Please wait...Πολιτική (12480)
Οι δηλώσεις Τσίπρα περί της διενέργειας των επόμενων εκλογών με το (διαλυτικό) σύστημα της απλής αναλογικής προδιαγράφουν το (νέο) ζοφερό σκηνικό που ετοιμάζει για την Ελλάδα. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με καταστροφή πολύ μεγαλύτερης έντασης από όσες γνώρισε στην Ιστορία της. Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία: Ο Τσίπρας θέλει να ανασυγκροτήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει στη χώρα το τελειωτικό χτύπημα. Και θα το κάνει συμμαχώντας και με τον διάβολο. Η απειλή του είναι ξεκάθαρη!Κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση της λεγόμενης Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας προειδοποίησε ότι το πρόβλημα (για όλους τους υπόλοιπους λογικούς ανθρώπους, όχι για τον ίδιο) δεν θα λυθεί με διπλές εκλογές. Διότι θα φροντίσει ο ίδιος να σχηματιστεί κυβέρνηση με βάση τα αποτελέσματα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης.
«Ας μην ονειρεύονται κάποιοι και προεξοφλούν διπλές εκλογές. Δεν θα χρειαστεί», είπε. Και πρόσθεσε: «Όπως έγινε και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, έτσι κι εδώ, οι εκλογές αυτές, για πρώτη φορά με αναλογική εκπροσώπηση, θα δώσουν τη δυνατότητα να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας ΟΛΩΝ των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου».
Και μετά έσπευσε να προσθέσει επίσης ότι στον «στόχο» του αυτόν τον βοηθά «η ακραία νεοφιλελεύθερη και συντηρητική πολιτική της Ν.Δ.».
Επειδή, όπως επίσης είπε, η Ν.Δ. με την πολιτική που ακολουθεί «δεν μπορεί να είναι μέρος της επόμενης κυβερνητικής λύσης».
Και συνέχισε: «Αν θέλουν, λοιπόν, ας την φέρουν νωρίτερα αυτή την αναμέτρηση, τόσο το καλύτερο για τον τόπο. Αλλά να γνωρίζουν ότι η απλή αναλογική ήρθε για να μείνει».
Επομένως, έχουμε και λέμε:
-Ο Τσίπρας θα αναζητήσει συμμάχους ανάμεσα στα διάφορα μικρά κόμματα που θα καταφέρουν να μπουν στη Βουλή λόγω της εφαρμογής του συστήματος της απλής αναλογικής.
-Η Νέα Δημοκρατία δεν θα είναι μέρος της επόμενης κυβερνητικής λύσης.
-Και «πρότυπο» του Τσίπρα παραμένει η Ισπανία, που έχει κυριολεκτικά διαλυθεί μετά την πτώση της κυβέρνησης Ραχόι, μέσα στη Βουλή, αν και το κόμμα του είχε τις περισσότερες έδρες, πλην όμως ο Σάντσεθ συμμάχησε με έναν ετερόκλητο στρατό αυτονομιστών και εθνικιστών.
Χωρίς κυβέρνηση, αλλά με νέα γκλοπ
Τα έχουμε πει, να μην τα ξαναλέμε: Μέσα σε τέσσερα χρόνια η Ισπανία έχει οδηγηθεί τέσσερις φορές στις κάλπες και μετά την τελευταία αναμέτρηση της 10ης Νοεμβρίου παραμένει χωρίς κυβέρνηση.
Το μόνο καινούργιο στη νέα περίοδο ακυβερνησίας, είναι η είδηση πως η ισπανική αστυνομία θα διαθέσει 1 εκ ευρώ συν ΦΠΑ, για να αποκτήσει… 10.000 πτυσσόμενα γκλοπ, από αλουμίνιο, βάρους 610 γραμμαρίων και μήκους 26 εκ. που όταν ανοίγουν ξεπερνούν το μισό μέτρο.
Προφανώς! Διότι αφού ο Σάντσεθ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου υποσχόμενος τα πάντα στους Καταλανούς αυτονομιστές ώστε να συνεργαστούν μαζί του για να ρίξουν τον Ραχόι, τώρα ψάχνει να βρει τρόπους για να… τους δέρνει καλύτερα! Μετά τις εκλογές, η Βαρκελώνη συνέχισε να συγκλονίζεται από τις διαδηλώσεις, καθώς οι ηγέτες της περιφέρειας κάθονται πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου για «ανυπακοή» και το Ανώτατο Δικαστήριο της Μαδρίτης καταδίκασε πριν από ένα μήνα 12 Καταλανούς πολιτικούς υπέρμαχους της ανεξαρτησίας, της οποίας τα (παράνομα) σύμβολα εξακολουθούν να ανεμίζουν στα δημόσια κτίρια.
Μέχρι στιγμής, ο Σάντσεθ έχει εξασφαλίσει μόνο τη συνεργασία των Podemos – συνεργασία για την οποία πανηγύρισε ο Τσίπρας – αλλά πέραν τούτου ουδέν. Και οι 120 έδρες που διαθέτουν οι Σοσιαλιστές μαζί με τις 35 των Podemos δεν επαρκούν για την πλειοψηφία στην 350μελή βουλή.
Για την περίπτωση των Podemos, βέβαια, η λέξη «συνεργασία» είναι εντελώς σχετική, καθώς μόλις τον περασμένο Ιούλιο αρνήθηκαν να στηρίξουν τον Σάντσεθ, διότι δεν ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις τους για συγκεκριμένα υπουργεία.
Πλην όμως αυτό ουδόλως ενδιαφέρει τον Τσίπρα, διότι συμφωνεί και σκοπεύει να πράξει τα ίδια. Γι’ αυτό και στις 12 Νοεμβρίου καταχάρηκε – κάλλιο αργά παρά ποτέ, μας είπε – και ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του μας ενημέρωσε πως… «η Ιβηρική χερσόνησος δείχνει τον δρόμο για μια προοδευτική Ευρώπη».
Αυτός είναι ο δρόμος που ετοιμάζουν και για μας…
Συμφωνία χωρίς πρόγραμμα
Στις 29 Νοεμβρίου, το κεντροαριστερό Καταλανικό κόμμα ERC, τέταρτη κοινοβουλευτική δύναμη από την αποχή της οποίας κρίνεται η τύχη της σχετικής ψηφοφορίας, ανακοίνωσε ότι επιμένει στην άρνησή του να στηρίξει τον Σάντσεθ στη συνεδρίαση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Λίγες μέρες νωρίτερα, το 94,6% των εγγεγραμμένων μελών του κόμματος είχαν απορρίψει την προοπτική να στηρίξει η παράταξη κυβέρνηση υπό τον Σάντσεθ, χωρίς να έχει συσταθεί μία διαδικασία διαλόγου για να επιτευχθεί λύση στο πρόβλημα της Καταλονίας.
Η ίδια η ηγεσία του κόμματος έχει ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να δώσει οποιαδήποτε στήριξη αν προηγουμένως δεν πληροφορηθεί την προγραμματική συμφωνία των Σοσιαλιστών του Σάντσεθ και των Podemos του Ιγκλέσιας.
Αλλά και οι Βάσκοι και Γαλιέγοι εθνικιστές, των PNV και BNG, όσο και οι μικρότεροι σχηματισμοί των Bildu και PRC, αξιώνουν από τους δύο «συμμάχους» να τους εξηγήσουν τις γενικές γραμμές της πολιτικής τους πρότασης για την διακυβέρνηση της χώρας, όπως η δομή της κυβέρνησης, η κατανομή των υπουργείων μεταξύ των δύο παρατάξεων και κυρίως ποια θα είναι η περιφερειακή πολιτική και τα κοινωνικά κι οικονομικά μέτρα που προτίθεται να προωθήσει η νέα κυβέρνηση.
Έλα, όμως, που Σάντσεθ και Ιγκλέσιας αποφάσισαν πρώτα να διαπιστώσουν αν μπορούν να εξασφαλίσουν την Δεδηλωμένη και μετά να ετοιμάσουν την προγραμματική τους συμφωνία! Διότι ως γνωστόν, πρώτα οι καρέκλες, το πρόγραμμα μετά…
Από την πλευρά του το φιλελεύθερο κεντρώο κόμμα Ciudadanos έχει ανακοινώσει ότι δεν θα υποστηρίξει προκαταρκτική συμφωνία Σάντσεθ και Ιγκλέσιας, ζητώντας συμφωνία μεγάλου συνασπισμού με τη συμμετοχή και του Λαϊκού Κόμματος.
Σε όλα αυτά προσθέστε ότι ο Σάντσεθ κατάφερε να φέρει την ακροδεξιά (VOX) στην τρίτη θέση.
Και μια ενδιαφέρουσα πληροφορία: Στις 19 Νοεμβρίου, δικαστήριο της Σεβίλλης καταδίκασε
πρώην υψηλόβαθμα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος που κρίθηκαν ένοχα σε μια υπόθεση διαφθοράς με επίκεντρο την κατάχρηση δημοσίων πόρων.
Πρόκειται για την υπόθεση που έγινε γνωστό ως ERE - από το ισπανικό ακρωνύμιο για ένα πρόγραμμα που είχε σχεδιαστεί για να παρέχει βοήθεια σε απολυμένους- και μεταξύ των καταδικασθέντων φιγουράρουν δύο πρώην υπουργοί και δύο πρώην πρόεδροι του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Όλα αυτά, βέβαια, συνέβησαν πριν αναλάβει την ηγεσία του κόμματος ο Σάντσεθ. Αλλά ούτε και ο Ραχόι ήταν αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, τον καιρό που ανάλογο σκάνδαλο είχε συγκλονίσει και το δικό του κόμμα. Πλην όμως τον έριξαν, κατηγορώντας τον για διαφθορά, την οποία είχε επικαλεστεί και ο Σάντσεθ και ο Τσίπρας, βεβαίως βεβαίως, που πολεμά το «παλιό σύστημα» παντού στον κόσμο…
Συμπέρασμα που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη: Ο Τσίπρας σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την απλή αναλογική αμέσως μετά τις πρώτες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, για να σχηματίσει κυβέρνηση αλά Ισπανία. Και εκεί μεν πάνε από εκλογές σε εκλογές επειδή έχουν το θέμα των Καταλανών αυτονομιστών και των Βάσκων εθνικιστών, εδώ δεν θα χρειαστεί μεγάλος κόπος. Θα μοιράσει καρέκλες σε όλους τους φιλόδοξους και θα επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα στη χώρα. Το αποδεικνύει η επί τέσσερα χρόνια συνεργασία του με τον Καμμένο.
Και βέβαια, δεν θα χρειαστεί να κουραστεί για οποιαδήποτε προγραμματική συμφωνία. Οι καρέκλες προηγούνται – αρκεί να παραγγείλει και αυτός καινούργια πτυσσόμενα γκλοπ. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά…
elzoni.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Δευτέρα, 02 Δεκεμβρίου 2019 01:33
Συγκλονιστική ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας - Τι είπε για Τουρκία, λαθρομετανάστες, Σκόπια
Γράφτηκε από Super User
«Πριν ένα χρόνο ακριβώς χρόνο σας είχα πει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός και έγινε. Σας είχα πει ότι δεν αρκεί να κερδίσουμε, αλλά πρέπει να κερδίσουμε καθαρά για να κυβερνήσουμε με λυμένα χέρια. Και αυτό έγινε» ...είπε ξεκινώντας την ομιλία του στο συνέδριο της ΝΔ, ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς.Κάνοντας λόγο για "γενική δυσαρέσκεια" της κοινωνίας στο ζήτημα του προσφυγικού-μεταναστευτικού (ο ίδιος υιοθέτησε τον όρο "λαθρομεταναστευτικό) ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, αποτύπωσε τη δική του οπτική για το ζήτημα-αιχμή από το βήμα του 13ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας.
Παράλληλα, εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Σαμαράς ανέφερε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έδωσε τα πάντα από την αρχή και πρόσθεσε ότι πλέον δεν περπατάει.
"Η Τουρκία προχωράει σε ευθείες απειλές, κάνοντας λόγο για μία να πολιτική έναντι της Άγκυρας.
"Σε ένα σημείο κυριαρχεί μια γενική δυσαρέσκεια. Πρόκειται για το λαθρομεταναστευτικό.
Εγώ έτσι το λέω. Γιατί αυτό είναι…
Και αν ξεκινάμε διστάζοντας να πούμε την αλήθεια, δε θα πείσουμε τον κόσμο, που ξέρει πια την αλήθεια…
Έκανε άριστα η κυβέρνηση που διευκρίνισε, αρχή-αρχή, ότι από το σύνολο όσων βρίσκονται παγιδευμένοι στα hot spots σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα δεν είναι πια πρόσφυγες.
Είναι μετανάστες που μπήκαν παράνομα. Άρα, είναι παράνομοι μετανάστες. Λαθρομετανάστες…
Που πρέπει να τους ξεχωρίζουμε από όσους μπαίνουν νόμιμα.
Γιατί αλλιώς αδικούμε τους νόμιμους μετανάστες…", είπε ο πρώην πρωθυπουργός.
Ο κ. Σαμαράς ανέφερε ότι στους πρόσφυγες η χώρα οφείλει φιλοξενία.
"Όμως, αληθινοί πρόσφυγες, όπως ορίζονται από τη Συνθήκη της Γενεύης, είναι πια ελάχιστοι.
Εμείς, άλλωστε, οι Έλληνες, είμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό παιδιά και εγγόνια προσφύγων και μεταναστών…Κι είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτά…
Αλλά οι Μικρασιάτες Έλληνες που ήλθαν το ’22 δεν έκαναν "εισβολή" στην Ελλάδα…
Και οι Έλληνες που πήγαν τις επόμενες δεκαετίες μετανάστες, δεν μπήκαν παράνομα ως "εισβολείς" στις υπερπόντιες χώρες που τους υποδείχθηκαν.
Μη τα μπερδεύουμε λοιπόν...
Δείχνουμε κάθε ευαισθησία στους αληθινούς πρόσφυγες. Που, όμως, είναι πια ελάχιστοι…
Αλλά εδώ μιλάμε για την συντριπτική πλειονότητα όσων μπαίνουν πλέον, που είναι παράνομοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες…", σημείωσε και έκανε λόγο για "ευρώ-γραφειοκρατία" που δεν μπορεί να διευθετήσει τι θα γίνει με τα 4.000 "ασυνόδευτα παιδιά" και καλό είναι να μη μας κάνει υποδείξεις…
"Μαθήματα από "ανεύθυνους παρατηρητές", που βλέπουν και σχολιάζουν από μακριά, δεν δεχόμαστε…
Και πάλι είχε δίκιο ο Πρωθυπουργός, που μίλησε για το μεγάλο έλλειμμα ανθρωπιστικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη…
Κι ακόμα, την τριετία 2012-14, όταν ήμασταν στη κυβέρνηση, είχαμε κι εμείς αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό. Αλλά τότε, ελέγχαμε πλήρως τα σύνορα, χερσαία και θαλάσσια.
Έμπαιναν ελάχιστοι. Και έβγαιναν – για επαναπατρισμό – πολύ περισσότεροι.
Παρά το γεγονός ότι τότε μαίνονταν ο πόλεμος στη Συρία…
Σας θυμίζω ότι μετά το 2013 οι ροές δεν πέρναγαν κυρίως από τα μικρασιατικά παράλια στα ελληνικά νησιά που ήταν "δύο βήματα". Πήγαιναν στην Ευρώπη, από τη Λιβύη –σε Μάλτα - Ιταλία.
