μία συμβολική κίνηση τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αποφάσισαν να ανεβάσουν στους λογαριασμούς που διαθέτουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφία με μάσκα.
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 18 Αυγούστου 2020 01:20
Oruc Reis | Ελληνικό υποβρύχιο έκοψε τα καλώδια του τουρκικού ερευνητικού λένε οι Ρώσοι
Γράφτηκε από Super User
Όχι μόνο βρέθηκε υποβρύχιο κάτω από το τουρκικό ερευνητικό, αλλά του έκοψε και τα καλώδια λένε οι Ρώσοι. Αυτό ισχυρίζονται ρώσικα ΜΜΕ σήμερα, με φόντο την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και το παρολίγον θερμό επεισόδιο μεταξύ της φρεγάτας Λήμνος και της τουρκικής φρεγάτας Kemal Reis, που έληξε, σύμφωνα με πληροφορίες, με μία μεγάλη τρύπρα στην πίσω, στην δεξιά πλευρά το τουρκικού πλοίου.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, την ώρα της σύγκρουσης της φρεγάτας Λήμνος με την τουρκική φρεγάτα Kemal Reis ελληνικό υποβρύχιο που περνούσε κάτω από το Oruc Reis του έκοψε τα καλώδια ερευνών.
Οι Ρώσοι υποστηρίζουν πως αυτός είναι και ο λόγος που το Oruc Reis κινήθηκε αμέσως μετά εκτός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας αλλά και αυτή ήταν η «επίθεση» που έκανε λόγος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πως αν επαναληφθεί θα υπάρξουν αντίποινα.
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 18 Αυγούστου 2020 01:16
Η κατασκευή της συναίνεσης και η μαζική χειραγώγηση του Αντώνη Αντωνάκου
Γράφτηκε από Super UserΗ κατασκευή της συναίνεσης και η μαζική χειραγώγηση.
Ο Ν. Τσόμσκι στο βιβλίο -που συνέγραψε το 1988 με τον Έ. Χέρμαν- με τίτλο «Κατασκευάζοντας την συναίνεση: Η πολιτική αυτονομία των μέσων ενημέρωσης» παρουσιάζει τον μηχανισμό προπαγάνδας με εφαρμογή στα ΜΜΕ των ΗΠΑ αλλά όπως αναφέρει λειτουργεί σε κάθε κράτος με την ίδια οικονομική οργάνωση. Σύμφωνα με τους συγγραφείς ο μηχανισμός στηρίζεται στο γεγονός ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ είναι επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για την πώληση του «προϊόντος» τους(αναγνώστες και κοινό) σε άλλες επιχειρήσεις των οποίων επιδίωξη είναι να πουλήσουν άλλα προϊόντα. Τα ΜΜΕ κρύβουν πίσω από κάποιαν «ηθική»(εθνική, κοινωνική, δημοκρατική) επίφαση τον αληθινό τους σκοπό, δηλαδή την μεσολάβηση μεταξύ ζήτησης και προσφοράς στην οποία το κοινό είναι το προϊόν.
Οι συγγραφείς αναλύουν τα φίλτρα που καθορίζουν τις ειδήσεις -ή τις πτυχές τους- που θα προβληθούν και την έμφαση που πρέπει να δοθεί σε κάθε μια. Ασφαλώς σε αυτά κυριαρχούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών και των χρηματοδοτών. Χρησιμοποιείται η επιλογή ειδήσεων-πληροφοριών, η αποσιώπηση αρνητικών για την πολιτική του μέσου ανταποκρίσεων και η «δημιουργία μηχανισμών πόλωσης των συναισθημάτων μεγάλων μαζών πολιτών». Ιδιαίτερα χρησιμοποιείται για την χειραγώγηση(κατασκευή συναίνεσης) το στοιχείο του φόβου. Το βασικό «εργαλείο» -σύμφωνα με τους συγγραφείς- ήταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος ενώ μετά το 1990 και ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτεμβρίου η τρομοκρατία.
Ιδιαίτερα διαφωτιστική, σε σχέση με το τελευταίο, είναι η ιστορία με τα «όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ». Αποτέλεσαν το «εργαλείο» -στις ΗΠΑ, στο ΗΒ και αλλού- για την «κατασκευή συναίνεσης» προκειμένου να γίνει αποδεκτή η επέμβαση. Μετά την απόδειξη ότι τέτοιου είδους όπλα δεν υπήρχαν η διαχείριση και το φιλτράρισμα των ειδήσεων απέτρεψαν την καταδίκη των πρωταίτιων. Οι βασικοί συντελεστές της επέμβασης Μπους και Μπλερ επανεξελέγησαν παρά το γεγονός ότι ο «πόλεμος» στοίχησε στις ΗΠΑ 4.423 νεκρούς και 31.951 τραυματίες ενώ οι άμαχοι νεκροί Ιρακινοί ξεπέρασαν τις 100.000! Στο ΗΒ, η περιπέτεια της 29χρονης Κάθριν Γκαν λόγω των αποκαλύψεων της –αποτέλεσε την βάση της ταινίας “officialsecrets”- και η παραίτηση της υπουργού Κλερ Σορτ, -εξαιτίας της διαφωνίας της με τον πόλεμο- δεν εξουδετέρωσαν την αποτελεσματική χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Τα κέρδη από τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων και την προώθηση της παραγωγής της πολεμικής βιομηχανίας προφανώς βοήθησαν τους μηχανισμούς εξουσίας να ξεπεράσουν τους επικοινωνιακούς σκοπέλους. Η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής, οι εκατόμβες των νεκρών και τα εκατομμύρια των προσφύγων δεν είναι ικανά να υπερβούν το αδιαπέραστο «τείχος» της κατασκευασμένης συναίνεσης.
