Please wait...Πολιτική (12485)
Πολίτες της «Αποικίας» ή «Εμείς, οι άλλοι, και ο Γιώργος» του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User 
Πολίτες της «Αποικίας» ή «Εμείς, οι άλλοι, και ο Γιώργος».
Απέφυγα τον πειρασμό να απαντήσω επί της ουσίας στην ανάλυση του Γιάννη Μαντζουράνη (ProtoThema) υπό τον τίτλο «Εμείς, οι άλλοι, και ο Γιώργος» η οποία μάλλον με υπόδειξη-παρότρυνση μοιάζει προς τους «φίλους» του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ να σπεύσουν να ενισχύσουν τον Γιώργο. Η προσέγγιση του Ι. Μαντζουράνη βασίζεται στην ανάλυση του πολιτικού κινήτρου. Με άλλα λόγια, από ποια επιλογή ωφελούμαστε «Εμείς» και ποία ωφελεί τους «Άλλους». Όχι τι υποδεικνύουν οι δημοκρατικοί και ηθικοί κανόνες και το συμφέρον της κοινωνίας αλλά τι συμφέρει «Εμάς». Όπου, κατά τα ειωθότα του ΠΑΣΟΚ -στο οποίο όπως γράφει αυτός «ανδρώθηκε πολιτικά […] κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου»- το «Εμείς» και οι «Άλλοι» είναι μια καλή και συμφέρουσα «φάμπρικα». Το πραγματικό ερώτημα -αντίθετα με την ανάλυση του Ι. Μαντζουράνη- δεν είναι το συμφέρον «Υμών» ή των «Άλλων», αλλά αν θα έπρεπε καν ο κύριος Παπανδρέου να είναι βουλευτής πόσο μάλλον υποψήφιος για αρχηγός κόμματος, φιλοδοξώντας να συμμετάσχει σε μελλοντικούς «προοδευτικούς» κυβερνητικούς συνασπισμούς.
Ο κύριος Παπανδρέου, το 2009, στο αποκορύφωμα της Παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, έχοντας απόλυτη γνώση της κρισιμότητας της κατάστασης, αντί να συμβάλλει στην αναγκαία εθνική προσπάθεια πρωτοστατούσε η υποδαύλιζε κάθε εστία κοινωνικής έντασης και αναταραχής. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, κατά την προεκλογική περίοδο, «μοίραζε» απλόχερα παροχές δεκάδων δισ. ευρώ. Στη σχετική ερώτηση για τα απαιτούμενα κονδύλια απαντούσε με ευκολία –χαρακτηριστική του ειδικού βάρους και της σοβαρότητάς του- ότι μόνο το ένα τρίτο από τα 31 δισ. –οφειλές του 2009 στην εφορία- αν εισέπραττε αρκούσε. Μετά τον εκλογικό του θρίαμβο με εγκληματική ελαφρότητα –για να μην υποθέσουμε κάτι πολύ βαρύτερο- φρόντισε να κλείσει τις αγορές χρήματος καταδικάζοντάς την Ελλάδα στην φτώχεια την εθνική απαξίωση και την επονείδιστη χρεωκοπία. Επανερχόμενος, τώρα, επαναλαμβάνει «λεφτά υπάρχουν»!!! Περαστικά μας.
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η, ενδεικτική του «ανδρός», επιμονή να συμμετέχει στον δημόσιο βίο. Η κατάσταση στην οποία βύθισε την κοινωνία και την χώρα όφειλε να τον κάνει να κρύβεται από ντροπή. Τα, κατά τον κύριο Μαντζουράνη, «δίσεκτα χρόνια της οικονομικής κρίσης» δεν ήταν εξ ουρανού. Τον «κεραυνό» της χρεωκοπίας που μας έκαψε δεν τον εξακόντισε ο Δίας από τον Όλυμπο, αλλά ο Παπανδρέου από το Καστελόριζο επτά μήνες αφού έγινε Πρωθυπουργός. Τα «πολλά και σοβαρά σφάλματα» με τα οποία «βαρύνεται στη διαχείριση της κρίσης χρέους» -κατά τον κύριο Μαντζουράνη- είναι αυτά που τον «εξοστράκισαν» από την Πρωθυπουργία, όχι τα πρόσωπα που, ο τελευταίος, υπονοεί. Ακόμα και εκείνοι που δεν συμμερίζονται τις υποψίες που είχε εκφράσει ο αείμνηστος Αδαμάντιος Πεπελάσης, φίλος της οικογένειας Παπανδρέου, περί «ανταλλαγμάτων στην δωροθήκη» του ως αιτία των επιλογών του, και αποδίδουν αποκλειστικά σε ανεπάρκεια τις αποφάσεις που πήρε, του καταλογίζουν την κύρια ευθύνη της καταστροφής.
Αυτό αποδεικνύει δίχως αμφισβήτηση και το γεγονός ότι οι πολίτες του γύρισαν την πλάτη, όταν με το ΚΙΔΗΣΟ επεχείρησε να επιστρέψει. Οι πολίτες, αποτιμώντας την «προσφορά» του με ποσοστό 2,47%, τον τοποθέτησαν εκεί που του αρμόζει. Εκτός Βουλής και εκτός πολιτικής. Τα διάφορα «δίκτυα» τον επανέφεραν το 2019. Αν ζούσε ο Πεπελάσης οι υποψίες του μάλλον θα ήταν ενισχυμένες με νέα στοιχεία και περισσότερες ενδείξεις. Όμως ο πανδαμάτωρ χρόνος τον απάλλαξε, από την απόγνωση να βλέπει τον δημόσιο διάλογο να ταλανίζεται με προβληματισμούς του τύπου: «Εμείς, οι άλλοι και ο Γιώργος» για το αν ο Παπανδρέου θα πρέπει να γίνει πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ/ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον ο Χρυσοχοΐδης, ήδη από το 2011, είχε τοποθετηθεί απερίφραστα: «μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος». Τελικά, μήπως είμαστε αποικία;
Αντώνης Αντωνάκος
14-11-2021
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Ανάπτυξη δίχως «πιράνχας» και «καρχαρίες του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super UserΑνάπτυξη δίχως «πιράνχας» και «καρχαρίες.