Γιατί; Γιατί από μας, τότε, δεν μπορούσαν να περάσουν.
Τότε, φυλάγαμε τα σύνορα. Και όσοι πέρναγαν από δω – ή όσοι βρίσκονταν ήδη εδώ και παρανομούσαν – πήγαιναν κατευθείαν στην Αμυγδαλέζα και σε ένα-δύο ακόμα κλειστά κέντρα…
Και το σημαντικότερο: τότε δεν είχαμε αφήσει διάφορες ανεξέλεγκτες ΜΚΟ να κάνουν κουμάντο.
Από την ώρα, όμως, που ο Τσίπρας άνοιξε τα σύνορα και ανέλαβαν οι ΜΚΟ ως κράτος εν κράτει, δημιουργήθηκαν και τα αισχρά κολαστήρια τύπου Μόριας", σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός.
"Κλειστά κέντρα χρειαζόμαστε, λοιπόν, διαχωρισμό των παρανόμων κι όσων παρανομούν από τα γυναικόπαιδα και πολύ πιο γρήγορες αποφάσεις για χορήγηση ασύλου και επαναπατρισμό.
Όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις της Συνθήκης της Γενεύης, δεν δικαιούνται άσυλο.
Όσοι παρανόμησαν, έδωσαν ψευδή στοιχεία, ή διπλά και τριπλά ονόματα, δεν δικαιούνται άσυλο.
Όσοι βιαιοπράγησαν, δεν δικαιούνται άσυλο.
Κλειστά κέντρα - και πίσω στις χώρες τους…
Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε, αυτή η πολιτική απέδωσε.
Αυτή η πολιτική μπορεί να αποδώσει ξανά.
Και άλλη δεν υπάρχει…Και αυτήν την πολιτική εξήγγειλε η νέα μας κυβέρνηση τώρα…
Αλλά το πρόβλημα έχει στο μεταξύ διογκωθεί…Και ο κόσμος αδημονεί. Γιατί στο μεταξύ οι ροές από την Τουρκία αυξάνονται…
Πρέπει εδώ να αντιληφθούμε το πιο σημαντικό.
Η χώρα μας υφίσταται πλέον ένα άτυπο λαθρο-εποικισμό", πρόσθεσε.
Ο κ. Σαμαράς επέμεινε ότι "υπάρχει πραγματικό πρόβλημα με τα ανοικτά κέντρα, δίπλα σε κατοικημένες περιοχές", για τα οποία, όπως ανέφερε, αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες.
"Δεν είναι ούτε ρατσιστές, ούτε ξενόφοβοι. Βλέπουν δίπλα τους να εγκαθίστανται άνθρωποι που ήλθαν χωρίς άδεια, χωρίς να ρωτήσουν κανένα, που δεν υπάγονται στους νόμους της χώρας και στον έλεγχο των αρχών, και που δεν ξέρουμε καν ποιοι είναι.
Επιμένω στο ζήτημα αυτό για τρείς λόγους.
Πρώτον, γιατί το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, αλλά λύνεται. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Αλλά υπάρχουν λύσεις. Το κάναμε στο παρελθόν, μπορεί να γίνει ξανά…
Δεύτερον, γιατί το ζήτημα αυτό είναι το μόνο για το οποίο η κοινωνία δεν είναι ευχαριστημένη. Και πρέπει να την πείσουμε…
Τρίτον, γιατί το λαθρομεταναστευτικό απειλεί να τινάξει στον αέρα όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ξεχωριστά – και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οποία κοιμάται…", σημείωσε.
Εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Σαμαράς τόνισε ότι η Ελλάδα έδωσε τα πάντα από την αρχή, ενώ τα Σκόπια υποσχέθηκαν ότι θα κάνουν κάποιες παραχωρήσεις στο μέλλον, αν και εφ’ όσον προχωρήσει η ένταξή τους στην Ευρώπη.
"Αναγνωρίσαμε έναν αλυτρωτισμό που δημιουργεί προβλήματα τόσο με μας όσο και με άλλα κράτη της περιοχής...Που προκαλεί ήδη τριβές, μέσα στα κράτη και ανάμεσα στα κράτη - τριβές που δεν υπήρχαν πριν. Και που μέσα στα ίδια τα Σκόπια προκαλεί πλέον σοβαρούς τριγμούς", ανέφερε.
"Το πολιτικό ερώτημα είναι πώς θα αποδεσμευτούμε, χωρίς να πληρώσουμε κόστος. Κι αυτό δεν είναι εύκολο, δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη – πάντως γίνεται.
Παράλληλα, εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Σαμαράς ανέφερε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έδωσε τα πάντα από την αρχή και πρόσθεσε ότι πλέον δεν περπατάει.
"Η Τουρκία προχωράει σε ευθείες απειλές, κάνοντας λόγο για μία να πολιτική έναντι της Άγκυρας.
"Σε ένα σημείο κυριαρχεί μια γενική δυσαρέσκεια. Πρόκειται για το λαθρομεταναστευτικό.
Εγώ έτσι το λέω. Γιατί αυτό είναι…
Και αν ξεκινάμε διστάζοντας να πούμε την αλήθεια, δε θα πείσουμε τον κόσμο, που ξέρει πια την αλήθεια…
Έκανε άριστα η κυβέρνηση που διευκρίνισε, αρχή-αρχή, ότι από το σύνολο όσων βρίσκονται παγιδευμένοι στα hot spots σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα δεν είναι πια πρόσφυγες.
Είναι μετανάστες που μπήκαν παράνομα. Άρα, είναι παράνομοι μετανάστες. Λαθρομετανάστες…
Που πρέπει να τους ξεχωρίζουμε από όσους μπαίνουν νόμιμα.
Γιατί αλλιώς αδικούμε τους νόμιμους μετανάστες…", είπε ο πρώην πρωθυπουργός.
Ο κ. Σαμαράς ανέφερε ότι στους πρόσφυγες η χώρα οφείλει φιλοξενία.
"Όμως, αληθινοί πρόσφυγες, όπως ορίζονται από τη Συνθήκη της Γενεύης, είναι πια ελάχιστοι.
Εμείς, άλλωστε, οι Έλληνες, είμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό παιδιά και εγγόνια προσφύγων και μεταναστών…Κι είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτά…
Αλλά οι Μικρασιάτες Έλληνες που ήλθαν το ’22 δεν έκαναν "εισβολή" στην Ελλάδα…
Και οι Έλληνες που πήγαν τις επόμενες δεκαετίες μετανάστες, δεν μπήκαν παράνομα ως "εισβολείς" στις υπερπόντιες χώρες που τους υποδείχθηκαν.
Μη τα μπερδεύουμε λοιπόν...
Δείχνουμε κάθε ευαισθησία στους αληθινούς πρόσφυγες. Που, όμως, είναι πια ελάχιστοι…
Αλλά εδώ μιλάμε για την συντριπτική πλειονότητα όσων μπαίνουν πλέον, που είναι παράνομοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες…", σημείωσε και έκανε λόγο για "ευρώ-γραφειοκρατία" που δεν μπορεί να διευθετήσει τι θα γίνει με τα 4.000 "ασυνόδευτα παιδιά" και καλό είναι να μη μας κάνει υποδείξεις…
"Μαθήματα από "ανεύθυνους παρατηρητές", που βλέπουν και σχολιάζουν από μακριά, δεν δεχόμαστε…
Και πάλι είχε δίκιο ο Πρωθυπουργός, που μίλησε για το μεγάλο έλλειμμα ανθρωπιστικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη…
Κι ακόμα, την τριετία 2012-14, όταν ήμασταν στη κυβέρνηση, είχαμε κι εμείς αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό. Αλλά τότε, ελέγχαμε πλήρως τα σύνορα, χερσαία και θαλάσσια.
Έμπαιναν ελάχιστοι. Και έβγαιναν – για επαναπατρισμό – πολύ περισσότεροι.
Παρά το γεγονός ότι τότε μαίνονταν ο πόλεμος στη Συρία…
Σας θυμίζω ότι μετά το 2013 οι ροές δεν πέρναγαν κυρίως από τα μικρασιατικά παράλια στα ελληνικά νησιά που ήταν "δύο βήματα". Πήγαιναν στην Ευρώπη, από τη Λιβύη –σε Μάλτα - Ιταλία.
Γιατί; Γιατί από μας, τότε, δεν μπορούσαν να περάσουν.
Τότε, φυλάγαμε τα σύνορα. Και όσοι πέρναγαν από δω – ή όσοι βρίσκονταν ήδη εδώ και παρανομούσαν – πήγαιναν κατευθείαν στην Αμυγδαλέζα και σε ένα-δύο ακόμα κλειστά κέντρα…
Και το σημαντικότερο: τότε δεν είχαμε αφήσει διάφορες ανεξέλεγκτες ΜΚΟ να κάνουν κουμάντο.
Από την ώρα, όμως, που ο Τσίπρας άνοιξε τα σύνορα και ανέλαβαν οι ΜΚΟ ως κράτος εν κράτει, δημιουργήθηκαν και τα αισχρά κολαστήρια τύπου Μόριας", σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός.
"Κλειστά κέντρα χρειαζόμαστε, λοιπόν, διαχωρισμό των παρανόμων κι όσων παρανομούν από τα γυναικόπαιδα και πολύ πιο γρήγορες αποφάσεις για χορήγηση ασύλου και επαναπατρισμό.
Όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις της Συνθήκης της Γενεύης, δεν δικαιούνται άσυλο.
Όσοι παρανόμησαν, έδωσαν ψευδή στοιχεία, ή διπλά και τριπλά ονόματα, δεν δικαιούνται άσυλο.
Όσοι βιαιοπράγησαν, δεν δικαιούνται άσυλο.
Κλειστά κέντρα - και πίσω στις χώρες τους…
Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε, αυτή η πολιτική απέδωσε.
Αυτή η πολιτική μπορεί να αποδώσει ξανά.
Και άλλη δεν υπάρχει…Και αυτήν την πολιτική εξήγγειλε η νέα μας κυβέρνηση τώρα…
Αλλά το πρόβλημα έχει στο μεταξύ διογκωθεί…Και ο κόσμος αδημονεί. Γιατί στο μεταξύ οι ροές από την Τουρκία αυξάνονται…
Πρέπει εδώ να αντιληφθούμε το πιο σημαντικό.
Η Τουρκία απέκτησε επί ΣΥΡΙΖΑ ένα όπλο πίεσης και εκβιασμού της Ελλάδας - που πριν δεν είχε. Όσο εμείς ελέγχαμε τι περνάει από τα σύνορά μας, τη στρόφιγγα την κρατούσαμε εμείς κλειστή…
Η χώρα μας υφίσταται πλέον ένα άτυπο λαθρο-εποικισμό", πρόσθεσε.
Ο κ. Σαμαράς επέμεινε ότι "υπάρχει πραγματικό πρόβλημα με τα ανοικτά κέντρα, δίπλα σε κατοικημένες περιοχές", για τα οποία, όπως ανέφερε, αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες.
"Δεν είναι ούτε ρατσιστές, ούτε ξενόφοβοι. Βλέπουν δίπλα τους να εγκαθίστανται άνθρωποι που ήλθαν χωρίς άδεια, χωρίς να ρωτήσουν κανένα, που δεν υπάγονται στους νόμους της χώρας και στον έλεγχο των αρχών, και που δεν ξέρουμε καν ποιοι είναι.
Επιμένω στο ζήτημα αυτό για τρείς λόγους.
Πρώτον, γιατί το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, αλλά λύνεται. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Αλλά υπάρχουν λύσεις. Το κάναμε στο παρελθόν, μπορεί να γίνει ξανά…
Δεύτερον, γιατί το ζήτημα αυτό είναι το μόνο για το οποίο η κοινωνία δεν είναι ευχαριστημένη. Και πρέπει να την πείσουμε…
Τρίτον, γιατί το λαθρομεταναστευτικό απειλεί να τινάξει στον αέρα όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ξεχωριστά – και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οποία κοιμάται…", σημείωσε.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έδωσε τα πάντα από την αρχή
Εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Σαμαράς τόνισε ότι η Ελλάδα έδωσε τα πάντα από την αρχή, ενώ τα Σκόπια υποσχέθηκαν ότι θα κάνουν κάποιες παραχωρήσεις στο μέλλον, αν και εφ’ όσον προχωρήσει η ένταξή τους στην Ευρώπη.
"Αναγνωρίσαμε έναν αλυτρωτισμό που δημιουργεί προβλήματα τόσο με μας όσο και με άλλα κράτη της περιοχής...Που προκαλεί ήδη τριβές, μέσα στα κράτη και ανάμεσα στα κράτη - τριβές που δεν υπήρχαν πριν. Και που μέσα στα ίδια τα Σκόπια προκαλεί πλέον σοβαρούς τριγμούς", ανέφερε.
"Το πολιτικό ερώτημα είναι πώς θα αποδεσμευτούμε, χωρίς να πληρώσουμε κόστος. Κι αυτό δεν είναι εύκολο, δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη – πάντως γίνεται.
Γιατί πρόκειται για συμφωνία που δεν περπατάει, ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε στα Βαλκάνια, ούτε στην Ευρώπη…
Κατανοώ αυτό που λέει ο Πρωθυπουργός: ότι δεν μπορούμε να αποδεσμευτούμε από τη Συμφωνία αυτή από τη μια μέρα στην άλλη, με το έτσι θέλω…
Όμως, δεν μπορούμε και να ωραιοποιούμε μια Συμφωνία που εμείς οι ίδιοι την έχουμε καταγγείλει ως "επιζήμια" και "απαράδεκτη".
Και που επί πλέον, δεν περπατάει…
Για την ώρα οφείλουμε να θωρακίσουμε την Ελλάδα από τις αρνητικές επιπτώσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών, να εκμεταλλευτούμε όλα τα προβλήματα που δημιουργεί κι όλες τις αδυναμίες της και – κυρίως – να δυναμώσουμε την Ελλάδα και τη διαπραγματευτική θέση της. Ώστε μετά να μπορούμε να επιτύχουμε τη δικαίωση της χώρας μας", επεσήμανε.
Οι ενέργειες της Τουρκίας είναι ευθεία απειλή
Ο κ. Σαμαράς χαρακτήρισε ως "ευθεία απειλή" τις ενέργειες της Άγκυρας. "Και κινήσεις κατευνασμού, δεν ωφελούν.
Κάποιοι φαντάζονται ότι θα "λύσουν" και τις διαφορές μας με την Τουρκία, με τον ίδιο τρόπο που δήθεν "έλυσαν" και το Μακεδονικό…
Θέλουν την Ελλάδα, να γίνει ο εύκολος σάκος του μποξ για κάθε απαίτηση, κάθε γείτονα.
Μήπως αυτή η Σχολή σκέψης υπονοεί τη Φινλανδοποίηση της Ελλάδας; Τους το λέω:
Η "Φινλανδοποίηση" δεν θα περάσει εδώ. Και η ίδια η Φινλανδία χρειάστηκε 40 χρόνια για να αποτινάξει αυτή την ταπεινωτική εξάρτηση και να κερδίσει την ανεξαρτησία της. Αλλά τελικά την κέρδισε…
Ναι, θέλουμε την Ειρήνη - στην περιοχή μας και παντού.