Η ιστορία αυτή είναι διδακτική και αποτελεί ένα ατράνταχτο παράδειγμα για το πώς μπορούν να ελεγχθούν μέσα από τα ΜΜΕ(και το διαδίκτυο) οι σκέψεις μας και οι προτιμήσεις μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσεται ένας ανηλεής πόλεμος για τον έλεγχο των ΜΜΕ από το κεφάλαιο και από κέντρα εξουσίας δίχως δημοκρατική νομιμοποίηση. Ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά μέσα εξελίσσονται σε εργαλεία χειραγώγησης που, οδηγώντας σε κοινωνική και πολιτισμική παρακμή, αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για την Δημοκρατία.
Ο Α. Παπαχελάς σημείωνε το 2016 –και αναδημοσίευε(8/7/2020) λόγω του θορύβου για τα 20 εκ. που δόθηκαν στα ΜΜΕ- με αφορμή την μάχη για τις τηλεοπτικές άδειες: «Στην Ελλάδα είχε αναπτυχθεί εδώ και μερικές δεκαετίες η ενημέρωση της “προστασίας” ή και του εκβιασμού. Ξεκίνησε δειλά δειλά από ορισμένα λαθρόβια έντυπα μετά τη μεταπολίτευση και εξαπλώθηκε ραγδαία, και με το αζημίωτο. Οι εκβιασμοί έδιναν κι έπαιρναν». Συμπληρώνοντας την εικόνα ανέφερε ότι δεν είναι ανάγκη να είσαι ιδιοκτήτης ΜΜΕ αφού: «η πανίσχυρη αόρατη διαπλοκή, την οποία ποτέ δεν θα ακούσετε να αναφέρεται με το όνομά της, έχει επιλέξει να ακολουθήσει τη σοφή συμβουλή εκλιπόντος επιχειρηματία: “Ποτέ δεν μπλέκεις ή αγοράζεις Μέσα, είναι πολύ πιο εύκολο να τα νοικιάσεις”. Είναι και αυτή μια άλλη αγορά, στην οποία, από όσα ακούγονται, δεν εκδίδονται αποδείξεις, δεν αφήνονται ίχνη»!
Στην ίδια εφημερίδα(Καθημερινή, 23/6/20) και με την ίδια αφορμή –τα 20 εκ. της λίστας Πέτσα- ο Π. Μπουκάλας επικαλείται δικό του κείμενο(1995) στο οποίο σχολιάζοντας το σύνθημα ΑΡΔ(Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι) και αφού επισημάνει ότι: «Σίγουρα το σύνθημα ηχεί άδικο και ισοπεδωτικά απαξιωτικό» συμπληρώνει, «Αλλά θα αδικούσαμε κι εμείς την ευθυκρισία μας αν δεν αποδεχόμασταν ότι τα ίχνη αλήθειας που περιέχει, όσα κι αν είναι, μας υποχρεώνουν σε μια αυτοκριτική». Ο δημοσιογράφος συμπληρώνει: «μόλις τον προηγούμενο χρόνο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε καταθέσει στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ πως είχε δει με τα μάτια του “μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια, γεμάτη πεντοχίλιαρα, απ’ όπου έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν”». Καταγγέλλει ως υποκριτική την κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος: «Πολέμησε τη διαπλοκή αποπειρώμενος να συγκροτήσει τη δική του». Στο σημείο αυτό αξίζει -με αφορμή την «εξυπηρετική» επανεμφάνιση Καλογρίτσα στο προσκήνιο- να παραθέσουμε ένα ακόμα απόσπασμα από το προαναφερθέν άρθρο του Παπαχελά σχετικά με τους επιχειρηματίες-εκδότες: «είναι εξαιρετικά ευέλικτοι και καλοί στο να διαβάζουν προς τα πού πάει ο πολιτικός αέρας. Σήμερα είναι φίλοι και κολλητοί, αύριο το γυρίζουν στον βωμό νέων φιλιών και σχέσεων. Είναι επίσης αχόρταγοι».
Είναι γεγονός ότι η κακή αρχή έγινε την δεκαετία του ’80 από το ΠΑΣΟΚ(Πόπωτας, Κοσκωτάς) το οποίο αλλάζοντας τακτική την επόμενη δεκαετία «υποτάχθηκε» στην «διαπλοκή», απολαμβάνοντας την εύνοιά της, με το «οικονομικό αζημίωτο» για την τελευταία. Ο μόνος που επεχείρησε να επαναφέρει την 4η εξουσία στον θεσμικό της ρόλο και στην Δημοκρατική και κοινωνική της αποστολή ήταν ο Κ. Καραμανλής με τον νόμο Παυλόπουλου για τον «Βασικό Μέτοχο». Πληρώνουν ακόμα το τίμημα της προσπάθειας απεγκλωβισμού της πολιτικής από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του «αρμού» της οικονομικής εξουσίας.