Η διασπάθιση των αναπτυξιακών και κοινωνικών -ή «κοινωνικών» κατά περίπτωση- πόρων είναι ένα ενδημικό φαινόμενο που μαρτυρά την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και των κρατικών υπηρεσιών. Το πολιτικό σύστημα νομοθετώντας «στο γόνατο» -αν όχι καθ’ υπαγόρευση- εξασφαλίζει τις αναγκαίες «πόρτες» δια των οποίων διολισθαίνουν οι «επιδέξιοι» υπό το φως των φανών που κρατούν οι κρατικές υπηρεσίες. Η περίπτωση Φουρθιώτη που απασχόλησε πριν από μερικούς μήνες την κοινωνία ούτε μεμονωμένη είναι ούτε τυχαία. Αντίθετα αναδεικνύει την διπλή ανεπάρκεια. Του πολιτικού συστήματος και των υπηρεσιών.
Να θυμίσουμε ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα (iefimerida.gr), ο κύριος αυτός ενθυλάκωσε «περί τα… 200.000» εκμεταλλευόμενος τα κενά του προγράμματος «Συνεργασία». Για να το πετύχει «από 1000 ευρώ τον μήνα μισθό όπως δήλωνε, εμφανίσθηκε να παίρνει …80.000 ευρώ με το που ψηφίσθηκε ο νόμος». Δεν θα ήταν παράλογο να υποθέσει κάποιος ότι και πριν από τον νόμο δεν ήταν ειλικρινής απέναντι στις φορολογικές και τις ασφαλιστικές αρχές. Το περίεργο είναι πως κανένας από τους «φωστήρες» του Υπουργείου δεν σκέφθηκε να κάνει αυτόν τον συσχετισμό. Δηλαδή ποιες ήταν οι φορολογητέες απολαβές κάποιου τα προηγούμενα χρόνια και να τις συσχετίσει με αυτές που δηλώνονταν μετά. Φυσικά οι 200.000€ αποτελούν απλώς σταγόνα στον ωκεανό αφού ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα δισ. ενθυλάκωσαν οι διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλευόμενοι «Γέφυρες» και «Συνεργασίες», τα προγράμματα «προστασίας» από την πανδημία. Γνωρίζουμε φυσικά με βεβαιότητα ότι θα είμαστε οι τελικοί αποδέκτες του λογαριασμού.
Το πρόβλημα όμως, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι διαχρονικό και πολύπλευρο. Αρκεί να προσέξει κάποιος την πρωτοσέλιδη, αν και δευτερεύουσα, είδηση της Καθημερινής (5/11) για να κατανοήσει το πρόβλημα. Σύμφωνα με αυτήν «Διατέθηκαν συνολικά κρατικές ενισχύσεις ύψους 12,5 δισ. ευρώ» με τους αναπτυξιακούς νόμους 1998, 2004 και 2011 και δημιουργήθηκαν μόνο «75.078 θέσεις εργασίας». Δηλαδή κάθε θέση εργασίας κόστισε στο κοινωνικό σύνολο 166.494€. Μάλιστα, όπως επισημαίνει η εφημερίδα, «Ειδικά με τον αναπτυξιακό νόμο του 2011, επειδή χρηματοδοτήθηκαν κυρίως επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά πάρκα, η ενίσχυση ανά θέση εργασίας ξεπέρασε τις 322.000 ευρώ…». Είναι ξεκάθαρο ποιοί επωφελήθηκαν. Πάντως όχι οι άνεργοι ή έστω οι λίγες χιλιάδες τυχεροί που βρήκαν απασχόληση. Εκείνο που δεν είναι ξεκάθαρο είναι πόσα, πέραν των επιδοτήσεων, ενθυλάκωσαν και ενθυλακώνουν οι «επενδυτές» μέσω των υψηλών εγγυημένων τιμών ρεύματος.
Θα γίνει κατανοητό το πόσο εξοργιστικό είναι το γεγονός ότι: «η ενίσχυση ανά θέση εργασίας ξεπέρασε τις 322.000 ευρώ» αν, για να υπάρξει μέτρο σύγκρισης, αναφερθεί ότι απόφοιτος του ΕΜΠ, ενεργειακός με μεταπτυχιακό, που επέστρεψε στην χώρα μετά από πολυετή απασχόληση στο CERN (Ελβετία) έχει μεικτές απολαβές 2.000€. Δηλαδή η «ενίσχυση» των 322.000 αντιστοιχεί 161 μηνιαίους μισθούς ή 13,5 χρόνια εργασίας του!!! Όμως, ακόμα και αν υποτεθεί ότι αυτές οι ενισχύσεις υπηρετούν την ανάπτυξη, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει. Ανάπτυξη ερήμην, αν όχι σε βάρος, της κοινωνίας; Προς όφελος ποιών συμφερόντων, με ποια και υπέρ ποίων ανταλλάγματα; Ερήμην της ιδεολογίας μας που ορίζει ότι: «Η οικονομική ανάπτυξη δεν αποτελεί αυτοσκοπό» αλλά «προϋπόθεση και μέσο της κοινωνικής προόδου»;
Επειδή δεν είμαστε στον Μεσαίωνα απαιτείται, απομυθοποιώντας τα πρόσωπα, να αναβαπτιστούμε στις ιδεολογικές αρχές της Ν.Δ. Δεν παρασιτούν, σε βάρος της κοινωνίας, μόνο οι καιροσκόποι-πιράνχας αλλά και οι καρχαρίες του συστήματος.
Αντώνης Αντωνάκος
07-11-2021
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Μηνύματα από το μέλλον του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Μηνύματα από το μέλλον.
Αν το πρώτο κύριο μήνυμα της ομιλίας Καραμανλή –στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα 47α ”γενέθλια” της ΝΔ- ήταν ότι η όποια αναγκαία προσαρμογή στα νέα δεδομένα δεν επιτρέπεται να μας κάνει να ξεχνάμε ότι: ”πάντα ότι οι κοινωνίες ανθούν και προοδεύουν μόνο όταν οι πολλοί αισθάνονται ότι μετέχουν στην συλλογική προσπάθεια, στις ευκαιρίες και την ισότιμη κατανομή των καρπών της προόδου” το δεύτερο σίγουρα ήταν η επισήμανση ότι: ”οφείλουμε να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την διαμόρφωση συνθηκών σύμπνοιας, ομοψυχίας και εθνικής συνεννόησης”. Τα δύο αυτά μηνύματα αποτελούν βασικές παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή που αποτέλεσαν οδηγούς πορείας τόσο για τον ίδιο όσο και για τον τέως Πρωθυπουργό.