Αλλά ας το ξέρουν οι πάντες.
Την Ειρήνη την εγγυάται μια ισχυρή και σεβαστή Ελλάδα. Όχι μια χώρα-κλωτσοσκούφι.
Την Ειρήνη την εγγυάται μια Ελλάδα που την υπολογίζουν και οι σύμμαχοί της και οι αντίπαλοί της. Όχι μια χώρα-ξέφραγο αμπέλι, που όποιος θέλει, την πιέζει για ό,τι θέλει και της αποσπά ό,τι τον βολεύει…", τόνισε.
Όχι στη συναίνεση με τους "λαϊκιστές"
Ο κ. Σαμαράς, μπορεί να αναφέρθηκε σε ευρύτερες συμμαχίες που έχει ανάγκη η χώρα, προκειμένου να περάσει στη οδό της ανάπτυξης, ωστόσο οριοθέτησε τον όρο της συναίνεσης.
"Όχι "συναίνεση" με τους υποστηρικτές του μπάχαλου. Όχι "συναίνεση" με όσους στηρίζουν τα "τάγματα εφόδου". Είτε της Χρυσής Αυγής είτε της ακροαριστερής τρομοκρατίας…
Όχι "συναίνεση" με όσους ανοίγουν τα σύνορα σε λαθρομετανάστες.
Όχι "συναίνεση" με όσους κατασκεύασαν σκευωρίες, που σήμερα σαν βόμβες γυρνάνε πάνω στα κεφάλια τους.
Όχι "συναίνεση" με όσους εχθρεύονται την ανταγωνιστικότητα και υπονομεύουν κάθε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση.
Όχι "συναίνεση" με όσους υπερφορολογούν τα πάντα και αναδιανέμουν τη φτώχεια…
Όσο "λαϊκισμός" είναι τα απίστευτα ψέματα του Τσίπρα, άλλο τόσο λαϊκιστές θα είχαμε γίνει κι εμείς, αν ξαφνικά δίναμε συγχωροχάρτι και κάναμε "συναίνεση" με τέτοιες ακρότητες…", είπε.
Δείτε το βίντεο
Κατηγορία
Πολιτική
Οι εξελίξεις σε σχέση με τις επιδιώξεις της Τουρκίας στη Ν.Α. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή φαίνεται να επιταχύνονται και τούτο οφείλει να μας προβληματίσει.Μετά την εισβολή στη Βόρεια Συρία προκειμένου να εξαλείψει τον κουρδικό κίνδυνο και την προμήθεια των S-400, παρά τις απειλές των ΗΠΑ, την εβδομάδα που πέρασε η Τουρκία προσχώρησε στην υπογραφή μιας συμφωνίας με τη Λιβύη για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών η οποία παρακάμπτει και παραβιάζει κατάφωρα τα ελληνικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή.
Η Ελλάδα ορθώς ζήτησε από τον Λίβυο πρέσβη τη συμφωνία με την απειλή της απέλασης και σχεδιάζει να κλιμακώσει τις διπλωματικές της κινήσεις.
Η Ελλάδα κυρίως οφείλει να ενδυναμώσει τη στρατιωτική αποτρεπτική της ισχύ και να συντονίσει τα ισχυρά της διπλωματικά "χαρτιά" προκειμένου να προλάβει τις εξελίξεις.
Παρά το γεγονός όμως πως η τουρκική κίνηση αποτελεί αλαζονική επίδειξη ισχύος, μάλλον κρύβει νευρικότητα και φόβο.
Τούτο πρέπει να μας προβληματίζει ακόμη περισσότερο. Στην ιστορία πολλοί πόλεμοι έχουν ξεκινήσει από τον φόβο της ανατροπής μιας ισορροπίας και το μέτωπο Ελλάδας, Ισραήλ και Αιγύπτου ανατρέπει ισορροπίες στην περιοχή.
Η Τουρκία του Ερντογάν ονειρεύεται ανασύσταση της οθωμανικής ισχύος καθιστώντας τη χώρα περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αντί αυτού η επιτυχία που έχει καταφέρει είναι να ελέγχει έναν "φύλαρχο" της Λιβύης η οποία βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης και εμφυλίου πολέμου.
Η Λιβύη είναι από το 2014 διαιρεμένη σε αντίπαλα στρατιωτικά και πολιτικά στρατόπεδα τα οποία έχουν την έδρα τους στην πρωτεύουσα Τρίπολη και στην ανατολική Λιβύη.
Η κυβέρνηση Σάρατζ (τον οποίο στηρίζει ο Ερντογάν) βρίσκεται σε σύγκρουση με τις δυνάμεις με επικεφαλής τον Χαλίφα Χάφταρ που έχουν την έδρα τους στην ανατολική Λιβύη.
Οι δυνάμεις Χαλίφα Χάφταρ υποστηρίζονται από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Στην Ανατολική Μεσόγειο η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο με τις ευλογίες της Δύσης αποτελεί ουσιαστικότερη εξέλιξη, από τη συμφωνία του Ερντογάν με τον Φάγεζ αλ-Σάρατζ.
Είναι προφανές πως η κατάσταση δεν είναι σταθερή στη Λιβύη και η αγωνία του Ερντογάν να παίξει το χαρτί της Λιβύης μάλλον αδυναμία και εκνευρισμό φανερώνει.
Επιπλέον, παρά τη γεωπολιτική απουσία και τις αντιφάσεις της Ε.Ε., η Γαλλία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την Ελλάδα ειδικότερα. Αυτό είναι προφανές πως τρομάζει τον Ερντογάν.
Η Γαλλία είναι μια πραγματικά ισχυρή οικονομικά χώρα και είτε μόνη είτε ως βραχίονας της Ε.Ε. δεν φαίνεται διατεθειμένη να αφήσει την Τουρκία να εκδηλώσει τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες.
Η Γαλλία έχει ΑΕΠ 2,6 τρισ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 63,8 δισ. δολ. ξοδεύοντας το 2,3% του ΑΕΠ της, όταν η Ρωσία με το ίδιο ύψος αμυντικών δαπανών περίπου ξοδεύει 3,9% του ΑΕΠ.
Η Τουρκία έχει ΑΕΠ περί 850 δισ. δολ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 19 δισ. δολ. (2,2% του ΑΕΠ).
Η Ελλάδα έχει ΑΕΠ περί τα 180 δισ. Ευρώ και αμυντικές δαπάνες περί τα 5,2 δισ. δολάρια.
Η Ελλάδα ορθώς ζήτησε από τον Λίβυο πρέσβη τη συμφωνία με την απειλή της απέλασης και σχεδιάζει να κλιμακώσει τις διπλωματικές της κινήσεις.
Η Ελλάδα κυρίως οφείλει να ενδυναμώσει τη στρατιωτική αποτρεπτική της ισχύ και να συντονίσει τα ισχυρά της διπλωματικά "χαρτιά" προκειμένου να προλάβει τις εξελίξεις.
Παρά το γεγονός όμως πως η τουρκική κίνηση αποτελεί αλαζονική επίδειξη ισχύος, μάλλον κρύβει νευρικότητα και φόβο.
Τούτο πρέπει να μας προβληματίζει ακόμη περισσότερο. Στην ιστορία πολλοί πόλεμοι έχουν ξεκινήσει από τον φόβο της ανατροπής μιας ισορροπίας και το μέτωπο Ελλάδας, Ισραήλ και Αιγύπτου ανατρέπει ισορροπίες στην περιοχή.
Η Τουρκία του Ερντογάν ονειρεύεται ανασύσταση της οθωμανικής ισχύος καθιστώντας τη χώρα περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αντί αυτού η επιτυχία που έχει καταφέρει είναι να ελέγχει έναν "φύλαρχο" της Λιβύης η οποία βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης και εμφυλίου πολέμου.
Η Λιβύη είναι από το 2014 διαιρεμένη σε αντίπαλα στρατιωτικά και πολιτικά στρατόπεδα τα οποία έχουν την έδρα τους στην πρωτεύουσα Τρίπολη και στην ανατολική Λιβύη.
Η κυβέρνηση Σάρατζ (τον οποίο στηρίζει ο Ερντογάν) βρίσκεται σε σύγκρουση με τις δυνάμεις με επικεφαλής τον Χαλίφα Χάφταρ που έχουν την έδρα τους στην ανατολική Λιβύη.
Οι δυνάμεις Χαλίφα Χάφταρ υποστηρίζονται από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Στην Ανατολική Μεσόγειο η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο με τις ευλογίες της Δύσης αποτελεί ουσιαστικότερη εξέλιξη, από τη συμφωνία του Ερντογάν με τον Φάγεζ αλ-Σάρατζ.
Είναι προφανές πως η κατάσταση δεν είναι σταθερή στη Λιβύη και η αγωνία του Ερντογάν να παίξει το χαρτί της Λιβύης μάλλον αδυναμία και εκνευρισμό φανερώνει.
Επιπλέον, παρά τη γεωπολιτική απουσία και τις αντιφάσεις της Ε.Ε., η Γαλλία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την Ελλάδα ειδικότερα. Αυτό είναι προφανές πως τρομάζει τον Ερντογάν.
Η Γαλλία είναι μια πραγματικά ισχυρή οικονομικά χώρα και είτε μόνη είτε ως βραχίονας της Ε.Ε. δεν φαίνεται διατεθειμένη να αφήσει την Τουρκία να εκδηλώσει τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες.
Η Γαλλία έχει ΑΕΠ 2,6 τρισ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 63,8 δισ. δολ. ξοδεύοντας το 2,3% του ΑΕΠ της, όταν η Ρωσία με το ίδιο ύψος αμυντικών δαπανών περίπου ξοδεύει 3,9% του ΑΕΠ.
Η Τουρκία έχει ΑΕΠ περί 850 δισ. δολ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 19 δισ. δολ. (2,2% του ΑΕΠ).
Η συμμαχία Ελλάδα, Ισραήλ και Αιγύπτου χαρακτηρίζεται από τις εξής δυναμικές.
Η Ελλάδα έχει ΑΕΠ περί τα 180 δισ. Ευρώ και αμυντικές δαπάνες περί τα 5,2 δισ. δολάρια.
Το Ισραήλ έχει ΑΕΠ περί τα 350 δισ. δολ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 16 δισ. δολ.
Η Αίγυπτος έχει ΑΕΠ 235 δισ. δολ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 3 δισ. δολ.
Ερώτημα αποτελεί η στάση των ΗΠΑ οι οποίες είναι η ισχυρότερη δύναμη στον πλανήτη και η βούλησή τους έχει βαρύτητα.
Οι ΗΠΑ διανύουν μια περίοδο επανακαθορισμού του ρόλου τους στον κόσμο και αναδιάταξης των προτεραιοτήτων. Επιπλέον η προεδρία Τραμπ λόγω των ιδιορρυθμιών της καθιστά αυτές τις αναπροσαρμογές νευρικές και αντιφατικές.
Η Τουρκία βέβαια είναι μέλος του ΝΑΤΟ και τυπικά του Δυτικού στρατοπέδου. Όποιος θέλει να έχει λόγο στη Μέση Ανατολή που έχει στρατηγική σημασία λόγω και των ενεργειακών πηγών της αντιλαμβάνεται πως έχει ανάγκη σύμπλευσης με την Τουρκία. Οι φιλοδοξίες και οι εκβιασμοί του Ερντογάν όμως φαίνεται πως προβληματίζουν τους δυτικούς.
Στις προκλήσεις αυτές η Ελλάδα οφείλει να αναβαθμίσει (χθες) τη στρατιωτική, διπλωματική, οικονομική και πολιτική ισχύ της.
Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ, σύμμαχος των ΗΠΑ, σύμμαχος της Γαλλίας και μέλος της Ε.Ε. διαθέτει ισχυρά χαρτιά. Οφείλει να τα παίξει σωστά και να τα εκμεταλλευτεί.
Προκειμένου να στηρίξει τη θέση της πρέπει να περιορίσει το δυσλειτουργικό και μη παραγωγικό κράτος που σπαταλά πολύτιμους οικονομικούς πόρους.
Επίσης όπως οφείλει να επανιδρύσει τη δημόσια διοίκηση και το κράτος εκ του μηδενός έτσι οφείλει να αναδομήσει και τις ένοπλες δυνάμεις της, οι οποίες παρά τον αξιόλογο εξοπλισμό έχουν επηρεαστεί από τον τρόπο λειτουργίας του κομματοκρατούμενου πελατειακού παρασιτικού δημοσίου.
Η Ελλάδα πρέπει επίσης να εξετάσει, αν το στρατιωτικό δόγμα πάνω στο οποίο είναι δομημένες οι ένοπλες δυνάμεις και το οποίο είναι το ίδιο από τη δεκαετία του ’50 ανταποκρίνεται στις σύγχρονες τεχνολογικές και δημογραφικές συνθήκες.
Η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο ή Ολλανδία να συνορεύει με φιλειρηνικές χώρες.
Η Ελλάδα όπως και το Ισραήλ είναι μια χώρα των συνόρων στα όρια διαφορετικών ηπείρων και πολιτισμών.
Η Ελλάδα πρέπει να αναδείξει σαν παράδειγμα το Ισραήλ που έχει καταφέρει να διαθέτει μια κοινωνία και οικονομία με αντανακλαστικά και ισχυρή αποτρεπτική ισχύ.
Η Τουρκία υπό μια κεμαλική ηγεσία θα είχε περισσότερες πιθανότητες να εκβιάσει από τους δυτικούς συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και αυξημένο ρόλο στην Ν.Α. Μεσόγειο.
Η ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας και η ανάδυση του Ερντογάν απομάκρυνε την Τουρκία από τη Δύση και τη συμμαχία της με το Ισραήλ.
Αυτό είναι δώρο για την Ελλάδα.
Οι οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας αποτελούν και την αχίλλειο πτέρνα της. Η φιλία με τη Ρωσία επίσης είναι αντιφατική αφού οι χώρες έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα.
Η Τουρκία είναι μια κοινωνία που είναι τριχοτομημένη
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρά τη χρεοκοπία και την περιπέτεια του εθνολαϊκισμού με την άνοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία έχει κρατήσει μια αξιοπρόσεκτα συνεκτική εθνική γραμμή.
Η συμμαχία με Ισραήλ-Αίγυπτο παρέμεινε σταθερή ασχέτως κυβερνήσεων όπως και η σχέση με ΗΠΑ, Ε.Ε. και Γαλλία. Αυτό είναι ένα από τα λίγα θετικά της διακυβέρνησης Τσίπρα. Ένα άλλο είναι πως τόλμησε να κλείσει το Μακεδονικό που δεν αποτελεί συγκριτικά ουσιώδη απειλή για τη χώρα.
Αν και η κατάσταση είναι δύσκολη θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερη για τη χώρα μας.
Η συμφωνία του Ερντογάν με τον "φύλαρχο" της Λιβύης δείχνει νευρικότητα απέναντι στο πλέγμα ισχύος Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου που μοιάζει ισχυρό στην Α. Μεσόγειο.
Ας μην πανικοβαλλόμαστε λοιπόν γιατί κρατάμε ισχυρά χαρτιά στα χέρια… τα "γαυγίσματα" του σουλτάνου φανερώνουν ανασφάλεια. Αυτό ενέχει κινδύνους...