Αν ο φόβος, απέναντι σε υπαρκτές ή φανταστικές απειλές, αποτελούσε ανέκαθεν ένα χρήσιμο εργαλείο για την άσκηση -ενίοτε και καταχρηστικά- της εξουσίας, όπως αναφέρει ο Τσόμσκι ένα άλλο χρήσιμο «εργαλείο» είναι: «Η δημιουργία μηχανισμών πόλωσης των συναισθημάτων μεγάλων μαζών πολιτών». Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης αποτέλεσε ένα λαμπρό πεδίο άσκησης αυτής της τεχνικής. Το «αντιδεξιό» μέτωπο υπό την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ(«Αριστερά της Αριστεράς») οδήγησε σε τέτοιο σημείο διχασμού την κοινωνία ώστε να διαμορφωθούν τα χωριστά καφενεία της επαρχίας. Φληναφήματα του τύπου: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Σοσιαλδημοκράτες λακέδες του Ιμπεριαλισμού», αντίστοιχου «εθνικού» φορτίου με το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» της Χούντας –άλλωστε μεγάλο ποσοστό των οπαδών που το βράδυ των εκλογών διακήρυσσε τον «θάνατο της Δεξιάς» μέχρι πρότινος ήταν διαπρύσιοι οπαδοί του Παπαδόπουλου- χειραγωγούσαν συναισθηματικά ένα απαίδευτο πολιτικά πλήθος. Το βάθος της χειραγώγησης οδήγησε το 1984 ένα τυφλωμένο από το πάθος της πολιτικής πόλωσης πλήθος να πανηγυρίζει για την υπογραφή για την «απομάκρυνση» των Αμερικάνικων Βάσεων οι οποίες «φεύγοντας» έμεναν. Ένα χρόνο αργότερα πανηγύριζαν με την ίδια «Δημοκρατική» ευαισθησία τον εξευτελισμό του Συντάγματος με την διαδικασία των «ομοιόμορφων» έγχρωμων.
Επειδή τα βαριά σύννεφα πυκνώνουν, ο πολιτικός κόσμος οφείλει να εγκαταλείψει άμεσα τις τεχνικές χειραγώγησης, να επαναφέρει στον θεσμικό τους ρόλο τα ΜΜΕ ακυρώνοντας τις σχέσεις διαπλοκής, να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία των εξουσιών αποκαθιστώντας το κύρος τους. Μόνο τότε η Πολιτική θα επανέλθει στο προσκήνιο και οι Πολίτες θα καταστούν ουσιαστικοί συμμέτοχοι μιας πραγματικά και όχι προσχηματικά ευνομούμενης Δημοκρατικής Πολιτείας.
Αντωνάκος Αντώνης
17-08-2020
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Δευτέρα, 17 Αυγούστου 2020 01:56
Tα μεγάλα λάθη του Ερντογάν και πώς το Αιγαίο έγινε ξανά το κέντρο του κόσμου
Γράφτηκε από Super User
Η Τουρκία είναι μια πολύ σημαντική χώρα, όπως είναι και η Ελλάδα. Ο Χάρρυ Τρούμαν επέμενε έχοντας μεγάλη διορατικότητα με την άμεση οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας και της Τουρκίας με το κονδύλι των 400εκ $ το 1947. Το Αιγαίο Πέλαγος και τα Στενά Δαρδανελίων ένωναν την Ευρώπη με την Μέση Ανατολή, την Γιουγκοσλαβία και την Ιταλία. Ο πιο σημαντικός κρίκος της αλυσίδας που ξεκινούσε δυτικά από την Ιταλία (η οποία λίγο ήθελε να εισέλθει στη σοβιετική σφαίρα επιρροής) και έφτανε έως το Ιράν, ήταν το Αιγαίο Πέλαγος.Η ένταξη στο ΝΑΤΟ και των δύο χωρών, έφερε μουρμούρες σε αρκετές χώρες που ίδρυσαν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο καθώς σωστά θεωρούσαν οτι θα δημιουργηθούν προβλήματα συνοχής εντός της συμμαχίας με δύο χώρες που έχουν παραδοσιακά, μεγάλες διαφορές. Η Ελλάδα τότε πήρε τα 3/4 του συνόλου της αμερικανικής χρηματοδότησης.
Σήμερα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, καθώς η δομή του διεθνούς συστήματος είναι πολύ διαφορετική από την περίοδο του Τρούμαν. Η Τουρκία προκαλεί εντός του ΝΑΤΟ ρήγματα καθώς η ειδική σχέση που έχει με τη Ρωσία, καθιστά το ΝΑΤΟ σύμφωνα με τους Γάλλους, ″εγκεφαλικά νεκρό″. Ο Ερντογάν ωστόσο έχει κάνει πολύ σημαντικά λάθη από τα οποία επωφελείται η Ελλάδα.
Με την Γαλάζια Πατρίδα, το Αιγαίο γίνεται ξανά η περιοχή η οποία καθορίζει διεθνείς νικητές και ηττημένους και η Τουρκία έβαλε πολλούς μπελάδες στο κεφάλι της.
Η έλλειψη ορθής ανάγνωσης των διεθνών εξελίξεων σε συνδυασμό με την υιοθέτηση αφελών και λανθασμένων πολιτικών εκ μέρους της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά, θα μας έφερνε σε δυσχερή θέση αν δεν είχαμε για έμμεσό μας σύμμαχο τα τρανταχτά λάθη του Ταγίπ Ερντογάν που κατέστησαν το Αιγαίο, διεθνή αρένα.
Ο Ερντογάν θεώρησε ότι έχει μόνιμη ασυλία μετά τον Οκτώβριο του 2019 όπου και εισέβαλε παράνομα στη Συρία. Η ζώνη στην οποία η Τουρκία θα έκανε κοινές περιπολίες με τη Ρωσία, δεν ικανοποίησε την Άγκυρα η οποία ξεκίνησε μια εκστρατεία προκειμένου να ανασχέσει τη δημιουργία κουρδικού μορφώματος, αλλά σαν στόχο είχε θέσει κανονική κατάληψη συριακού εδάφους προκειμένου να δώσει δουλειά στους Τούρκους κατασκευαστές. Στις εξαγωγές κατασκευαστικών υπηρεσιών, η Τουρκία ξεπερνάει τις ΗΠΑ.