Η επίκληση της ιστορίας, για την επιβεβαίωση των δεινών που έχουν επιφέρει στον τόπο οι διχασμοί και το τοξικό πολιτικό κλίμα, με την επισήμανση ότι: ”θα μπορούσε κανείς να μνημονεύσει το 1920, το 1940 και κατά ένα τρόπο και το 1963” ήταν αναγκαία. Η αναφορά στο 1963 μόνο τυχαία δεν πρέπει να θεωρηθεί. Το πιθανό ξάφνιασμα που προκαλεί η, ενδεικτική, αναφορά του 1963 οφείλεται στο γεγονός της μη επαρκούς ιστορικής ανάλυσης των αιτίων, των κινήτρων και κυρίως των μακροχρόνιων επιπτώσεων των πολιτικών εξελίξεων της περιόδου 1961-1965. Ούτε η αναφορά στην απόπειρα παραπομπής του Κ. Καραμανλή στο ειδικό δικαστήριο το 1965 έγινε τυχαία. Ήταν απλώς μια υπενθύμιση ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα πολιτικά πάθη που ταλαιπώρησαν τον τόπο δεν έχουν θέση σε μια παράταξη που, σύμφωνα με τις ιδεολογικές αρχές της, είναι: ”ταυτόχρονα εθνική και λαϊκή”.
Οι στείρες αντιπαραθέσεις και οι πολιτικοί ”σκυλοκαβγάδες” τραυματίζουν την Δημοκρατία και κοστίζουν πανάκριβα στην κοινωνία και το Έθνος. Η χώρα θα είχε αποφύγει τα οικονομικά αδιέξοδα και δεν θα εμφανιζόταν σήμερα αδύναμη απέναντι στις διεθνείς προκλήσεις. Η δημιουργία του διχαστικού κλίματος μετά την Μεταπολίτευση, οφειλόμενη κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, ήταν αχρείαστη και αναχρονιστική οπισθοδρόμηση. Το ”απόψε πεθαίνει η Δεξιά” του 1981, το πολιτικό τσιτάτο της ”Δεξιάς παρένθεσης” του 1994, η προσπάθεια του ΓΑΠ να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή αποδεικνύουν ότι η μετάλλαξη του διχασμού είναι στο DNA της ”Αλλαγής”. Αρκεί να αναλογιστούμε πόσο διαφορετικές θα ήταν οι εξελίξεις αν, έστω και μετά την καταστροφική δεκαετία του ’80, είχε επιδιωχθεί η χάραξη μιας εθνικής πορείας ανασυγκρότησης με την συνεννόηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε βασικούς άξονες οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής. Αντί γι’ αυτό προτιμήθηκε η ”ανίερη συμμαχία” με τους ”βαρόνους” των ΜΜΕ οι οποίοι ανέλαβαν την χειραγώγηση της κοινωνίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο αποκορύφωμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέρριπτε την έκκληση Καραμανλή για ένα μίνιμουμ Εθνικής συνεννόησης υπό τις επευφημίες των διαπλεκόμενων. Χαρακτηριστικά είναι τα πρωτοσέλιδα εκείνης της εποχής, συγκεκριμένα: Καραμανλής ”Η κρίση απαιτεί συναίνεση”, Παπανδρέου ”Μόνη λύση οι κάλπες”, ΤΑ ΝΕΑ (13/2/09) ”Ομολογία αδυναμίας”. Αντίστοιχα δημοσιεύματα: ”Επιδρομή χωρίς κουκούλα σε μισθούς-συντάξεις” και ”Ληστεία χωρίς κουκούλα” ΕΘΝΟΣ (3/3/09 και 19/3/09), ”Μέτρα-Σοκ” ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (19/3/09). Αυτά έπραττε ο ”πρίγκιπας της Αλλαγής” ενώ η κρίση κορυφωνόταν και τα διαπλεκόμενα τροφοδοτούσαν τις στείρες διενέξεις γιατί από αυτές τρέφονται και χάρις σε αυτές ανθούν και εξουσιάζουν.
Με την ίδια, χαρακτηριστική, αδιαφορία για την χώρα και την κοινωνία ο κύριος Παπανδρέου –τυφλωμένος, στην καλύτερη περίπτωση, από την φιλοδοξία- όχι μόνο εκβίασε τις πρόωρες εκλογές, αλλά και την οδήγησε στο προεκλογικό χάος της παροχολογίας και της σκανδαλολογίας. Στην προσπάθεια του να χρεώσει τον πολιτικό του αντίπαλο με τις ευθύνες και το βάρος των δικών του αποτυχιών βύθισε την χώρα στην πιο βαθειά κρίση της Μεταπολίτευσης.
Αφού οι διχασμοί ήταν πάντα καταστροφικοί –ακόμα και αυτός που, μετά την Μεταπολίτευση, στηρίχτηκε σε ”επαναστάτες χωρίς αιτία”- είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι το μήνυμα της συνεννόησης έρχεται από το μέλλον που θέλουμε να οικοδομήσουμε ως Έθνος και ως χώρα. Οι διχασμοί, ιδιαίτερα αυτοί που πυροδοτούνται από ιδιοτελή συμφέροντα, πολιτικά ή οικονομικά, και από μικρόνοες εμπάθειες και εγωισμούς, πρέπει να ”κλειδωθούν στα χρονοντούλαπα της ιστορίας». Ενθαρρυντική ήταν λοιπόν η επισήμανση του Πρωθυπουργού στον κύριο Τσίπρα να μην προσωποποιούνται οι πολιτικές διαφορές αφού: ”είμαστε αντίπαλοι, όχι εχθροί”.
Αντώνης Αντωνάκος
19-10-2021
Το «Φθινοπωρινό τσουνάμι» και οι «επισπεύδοντες» του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Το «Φθινοπωρινό τσουνάμι» και οι «επισπεύδοντες».