Του Κώστα Στούπα
capital.gr/
Η Αίγυπτος έχει ΑΕΠ 235 δισ. δολ. και αμυντικές δαπάνες περί τα 3 δισ. δολ.
Η τριπλή συμμαχία, συν η Κύπρος που έχει στρατηγική σημασία εξισορροπεί την τουρκική ισχύ στην περιοχή.
Ερώτημα αποτελεί η στάση των ΗΠΑ οι οποίες είναι η ισχυρότερη δύναμη στον πλανήτη και η βούλησή τους έχει βαρύτητα.
Οι ΗΠΑ διανύουν μια περίοδο επανακαθορισμού του ρόλου τους στον κόσμο και αναδιάταξης των προτεραιοτήτων. Επιπλέον η προεδρία Τραμπ λόγω των ιδιορρυθμιών της καθιστά αυτές τις αναπροσαρμογές νευρικές και αντιφατικές.
Η Τουρκία βέβαια είναι μέλος του ΝΑΤΟ και τυπικά του Δυτικού στρατοπέδου. Όποιος θέλει να έχει λόγο στη Μέση Ανατολή που έχει στρατηγική σημασία λόγω και των ενεργειακών πηγών της αντιλαμβάνεται πως έχει ανάγκη σύμπλευσης με την Τουρκία. Οι φιλοδοξίες και οι εκβιασμοί του Ερντογάν όμως φαίνεται πως προβληματίζουν τους δυτικούς.
Στις προκλήσεις αυτές η Ελλάδα οφείλει να αναβαθμίσει (χθες) τη στρατιωτική, διπλωματική, οικονομική και πολιτική ισχύ της.
Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ, σύμμαχος των ΗΠΑ, σύμμαχος της Γαλλίας και μέλος της Ε.Ε. διαθέτει ισχυρά χαρτιά. Οφείλει να τα παίξει σωστά και να τα εκμεταλλευτεί.
Προκειμένου να στηρίξει τη θέση της πρέπει να περιορίσει το δυσλειτουργικό και μη παραγωγικό κράτος που σπαταλά πολύτιμους οικονομικούς πόρους.
Επίσης όπως οφείλει να επανιδρύσει τη δημόσια διοίκηση και το κράτος εκ του μηδενός έτσι οφείλει να αναδομήσει και τις ένοπλες δυνάμεις της, οι οποίες παρά τον αξιόλογο εξοπλισμό έχουν επηρεαστεί από τον τρόπο λειτουργίας του κομματοκρατούμενου πελατειακού παρασιτικού δημοσίου.
Η Ελλάδα πρέπει επίσης να εξετάσει, αν το στρατιωτικό δόγμα πάνω στο οποίο είναι δομημένες οι ένοπλες δυνάμεις και το οποίο είναι το ίδιο από τη δεκαετία του ’50 ανταποκρίνεται στις σύγχρονες τεχνολογικές και δημογραφικές συνθήκες.
Το 1950 η Ελλάδα είχε πληθυσμό 8 εκατ. και η Τουρκία 20 εκατ. Το 2019 η Ελλάδα έχει 10 εκατ. και η Τουρκία 82 εκατ.
Η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο ή Ολλανδία να συνορεύει με φιλειρηνικές χώρες.
Η Ελλάδα όπως και το Ισραήλ είναι μια χώρα των συνόρων στα όρια διαφορετικών ηπείρων και πολιτισμών.
Η Ελλάδα πρέπει να αναδείξει σαν παράδειγμα το Ισραήλ που έχει καταφέρει να διαθέτει μια κοινωνία και οικονομία με αντανακλαστικά και ισχυρή αποτρεπτική ισχύ.
Η Τουρκία υπό μια κεμαλική ηγεσία θα είχε περισσότερες πιθανότητες να εκβιάσει από τους δυτικούς συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και αυξημένο ρόλο στην Ν.Α. Μεσόγειο.
Η ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας και η ανάδυση του Ερντογάν απομάκρυνε την Τουρκία από τη Δύση και τη συμμαχία της με το Ισραήλ.
Αυτό είναι δώρο για την Ελλάδα.
Οι οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας αποτελούν και την αχίλλειο πτέρνα της. Η φιλία με τη Ρωσία επίσης είναι αντιφατική αφού οι χώρες έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα.
Η Τουρκία είναι μια κοινωνία που είναι τριχοτομημένη
- στους πληθυσμούς των δυτικών παράλιων που πλειοψηφούν οι δυτικόστροφοι κεμαλιστές,
- τους πληθυσμούς της ηπειρωτικής χώρας που στηρίζουν τον Ερντογάν και
- τους Κούρδους των ανατολικών επαρχιών.
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρά τη χρεοκοπία και την περιπέτεια του εθνολαϊκισμού με την άνοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία έχει κρατήσει μια αξιοπρόσεκτα συνεκτική εθνική γραμμή.
Η συμμαχία με Ισραήλ-Αίγυπτο παρέμεινε σταθερή ασχέτως κυβερνήσεων όπως και η σχέση με ΗΠΑ, Ε.Ε. και Γαλλία. Αυτό είναι ένα από τα λίγα θετικά της διακυβέρνησης Τσίπρα. Ένα άλλο είναι πως τόλμησε να κλείσει το Μακεδονικό που δεν αποτελεί συγκριτικά ουσιώδη απειλή για τη χώρα.
Αν και η κατάσταση είναι δύσκολη θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερη για τη χώρα μας.
Η συμφωνία του Ερντογάν με τον "φύλαρχο" της Λιβύης δείχνει νευρικότητα απέναντι στο πλέγμα ισχύος Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου που μοιάζει ισχυρό στην Α. Μεσόγειο.
Ας μην πανικοβαλλόμαστε λοιπόν γιατί κρατάμε ισχυρά χαρτιά στα χέρια… τα "γαυγίσματα" του σουλτάνου φανερώνουν ανασφάλεια. Αυτό ενέχει κινδύνους...
Του Κώστα Στούπα
capital.gr/
Κατηγορία
Πολιτική
Πέμπτη, 28 Νοεμβρίου 2019 01:01
Κοκαλέρο τέλος – προς μεγάλη λύπη του κ. Τσίπρα!
Γράφτηκε από Super User
Ως γνωστόν, ο «κοκαλέρο», με συνταγματικά τερτίπια και νοθεία στις εκλογές επιδίωξε μια τέταρτη (παράνομη) εκλογική θητεία. Και επί έναν μήνα έκανε το παν για να διατηρήσει την εξουσία του, ξεσηκώνοντας τους αυτόχθονες και αδιαφορώντας για το αίμα που χυνόταν.
Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του υπερασπίζονται έναν σφετεριστή της εξουσίας, είναι άλλη μια απόδειξη ότι δεν σέβονται τους κανόνες της Δημοκρατίας. Διότι δεν μπορείς να υπερασπίζεσαι συγχρόνως και τη Δημοκρατία και αυτούς που την καταλύουν.
«Να νικήσει η Δημοκρατία», δήλωσε μέσω twitter ο κ. Τσίπρας στις 11 Νοεμβρίου, ημέρα που ο «σύντροφος Μοράλες» αποφάσιζε επιτέλους να παραιτηθεί μετά από τρεις εβδομάδες διαδηλώσεων και συγκρούσεων, μετά την ανακοίνωση της «νίκης» του στις εκλογές που αποδεδειγμένα υπήρξε προϊόν νοθείας.
Εξέφρασε μάλιστα ο κ. Τσίπρας την «αλληλεγγύη και τον σεβασμό του στον Έβο Μοράλες και τον λαό της Βολιβίας απέναντι σε κάθε προσπάθεια να επιστρέψουν οι σκοτεινές μέρες των πραξικοπημάτων και της βίας».
Συγγνώμη, αλλά ποια δημοκρατία να νικούσε; Και ποιος έκανε πραξικόπημα αν όχι αυτός που παρανόμως και με νοθεία θέλησε να μονιμοποιηθεί στη θέση του προέδρου;
Την ίδια μέρα, ο Τομέας Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ εξέδιδε ανακοίνωση «για το πραξικόπημα στη Βολιβία»:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει κατηγορηματικά το πραξικόπημα στη Βολιβία και εκφράζει την αλληλεγγύη του στον πρόεδρο Έβο Μοράλες και στον λαό της Βολιβίας που αγωνίζεται για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Απέναντι στη βία και την τρομοκρατία των όπλων, η μόνη απάντηση θα πρέπει να είναι ο αγώνας για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα».
Και στις 15 Νοεμβρίου, με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο κ. Τσίπρας μας ενημέρωσε ότι «επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον Έβο Μοράλες που βρίσκεται στο Μεξικό, μετά το πραξικόπημα στη χώρα του. Του εξέφρασα την αμέριστη συμπαράστασή μου, εκ μέρους κάθε δημοκρατικού Έλληνα πολίτη, στον αγώνα για την ειρήνη, τη Δημοκρατία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του. Μου επεσήμανε ότι τούτη την ώρα η πρώτη του έγνοια είναι η αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης και τόνισε τη σημασία να αναδειχθεί διεθνώς η ανάγκη αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη Βολιβία. Ο αγώνας για την Δημοκρατία στη Βολιβία και στην Λατινική Αμερική είναι αγώνας που μας αφορά όλες και όλους, όσο μακριά και αν βρισκόμαστε».
Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας θεώρησε φυσιολογική την απόπειρα εξασφάλισης τέταρτης προεδρικής θητείας – κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο, αφού παντού δεν επιτρέπονται πάνω από δύο θητείες – αδιαφόρησε για τις κατηγορίες περί νοθείας, έλαβε ως δεδομένο ότι έγινε πραξικόπημα εις βάρος του Μοράλες – και όχι του Μοράλες εις βάρος όλων των υπολοίπων – και εξέφρασε την συμπαράστασή του «εκ μέρους κάθε δημοκρατικού Έλληνα πολίτη».
Ποιους εννοούσε; Προφανώς τους ομοίους του, δηλαδή όλους εκείνους που εργαλειοποιούν έννοιες όπως η Δημοκρατία για να την θέσουν – ου μην αλλά και τον λαό – στην υπηρεσία των σφετεριστών της εξουσίας.
«Δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά»!
Ο Μοράλες, όμως, βρίσκεται στην εξουσία από το 2006. Το 2009 ο ίδιος έφερε και ψήφισε με την πλειοψηφία του Σύνταγμα που δεν επέτρεπε στον πρόεδρο πάνω από δύο διαδοχικές θητείες. Πλην όμως, φρόντισε το 2013 το Συνταγματικό Δικαστήριο να αποφασίσει ότι η πρώτη θητεία του δεν… έπρεπε να ληφθεί υπόψη, διότι το νέο Σύνταγμα δεν μπορούσε να έχει αναδρομική ισχύ!
Το 2016, ο Μοράλες διοργάνωσε δημοψήφισμα – ως γνωστόν τα αυταρχικά καθεστώτα προτιμούν τα δημοψηφίσματα από τις εκλογές – ζητώντας από τον λαό μια τέταρτη προεδρική θητεία, ώστε να παραμείνει στην εξουσία ως το… 2025. Δηλαδή να μπορεί να παραμείνει στην εξουσία για μια… εικοσαετία!
Όταν το «Όχι» επικράτησε – από καιρό το καθεστώς κατηγορείτο για διαφθορά και νεποτισμό - ο Μοράλες, καθιστώντας σαφείς τις προθέσεις του, δήλωσε: «Χάσαμε τη μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο, ο αγώνας συνεχίζεται».
Κάτι σαν κι’ αυτό που αγαπά να επαναλαμβάνει ο Τσίπρας: «Δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα με την Αριστερά», μας απειλεί ξανά και ξανά. Γι’ αυτό θεωρεί φυσιολογική τη στάση του Μοράλες, που οδήγησε στο σημερινό χάος τη Βολιβία.
Όλα αυτά, είχαν ως αποτέλεσμα να ξεσπάσουν πρωτοφανείς ταραχές στη λατινοαμερικανική αυτή χώρα, αλλά και οδήγησαν στην απόφαση του Στρατού και της Αστυνομίας να μην χτυπήσουν τον λαό που διαμαρτυρόταν – πολλές μονάδες της Αστυνομίας στασίασαν και ενώθηκαν με τους διαδηλωτές - ζητώντας από τον Μοράλες να παραιτηθεί για να εκτονωθεί η κατάσταση.
Είναι γνωστό ότι από τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας ανακοινώθηκε ότι ο στρατός δεν έχει σκοπό να «αναμετρηθεί ποτέ με τον λαό που υπηρετεί».
Αυτό ήταν το «πραξικόπημα» (και εδώ Μοράλες και Τσίπρας δίνουν στις λέξεις και στις έννοιες το νόημα που τους βολεύει).
Μετά την ήττα στο δημοψήφισμα του 2016, πράγματι ο «αγώνας» του Μοράλες συνεχίστηκε. Αδιαφόρησε για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και στις 20 Οκτωβρίου διοργάνωσε προεδρικές εκλογές και ανακοίνωσε ότι… νίκησε!
Νοθεία με Ν κεφαλαίο
Η σπίθα της εξέγερσης άναψε όταν, την ώρα που όλα έδειχναν πως θα χρειαζόταν και δεύτερος γύρος ανάμεσα στον Μοράλες και στον Κεντρώο αντίπαλό του δημοσιογράφο Κάρλος Μέσα, ξαφνικά η εκλογική επιτροπή διέκοψε για 20 ολόκληρες ώρες τη ροή της ηλεκτρονικής ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων.
Και μετά από πέντε ολόκληρες μέρες, η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε ότι ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της Βολιβίας, εκτροφέας λάμα και καλλιεργητής κόκας, εξελέγη από τον πρώτο γύρο, εξασφαλίζοντας το 47,08% των ψήφων έναντι 36,51% του Μέσα – και ενώ συμμετείχαν εννέα υποψήφιοι!
Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, για να εκλεγεί κάποιος πρόεδρος στη Βολιβία από τον πρώτο γύρο πρέπει να εξασφαλίσει τουλάχιστον το 40% των ψήφων και να έχει διαφορά δέκα μονάδων από τον αντίπαλό του.
Αυτό, όπως αποφάνθηκαν και όλοι οι εμπειρογνώμονες, ήταν στατιστικά αδύνατον. Αμέσως ξέσπασαν ταραχές και στη μέση μπήκε ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών προτείνοντας επανακαταμέτρηση – κάτι που δεν αποδέχθηκε η βολιβιανή αντιπολίτευση, δηλώνοντας πως αποδέχεται μόνο επανάληψη της ψηφοφορίας.
Αυτά συνέβησαν στη Βολιβία. Αλλά ο κ. Τσίπρας θεωρεί, όπως αποδεικνύεται από τη στάση του, φυσιολογικό σε πρώτη φάση τα αποτελέσματα να δείχνουν δεύτερο γύρο, να διακόπτεται για 20 ώρες η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και στο τέλος αυτό να γίνεται πέντε μέρες μετά με νικητή τον Μοράλες!
Ήταν ζήτημα χρόνου να ξεσπάσουν οι ταραχές που οδήγησαν στην παραίτηση του Μοράλες και την αναχώρησή του για το Μεξικό, από όπου με ανακοινώσεις και δηλώσεις δυναμίτιζε το κλίμα. Μαζί του, παραιτήθηκαν και ο αντιπρόεδρος Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα, η πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Γερουσίας, όπως και ο πρόεδρος της Βουλής – γεγονός που οδήγησε σε κενό εξουσίας.