Το μεγάλο σφάλμα της Γαλάζιας Πατρίδας
Η μεγαλομανία και η αλαζονεία υπήρξαν διαχρονικά οι δολοφόνοι των μεγάλων στρατηγικών σχεδίων για αρκετές χώρες. Η Τουρκία δεν είναι εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Ο Ταγίπ Ερντογάν διέπεται από μεσσιανικό σύμπλεγμα και δεν έχει στόχο να κάνει καλό στη χώρα του, αλλά να μπει ανάμεσα στις τρεις μεγάλες τουρκικές πολιτικές φιγούρες (Σουλεϊμάν, Μώαμεθ, Κεμάλ Ατατούρκ). Η Γαλάζια Πατρίδα είναι ένα σχέδιο που συνεκπόνησαν οι Γιαϊτζί και Καλίν, μαζί με τον άνθρωπο που έβαλε σε σειρά τη σκέψη του λειτουργικά αναλφάβητου Ερντογάν, του Αχμέτ Νταβούτογλου.ΣτηΛευκή Βίβλο η Τουρκία έχει θέσει ως στόχο την μετατροπή της σε ναυτική δύναμη. Το τουρκολιβυκό σύμφωνο δεν ήταν τίποτε άλλο από την προσπάθεια της Τουρκίας να βάλει μια γέφυρα ανάμεσα στην Κυπριακή ΑΟΖ και στο Λιβυκό Πέλαγος. Μεταξύ αυτών των υδάτινων περιοχών, είναι το Αιγαίο και το Κρητικό Πέλαγος.Μέσα από αυτήν την θεώρηση τα ελληνοτουρκικά έπαψαν να είναι διμερές πρόβλημα. Σε διμερές επίπεδο η Τουρκία είχε πάντα το πλεονέκτημα σε σχέση με την Ελλάδα καθώς η γεωστρατηγική της θέση σε συνδυασμό με την ολοένα και αυξανόμενη (μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990′) στρατιωτική της ισχύ, την έφερναν σε πλεονεκτική θέση έναντι της Ελλάδας. Με την Γαλάζια Πατρίδα, το Αιγαίο γίνεται ξανά η περιοχή η οποία καθορίζει διεθνείς νικητές και ηττημένους και η Τουρκία έβαλε πολλούς μπελάδες στο κεφάλι της.
Ο πρώτος είναι η Γαλλία.
O δεύτερος είναι η πίεση ευρωπαϊκών χωρών προς την ΕΕ (Ελλάδα, Κύπρος, Αυστρία, Γαλλία) ώστε η τελευταία να αναλάβει τιμωρητικές πρωτοβουλίες έναντι της Άγκυρας,
O τρίτος αφορά την Αίγυπτο.
O τέταρτος τη Ρωσία και τα μεγάλα συμφέροντα της Μόσχας στην Κύπρο.
Και ο πέμπτος αφορά το Ισραήλ το οποίο με τη Γαλάζια Πατρίδα θα έχανε τον δυτικό γεωστρατηγικό του βάθος.
Ο κακός υπολογισμός της Αιγύπτου και η μοιραία κόντρα Ερντογάν με την Γαλλία
Είναι πολύ σημαντικό να δούμε πώς η έλλειψη ορθολογισμού και η συναισθηματική λήψη αποφάσεων στη διεθνή πολιτική, είναι υπεύθυνες για τα περισσότερα μεγάλα σφάλματα.Ο Ερντογάν θεώρησε ότι έχει μόνιμη ασυλία μετά τον Οκτώβριο του 2019 όπου και εισέβαλε παράνομα στη Συρία. Η ζώνη στην οποία η Τουρκία θα έκανε κοινές περιπολίες με τη Ρωσία, δεν ικανοποίησε την Άγκυρα η οποία ξεκίνησε μια εκστρατεία προκειμένου να ανασχέσει τη δημιουργία κουρδικού μορφώματος, αλλά σαν στόχο είχε θέσει κανονική κατάληψη συριακού εδάφους προκειμένου να δώσει δουλειά στους Τούρκους κατασκευαστές. Στις εξαγωγές κατασκευαστικών υπηρεσιών, η Τουρκία ξεπερνάει τις ΗΠΑ.
Η μερική αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία έχει αρχίσει να επανεξετάζεται από την Ουάσινγκτον. Λίγες μέρες πριν, η αμερικανική εταιρεία Delta Crescent Energy LLC με έδρα το Delaware υπέγραψε συμφωνία με τους Κούρδους της Συρίας για την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών της περιοχής. Αυτό αποτελεί μια τεράστια ήττα για την Τουρκία η οποία αναζητούσε ″δουλειές″ για λογαριασμό της ΤΡΑΟ. Έτσι λοιπόν, η Τουρκία αποφάσισε να στραφεί στη Λιβύη, στο Αιγαίο και στο Κρητικό Πέλαγος και βέβαια στην Κυπριακή ΑΟΖ προκειμένου να αποκτήσει σφαιτεριζόμενη τους φυσικούς πόρους άλλων κρατών.Η συμφωνία για τμηματική οριοθέτηση μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας οφείλεται πάλι στην τουρκική βιασύνη και στον κακό υπολογισμό του Ερντογάν και των συμβούλων του οι οποίοι του λένε ό,τι θέλει να ακούσει. Η Τουρκία είχε υπολογίσει ότι θα έβρισκε μια φόρμουλα με την Αίγυπτο καθώς της προσέφερε μεγάλο ποσοστό ΑΟΖ το οποίο βέβαια ήταν εκτός μέριμνας του Διεθνούς Δικαίου. Στην χειρότερη περίπτωση, η Τουρκία είχε υπολογίσει ότι η Αίγυπτος δε θα προχωρούσε σε μια συμφωνία οριοθέτησης με την Ελλάδα.