Τι τους ψιθύρισε, στον ύπνο τους, ο «άγγελός» τους και την Κυριακή είχαν πρωτοσέλιδα το ίδιο θέμα οι τρεις εφημερίδες; Συνήθως για την ακρίβεια και τις αυξήσεις φωνάζει ο αντιπολιτευόμενος τύπος και ο φιλικός εξωραΐζει την κατάσταση. Αυτή την φορά όμως τον χορό έσυραν τρία κατά συρροή φιλοκυβερνητικά φύλλα. Σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της Καθημερινής, «Αναζητείται αντίδοτο στο τσουνάμι ανατιμήσεων» για να διευκρινίσει στον υπότιτλο ότι είναι «πονοκέφαλος για την κυβέρνηση ρεύμα, τρόφιμα, μεταφορές, ενοίκια» προβλέποντας ότι «Ισχυρές πιέσεις θα δεχθούν τους επόμενους μήνες το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων…».
Στο ίδιο πνεύμα το ΒΗΜΑ με υπέρτιτλο «Μετά το ναυάγιο του ανασχηματισμού» προβλέπει: «Μείωση φόρων και εισφορών με τη σκέψη στις κάλπες». Επισημαίνει ότι σημαντικά σημεία του «ναυαγίου» αποτέλεσαν: «η ατυχής έμπνευση υπουργοποίησης Αποστολάκη και η σπατάλη πολιτικού κεφαλαίου […] Η άνοδος της “τριανδρίας” του ΛΑΟΣ, η επιστροφή Θεοδωρικάκου και η “θυσία” Χρυσοχοΐδη και Θεοχάρη» προβάλλοντας σαφώς την άποψη ότι η κυβέρνηση θα προσφύγει στο «σωσίβιο» των ελαφρύνσεων με την «σκέψη στις κάλπες». Τον «χορό» κλείνει η RealNewsπροαναγγέλλοντας «Φθινοπωρινό “τσουνάμι” ανατιμήσεων» αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τις πληροφορίες της «Έρχονται ανατιμήσεις έως 25% σε πάνω από 500 προϊόντα πρώτης ανάγκης μέχρι το τέλος Οκτωβρίου».
Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού κανένας δεν πείθεται ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Ακόμα και για εκείνους που, αρνούμενοι να διδαχθούν από την ιστορία, πίστευαν ότι η πολιτική της κυριαρχία θα διατηρηθεί αλώβητη οι πυρκαγιές του Αυγούστου και η «οπερέτα» του ανασχηματισμού σήμαναν το τέλος των ψευδαισθήσεων. Το «επιτελικό κράτος» και η «κυβέρνηση των αρίστων», παρά το επικοινωνιακό imperium, αποκάλυψαν τις αδυναμίες και τις δομικές τους ανεπάρκειες.
Βεβαίως, είναι ευτύχημα για την κυβέρνηση ότι απέναντί της δεν έχει το παλιό κραταιό ΠΑΣΟΚ και τα επικοινωνιακά «θωρηκτά» του αλλά την ναυαγοσωστική λέμβο του (ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ) και τον ΣΥΡΙΖΑ που αγωνίζεται να απαλλαγεί από «αμαρτίες» και γραφικότητες του παρελθόντος και του παρόντος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προς το παρόν η κυβέρνηση είναι πολιτικά κυρίαρχη και θα επικρατήσει, έστω και δύσκολα, σε περίπτωση εκλογών. Αυτό όμως ισχύει τώρα. Κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει μετά από λίγους μήνες. Ακόμα και να μην υπάρξουν δυσάρεστα απρόοπτα είναι δεδομένη η αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας που θα προκληθεί από το επικείμενο κύμα ακρίβειας. Ό,τι και να αποφασίσει η κυβέρνηση, όποιες ανακοινώσεις και να κάνει ο Πρωθυπουργός στην ΔΕΘ, στους πολίτες αυτό που θα φτάσει και θα μείνει είναι η ακρίβεια που θα «γκριζάρει» περισσότερο την καθημερινότητά τους.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν είναι κυρίως υπεύθυνη η κυβέρνηση για το κύμα των ανατιμήσεων σε αυτή τελικά θα καταλήξει ο «λογαριασμός». Αυτή ήταν πάντα η τύχη των κυβερνήσεων στην Ελλάδα την οποία κανένας δεν κατάφερε να αποφύγει. Όσον αφορά τον «πακτωλό» δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ το περιορισμένο «κοινωνικό μέρισμα» θα φτάσει στην κοινωνία με μεγάλη καθυστέρηση. Αντίθετα οι «μεγάλοι παίκτες» θα καρπωθούν τη «μερίδα του λέοντος» άμεσα. Ίσως γι’ αυτό καθίστανται «επισπεύδοντες» πιέζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, για εκλογές εδώ και τώρα πριν αλλάξουν τα δεδομένα.
Αντώνης Αντωνάκος
07-09-2021
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Μίνι ανασχηματισμός από τον Κυριάκο Μητσοτάκη – Ποιοι μένουν, ποιοι φεύγουν
Γράφτηκε από Super User
Σε αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα προχώρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αφορμή την αναβάθμιση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Χρήστου Τριαντόπουλου σε υφυπουργό στον πρωθυπουργό με αρμοδιότητα σε θέματα κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές.
Ο κ. Γιώργος Σκέρτσος γίνεται υπουργός Επικρατείας.
Κυβερνητικός εκπρόσωπος θα είναι ο Γιάννης Οικονόμου, ενώ στη θέση της παραμένει η αναπληρώτρια Κυβερνητική Εκπροσώπος η κ. Αριστοτελία Πελώνη.
Ο έως σήμερα Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Θεόδωρος Λιβάνιος αναλαμβάνει Υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης στη θέση του κ. Γεώργιου Στύλιου.
Μίνι ανασχηματισμός: Τα νέα πόστα
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Χρήστος-Γεώργιος Σκέρτσος αναλαμβάνει Υπουργός Επικρατείας, με τις ίδιες αρμοδιότητες.
- Ο έως σήμερα Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών Χρήστος Τριαντόπουλος αναλαμβάνει Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό με αρμοδιότητα σε θέματα κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές.
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Ιωάννης Οικονόμου αναλαμβάνει Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος.
- Στη θέση της Αναπληρώτριας Κυβερνητικής Εκπροσώπου παραμένει η κ.Αριστοτελία Πελώνη.
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Γεώργιος Στύλιος αναλαμβάνει Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στη θέση του κυρίου Ιωάννη Οικονόμου.
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Θεόδωρος Λιβάνιος αναλαμβάνει υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης στη θέση του κ. Γεώργιου Στύλιου.