Η χώρα βυθίστηκε στο χάος, με τους κοκαλέρο να συγκρούονται με τις δυνάμεις του Στρατού και της Αστυνομίας στην Κοτσαμπάμπα, προπύργιο του Μοράλες, να αποκλείουν δρόμους και να επελαύνουν κατά της πρωτεύουσας Λα Παζ. Ως συνέπεια των μπλόκων, γρήγορα άρχισαν να παρουσιάζονται ελλείψεις σε τρόφιμα και καύσιμα, καθώς οι υποστηρικτές του Έβο κατέλαβαν το διυλιστήριο Σενκάτα, στο Ελ Άλτο, δίδυμη πόλη της Λα Παζ.
Ο λόγος στις γυναίκες
Την κατάσταση πήραν στα χέρια τους οι γυναίκες. Η γερουσιαστής του αντιπολιτευόμενου κόμματος Τζανίνε Άνιες αυτοανακηρύχθηκε μεταβατική Πρόεδρος, ενώ η προερχόμενη από το κόμμα του Μοράλες MAS (Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό), που έχει την πλειοψηφία στην παρούσα Γερουσία, Μόνικα Έβα Κόπα Μούργα ανέλαβε πρόεδρος του Σώματος. Παράλληλα, η υπουργός Εξωτερικών της μεταβατικής κυβέρνησης, Κάρεν Λονγκαρίτς, ανέλαβε να ενημερώσει τον πλανήτη.
Οι δύο αντίπαλες στον στίβο της πολιτικής συντόνισαν τη δράση τους και οδήγησαν τη Γερουσία στην απόφαση για επανάληψη των εκλογών.
Άλλωστε – ό,τι κι’ αν λένε οι εν Ελλάδι υποστηρικτές του Μοράλες που παραθέτουν διάφορα αμφιλεγόμενα στοιχεία περί καταπολέμησης της φτώχειας – η δημοτικότητα του «κοκαλέρο» είχε υποχωρήσει λόγω της επιβράδυνσης της οικονομίας και εν μέσω καταγγελιών για νεποτισμό, διαφθορά και αντιδημοκρατικές πρακτικές.
(Ξεχνάνε, βέβαια, οι «κοκαλέρο της Ελλάδας» ότι τον Μάιο του 2014, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο, ο Τσακαλώτος, προκειμένου να κάνει την αντιπολίτευσή του στην κυβέρνηση Σαμαρά, είχε πει: «Το κράτος του 2018 θα έχει δαπάνες 38% του ΑΕΠ, ενώ οι πρωτογενείς δαπάνες θα είναι 33%, δηλαδή όπως συμβαίνει σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Λετονία, η Μολδαβία, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Βολιβία – χώρες που μάλλον δεν φημίζονται για το κοινωνικό τους κράτος…». Παραδεχόταν δηλαδή πως το κοινωνικό κράτος του Μοράλες ήταν ένα παραμύθι!)
Επιπλέον, οικαταστροφικές πυρκαγιές που απανθράκωσαν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο έκταση ίση με αυτή της Ελβετίας είχαν προκαλέσει την οργή μεγάλου μέρους των αυτοχθόνων που κατηγορούν τον Μοράλες ότι θυσίασε την Πατσαμαμά — τη μητέρα Γη, στη γλώσσα Κέτσουα — ώστε να αυξηθούν οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις και η παραγωγή κρέατος που προορίζεται για εξαγωγή στην Κίνα.
Παιδιά – δούλοι και γυναίκες σε περιορισμό
Με τον κατώτερο μισθό στα 150 ευρώ, με τη νόμιμη καλλιέργεια της κόκας να αυξάνεται από χρόνο σε χρόνο, με την επαρχία Μπένι να κυβερνάται από τους βαρόνους των ναρκωτικών – εκεί επρόκειτο να μεταβεί προ ημερών η μεταβατική πρόεδρος, αλλά ακύρωσε την επίσκεψη λόγω απειλών κατά της ζωής της – θυμίζω ότι η Βολιβία είναι μία από τις 15 χώρες όπου απαγορεύεται στις γυναίκες να εργάζονται χωρίς τη συγκατάθεση του συζύγου τους, ενώ υπάρχουν επαρχίες όπου το 35% των κοριτσιών δεν πηγαίνουν στο σχολείο!
Και το χειρότερο: Το 2014 ο Μοράλες ψήφισε νόμο με τον οποίο το όριο της νόμιμης παιδικής εργασίας κατέβηκε από τα 14 στα 12 χρόνια. Είχε μάλιστα και επιχείρημα: «Φυσικά, δεν μπορεί να υπάρχει εκμετάλλευση των παιδιών, ωστόσο μερικές φορές υπάρχει η ανάγκη, η οποία σε οδηγεί στην εργασία»!
Έτσι, στον «παράδεισο» της Βολιβίας, ένα εκατομμύριο περίπου παιδιά εργάζονται σε όλη τη χώρα, ακόμα και από τα 7 τους χρόνια, εξασκώντας επαγγέλματα εξαιρετικά επικίνδυνα.
Εντάξει και τι έγινε, θα πουν μερικές εγχώριες ψυχές. Μόνο ένα εκατομμύριο παιδιά! Και σιγά, δεν εργάζονται και από τα… πέντε!
Θυμίζω επίσης ότι τον Ιανουάριο του 2011, η Βολιβία του Μοράλες αναγνώρισε την γειτονική χώρα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και γιατί παρακαλώ; Μα ως… «αντάλλαγμα» για τη στήριξη που παρείχαν τα Σκόπια στη Βολιβία σχετικά με τις τροποποιήσεις που ζήτησε στην Ενιαία Συνθήκη του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά.
Αυτά οι εγχώριοι κοκαλέρο κάνουν ότι δεν τα ξέρουν. Και χρόνια τώρα μας ζαλίζουν το κεφάλι με τους «αγώνες» του Μοράλες κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, που το 1997 επέβαλε στη χώρα η Παγκόσμια Τράπεζα. Κάνοντας επίσης ότι ξεχνούν πως από τον Δεκέμβριο του 2018 τα τεράστια κοιτάσματα λιθίου της Βολιβίας βρίσκονται σε γερμανικά χέρια: Ο Μοράλες των εθνικοποιήσεων και του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα υπέγραψε με την Γερμανία συμφωνία για την βιομηχανική χρήση του λιθίου, βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή μπαταριών, σε ένα σημαντικό βήμα για να μειώσει το Βερολίνο την εξάρτησή του από τις ασιατικές αγορές.
Ο πόλεμος στις ΜΚΟ και η «πρώην»
Για να μην μιλήσουμε για τις περιβαλλοντικές καταστροφές που προκάλεσε αυξάνοντας την εξόρυξη φυσικού αερίου, πετρελαίου και μεταλλευμάτων, καθώς και την παραγωγή σόγιας, καταπατώντας ακόμη και εθνικά πάρκα – ένα από τα οποία θέλησε να κόψει στη μέση για να δημιουργήσει έναν τεράστιο αυτοκινητόδρομο.
Α, να μην ξεχάσω ότι ο Μοράλες τα έβαλε και με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που διαμαρτυρήθηκαν, δηλώνοντας ότι «δεν χρειαζόμαστε ΜΚΟ που χρησιμοποιούν τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά κινήματα για να δημιουργούν αντιπολίτευση και συνωμοσίες».
Να μην ξεχάσω επίσης ότι είχε ψηφίσει νόμο για περιορισμό των ευαγγελιστών, των δημοσιογράφων, των συνδικαλιστικών σωματείων και των γιατρών. Είχαν τότε ξεσπάσει πάλι ταραχές και απεργίες, με τον Μοράλες να παίρνει πίσω τον νόμο – χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει το σχέδιό του για έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και της Δικαιοσύνης.
Και βέβαια, θα ήταν αστείο αν τους εγχώριους «κοκαλέρο» ενοχλούσε το γεγονός ότι ο Μοράλες χρησιμοποίησε την επιρροή του υπέρ της πρώην συντρόφου του, της 28χρονης Γκαμπριέλα Ζαπάτα, η επιχείρηση της οποίας υπέγραψε με την κυβέρνηση συμβόλαια ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.
Σιγά τώρα, τι είναι όλα αυτά μπροστά στην στήριξη που μας έδωσε ο Μοράλες στο γελοίο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, όταν έστειλε τα συγχαρητήριά του για το γελοίο «Όχι», που κατά τη γνώμη του ήταν… «ήττα για τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό»!
«Χαιρετίζω τον σπουδαίο ελληνικό λαό για τον θρίαμβο του "όχι", ο οποίος συνιστά μια πανωλεθρία για τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό», είχε δηλώσει στις 6 Ιουλίου, υποστηρίζοντας πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος «αποτελεί την αρχή της απελευθέρωσης του ευρωπαϊκού λαού».
Πάει και ο Λινέρα της Ζωής
Σωστά! Διότι ήδη από τον Ιούνιο του 2015 μας είχε στείλει τον αντιπρόεδρό του Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα – αυτόν που παραιτήθηκε μαζί του - ο οποίος «συνέβαλε» στην περίφημη Επιτροπή Κωνσταντοπούλου για το χρέος, δηλώνοντας ότι «τα χρέη της Ελλάδας είναι παράνομα».
Όπως είπε, παραλαμβάνοντας από τα χέρια της Ζωής τα προκαταρκτικά συμπεράσματα εκείνης της «Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους», «εξωτερικά χρέη, όπως αυτό της Ελλάδας, είναι άδικα, καταχρηστικά, παράνομα και με τις σημερινές συνθήκες αδύνατον να αποπληρωθούν».
Ο Λινέρα είχε ενημερώσει την κ. Κωνσταντοπούλου ότι η Βολιβία προεδρεύει της Επιτροπής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Αναδιάρθρωση του Εξωτερικού Χρέους των Χωρών και επιθυμεί τη στενή συνεργασία με την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
«Στηρίζουμε, υποστηρίζουμε και συμφωνούμε με οποιαδήποτε απόφαση ή δράση της Κυβέρνησης που έχει ως στόχο περισσότερη εθνική κυριαρχία και περισσότερη ευημερία προς όφελος του λαού. Η Βολιβία στηρίζει όλες τις πρωτοβουλίες που κινούνται προς την κατεύθυνση του αγώνα εναντίον των εκβιασμών των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων», είχε πει. Θυμίζω ότι ο κ. Λινέρα είχε τότε συναντηθεί και με τον τότε αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης κ. Δραγασάκη.
Αυτά μας ετοίμαζαν οι άνθρωποι που τώρα θρηνούν για τον Μοράλες, τον Λινέρα και την παρέα τους.
Ήθελαν και να… συντονιστούν!
Μετά συνέβησαν και άλλες γελοιότητες. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, ο κ. Τσίπρας είχε συναντηθεί με τον Μοράλες, στο περιθώριο της 73ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
«Ανεξάρτητα από τη γεωγραφική απόσταση ανάμεσα μας, έχουμε πολλές πολιτικές και ιδεολογικές συμπτώσεις. Και κυρίως, μοιραζόμαστε την ίδια προσήλωση στα κοινωνικά ζητήματα των δύο χωρών μας», είχε γράψει στο Twitter, ο Μοράλες.
Ενημερωθήκαμε τότε ότι Τσίπρας και Μοράλες συμφώνησαν πως είναι «αναγκαίος ο συντονισμός ανάμεσα στις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις ανά τον κόσμο»!
Οι δυο τους συμφώνησαν επίσης να συνεργαστούν για την επιτυχία μια Συνόδου των χωρών της Λατινικής Αμερικής – δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά Λατινική Αμερική ήθελε να μας πάει ο μέγας θαυμαστής όλων των δικτατόρων της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και των περονιστών της Αργεντινής, αλλιώς τι δουλειά είχε πρωθυπουργός της Ελλάδας να ασχολείται με λατινοαμερικάνικες συνόδους;
Ε πώς δεν είχε. Αφού τότε οι γνωστές κυβερνητικές πηγές μας είχαν ενημερώσει πως ο Τσίπρας είχε δηλώσει ότι… «η ιστορία των μεγάλων κοινωνικών αγώνων και η δυναμική των κοινωνικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική, συνιστούν μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία της Αριστεράς ανά τον κόσμο».
Οπότε ο Μοράλες του είχε δώσει τα συγχαρητήριά του «για την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και τη μεγάλη μάχη που έδωσε και δίνει, απέναντι στους ισχυρούς και τις ελίτ».
Τέτοια πράγματα!
«Μαθήματα» από τη Λ. Αμερική!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο κοκαλέρο μας επισκέφθηκε τον Μάρτιο του 2019 και εμφανίστηκε αλά μπρατσέτα με τον Τσίπρα στο Ίδρυμα Νιάρχος, με παρούσα και εκστασιασμένη όλη την ελίτ που οι δυο τους αόκνως πολεμούσαν.
Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για το πού πηγαίναμε, απευθυνόμενος στον «φίλο Έβο», ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι «παίρνουμε μαθήματα από την Λατινική Αμερική», ότι οι λαοί μας «μοιράζονται κοινές αξίες και κοινούς αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια» και ότι ο αγώνας αυτός «μπορεί να δίνεται με διαφορετικά μέσα και όπλα, αλλά δίνεται με την ίδια καρδιά, με την ίδια ψυχή, με τις ίδιες ιδέες», διότι «η Λατινική Αμερική «υπήρξε και εξακολουθεί να είναι, παρά τις μεγάλες προκλήσεις και τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζει, ένα μεγάλο εργαστήρι τέτοιων αλλαγών και μετασχηματισμών και κοινωνικών κινημάτων» - παραθέτοντας και μια σειρά «επιτυχίες» του Μοράλες που… ούτε ο ίδιος δεν ήξερε!
Γι’ αυτό και κατά την αντιφώνησή του, ο Μοράλες είχε ευχαριστήσει τον Τσίπρα για τις πληροφορίες που του έδωσε για τη χώρα του (τη Βολιβία, εντάξει;).
Το ζήτημα είχε και ηθικό δίδαγμα, καθώς, κατά τον Τσίπρα, μπορούσαμε πλέον να… ονειρευόμαστε «ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης και ολιγαρκούς αφθονίας», διότι «αυτός είναι ο "επαναστατικός ρεαλισμός" της κυβερνώσας Αριστεράς του 21ου Αιώνα, που προχωρά με ρήξεις και συμβιβασμούς».
Είναι να μην θρηνεί και να μην οδύρεται ο άνθρωπος που δεν πέρασαν καλά καλά οκτώ μήνες και το ίνδαλμά του, αυτός που ορκιζόταν με υψωμένες αριστερές γροθιές και έβαζε τον λαό να παρελαύνει μπροστά του τραγουδώντας τη Διεθνή.
Ας μην στενοχωριέται, όμως, ο κ. Τσίπρας: Ο «σύντροφος Έβο» έχασε μεν την εξουσία, αλλά του έμεινε για παρηγοριά το διάσημο «επαναστατικό» πουλόβερ από αλπακά των Άνδεων!
Κατηγορία
Πολιτική
Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2019 01:04
Οι ψευτοδιανοούμενοι, ο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» και οι κοτσάνες του!