Η μανία του Ερντογάν για επίδειξη ισχύος οδήγησε την Γαλλία στο να αναλάβει περιφερειακές πρωτοβουλίες οι οποίες επηρεάζουν θετικά τις ελληνικές και κυπριακές θέσεις σε Κυπριακή ΑΟΖ και Αιγαίο.
Η τουρκική απογοήτευση στη Συρία ενίσχυσε την τουρκική επιθετικότητα στη Λιβύη και η παραβίαση του εμπάργκο όπλων, ήταν καθημερινή υπόθεση για την Τουρκία η οποία για να δείξει αποφασιστικότητα, ″λόκαρε″ γαλλική φρεγάτα που επιτηρούσε την περιοχή. Η Γαλλία έφερε το θέμα αμέσως στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και από εκείνη τη στιγμή και μετά, σύσσωμος ο γαλλικός Τύπος προετοίμαζε την γαλλική κοινή γνώμη για τη νέα απειλή που αντιμετώπιζε η Γαλλία. Η τουρκική βάση στην Αλ Ουατίγια η οποία προσφέρει υπηρεσίες στον GNA δέχεται προληπτικό πλήγμα από μαχητικά Rafale αφού πρώτα τα τουρκικά αντιαεροπορικά συστήματα έχουν τυφλωθεί. Η Γαλλία αντιλήφθηκε πλήρως τον τουρκικό ρόλο και άρχισε να διαβουλεύεται με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και με τον νέο εχθρό της Τουρκίας, τα ΗΑΕ. Η μανία του Ερντογάν για επίδειξη ισχύος οδήγησε την Γαλλία στο να αναλάβει περιφερειακές πρωτοβουλίες οι οποίες επηρεάζουν θετικά τις ελληνικές και κυπριακές θέσεις σε Κυπριακή ΑΟΖ και Αιγαίο.
Από την άλλη πλευρά, μετά τις κυρώσεις που επέβαλε ο Αμερικανός πρόεδρος προκειμένου να αποφυλακιστεί ο παρανόμως κρατούμενος στην Τουρκία πάστορας Μπράνσον, ο Αμερικανός πρόεδρος επέδειξε μνημειώδη και μυστήρια ανοχή στις τουρκικές κινήσεις που υποθάλπτουν τα αμερικανικά συμφέροντα. Η στρατηγική σχέση στο θέμα της Συρίας με Ιράν και Ρωσία, η αγορά S-400 από την Τουρκία η οποία υπάγεται στον αμερικανικό νόμο CAATSA, το μπλοκάρισμα των σχεδιασμών των χωρών της Βαλτικής και της Πολωνίας στην αμυντική τους ενίσχυση εντός του ΝΑΤΟ (προκειμένου η Τουρκία να λαμβάνει στήριξη από τη Ρωσία στο θέμα της Συρίας). Δεν είναι τυχαίο οτι η Πολωνία ήταν ανάμεσα στις χώρες που υποστήριξαν θερμά τις ελληνικές θέσεις στο άτυπο ΣΕΥ της ΕΕ την Παρασκευή 14/8/2020.
Η υπερεκτίμηση των σχέσεων του Ερντογάν με τον Τραμπ και με τη Ρωσία
Η Τουρκία εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια έχει αποφασίσει να χαράξει μια πολιτική ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. Η Τουρκία ξεκίνησε ως ένθερμος υποστηρικτής της αμερικανικής θέσης για ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία και κατέληξε να δέχεται όλες τις ρωσικές θέσεις στη Συρία, συμπεριλαμβανομένης και της θέσης του Κρεμλίνου για την παραμονή του Άσαντ ελλείψει κάποιας άλλης εναλλακτικής. Η ρωσική επέμβαση στη Συρία κατέδειξε τη Ρωσία ως αδιαμφισβήτητη δύναμη στη Συρία. Από το καλοκαίρι του 2016 ο Τούρκος πρόεδρος θεώρησε οτι η Ουάσινγκτον ήταν υπεύθυνη για την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του στις 15 Ιουλίου 2016. Από εκεί και πέρα, η Τουρκία προσπάθησε να οικοδομήσει μια στενή σχέση με τη Ρωσία η οποία αφορούσε τη Συρία, τη Λιβύη, τον αγωγό Turkish Stream και την αγορά των ρωσικών αντιεροπορικών πυραύλων S-400 φθείροντας τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.Από την άλλη πλευρά, μετά τις κυρώσεις που επέβαλε ο Αμερικανός πρόεδρος προκειμένου να αποφυλακιστεί ο παρανόμως κρατούμενος στην Τουρκία πάστορας Μπράνσον, ο Αμερικανός πρόεδρος επέδειξε μνημειώδη και μυστήρια ανοχή στις τουρκικές κινήσεις που υποθάλπτουν τα αμερικανικά συμφέροντα. Η στρατηγική σχέση στο θέμα της Συρίας με Ιράν και Ρωσία, η αγορά S-400 από την Τουρκία η οποία υπάγεται στον αμερικανικό νόμο CAATSA, το μπλοκάρισμα των σχεδιασμών των χωρών της Βαλτικής και της Πολωνίας στην αμυντική τους ενίσχυση εντός του ΝΑΤΟ (προκειμένου η Τουρκία να λαμβάνει στήριξη από τη Ρωσία στο θέμα της Συρίας). Δεν είναι τυχαίο οτι η Πολωνία ήταν ανάμεσα στις χώρες που υποστήριξαν θερμά τις ελληνικές θέσεις στο άτυπο ΣΕΥ της ΕΕ την Παρασκευή 14/8/2020.