Μίνι ανασχηματισμός: Η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού
Με αφορμή την αναβάθμιση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών Χρήστου Τριαντόπουλου σε Υφυπουργό στον Πρωθυπουργό με αρμοδιότητα σε θέματα κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές, προκειμένου να λειτουργήσει άμεσα ο διαχειριστικός μηχανισμός για τη στήριξη των κατοίκων και την ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων περιοχών, με απόφαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη συντελούνται οι ακόλουθες αλλαγές:
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Χρήστος-Γεώργιος Σκέρτσος αναλαμβάνει Υπουργός Επικρατείας, με τις ίδιες αρμοδιότητες.
- Ο έως σήμερα Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών Χρήστος Τριαντόπουλος αναλαμβάνει Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό με αρμοδιότητα σε θέματα κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές.
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Ιωάννης Οικονόμου αναλαμβάνει Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Στη θέση της Αναπληρώτριας Κυβερνητικής Εκπροσώπου παραμένει η κυρία Αριστοτελία Πελώνη.
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Γεώργιος Στύλιος αναλαμβάνει Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στη θέση του κυρίου Ιωάννη Οικονόμου.
- Ο έως σήμερα Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό Θεόδωρος Λιβάνιος αναλαμβάνει Υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης στη θέση του κυρίου Γεώργιου Στύλιου.
Ποιο είναι τελικά το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα;
Γράφτηκε από Super User
O A. Tσίπρας δείχνει μια συνεχή κινητικότητα το τελευταίο διάστημα. Κυκλοφορεί από την Κρήτη στην Μύκονο και από εκεί στην Λέσβο και στην Βουλή για να τοποθετηθεί, προαναγγέλοντας εξελίξεις, διαπιστώνοντας ότι η κλεψύδρα έχει γυρίσει για τον Κ. Μητσοτάκη, καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό ότι διχάζει την κοινωνία και ζητάει νίκη για μια ψήφο για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του.
Τι δεσμεύσεις; Την ποιότητά τους την αντιληφθήκαμε με την πιο τελευταία, ότι θα δώσει την δυνατότητα στα παιδιά που κόπηκαν φέτος να καταθέσουν μηχανογραφικά τους με τους φετινούς βαθμούς για να περάσουν στις σχολές που επιθυμούν. Στην αρχή, το είπε χρονικά απροσδιόριστα, μετά το προσγείωσε για το καλοκαίρι του 2022, αν βέβαια είναι κυβέρνηση, έστω με μία ψήφο όπως λέει και ξαναλέει.
Τι ακριβώς κάνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πού το πάει; Πολλοί σχολιάζουν ότι είναι απελπισμένος από τις δημοσκοπήσεις και από τις διαπιστώσεις φίλων αναλυτών σαν τον Ν. Μαραντζίδη, που σε πρόσφατο άρθρο του διαπίστωνε ότι στις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν, θα νικήσει η ΝΔ με διαφορά μεγαλύτερη από αυτή του 2019.
Άλλοι βλέπουν μια προσπάθεια τόνωσης του ηθικού και της εξωστρέφειας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να είναι σε θέση να πάρει ένα 25%-27% στις εκλογές, ώστε και να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ο Α. Τσίπρας να είναι αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος του χώρου του. Αν δε κάτσουν ανάποδες στην κυβέρνηση, ποιός ξέρει;
Σε κάθε περίπτωση, ο Α. Τσίπρας προχωράει με σχέδιο που του ταιριάζει και μπορεί να το υλοποιήσει. Αν κάποιος δει τις θέσεις που έχει εκφράσει, θα καταλάβει ότι καμία σχέση δεν έχει αυτό το σχέδιο με την συγκρότηση προοδευτικής παράταξης. Αυτό θα προϋπέθετε απολογισμούς και αυτοκριτική, διαμόρφωση σύγχρονων θέσεων που να προσεγγίζουν θέσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, άλλη αντιπολιτευτική τακτική.
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Ο Α. Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι έφτασε από το 4,68% του 2009 στο 36,34% του Ιανουαρίου του 2015 καβαλώντας το ποτάμι της οργής, δίδαξε λαϊκισμό και διχαστικό λόγο, εισέπραξε ψήφους και από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τμήματα της λαϊκής δεξιάς μέχρι και την ακροδεξιά. Συγκέντρωσε προοδευτικούς, ψεκασμένους της εποχής, αριστερούς και ακροδεξιούς.
Στις πλατείες των αγανακτισμένων πραγματοποιόταν μια διαρκής όσμωση ιδεών και αντιλήψεων ανάμεσα στα πιο διαφορετικά ακροατήρια, η oποία συνεχίστηκε κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Στο τέλος προέκυψαν ψεκασμένοι αριστεροί και προοδευτικοί με θέσεις ακροδεξιές. Προέκυψε ένα αριστερό σχήμα που πλην μικρού τμήματός του, καμία σχέση δεν έχει με τις θέσεις οποιασδήποτε εκδοχής, δογματικής ή ανανεωτικής, της Αριστεράς.
Αυτό ήταν και το «μυστικό» του 31,5% που ο Α. Τσίπρας κατόρθωσε να συγκεντρώσει τον Ιούλιο του 2019. Στο ποσοστό αυτό υπάρχει ένα πρωτοφανές mixing αριστερών, ακροδεξιών, ανορθολογιστών, αντισυστημικών, ακόμα και ανθρώπων που στήριξαν κ. Σημίτη!
Αυτή είναι και η συνταγή που έχει βάλει μπροστά ο Α. Τσίπρας. Την ξέρει καλά και αν κάτι είναι να του προκύψει, είναι από αυτήν. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως δύναμη φιλοεμβολιαστική, αλλά δεν κάνει και τίποτα για να προχωρήσει ο εμβολιασμός, ενώ κλείνει το μάτι και σε αντιεμβολιαστές μέσω Πολάκη, Τζάκρη κ.ά.
Γι' αυτό δεν ψήφισε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού έστω στις τρεις επαγγελματικές κατηγορίες επιστρατεύοντας αίωλα επιχειρήματα χωρίς λογική, κλείνοντας το μάτι και στους αντιεμβολιαστές και αφήνοντας να εννοηθεί ότι «εδώ είμαι, αν η κυβέρνηση προσπαθήσει να σας ζορίσει με παραπέρα μέτρα». Γι' αυτό ανακαλύπτει ότι η κυβέρνηση διχάζει με τα μέτρα τον λαό, πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε επιστημονική θέση, πριμοδοτώντας ο ιδιος διχασμό στον οποίο και στον βαθμό που υπάρξει, είναι σαφές ποιους θα προσπαθήσει να εκπροσωπήσει.