Γράφτηκε από Super User
Δεν είναι το μοναδικό «μαργαριτάρι» που ξεφούρνισε. Όπως καταλάβατε, τον Τσίπρα εννοώ. Βέβαια, αυτό το τελευταίο είναι και το πιο κραυγαλέο, που άφησε άναυδους τους πάντες:Ότι στην Κατοχή λέει, οι Έλληνες άκουγαν τη… Ντόϋτσε Βέλλε(!), το δημόσιο Ελβετικό ραδιόφωνο!
Χριστός και Παναγία, Άγγελοι, Αρχάγγελοι κι όλοι οι άγιοι αντάμα.
Ούτε σύγχρονος 15αρης «κοπανατζής» από το σχολείο, δεν τα έχει τόσο μπερδεμένα στο μυαλό του.
Πώς τα κατάφερε σε μια φράση, με μιαν ανάσα, να πει τόσες κοτσάνες μαζεμένες;
Χριστός και Παναγία, Άγγελοι, Αρχάγγελοι κι όλοι οι άγιοι αντάμα.
Ούτε σύγχρονος 15αρης «κοπανατζής» από το σχολείο, δεν τα έχει τόσο μπερδεμένα στο μυαλό του.
Πώς τα κατάφερε σε μια φράση, με μιαν ανάσα, να πει τόσες κοτσάνες μαζεμένες;
- Η Ντοϋτσε Βέλλε δεν είναι «Ελβετική» ραδιοφωνία - είναι Γερμανική!
Και στον Κατοχή οι Έλληνες δεν άκουγαν Γερμανική ραδιοφωνία, άκουγαν Βρετανική.
Και δεν θα μπορούσαν να άκουγαν Ελβετική ραδιοφωνία, γιατί ποτέ δεν είχε εκπομπές στα Ελληνικά, αλλά και να είχε, δεν θα την άκουγαν, γιατί τότε είχαμε Κατοχή από τους Γερμανούς, και όποιος ήθελε να μάθει ειδήσεις πέρα από την κατοχική προπαγάνδα, άκουγε εκπομπές από σταθμούς χωρών εχθρικών προς τους Γερμανούς. Δηλαδή από το BBC...
Από την Ντόϋτσε Βέλλε άκουγαν οι Έλληνες ειδήσεις (παρανόμως, τότε) επί χούντας - δηλαδή δυόμισι δεκαετίες μετά την Κατοχή…
Πάλι καλά που δεν συνέδεσε τη Ντόϋτσε Βέλλε με την… Τουρκοκρατία!
Από την Ντόϋτσε Βέλλε άκουγαν οι Έλληνες ειδήσεις (παρανόμως, τότε) επί χούντας - δηλαδή δυόμισι δεκαετίες μετά την Κατοχή…
Πάλι καλά που δεν συνέδεσε τη Ντόϋτσε Βέλλε με την… Τουρκοκρατία!
Όμως, ως εδώ το τρολάρισμα.
Γιατί αυτό το ευτράπελο, αναδεικνύει κάτι πολύ πιο σοβαρό:
- Πρώτον, τη φοβερή μεροληψία που υπάρχει από τη λεγόμενη Ελληνική «διανόηση». Δηλαδή την - ανύπαρκτη – «πνευματική ηγεσία» του τόπου…
Αν τέτοιο λάθος (ή και λιγότερο κραυγαλέο) το είχε κάνει πολιτικός της Δεξιάς, θα τον οδηγούσαν αμέσως στην πολιτική του εξαφάνιση!
Θα το έκαναν σημαία οι πάντες, και θα τον γελοιοποιούσαν τόσο, που δεν θα τολμούσε να ξεμυτίσει από το σπίτι του.
Θα τον ανάγκαζαν να εγκαταλείψει για πάντα και την Πολιτική και τη χώρα.
Το είπε ο Τσίπρας όμως, μερικοί χαμογέλασαν αμήχανα, άλλοι αναρωτήθηκαν μέσα τους: «τι είπε πάλι ο… μπίπ»; κάποιοι άρχισαν να χασκογελούν, έγινε και το σχετικό «πάρτι» στα ανεξέλεγκτα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, και πέραν τούτου ουδέν!
Ουδέν!
Αύριο θα έχει ξεχαστεί, επειδή την γιγαντιαία κοτσάνα την είπε… «αριστερός». Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα ούτε του Τσίπρα προσωπικά, ούτε της Αριστεράς, ούτε της Δεξιάς. Είναι πρόβλημα της χώρας. Και της δημοκρατίας.
Γιατί η «πνευματική της ηγεσία» είναι… ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στ’ αλεύρια!
Ανυπόφορα μεροληπτική, ανέντιμη, ανάλγητη, ανύπαρκτη.
- Δεύτερον, οι «προοδευτικοί» είχαν πείσει τους εαυτούς τους και τους γύρω τους, πως η «κουλτούρα» είναι «μονοπώλιο» δικό τους!
Και πως οι αντίπαλοί τους – οι Δεξιοί – είναι ελαφρώς αγράμματοι, η περιορισμένης «καλλιέργειας» - πάντως άνθρωποι χωρίς πνευματικό βάθος!
Αυτό ήταν ψέμα από πάντα.
Ουδέποτε είχε κόκκο αληθείας - είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.
Μονίμως στην Ελλάδα, μετά το 1960 – και κυρίως μετά το 1980 – μαθαίναμε για αριστερούς συγγραφείς και το έργο τους (Έλληνες και ξένους).
Οι μη αριστεροί είτε δεν προβάλλονταν, ή προβάλλονταν περισσότερο η… κριτική σε βάρος τους, παρά το ίδιο τους το έργο.
[Μόνο πολύ τελευταία κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς ή δημιουργοί γενικότερα (που προέρχονται κι αυτοί από το χώρο της Αριστεράς, στα νιάτα τους) άρχισαν να γράφουν ενοχλητικά για τους αριστερούς.
Έχω στο μυαλό μου, μεταξύ άλλων, τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, τη Σώτη Τριανταφύλλου, τον σκιτσογράφο Αρκά και τον επίσης σκιτσογράφο Χατζόπουλο.
Οι τρείς τελευταίοι μάλιστα έχουν υποστεί και ανοίκειες επιθέσεις από τα στημένα «καρακόλια» της Αριστεράς.
Κι ένας ακόμα – που είναι «κατηγορία μόνος του» - ο Γιώργος Καραμπελιάς. Παλαίμαχος της Αριστεράς, με τεράστια πνευματική διαδρομή, αξιόλογο έργο, πάντα ασυμβίβαστος, πάντα μόνος του…]
Αυτό ήταν ψέμα από πάντα.
Ουδέποτε είχε κόκκο αληθείας - είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.
Μονίμως στην Ελλάδα, μετά το 1960 – και κυρίως μετά το 1980 – μαθαίναμε για αριστερούς συγγραφείς και το έργο τους (Έλληνες και ξένους).
Οι μη αριστεροί είτε δεν προβάλλονταν, ή προβάλλονταν περισσότερο η… κριτική σε βάρος τους, παρά το ίδιο τους το έργο.
[Μόνο πολύ τελευταία κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς ή δημιουργοί γενικότερα (που προέρχονται κι αυτοί από το χώρο της Αριστεράς, στα νιάτα τους) άρχισαν να γράφουν ενοχλητικά για τους αριστερούς.
Έχω στο μυαλό μου, μεταξύ άλλων, τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, τη Σώτη Τριανταφύλλου, τον σκιτσογράφο Αρκά και τον επίσης σκιτσογράφο Χατζόπουλο.
Οι τρείς τελευταίοι μάλιστα έχουν υποστεί και ανοίκειες επιθέσεις από τα στημένα «καρακόλια» της Αριστεράς.
Κι ένας ακόμα – που είναι «κατηγορία μόνος του» - ο Γιώργος Καραμπελιάς. Παλαίμαχος της Αριστεράς, με τεράστια πνευματική διαδρομή, αξιόλογο έργο, πάντα ασυμβίβαστος, πάντα μόνος του…]
Ένα παράδειγμα όμως, είναι επίκαιρο και αξίζει να μνημονευτεί:
Ο Μάρκ Μαζάουερ συμπεριελήφθη στην ομάδα πνευματικών ανθρώπων που θα προετοιμάσουν τον εορτασμό για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας.
Ένα από τα πιο γνωστά έργα του - και πολυβραβευμένο – είναι το «Θεσσαλονίκη: η Πόλη των φαντασμάτων»!
Το οποίο μεταφράστηκε στα Ελληνικά και προβλήθηκε με εξαιρετικά επαινετικά σχόλια από παντού.
Από «παντού»; Όχι ακριβώς!
Του άσκησαν αυστηρή κριτική Έλληνες ιστορικοί και συγγραφείς.
Μεταξύ των οποίων ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Γιώργος Καραμπελιάς, ο Νικόλαος Μέρτζος, και ο Γιάννης Ταχόπουλος.
Τον κατηγορούν ότι επιδεικνύει λατρεία προς ο,τιδήποτε… Οθωμανικό, ότι διαστρεβλώνει ιστορικά γεγονότα, για τα οποία υπάρχουν αδιάψευστες μαρτυρίες, και γράφει περισσότερο… «ιστορικό μυθιστόρημα» (σε αυτό είναι, όντως, ταλαντούχος) παρά Ιστορία.
Κι όμως, ο Μαζάουερ μπήκε «μετά πολλών επαίνων» στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας!
Αλλά κανείς από τους επικριτές του, δεν είχε την ίδια τύχη.
Θα «τιμήσουμε», λοιπόν, την αντί-Οθωμανική εξέγερση των Ελλήνων… με λάτρεις του Οθωμανισμού!
Ο Μάρκ Μαζάουερ συμπεριελήφθη στην ομάδα πνευματικών ανθρώπων που θα προετοιμάσουν τον εορτασμό για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας.
Ένα από τα πιο γνωστά έργα του - και πολυβραβευμένο – είναι το «Θεσσαλονίκη: η Πόλη των φαντασμάτων»!
Το οποίο μεταφράστηκε στα Ελληνικά και προβλήθηκε με εξαιρετικά επαινετικά σχόλια από παντού.
Από «παντού»; Όχι ακριβώς!
Του άσκησαν αυστηρή κριτική Έλληνες ιστορικοί και συγγραφείς.
Μεταξύ των οποίων ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Γιώργος Καραμπελιάς, ο Νικόλαος Μέρτζος, και ο Γιάννης Ταχόπουλος.
Τον κατηγορούν ότι επιδεικνύει λατρεία προς ο,τιδήποτε… Οθωμανικό, ότι διαστρεβλώνει ιστορικά γεγονότα, για τα οποία υπάρχουν αδιάψευστες μαρτυρίες, και γράφει περισσότερο… «ιστορικό μυθιστόρημα» (σε αυτό είναι, όντως, ταλαντούχος) παρά Ιστορία.
Κι όμως, ο Μαζάουερ μπήκε «μετά πολλών επαίνων» στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας!
Αλλά κανείς από τους επικριτές του, δεν είχε την ίδια τύχη.
Θα «τιμήσουμε», λοιπόν, την αντί-Οθωμανική εξέγερση των Ελλήνων… με λάτρεις του Οθωμανισμού!
- Κάποιοι το ονομάζουν αυτό… «σύγχρονη αντίληψη» για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας.
- Κάποιοι άλλοι το λένε καραμπινάτο καπέλωμα διαστρέβλωσης της Ιστορίας.
Όπως καταλαβαίνετε, μετά από αυτό, η κοτσάνα του Τσίπρα περί Ντόϋτσε Βέλλε επί Κατοχής, είναι απλώς ανθυπο-πταίσμα!
Πάμε λοιπόν, στην κραυγαλέα αριστερόστροφη «διανόηση» της Ελλάδας.
- Πώς αυτοί οι άνθρωποι δέχονται να εκπροσωπούνται από ένα «τυπάκι» που δεν ξέρει τι ακριβώς γινόταν επί Κατοχής;
- Πώς πουλάνε - και καλά – «βαριά πνευματικότητα», ενώ δέχονται να τους εκπροσωπεί ένα άξεστος;
- Πώς δεν ντρέπονται που η παράταξή τους προβάλει αυτό το «πρόσωπο» προς την κοινωνία;
- Πως δεν ντρέπονται που η χώρα τους προβάλλει αυτό το «πρόσωπο» στον υπόλοιπο κόσμο;
Διότι μη κάνετε λάθος: όποιος λέει τέτοιες κοτσάνες «μέσα», με όλη την άνεσή του, θα λέει αναπόφευκτα πολύ χειρότερες κοτσάνες και έξω από τα σύνορα, όταν βρίσκεται υπό πίεση.
Ο πάντα επίκαιρος Κ.Π. Καβάφης έγραψε κάποτε ένα συγκλονιστικό ποίημα για κάποιον «Ηγεμόνα εκ Δυτικής Λιβύης» των Ελληνιστικών χρόνων.
Ο οποίος το έπαιζε «ελληνομαθής» και «διανοούμενος», αλλά ήταν μάλλον χαζούλης - που όμως, φρόντιζε να το κρύβει παραμένοντας λιγομίλητος:
«…Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει
την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειό τους, οι απαίσιοι»
Φανταστείτε: στο ποίημα του Καβάφη έχουμε το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι ζούμε σήμερα: ένας άξεστος τότε, να προσπαθεί να φανεί «μορφωμένος», αλλά να ξέρει τα όριά του και να κρύβεται επιδέξια.
Γιατί αν τον αντιλαμβάνονταν οι «Αλεξανδρινοί» - οι μορφωμένοι της εποχής – θα τον πάρουν στο ψιλό.
Ενώ σήμερα ένας άξεστος επιδεικνύει χωρίς κανένα ενδοιασμό, την απαστράπτουσα και πομφολυγώδη κενότητά του!
Και ποιόν να φοβηθεί, άλλωστε;
Οι σημερινοί «Αλεξανδρινοί» δεν θα πούνε κιχ!
Θα εξακολουθήσουν να τον κανακεύουν και να τον προσκυνούν.
Φανταστείτε: είμαστε πολύ χειρότερα από τα ελληνιστικά βασίλεια την εποχή της παρακμής τους!
Ο Καβάφης όμως, προέβλεψε και γι’ αυτό. Έγραψε κι ένα ακόμα ποίημα, επίσης από την εποχή των Ελληνιστικών βασιλείων («Ας φρόντιζαν») για τους ξεπεσμένους διανοούμενους, που έχουν εργαλειοποιήσει τον εαυτό τους και τις γνώσεις τους, κι είναι έτοιμοι να υπηρετήσουν οποιονδήποτε τυχάρπαστο «ισχυρό», φτάνει να τους «αποκαταστήσει»…
«Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στην χώρα ωφέλιμος.
Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου…
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ;
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν».
Με τη μόνη διαφορά πως ο τόσο κυνικός και φανερά απελπισμένος «διανοούμενος» του Καβάφη, έχει εκ των προτέρων πλήρη επίγνωση πόσο «ανόητοι φελλοί» είναι αυτοί, που ο ίδιος καίγεται να τους υπηρετήσει.
Και με αφοπλιστική ειλικρίνεια το ξεστομίζει στο τέλος: Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ!
Οι δικοί μας σύγχρονοι «διανοούμενοι» δεν έχουν καν αυτό το «άλλοθι».
Υποκλίνονται στον άξεστο «ηγεμόνα εκ Δυτικής Λιβύης», ακόμα κι όταν έχει πάψει να «ηγεμονεύει»!