Η Τουρκία έχει μείνει χωρίς πραγματικούς συμμάχους και οι περισσότερες χώρες που δε διάκεινται εχθρικά απέναντί της, δεν μπορούν να τη βοηθήσουν ουσιαστικά, πέραν του Κατάρ το οποίο κρατά στη ζωή την αιμορραγούσα τουρκική οικονομία.
Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ, Τζον Μπόλτον στο τελευταίο του βιβλίο, περιγράφει τις σχέσεις Ερντογάν-Τραμπ εξωθεσμικές και ανάρμοστες που μάλλον σχετίζονται με τις επαγγελματικές δραστηριότητες του Αμερικανού προέδρου στην Τουρκία και το ρόλο που έχουν σε αυτές η οικογένεια Ερντογάν. Παρόλα αυτά, το ρήγμα των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στη Λιβύη σε συνδυασμό με τις γαλλικές πρωτοβουλίες σε ΝΑΤΟ, ΕΕ, Μεσόγειο αλλά και η σύγκλιση των αμερικανικών απόψεων με τις γαλλικές, έχουν φέρει τον Ερντογάν σε δύσκολη θέση.
Με αυτές τις θέσεις ταυτίζονται τόσο τα ΗΑΕ όσο και το Ισραήλ. Η Τουρκία έχει μείνει χωρίς πραγματικούς συμμάχους και οι περισσότερες χώρες που δε διάκεινται εχθρικά απέναντί της, δεν μπορούν να τη βοηθήσουν ουσιαστικά, πέραν του Κατάρ το οποίο κρατά στη ζωή την αιμορραγούσα τουρκική οικονομία.Πλην του Λευκού Οίκου, το αμερικανικό πολιτικό σύστημα αλλά και κολοσσοί του αμερικανικού Τύπου, είναι εναντίον των τουρκικών θέσεων ενώ οι αμερικανικές εκλογές θα γίνουν σε λιγότερο από τρεις μήνες.
Για να πετύχει ένα κράτος περιφερειακή ηγεμονία χρειάζεται ανεξάντλητους πόρους. Στη σημερινή εποχή, η ενεργειακή ασφάλεια είναι το πρώτο συλλογικό αγαθό μετά την συμβατική ασφάλεια. Επιπρόσθετα, μια υποψήφια περιφερειακή δύναμη πρέπει να έχει μια οικονομία η οποία να βρίσκεται τουλάχιστον σε βαθμό απογείωσης. Η Τουρκία σύμφωνα με τον πρώην ″φίλο″ του Ταγίπ Ερντογάν, Αλί Μπαμπατζάν, έχει από 25 έως 35 δις $ συναλλαγματικά αποθέματα και η τουρκική λίρα έχει αρχίσει να φλερτάρει με καταστροφικές ισοτιμίες έναντι του δολαρίου (τις προηγούμενες μέρες έφτασε τα 7,33 τουρκικές λίρες = 1 $).
Με αυτές τις θέσεις ταυτίζονται τόσο τα ΗΑΕ όσο και το Ισραήλ. Η Τουρκία έχει μείνει χωρίς πραγματικούς συμμάχους και οι περισσότερες χώρες που δε διάκεινται εχθρικά απέναντί της, δεν μπορούν να τη βοηθήσουν ουσιαστικά, πέραν του Κατάρ το οποίο κρατά στη ζωή την αιμορραγούσα τουρκική οικονομία.Πλην του Λευκού Οίκου, το αμερικανικό πολιτικό σύστημα αλλά και κολοσσοί του αμερικανικού Τύπου, είναι εναντίον των τουρκικών θέσεων ενώ οι αμερικανικές εκλογές θα γίνουν σε λιγότερο από τρεις μήνες.
Ο άτσαλος νεο-οθωμανισμός
Είναι προφανές ότι η Τουρκία επιδιώκει να γίνει η περιφερειακή δύναμη της Μεσογείου. Το Αιγαίο ήταν και είναι το κέντρο γεωπολιτικής ισχύος το οποίο θα καταστήσει την Τουρκία δύναμη τριών θαλασσών. Της Μαύρης Θάλασσας, του Αιγαίου και της Ερυθράς καθώς ο τουρκικός σχεδιασμός περιλαμβάνει τη στήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο ώστε να επιστρέψει ένα καθεστώς σαν αυτό του Μόρσι.Για να πετύχει ένα κράτος περιφερειακή ηγεμονία χρειάζεται ανεξάντλητους πόρους. Στη σημερινή εποχή, η ενεργειακή ασφάλεια είναι το πρώτο συλλογικό αγαθό μετά την συμβατική ασφάλεια. Επιπρόσθετα, μια υποψήφια περιφερειακή δύναμη πρέπει να έχει μια οικονομία η οποία να βρίσκεται τουλάχιστον σε βαθμό απογείωσης. Η Τουρκία σύμφωνα με τον πρώην ″φίλο″ του Ταγίπ Ερντογάν, Αλί Μπαμπατζάν, έχει από 25 έως 35 δις $ συναλλαγματικά αποθέματα και η τουρκική λίρα έχει αρχίσει να φλερτάρει με καταστροφικές ισοτιμίες έναντι του δολαρίου (τις προηγούμενες μέρες έφτασε τα 7,33 τουρκικές λίρες = 1 $).