Γι' αυτό τάχθηκε κατά της αξιολόγησης θέλοντας να εκφράσει όσους επιδιώξουν να την σαμποτάρουν στην συνέχεια. Γι' αυτό ετοιμάζεται για έκρυθμες καταστάσεις στα ΑΕΙ θέλοντας να αξιοποιήσει την ύπαρξη πανεπιστημιακής Αστυνομίας ή αντιτάχθηκε στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, διαβάζοντας ακόμα και επιστολές παιδιών που νιώθουν ότι αδικήθηκαν, θέλοντας να εισπράξει ένα μικρό ή μεγαλύτερο τμήμα από όσους κόπηκαν και θα μείνουν εκτός σχολών. Γι' αυτό ανακαλύπτει συνεχώς αποτυχίες, ενώ στον νέο Εργασιακό Νομοσχέδιο ανακάλυψε εργασιακό μεσαίωνα.
Αυτό είναι «το παιχνίδι» του Α.Τσίπρα. Να συγκεντρώσει με μια δήθεν αριστερή αλλά καθαρόαιμη λαϊκίστικη φρασεολογία το ίδιο ανομοιογενές ακροατήριο απέναντι σε μια κοινωνία που πλειοψηφικά τάσσεται υπέρ άλλων απόψεων.
Απέναντι στην λογική και τον ορθολογισμό επιχειρείται ένα μέτωπο παραλογισμού, αντισυστημισμού και ανορθολογισμού, ένα μέτωπο που στο όνομα της αριστεράς, θα είναι μέτωπο πισωγυρίσματος, διχασμού και συντήρησης. Πολλοί εντοπίζουν πιθανό κίνδυνο για την κυβέρνηση από τα δεξιά ή από τους ακροδεξιούς πυρήνες της κοινωνίας. Τι γίνεται όμως όταν ακροαριστερά και ακροδεξιά ανακαλύπτουν ότι σε πολλά συμφωνούν;
Θα πετύχει το σχέδιο; Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία βρίσκεται σε άλλη φάση, ότι το 2021-2022 δεν είναι 2011-2012. Ωστόσο, αυτά ξέρει να κάνει ο Α. Τσίπρας και αυτά κάνει και μόνο αν υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο προόδου και λογικής μπορεί να υπάρχει αποτελεσματική δύναμη ανάσχεσης και μετατροπής οποιουδήποτε σχεδίου για ρεσάλτο στη εξουσία σε οριστική ήττα αυτής της παρδαλής αριστεράς που ποντάρει και πάλι στο «ταραχή, ωραία κατάσταση».
Ποιος είπε ότι η επόμενη χρονιά δεν θα έχει ενδιαφέρον;
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
liberal.gr
Ο Παπάς και το δημοκρατικό έλλειμμα του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Ο Παπάς και το δημοκρατικό έλλειμμα.
Ο Αλέξης Παπαχελάς, σε παλαιότερο άρθρο του, αναφερόμενος σε, μη κατονομαζόμενο, «εκλιπόντα επιχειρηματία» χαρακτήριζε «σοφή» την συμβουλή του τελευταίου σύμφωνα με την οποία: «Ποτέ δεν μπλέκεις ή αγοράζεις Μέσα, είναι πολύ πιο εύκολο να τα νοικιάσεις». Επομένως και στον βαθμό που ισχύει αυτή η εκτίμηση αυτοί που δαπάνησαν δεκάδες εκατομμύριων για να αποκτήσουν ένα κανάλι, αυτοί που ξενύχτισαν έγκλειστοι, σαν φυλακισμένοι, για τον ίδιο σκοπό δεν είναι σοβαροί. Μάλλον κάτι δεν είχε καταλάβει σωστά ο κύριος Α.Π. και ο επιχειρηματίας στον οποίον αναφέρεται. Η πράξη απέδειξε ότι το «χρήμα» ποθεί διακαώς την 4η εξουσία γι’ αυτό κάνει τα πάντα για να την κάνει δική του.
Έχει δίκιο ο Α.Π. όταν, στο ίδιο άρθρο, αναφέρει ότι: «Οι πολιτικοί είναι κατά κανόνα ιδιαιτέρως ανασφαλή άτομα. Ιστορικοί - ψυχαναλυτές εξηγούν πως η δίψα για αναγνώριση και αποδοχή τούς ωθεί στην πολιτική. Εκεί που την πατάνε όμως, διαχρονικά και σε πολύ διαφορετικές χώρες και περιπτώσεις, είναι όταν επιχειρούν να ελέγξουν το σκηνικό των μέσων ενημέρωσης για να προστατευθούν από την κριτική». Το άρθρο γράφτηκε το 2016 και είχε στόχο την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο. Όμως αν ανατρέξουμε τρεις δεκαετίες πίσω θα δούμε ότι έχει ευθεία αντιστοιχία με τις επανειλημμένες προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ -με αποκορύφωμα το σκάνδαλο Κοσκωτά- να ελέγξει τον τύπο. Αυτές οι αποτυχημένες προσπάθειες συνέβαλαν εντέλει στο να γίνει κατανοητό ότι αντί να κάνεις τους «λύκους κατοικίδια», πράγμα ανέφικτο, είναι καλύτερα να τους κρατάς χορτάτους. Βεβαίως οι πραγματικοί πολιτικοί αντί να «ταΐζουν τους λύκους» οφείλουν να τους κρατάνε μακριά από το «κοπάδι».
Βεβαίως είχε δίκιο ο επιχειρηματίας: «Ποτέ δεν μπλέκεις ή αγοράζεις Μέσα, είναι πολύ πιο εύκολο να τα νοικιάσεις». Μόνο που η «σοφή», κατά τον Παπαχελά, συμβουλή δεν αφορά κυρίως τους επιχειρηματίες αλλά τους πολιτικούς και τα κόμματα. Όταν μάλιστα διαθέτεις για το «ενοίκιο» τα οικονομικά και νομοθετικά «καλούδια» της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας είσαι άρχοντας. Ο καλύτερος πελάτης. Ας είναι καλά οι πολίτες που πληρώνουν τον λογαριασμό. Έτσι είδαμε σε προηγούμενες δεκαετίες να απογειώνονται οικονομικά οι «εθνικοί» εργολάβοι και προμηθευτές. Είδαμε την βιομηχανία των μόνιμων διαχειριστών των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων να ανθίζει. Είδαμε πολιτικούς νάνους καλυπτόμενους με τα «επτά πέπλα» της διαπλοκής να εμφανίζονται ως σύγχρονοι «Τιτάνες».