Ακόμα κι όταν οι ίδιοι έχουν πλήρως «μπαλωθεί».
Κάποτε ο τόπος αυτός, ακόμα και στις πιο σκοτεινές εποχές του, έβγαζε εκπληκτικές αναλαμπές πνεύματος!
Τώρα μόνο ζόφος!
Ο πάντα επίκαιρος Κ.Π. Καβάφης έγραψε κάποτε ένα συγκλονιστικό ποίημα για κάποιον «Ηγεμόνα εκ Δυτικής Λιβύης» των Ελληνιστικών χρόνων.
Ο οποίος το έπαιζε «ελληνομαθής» και «διανοούμενος», αλλά ήταν μάλλον χαζούλης - που όμως, φρόντιζε να το κρύβει παραμένοντας λιγομίλητος:
«…Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει
την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειό τους, οι απαίσιοι»
Φανταστείτε: στο ποίημα του Καβάφη έχουμε το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι ζούμε σήμερα: ένας άξεστος τότε, να προσπαθεί να φανεί «μορφωμένος», αλλά να ξέρει τα όριά του και να κρύβεται επιδέξια.
Γιατί αν τον αντιλαμβάνονταν οι «Αλεξανδρινοί» - οι μορφωμένοι της εποχής – θα τον πάρουν στο ψιλό.
Ενώ σήμερα ένας άξεστος επιδεικνύει χωρίς κανένα ενδοιασμό, την απαστράπτουσα και πομφολυγώδη κενότητά του!
Και ποιόν να φοβηθεί, άλλωστε;
Οι σημερινοί «Αλεξανδρινοί» δεν θα πούνε κιχ!
Θα εξακολουθήσουν να τον κανακεύουν και να τον προσκυνούν.
Φανταστείτε: είμαστε πολύ χειρότερα από τα ελληνιστικά βασίλεια την εποχή της παρακμής τους!
Ο Καβάφης όμως, προέβλεψε και γι’ αυτό. Έγραψε κι ένα ακόμα ποίημα, επίσης από την εποχή των Ελληνιστικών βασιλείων («Ας φρόντιζαν») για τους ξεπεσμένους διανοούμενους, που έχουν εργαλειοποιήσει τον εαυτό τους και τις γνώσεις τους, κι είναι έτοιμοι να υπηρετήσουν οποιονδήποτε τυχάρπαστο «ισχυρό», φτάνει να τους «αποκαταστήσει»…
«Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω να είμαι στην χώρα ωφέλιμος.
Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου…
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ;
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν».
Με τη μόνη διαφορά πως ο τόσο κυνικός και φανερά απελπισμένος «διανοούμενος» του Καβάφη, έχει εκ των προτέρων πλήρη επίγνωση πόσο «ανόητοι φελλοί» είναι αυτοί, που ο ίδιος καίγεται να τους υπηρετήσει.
Και με αφοπλιστική ειλικρίνεια το ξεστομίζει στο τέλος: Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ!
Οι δικοί μας σύγχρονοι «διανοούμενοι» δεν έχουν καν αυτό το «άλλοθι».
Υποκλίνονται στον άξεστο «ηγεμόνα εκ Δυτικής Λιβύης», ακόμα κι όταν έχει πάψει να «ηγεμονεύει»!
Ακόμα κι όταν οι ίδιοι έχουν πλήρως «μπαλωθεί».
Κάποτε ο τόπος αυτός, ακόμα και στις πιο σκοτεινές εποχές του, έβγαζε εκπληκτικές αναλαμπές πνεύματος!
Τώρα μόνο ζόφος!
ΥΓ. Πράγματι, η κοτσάνα του Τσίπρα για την Ντόϋτσε Βέλλε είναι το λιγρότερο…
Αναδείχθηκε, γελάσαμε, και αύριο θα έχει ξεχαστεί.
Το πολύ χειρότερο, είναι ότι τέτοια κρούσματα δείχνουν την πλήρη λοβοτομή – πνευματική και ηθική - που έχει υποστεί η επίσημη «Ελληνική διανόηση»!
Αυτή δηλαδή που παραμένει σιωπηλή και υποτακτική στις «κοτσάνες» – ιδιαίτερα όταν ξεστομίζονται από την Αριστερά.
Κι αυτή η αναπηρία δεν είναι καθόλου για γέλια.
Γιατί χωρίς όρθια, άγρυπνη, τολμηρή και ακέραια πνευματική ηγεσία ΔΕΝ μπορεί να σταθεί Δημοκρατία!
Αναδείχθηκε, γελάσαμε, και αύριο θα έχει ξεχαστεί.
Το πολύ χειρότερο, είναι ότι τέτοια κρούσματα δείχνουν την πλήρη λοβοτομή – πνευματική και ηθική - που έχει υποστεί η επίσημη «Ελληνική διανόηση»!
Αυτή δηλαδή που παραμένει σιωπηλή και υποτακτική στις «κοτσάνες» – ιδιαίτερα όταν ξεστομίζονται από την Αριστερά.
Κι αυτή η αναπηρία δεν είναι καθόλου για γέλια.
Γιατί χωρίς όρθια, άγρυπνη, τολμηρή και ακέραια πνευματική ηγεσία ΔΕΝ μπορεί να σταθεί Δημοκρατία!
Θανάσης Κ.
Κατηγορία
Πολιτική
Το επίδομα του πετρελαίου θέρμανσης θα ανέλθει από 64 ευρώ έως 350 ευρώ για τις αγορές που πραγματοποιούνται μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου 2019, έπειτα από σχετική αίτηση που θα υποβάλουν οι δικαιούχοι μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου. Το ποσό επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης καταβάλλεται εξ ολοκλήρου έως τις 31 Δεκεμβρίου για το σύνολο των αιτούντων, ανεξαρτήτως αγορών πετρελαίου θέρμανσης. Μετά τις 15 Ιανουαρίου 2020 και όχι αργότερα από τις 31 Μαρτίου 2020 πραγματοποιείται όμως διασταύρωση των αγορών πετρελαίου θέρμανσης, με βάση τα υποβληθέντα τιμολόγια, και επανυπολογισμός του ποσού επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης του κάθε δικαιούχου. Σύμφωνα με την απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, για κάθε δικαιούχο θα χορηγείται επίδομα για αγορές πετρελαίου θέρμανσης ίσο με 250 ευρώ αν η κύρια κατοικία του ανήκει στη ζώνη Α, 180 ευρώ αν ανήκει στη ζώνη Β, 110 ευρώ στη ζώνη Γ και 80 ευρώ στη ζώνη Δ. Το επίδομα προσαυξάνεται κατά 10% για κάθε εξαρτώμενο τέκνο του δικαιούχου. Για παράδειγμα, για ένα νοικοκυριό με δύο τέκνα στη ζώνη Α το επίδομα ανέρχεται σε 300 ευρώ. Οπως τονίζεται στην απόφαση, το επίδομα δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 350 ευρώ. Το ανωτέρω επίδομα μειώνεται κατά 20% για τους μη ορεινούς δήμους που ανήκουν στις αντίστοιχες ζώνες.
Το επίδομα χορηγείται υπό τον όρο ο δικαιούχος να πραγματοποιήσει αγορές πετρελαίου αξίας μεγαλύτερης ή ίσης με το διπλάσιο του επιδόματος, από 15 Οκτωβρίου 2019 έως και 31 Δεκεμβρίου 2019. Σε περίπτωση που η αξία αγοράς υπολείπεται του ανωτέρω ορίου, ο δικαιούχος λαμβάνει επίδομα ίσο με το ήμισυ της αξίας των αγορών που πραγματοποίησε το ίδιο διάστημα. Σημειώνεται ότι για τον καθορισμό της υπολογισθείσας αξίας των αγορών πετρελαίου εσωτερικής καύσης θέρμανσης ορίζεται η τιμή 1,042 ευρώ ανά λίτρο.
Ειδικότερα, χορηγείται επίδομα πετρελαίου θέρμανσης σε φυσικά πρόσωπα άγαμα ή έγγαμα ή σε κατάσταση χηρείας, ή σε πρόσωπα που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης ή εν διαστάσει ή διαζευγμένα, τα οποία για τη θέρμανσή τους καταναλώνουν πετρέλαιο εσωτερικής καύσης θέρμανσης και πληρούν τα κριτήρια του άρθρου 2 της παρούσας.Ειδικά, για τους έγγαμους ή τα πρόσωπα που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, δικαιούχος είναι ο υπόχρεος σε υποβολή της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος ή ένας εκ των δύο σε περίπτωση υποβολής χωριστής δήλωσης.
Εισοδηματικά κριτήρια του επιδόματος θέρμανσης είναι:
α) Αγαμοι φορολογούμενοι οι οποίοι κατά το φορολογικό έτος 2018 είχαν ετήσιο συνολικό εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ και κατείχαν την 1/1/2019 αστική ακίνητη περιουσία (κτίσματα και εντός σχεδίου πόλεως οικόπεδα) συνολικής αντικειμενικής αξίας μέχρι 130.000 ευρώ (από 100.000 ευρώ που ήταν πέρυσι).
β) Εγγαμοι φορολογούμενοι οι οποίοι το φορολογικό έτος 2018 είχαν ετήσιο συνολικό οικογενειακό εισόδημα μέχρι 20.000 ευρώ και την 1/1/2019 κατείχαν αστική ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας μέχρι 250.000 ευρώ. Το εισοδηματικό όριο των 20.000 ευρώ προσαυξάνεται κατά 2.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο τέκνο.
γ) Μονογονεϊκές οικογένειες που κατά το προηγούμενο έτος είχαν ετήσιο συνολικό εισόδημα μέχρι 22.000 ευρώ και την 1/1/2019 κατείχαν αστική ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας μέχρι 250.000 ευρώ. Το εισοδηματικό όριο των 22.000 ευρώ προσαυξάνεται κατά 2.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο τέκνο μετά το πρώτο.
Κατηγορία
Πολιτική
Αν οι συριζαίοι δεν έσπευδαν να δείξουν με τόση ζέση πόσο προσκολλημένοι είναι στο αριστερίστικο DNA ενός περιθωριακού κόμματος του 3%, η Ν.Δ. θα έπρεπε να κάνει το παν για να τους εφεύρει.Ο ένας θεωρεί ότι δεν είναι αδίκημα να κουβαλάει κανείς μολότοφ στην τσάντα του.
Ο άλλος πιστεύει ότι τα ευρήματα της Αστυνομίας στο υπόγειο της ΑΣΟΕΕ ήταν άνευ σημασίας – «Καλά, δεν βρήκαν και καλάσνικοφ...»
Ο τρίτος λέει ότι «καλά έκαναν» όσοι έσπασαν τα λουκέτα που είχε βάλει η Σύγκλητος και μπούκαραν στο πανεπιστήμιο.
Ο τέταρτος προτρέπει τους πολίτες σε κινητοποιήσεις «κατά του κλίματος ακραίας τρομοκρατίας από τα ΜΑΤ».
Κι από πάνω, οι νεολαίοι του κόμματος συμπεραίνουν ότι «Η κανονικότητα επιτίθεται. Η Δημοκρατία κινδυνεύει»!
Οπως πολύ εύστοχα είπε ο κ. Πέτσας στον ΣΚΑΪ, θα παραχωρούσε με ευκολία τον χρόνο του στα ΜΜΕ αν επρόκειτο, αντί γι’ αυτόν, να μιλάει ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μάρκου. Ο οποίος –αν δεν τον έχετε ακούσει– αισθάνεται ότι ακόμη ζει στην παρανομία: Δίνει την αίσθηση ότι κάθε βράδυ κοιμάται σε διαφορετικό σπίτι συντρόφου για να μην τον συλλάβει το αυταρχικό καθεστώς που κυβερνά και μάλιστα με το ένα μάτι ανοιχτό για να μην τον πιάσουν στον ύπνο οι σπιούνοι της Αστυνομίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ακόμη τους λόγους που τον οδήγησαν στη μεγάλη ήττα του Ιουλίου.
Οτι οι πολίτες ενδιαφέρονται πρωτίστως για την ασφάλεια της οικογένειάς τους και της περιουσίας τους, μετά για τη μόρφωση των παιδιών τους, ενώ παράλληλα ζητούν από την κυβέρνηση να βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο με μικρότερη φορολογία, καλύτερες συνθήκες εργασίας, καθαρότερο περιβάλλον.
Πάρτε την Παιδεία. Η θητεία των κ. Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου στιγματίστηκε από το «η αριστεία είναι ρετσινιά», από την κατάργηση των Πρότυπων και Πειραματικών δημοσίων σχολείων, από την προσπάθεια επιβολής ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία για να τιμωρηθούν οι ελίτ, αλλά και τη συνολική υποβάθμιση της παρεχόμενης Παιδείας με ρουσφέτια και κινήσεις εξίσωσης προς τα κάτω: Με μία υπουργική απόφαση τα ΤΕΙ της χώρας έγιναν ΑΕΙ, ενώ μέσα σε μία μέρα ιδρύθηκαν 37 νέα πανεπιστημιακά τμήματα για προεκλογικούς λόγους.
Προφανώς κάτω από τη βάση πήρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στο θέμα της οικονομικής διαχείρισης. Στα 4,5 χρόνια διακυβέρνησής του γονάτισε τους πολίτες με επιπλέον φόρους 12 δισ. ευρώ από όσους ζητούσαν οι δανειστές, με θύματα τους ασθενέστερους και τη μεσαία τάξη.
Καμία κυβέρνηση δεν διανοήθηκε να βάλει ΦΠΑ 24% σε βασικά τρόφιμα, να αυξήσει τις εισφορές και τις κρατήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών στο 70% του εισοδήματός τους και να κόψει το ΕΚΑΣ στους οικονομικά αδύναμους.
Ωστόσο, εκεί που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε πρωταθλήτρια ανικανότητας ήταν ασφαλώς στον τομέα της ασφάλειας.
Πέρα από την τραγωδία στο Μάτι –την οποία προσπάθησαν οι εγκέφαλοι της κυβέρνησης να την παρουσιάσουν ως... επιτυχία–, η κυβέρνηση Τσίπρα πήρε κάτω από τη βάση στην πάταξη της εγκληματικότητας, εξαγριώνοντας μάλιστα τους πολίτες με τις ανεκδιήγητες συμβουλές Τόσκα – «Αν κοιμάστε και μπει κλέφτης στο σπίτι σας, απλώς γυρίστε πλευρό».
Αυτό που ξεχείλισε, όμως, το ποτήρι ήταν η άνευ όρων παράδοσή της στους αριστεριστές και η ενθάρρυνση κάθε είδους αντιεξουσιαστή, αναρχοαυτόνομου, μέλους του «Ρουβίκωνα» ή αλληλέγγυου να εισβάλλει σε δημόσια κτίρια, να καίει τρόλεϊ και να καταστρέφει ιδιωτικές εγκαταστάσεις.
Μετά την εκλογική ήττα ο κ. Τσίπρας έδειξε ότι πήρε το μήνυμα και ότι θα επιχειρήσει να στρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο, να τον μεταμορφώσει σε νέο ΠΑΣΟΚ, εγκαταλείποντας την κουλτούρα του πεζοδρομίου και του επαναστατικού ακτιβισμού.
Τίποτα δεν έκανε.