Τέλος, ο τουρκικός στόλος δεν επαρκεί για να προβάλλει ισχύ και να εγγυάται την ομαλή διεξαγωγή του θαλάσσιου εμπορίου στην περιοχή που διεκδικεί αν και η Τουρκία έχει ως στόχο την απόκτηση αεροπλανοφόρου. Το πιο σημαντικό όμως επιχείρημα είναι ότι για να πετύχει κάποια χώρα περιφερειακή ηγεμονία, πρέπει να είναι αρεστή στα κράτη της περιοχής. Όσο ουτοπική και ανέφικτη και αν ήταν η πολιτική Νταβούτογλου για ″μηδενικές τριβές″ με τους γείτονες, ήταν αυτή που θα μπορούσε να καταστήσει την Τουρκία ελκυστική. Κανένα κράτος της περιοχής πέραν του GNA στη Λιβύη ο οποίος εκβιάζεται από την Τουρκία, του Κατάρ και του Αζερμπαϊτζάν (που έχουν τελείως διαφορετικές σχέσεις με την Τουρκία, μάλλον την ελέγχουν λόγω ενέργειας και οικονομίας) δεν επιθυμεί την τουρκική ηγεμονία.Η τουρκική οικονομία δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο Σχέδιο Μάρσαλ ή ένα OBOR στην περιοχή ώστε να κεφαλαιοποιήσει την όποια επιρροή έχει στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο της περιοχής ο οποίος έχει ανάγκη από ρευστότητα.
Τόσο στη Λιβύη όσο και στο Αιγαίο, η άτσαλη και χωρίς στάδια κλιμάκωσης τουρκική επιθετικότητα, ανάγκασε πολεμικούς στόλους από αρκετές χώρες να έλθουν στη Μεσόγειο (ΗΠΑ, Γαλλία, Ρωσία).
Ελλάδα, Κύπρος, Γαλλία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Αρμενία, Ιορδανία, Συρία, Κούρδοι, Ιράκ, Αίγυπτος, Ισραήλ, LNA στη Λιβύη, θεωρούν επιθετική και αναθεωρητική την Τουρκία παρόλο που η Τουρκία έχει μεγάλο όγκο εμπορικών συναλλαγών με χώρες αραβικές χώρες. Οι πολίτες του Λιβάνου ζητούν από τη Γαλλία την ενεργό εμπλοκή της στα πολιτικά και όχι της Τουρκίας. Ο τρόπος με τον οποίον η Τουρκία συμπεριφέρεται σε διαφορετικές φωνές, οδηγεί τα τουρκικά σχέδια για ηγεμονία σε βέβαιη αποτυχία. Οι κρίσεις που προκάλεσε στο Αιγαίο η Τουρκία σε συνδυασμό με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος, κατέδειξαν οτι η Τουρκία αποτελεί πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί. Τόσο στη Λιβύη όσο και στο Αιγαίο, η άτσαλη και χωρίς στάδια κλιμάκωσης τουρκική επιθετικότητα, ανάγκασε πολεμικούς στόλους από αρκετές χώρες να έλθουν στη Μεσόγειο (ΗΠΑ, Γαλλία, Ρωσία).
Ευτυχώς για την Ελλάδα,με την τμηματική οριοθέτηση που υπογράψαμε με την Αίγυπτο, (πρέπει να ολοκληρωθεί) διαλέξαμε την ορθή συμμαχία στην περιοχή καθώς δεν φέραμε προ εκπλήξεως μόνο την Τουρκία αλλά και τη Γερμανία.
Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα
Όλα αυτά οφείλει να τα εκμεταλλευτεί η Ελλάδα καθώς το Αιγαίο, μέσα σε λίγες μέρες έγινε το παγκόσμιο σημείο ενδιαφέροντος. Η Τουρκία θα κατάφερνε πολλά περισσότερα αν δεν είχε υιοθετήσει αυτό που ονομάζεται στη στρατηγική θεωρία ″άμεση προσέγγιση″.Ευτυχώς για την Ελλάδα,με την τμηματική οριοθέτηση που υπογράψαμε με την Αίγυπτο, (πρέπει να ολοκληρωθεί) διαλέξαμε την ορθή συμμαχία στην περιοχή καθώς δεν φέραμε προ εκπλήξεως μόνο την Τουρκία αλλά και τη Γερμανία.
Ο διάλογος που θα γίνει με την Τουρκία πρέπει να είναι πολυμερής και πρέπει να γίνει βεβαίως υπό την αιγίδα χωρών που έχουν να υπερασπιστούν ζωτικά συμφέροντα στη Μεσόγειο και είναι μεσογειακές χώρες.
Η δικαίωση της Ελλάδας δεν είναι μόνο η αντίδραση της Τουρκίας αλλά και της Γερμανίας η οποία μπλόκαρε την έκδοση ενός κοινού κειμένου από την ΕΕ στο τέλος του ΣΕΥ. Η πιο σημαντική δήλωση η οποία δεν αναλύθηκε όσο έπρεπε και καταδεικνύει τι επιθυμούσε η Γερμανία να πετύχει στη διαμεσολάβηση, είναι αυτή του Χαϊκο Μάας.
Το Παρίσι γνωρίζει οτι η Γερμανία θέλει να καταστήσει την Τουρκία ως το μακρύ χέρι του Βερολίνου στη Μεσόγειο και ο πρόεδρος Μακρόν δε θα επιτρέψει κάτι τέτοιο.
Ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών μίλησε για την ανάγκη εξέυρεσης μιας ″πολιτικής λύσης″ (όχι νομικής στη βάση του διεθνούς δικαίου!) για τα ελληνοτουρκικά.Η Γαλλία η οποία ανταγωνίζεται τη Γερμανία βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τους Γερμανούς. Το Παρίσι γνωρίζει οτι η Γερμανία θέλει να καταστήσει την Τουρκία ως το μακρύ χέρι του Βερολίνου στη Μεσόγειο και ο πρόεδρος Μακρόν δε θα επιτρέψει κάτι τέτοιο. Αυτός ήταν και ο λόγος που το Παρίσι άνοιξε παράλληλη -δική του- διαδικασία διαμεσολάβησης σε συνεργασία με τις ΗΠΑ ενώ μια μέρα πριν, έστειλε πολεμικά πλοία και μαχητικά αεροσκάφη για να υποστηρίξει την Ελλάδα. Ο διάλογος που θα γίνει με την Τουρκία πρέπει να είναι πολυμερής και πρέπει να απαρτίζεται από όλα τα παραπάνω κράτη που αναφέρθηκαν και να γίνει βεβαίως υπό την αιγίδα χωρών που έχουν να υπερασπιστούν ζωτικά συμφέροντα στη Μεσόγειο και είναι μεσογειακές χώρες.