Αυτή η «οικονομική και νομοθετική ευχέρεια», της πολιτικής πελατείας, εξηγεί γιατί τελικά στην πράξη διαψεύδεται και ο εκλιπών επιχειρηματίας. Η «αγορά» των ΜΜΕ έχει χρήμα, αφού όπως γράφει και ο Α.Π.: «Στην Ελλάδα είχε αναπτυχθεί εδώ και μερικές δεκαετίες η ενημέρωση της “προστασίας” ή και του εκβιασμού». Είναι φυσιολογικό λοιπόν οι οικονομικά ισχυροί να «επενδύουν» -επεκτείνοντας την επιχειρηματική τους δραστηριότητα στην μέσω των ΜΜΕ «προστασία»- με στόχο αν όχι να καθορίσουν τουλάχιστον να επηρεάσουν αποφασιστικά τους κανόνες του παιχνιδιού υπέρ τους.
Σε όσους θεωρούν ότι η χειραγώγηση της 4ης εξουσίας συνιστά σοβαρή αλλοίωση του πολιτεύματος, σε όσους πιστεύουν ότι είναι μια κεκαλυμμένη μορφή εκτροπής, ότι συνεπώς τα συναφή αδικήματα δεν είναι λογικό να χαρακτηρίζονται πλημμελήματα, σε όσους, συμφωνώντας με την διαπίστωση του Α. Παπαχελά για την «ενημέρωση της “προστασίας” ή και του εκβιασμού», αναρωτιούνται αν η εξουσία εξακολουθεί να «απορρέει από τον λαό» θα όφειλε ίσως μια απάντηση η Π.τ.Δ. αν δεν είχε τόσα άλλα σοβαρά θέματα να την απασχολούν...
Αντώνης Αντωνάκος
21-07-2021
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
The happy idiots.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω.» Νίκος Καζαντζάκης
Η «Ευθύνη», το «χρέος του καθήκοντος» απέναντι στον «κόσμο», που ζητά ο Καζαντζάκης να αναλάβει ο κάθε ένας από εμάς, δεν αρκεί. Αντίθετα αυτό το αίτημα του καθήκοντος αν δεν συνοδεύεται από τον σεβασμό στην Αξία του κάθε ανθρώπου και συνεπώς και στο αυτονόητο δικαίωμά του να αποφασίζει ο ίδιος για την μοίρα του μπορεί να αποτελέσει «μήτρα» κακών. Είναι χαρακτηριστικό επί του προκειμένου το αποτέλεσμα που είχε αυτή η αντίληψη του καθήκοντος, της «σωτηρίας του κόσμου» ερήμην του, από τους κομμουνιστές. Προϋπόθεση για να μην αποτελέσει η «Ευθύνη της σωτηρίας του κόσμου» άλλοθι κατάλυσης της δημοκρατίας είναι η Ελευθερία.
Η τελευταία και όχι μόνον με την στενή έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας θέλει, σύμφωνα με τον ποιητή, «Αρετήν και Τόλμην». Η κατάκτηση της ουσιαστικής ελευθερίας και η κατοχύρωση των ατομικών και των συλλογικών δικαιωμάτων δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαφίεται μόνο στους θεσμούς και στα θεσπισμένα όργανα αλλά αντίθετα οφείλει να αποτελεί μέριμνα και έννοια κάθε πολίτη. Με άλλα λόγια η υποχρέωση του πολίτη δεν εξαντλείται, κάθε άλλο μάλιστα, στην ανά τετραετία προαιρετική άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος. Στις δημοκρατικές κοινωνίες, η Ελευθερία οφείλει να «συνοδεύεται, ανυπερθέτως, από την “δίδυμη αδελφή” της, την Ευθύνη», («Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ “ΕΜΒΟΛΙΟ”», Π. Παυλόπουλος, GUTENBERG, 2020).
«Τι να φταίει η Βουλή τι να φταιν’ οι εκπρόσωποι έρημοι κι απρόσωποι…», (Δ. Σαββόπουλος) όταν οι πολίτες διχάζονται δίκην οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων και, χειραγωγημένοι, εκχωρούν το «πολιτικό τους μέρισμα» και απεκδύονται την κοινωνική τους Ευθύνη; Όταν οι παρέες των καφενείων πολιτικολογούν θυμίζοντας λέσχες οπαδών της ίδιας ποδοσφαιρικής ομάδας, που πλειοδοτούν σε λιβανωτούς υπέρ του προέδρου και των ποδοσφαιριστών και εξαντλούνται σε λιβέλους κατά του «αιωνίου αντιπάλου»; Ακόμα χειρότερα όταν κρύβονται πίσω από την δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη απογοήτευσή τους και πίσω από την καταστροφική ετυμηγορία «όλοι ίδιοι είναι» για να δικαιολογήσουν την αποχή τους; Πράττοντας δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα όφειλε να κάνει κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης αναλαμβάνοντας το μερίδιο της Ευθύνης που του αναλογεί στο Εθνικό, κοινωνικό και εργασιακό πεδίο. Λησμονούν ότι όταν «το σπίτι μας δεν είναι καθαρό» δεν καθόμαστε στον καναπέ αλλά πιάνουμε τα ξεσκονόπανα και την σφουγγαρίστρα γιατί μας αφορά, γιατί είναι το δικό μας σπίτι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση της ΟΛΜΕ και οι συναφείς αντιδράσεις και καταλυτικές κριτικές. Κανένας δεν έψαξε σε βάθος, δεν αναζήτησε τις ουσιαστικές αιτίες αυτής της απόφασης. Κανένας δεν αναρωτήθηκε για το γεγονός ότι στην 11μελή διοίκηση της ΟΛΜΕ οι 7 είναι Αριστεροί εκ των οποίων οι 2 πρόσκεινται στο ΚΚΕ και οι 2 στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Είναι δυνατόν να είναι αυτή η πολιτική αναλογία στο σώμα των καθηγητών; Ασφαλώς όχι. Κανένας όμως δεν αναζήτησε τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτήν την εκπροσώπηση. Κανένας δεν αναρωτήθηκε ποιος και τι φταίει. Αν και στο μέλλον, η αδιαφορία, ο θυμός ή η ανευθυνότητα οδηγήσουν στην επικράτηση μιας νέας καταστροφικής εξουσίας οι πολίτες θα είναι αναμάρτητοι; Η «σιωπηλή πλειοψηφία» θα περιορίζεται ανυποψίαστη ανεύθυνη και χαρούμενη να αντιγράφει τους τηλεοπτικούς «εισαγγελείς» αγνοώντας ότι στις δημοκρατίες η ιδιότητα του πολίτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ουσιαστικά καθήκοντα και υποχρεώσεις; Ότι η ουσία της δημοκρατίας είναι Ευθύνη των πολιτών;
Αντώνης Αντωνάκος
14-07-2021
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.grΗ μετάλλαξη «Δ» καθορίζει τις πολιτικές εξελλίξεις του Αντώνη Αντωνάκου.