Η Αμερική θα συμφωνήσει με τη Γαλλία καθώς οι δύο χώρες στηρίζουν η μια την άλλη στην ανάσχεση της κινεζικής επιρροής τόσο στην Αφρική, όσο και στην ανατολική Ασία.
Στο Λίβανο οι ΗΠΑ θα ήθελαν πολύ μια νατοϊκή χώρα με παρελθόν στη Βηρυτό, να βοηθούσε τη μεσογειακή αυτή χώρα από το να αποκοπεί από την ιρανική επιρροή.
Οι εξελίξεις που φέρνουν ΗΑΕ και Ισραήλ στο να βελτιώσουν τις σχέσεις τους, κάτι που θα συμβεί και μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, μειώνουν την αξία του ισλαμικού φανατισμού στην περιοχή και άρα την τουρκική επιρροή. Η εξάλειψη του ισλαμικού φονταμενταλισμού αποτελεί βασική αμερικανική αρχή εξωτερικής πολιτικής.
Κατηγορία
Πολιτική
Σάββατο, 15 Αυγούστου 2020 01:48
Έγινε “Τούρκος” ο Ταγίπ, με τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου!
Γράφτηκε από Super User
- Δεν καταλαβαίνω γιατί εξανέστη ο Ρετζέπ με την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους; «Δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους και τώρα συνεχίσαμε αμέσως τις εργασίες γεώτρησης», δήλωσε για την Ελλάδα. Ποιες υποσχέσεις έδωσε η Ελλάδα, καρντάσι Ταγίπ, τις οποίες δεν τήρησε;
- Σου υποσχέθηκαν οι Έλληνες, πως δεν θα οριοθετήσουν τις θαλάσσιες ζώνες με τα κράτη που «μοιράζονται» τη θάλασσα της Μεσογείου; Σου υποσχέθηκαν ότι, πριν υπογράψουν για την οριοθέτηση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α.Ο.Ζ.), θα ζητάνε την άδεια από την Αυτού Υψηλότητά σου;
- Εσύ ζήτησες την άδεια από την Unesco, για να μετατρέψεις την Αγία Σοφία, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε τέμενος; Όχι! Είπες ότι, δεν θα ρωτήσεις κανέναν, για να ασκήσεις τα «κυριαρχικά σου δικαιώματα». Κι η Ελλάδα αυτό έκανε, με την Ιταλία και την Αίγυπτο και θα κάνει με τα άλλα κράτη. Εσύ, αν θέλεις, μη συμμετέχεις στην προσπάθεια, αλλά συνέχισε να υβρίζεις και να απειλείς.
- Η Μέρκελ, είπες, σου ζήτησε να σταματήσεις τις εργασίες γεώτρησης. Ποιες εργασίες, καρντάσι, αφού το Oruc Reis δεν βγήκε ποτέ από την Ατάλλεια, ενώ το άλλο πλοίο «αλωνίζει» στην Α.Ο.Ζ. της Κύπρου! Φοβήθηκες την Μέρκελ; Εσύ, κοτζάμ σουλτάνος; Τότε, γιατί έστειλες το δεύτερο πλοίο στην κυπριακή Α.Ο.Ζ.; Γιατί δεν έχει πολεμικό στόλο η Κύπρος, για να αντιπαραταχθεί απέναντι στις φρεγάτες σου.
- Δεν χρειάζεται να διαπραγματευτείς μ’ εκείνους που δεν έχουν δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες, δήλωσες. Δηλαδή, μόνο η Λιβύη έχει δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες στην ανατολική Μεσόγειο; Εσύ θα επιλέξεις με ποιον θα κάνεις διαπραγμάτευση, για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών;
- Αν δεν αναγνωρίζεις τα δικαιώματα των άλλων, πως θα αναγνωρίσουν οι άλλοι τα δικαιώματα της χώρας σου;
- Υ.Γ. Το πολεμικό ναυτικό της Ελλάδας σε περιμένει στο Αιγαίο, για να σου κάνει παρέα στις γεωτρήσεις! Θα σου δείξει την πανάρχαια ελληνική φιλοξενία.
Κατηγορία
Πολιτική
Έτοιμη για ...συνεργείο η τουρκική φρεγάτα
Το πλήρωμα της φρεγάτας «ΛΗΜΝΟΣ» έδωσε ένα γερό μάθημα στην νεότερη φρεγάτα που ναυπήγησαν οι Τούρκοι, την ΚΕΜΑΛ ΡΕΙΣ!
Μετά από προσπάθεια όπως όλα δείχνουν να εμποδίσουν οι Τούρκοι την ελληνική φρεγάτα να πλησιάσει στο Oruc Reis, με αποτέλεσμα την επακούμβηση των δύο πλοίων.
Όπως αναφέρουν νεότερες πληροφορίες, η φρεγάτα «ΛΗΜΝΟΣ» δεν έχει σοβαρές ζημιές, σε αντίθεση με την τουρκική φρεγάτα τύπου ΜΕΚΟ 200, που συνόδευε το ερευνητικό πλοίο στην ελληνική ΑΟΖ, το οποίο, φαίνεται να υπέστη μεγάλες ζημιές.
Κατηγορία
Πολιτική