Γράφτηκε από Super User
Η μετάλλαξη «Δ» καθορίζει τις πολιτικές εξελλίξεις.
Μπορεί οι πολίτες, με την άρση των περιοριστικών μέτρων, να βγάλαμε στεναγμούς ανακούφισης, όμως είναι βέβαιο ότι τους πολιτικούς δεν τους αφήνουν σε ησυχία οι εφιάλτες του Φθινοπώρου. Το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών όχι μόνο δεν αποκλείεται αλλά αντίθετα παρά τις διαψεύσεις λογικά αποτελεί κεντρικό θέμα συζήτησης των κυβερνητικών επιτελείων. Δεν απαιτούνται αναλύσεις ούτε επίκληση ιστορικών δεδομένων για να γίνει σαφές ότι η πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης θα συρρικνώνεται προϊόντος του χρόνου. Επομένως η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει «παράθυρο ευκαιρίας». Τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την άλλη πλευρά απεύχονται τις πρόωρες εκλογές γνωρίζοντας ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ τους. Επιπλέον ελπίζουν ότι τα εσωτερικά τους προβλήματα αν δεν επιλυθούν θα επικαλυφθούν από τις εξελίξεις.
Στις τελευταίες εκλογές το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, εκφραζόμενο με την ψήφο ή την αποχή, διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα, όμως, προϊόντος του χρόνου θα εξελίσσεται σε αντί-Ν.Δ.. Όσο καταλυτική και να παραμένει η επικοινωνιακή κυριαρχία της κυβέρνησης η πραγματικότητα της ζωής θα είναι παρούσα στις κάλπες. Για παράδειγμα, οι «αόρατοι» μισθωτοί -που δεν απεργούν, δεν πάνε στις διαδηλώσεις, δεν εμπιστεύονται τους συνδικαλιστές αλλά ψηφίζουν- και οι άνεργοι στις κάλπες θα αποτιμήσουν την δική τους πραγματικότητα όχι την «εικονική».
Αν η κυβέρνηση μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω θα έκανε τις εκλογές πέρυσι. Τότε αναμφίβολα θα είχε καταφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στην μείζονα αλλά και στην ελάσσονα αντιπολίτευση. Τώρα, όχι μόνο λόγω της εξέλιξης της πανδημίας και των επιπτώσεων της στην οικονομία αλλά και λόγω της συνηθισμένης φθοράς που υφίσταται πάντοτε το κυβερνητικό κόμμα, η κατάσταση έχει αλλάξει. Βεβαίως δεν αμφισβητούνται τα πρωτεία της Ν.Δ. ούτε η βεβαιότητα ότι έστω και οριακά λόγω του νέου εκλογικού νόμου θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν το Φθινόπωρο. Σε διαφορετική περίπτωση, με δεδομένο ότι ο χρόνος κατά κανόνα δουλεύει υπέρ της αντιπολίτευσης, το πολιτικό τοπίο, ακόμα και χωρίς δυσάρεστες εξελίξεις, θα αρχίσει να θαμπώνει. Γι’ αυτό και η τελευταία δεν ζητά ακόμα εκλογές.
Είναι φυσιολογικό η κυβέρνηση να επιθυμεί πρόωρες εκλογές. Η αναβολή της ψήφισης των συμφωνιών με την Βόρειο Μακεδονία και τα «ρέστα» σε επιδόματα, παροχές και ρυθμίσεις δείχνουν ότι αναζητά «παράθυρο ευκαιρίας». Όμως κατά τα φαινόμενα η μετάλλαξη «Δ» το κλείνει. Δεν είναι μόνον το γεγονός ότι σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα οι προσδοκίες για την «ανάσταση» του τουρισμού διαψεύδονται. Είναι κυρίως η εκτίμηση ότι το επερχόμενο τέταρτο κύμα θα εκδηλωθεί νωρίς το Φθινόπωρο. Με μόλις το 36% του πληθυσμού πλήρως εμβολιασμένο φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό αυτό να συμβεί τον Σεπτέμβριο. Το ερώτημα είναι -με το δεδομένο μάλιστα των διπλών εκλογών εκτός εάν, πράγμα απίθανο, προκύψει «οικουμενική» κυβέρνηση- αν η κυβέρνηση θα τολμήσει να προκηρύξει εκλογές και σε αυτήν την περίπτωση ποιο θα είναι το πολιτικό κόστος.
Σε κάθε περίπτωση το δίλλημα είναι βασανιστικό αφού η απάντηση θα κρίνει τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς τρεις πρόσθετοι παράγοντες διαμορφώνουν το τοπίο. Πρώτον η παγίωση της κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της κεντροαριστεράς, δεύτερον η αργή αλλά σταθερή ανάκαμψη του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και τρίτον η επίσης αργή αλλά αναμενόμενη και σταθερή προσέγγιση των δύο «όμαιμων» κομμάτων.
Αντώνης Αντωνάκος
06-07-2021
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. http://www.antonakos.edu.gr
Ν.Δ.: Ο περιφερόμενος Μαυρογιαλούρος, Α.Τσίπρας υπόσχεται τα πάντα στους πάντες
Γράφτηκε από Super User