Κύρια έκφραση του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του παραμένει
Μια κυβέρνηση, για να είναι αποτελεσματική και δημιουργική, χρειάζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση με κοινό νου, προσγειωμένη στο σήμερα.
Χρειάζεται διακομματικές συναινέσεις και συντονισμένη προσπάθεια για την επίτευξη εθνικών στόχων.
Χρειάζεται να έχουν όλοι ρεαλιστικό όραμα για το μέλλον του τόπου.
ΝΟΤΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
kathimerini.gr
Ο τρίτος λέει ότι «καλά έκαναν» όσοι έσπασαν τα λουκέτα που είχε βάλει η Σύγκλητος και μπούκαραν στο πανεπιστήμιο.
Ο τέταρτος προτρέπει τους πολίτες σε κινητοποιήσεις «κατά του κλίματος ακραίας τρομοκρατίας από τα ΜΑΤ».
Κι από πάνω, οι νεολαίοι του κόμματος συμπεραίνουν ότι «Η κανονικότητα επιτίθεται. Η Δημοκρατία κινδυνεύει»!
Αν οι συριζαίοι δεν έσπευδαν να δείξουν με τόση ζέση πόσο προσκολλημένοι είναι στο αριστερίστικο DNA ενός περιθωριακού κόμματος του 3%, η Ν.Δ. θα έπρεπε να κάνει το παν για να τους εφεύρει.
Οπως πολύ εύστοχα είπε ο κ. Πέτσας στον ΣΚΑΪ, θα παραχωρούσε με ευκολία τον χρόνο του στα ΜΜΕ αν επρόκειτο, αντί γι’ αυτόν, να μιλάει ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μάρκου. Ο οποίος –αν δεν τον έχετε ακούσει– αισθάνεται ότι ακόμη ζει στην παρανομία: Δίνει την αίσθηση ότι κάθε βράδυ κοιμάται σε διαφορετικό σπίτι συντρόφου για να μην τον συλλάβει το αυταρχικό καθεστώς που κυβερνά και μάλιστα με το ένα μάτι ανοιχτό για να μην τον πιάσουν στον ύπνο οι σπιούνοι της Αστυνομίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ακόμη τους λόγους που τον οδήγησαν στη μεγάλη ήττα του Ιουλίου.
Οτι οι πολίτες ενδιαφέρονται πρωτίστως για την ασφάλεια της οικογένειάς τους και της περιουσίας τους, μετά για τη μόρφωση των παιδιών τους, ενώ παράλληλα ζητούν από την κυβέρνηση να βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο με μικρότερη φορολογία, καλύτερες συνθήκες εργασίας, καθαρότερο περιβάλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε παταγωδώς διότι η διακυβέρνησή του έμεινε μεταξεταστέα απέναντι στις βασικές αυτές προτεραιότητες των πολιτών.
Πάρτε την Παιδεία. Η θητεία των κ. Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου στιγματίστηκε από το «η αριστεία είναι ρετσινιά», από την κατάργηση των Πρότυπων και Πειραματικών δημοσίων σχολείων, από την προσπάθεια επιβολής ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία για να τιμωρηθούν οι ελίτ, αλλά και τη συνολική υποβάθμιση της παρεχόμενης Παιδείας με ρουσφέτια και κινήσεις εξίσωσης προς τα κάτω: Με μία υπουργική απόφαση τα ΤΕΙ της χώρας έγιναν ΑΕΙ, ενώ μέσα σε μία μέρα ιδρύθηκαν 37 νέα πανεπιστημιακά τμήματα για προεκλογικούς λόγους.
Προφανώς κάτω από τη βάση πήρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στο θέμα της οικονομικής διαχείρισης. Στα 4,5 χρόνια διακυβέρνησής του γονάτισε τους πολίτες με επιπλέον φόρους 12 δισ. ευρώ από όσους ζητούσαν οι δανειστές, με θύματα τους ασθενέστερους και τη μεσαία τάξη.
Καμία κυβέρνηση δεν διανοήθηκε να βάλει ΦΠΑ 24% σε βασικά τρόφιμα, να αυξήσει τις εισφορές και τις κρατήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών στο 70% του εισοδήματός τους και να κόψει το ΕΚΑΣ στους οικονομικά αδύναμους.
Ωστόσο, εκεί που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε πρωταθλήτρια ανικανότητας ήταν ασφαλώς στον τομέα της ασφάλειας.
Πέρα από την τραγωδία στο Μάτι –την οποία προσπάθησαν οι εγκέφαλοι της κυβέρνησης να την παρουσιάσουν ως... επιτυχία–, η κυβέρνηση Τσίπρα πήρε κάτω από τη βάση στην πάταξη της εγκληματικότητας, εξαγριώνοντας μάλιστα τους πολίτες με τις ανεκδιήγητες συμβουλές Τόσκα – «Αν κοιμάστε και μπει κλέφτης στο σπίτι σας, απλώς γυρίστε πλευρό».
Αυτό που ξεχείλισε, όμως, το ποτήρι ήταν η άνευ όρων παράδοσή της στους αριστεριστές και η ενθάρρυνση κάθε είδους αντιεξουσιαστή, αναρχοαυτόνομου, μέλους του «Ρουβίκωνα» ή αλληλέγγυου να εισβάλλει σε δημόσια κτίρια, να καίει τρόλεϊ και να καταστρέφει ιδιωτικές εγκαταστάσεις.
Μετά την εκλογική ήττα ο κ. Τσίπρας έδειξε ότι πήρε το μήνυμα και ότι θα επιχειρήσει να στρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο, να τον μεταμορφώσει σε νέο ΠΑΣΟΚ, εγκαταλείποντας την κουλτούρα του πεζοδρομίου και του επαναστατικού ακτιβισμού.
Τίποτα δεν έκανε.
Κύρια έκφραση του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του παραμένει
- ο άκρατος λαϊκισμός,
- οι εύκολες επικοινωνιακές κορώνες,
- τα φτηνά επιχειρήματα,
- ο απλουστευτικός διαχωρισμός του κόσμου σε δεξιούς και αριστερούς,
- στους δικούς μας και στους άλλους,
- και η κούφια επαναστατική ρητορική του ’70 που αφορά έναν κόσμο που έχει εξαφανισθεί για πάντα.
Μια κυβέρνηση, για να είναι αποτελεσματική και δημιουργική, χρειάζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση με κοινό νου, προσγειωμένη στο σήμερα.
Χρειάζεται διακομματικές συναινέσεις και συντονισμένη προσπάθεια για την επίτευξη εθνικών στόχων.
Χρειάζεται να έχουν όλοι ρεαλιστικό όραμα για το μέλλον του τόπου.
Πώς να συνεννοηθείς, όμως, για όλα αυτά με τον χαμένο στα σύννεφα και στις ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ; Ελα ντε...
ΝΟΤΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
kathimerini.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2019 01:06
Θεατρικές παραστάσεις επαναστατικής γυμναστικής
Γράφτηκε από Super User
Ανενδοίαστοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που μίλησε για «ακραίο νεοσυντηρητισμό» με αφορμή την ΑΣΟΕΕ, ποντάρουν στην ασθενή μνήμη. Ποιος θα θυμηθεί άραγε ότι τον Μάρτη του 2015, τα ΜΑΤ εισήλθαν στο εσωτερικό του Καποδιστριακού και προέβησαν σε 14 συλλήψεις. Αλλά τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ… ήταν αλλιώς.Μια θεατρική παράσταση του παραλόγου εκτείνεται στη χώρα, από την οποία εδώ και χρόνια εξέλιπεν ο ορθολογισμός.
Βασικό επιχείρημα των εξανιστάντων νεαρών για την κλειστή ΑΣΟΕΕ, όπως και των επαναστατημένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (που αφού ψήφισαν το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο, προσπαθούν να εξαγνίσουν την αριστερή ψυχή τους), ήταν ότι οι φοιτητές ήθελαν να συνεχίσουν τα μαθήματά τους.
Ανενδοίαστοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που μίλησε για «ακραίο νεοσυντηρητισμό» με αφορμή την ΑΣΟΕΕ, ποντάρουν στην ασθενή μνήμη.
Ποιος θα θυμηθεί άραγε ότι τον Μάρτη του 2015, τα ΜΑΤ εισήλθαν στο εσωτερικό του Καποδιστριακού πανεπιστημίου και προέβησαν σε 14 συλλήψεις, αφού πρώτα πυροσβέστες έκοψαν με τροχό την πλαϊνή πόρτα του.
Γι' αυτό εν δημοκρατική ευδαιμονία, εύχαρις ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλης έγραφε:
«Η κυβερνητική απόφαση για τερματισμό της κατάληψης της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ, υπηρετεί την δημοκρατία και στηρίζει την δημόσια εκπαίδευση».
Προφανώς αυτές οι καταλύσεις του Ασύλου ήταν δημοκρατικές και τα ΜΑΤ ανθρωπιστικά, πριν έρθει η χούντα του ακροδεξιού νεοσυντηρητισμού.
Βάσει των ανωτέρω, είναι ανάρμοστο στον ΣΥΡΙΖΑ να αναφέρει τα περί χούντας. Ανάρμοστο με βάση την προϊστορία του αλλά και τον οφειλόμενο σεβασμό στην θεσμική ευταξία.
Και φυσικά οι ευαίσθητες ψυχές τότε δεν εξεγέρθησαν. Όπως δεν εξεγέρθησαν και όταν τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ χτυπούσαν ανηλεώς όσους διαμαρτύρονταν για την συμφωνία των Πρεσπών.
Αναντίρρητα βέβαια, είναι… ιερός ο στόχος να μη χαθούν μαθήματα στη ΑΣΟΕΕ, σε σημείο που να δικαιολογεί τα σπάσιμο της κλειδαριάς.
Φαίνεται τα μαθήματα της κλειστής ΑΣΟΕΕ τη συγκεκριμένη εβδομάδα θα ήταν ανυπερθέτου αναγκαιότητας και ξεσήκωσαν τέτοιον αχό. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, αφού καμιά άλλη έκφραση δυσαρέσκειας δεν ακούστηκε για τις δεκάδες καταλήψεις άλλων σχολών και τις εκατοντάδες ώρες μαθημάτων που χάνονται αυτή την εβδομάδα.
Ήδη μια πρόχειρη καταγραφή, έως χθες στο γαϊτανάκι των καταλήψεων είχαν μπει το Πάντειο, τα τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ΕΚΠΑ, η Νομική Αθήνας, η Φιλοσοφική, Μαθηματικό και Φυσικό Αθήνας, τμήματα του ΕΜΠ, Φιλολογικό, Αγγλική Φιλολογία και ιστορικό του ΑΠΘ, Μαθηματικό και Βιολογικό Πάτρας κ.α.
Και ενώ κλείνουν τις σχολές εις ένδειξιν διαμαρτυρίας γιατί έκλεισε νομίμως μια σχολή, σήμερα με κλειστές τις σχολές θα κάνουν διαμαρτυρία στα Προπύλαια με αίτημα μεταξύ των άλλων, να σταματήσει το «λοκ αουτ» στη ΑΣΟΕΕ - αλλά το δικό τους στις σχολές τους θα συνεχιστεί!
Αυτά είναι αντιθετικά μεταξύ τους, αλλά θα μπορούσε να είναι κατανοητά εάν ήταν νομιμοποιημένα από αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, όπως τύποις παρουσιάζονται.
Φευ εδώ και χρόνια οι συνελεύσεις είναι μια καρικατούρα δημοκρατικής διαδικασίας. Είναι σκόπιμα χρονοβόρες, αφού οι συνδικαλιστές είναι μανούλες στο να εφευρίσκουν χίλια δυο διαδικαστικά τρικ και να χρονοτριβούν, ώστε αυτές να γίνονται αφόρητα βαρετές, η πλειοψηφία των φοιτητών να αποχωρεί, με αποτέλεσμα να μένουν οι μυημένοι για να αποφασίσουν εν ονόματι όλων.
Με τέτοια «νομιμοποίηση» αποφασιζόταν και το κτίσιμο των γραφείων των καθηγητών και παρουσιαζόταν ως απόφαση Γενικής Συνέλευσης.
Αν θα θέλαμε να υιοθετήσουμε την απίθανη ρητορική της βουλευτού και πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνας Νοτοπούλου, ότι «υπάρχει η διαδικασία της πλειοψηφίας και η διαδικασία της δικτατορίας της πλειοψηφίας», θα λέγαμε πως η δεύτερη απαντάται στη διαδικασία και τα αποτελέσματα των συνελεύσεων.
Η πρακτική αυτή έχει φυσικά επιπτώσεις στην μεγάλη πλειοψηφία που ενδιαφέρεται να σπουδάσει χωρίς να χάνει ώρες σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής.
Αλλά η πλειοψηφία είναι ως συνήθως σιωπηρή, υπομένει την αυθαιρεσία των δυναμικών μειοψηφιών χωρίς να υπολογίζεται. Υπάρχουν άλλοι που έχουν αναλάβει την τύχη της, οπότε... δεν της πέφτει λόγος!
Του Γιάννη Σιδέρη
liberal.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μαρξιστογεννούς αριστεράς είναι ο εχθρός. Ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει κάποιος βεβαιωμένος και υπαρκτός εχθρός, πρέπει να εφευρεθεί. Διότι η αριστερά υπάρχει για να κατανικήσει «τον εχθρό του λαού».Καθώς η αριστερά θεωρεί τον εαυτό της δημιούργημα της διαλεκτικής πορείας της Ιστορίας, επίσης θεωρεί την άνοδό της «αντίδραση» της ανόδου του εχθρού του λαού.
Χωρίς εχθρό - όχι απλώς αντίπαλο, αλλά εχθρό – η (μαρξιστική) αριστερά δεν βρίσκει λόγο ύπαρξης, και δεν μπορεί να ξεδιπλώσει πολιτικές.
Μάλιστα, η αριστερά δεν έχει πολιτικές όπως αυτές εννοούνται από κόμματα μη-μαρξιστικά. Η πολιτική της ξεκινά και τελειώνει στην σύγκρουση και την κατανίκηση του εχθρού «της εργατιάς και του λαού».
Δεν πρέπει λοιπόν να αποτελεί έκπληξη η απελπισμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατασκευάσει «φασισμό» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η περίπτωση ανόδου της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα της εισόδου εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστών στην ήπειρο που ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε, όχι μόνο δεν τον ανησύχησε, αλλά τον χαροποίησε: φτιάχνω εχθρό, άρα υπάρχω.
Η περίπτωση κάποιου ανάλογου φαινομένου στην Ελλάδα είναι επίσης καλοδεχούμενη.
Κι αν η Χρυσή Αυγή εξαφανίσθηκε, δεν πειράζει∙ καταγγέλλει όλους ως ανησυχούν και αντιδρούν σε αυτό ως ρατσιστές και φασίστες – έως και την Σώτη Τριανταφύλλου.
Μάλιστα, η αριστερά δεν έχει πολιτικές όπως αυτές εννοούνται από κόμματα μη-μαρξιστικά. Η πολιτική της ξεκινά και τελειώνει στην σύγκρουση και την κατανίκηση του εχθρού «της εργατιάς και του λαού».
Δεν πρέπει λοιπόν να αποτελεί έκπληξη η απελπισμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατασκευάσει «φασισμό» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η περίπτωση ανόδου της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα της εισόδου εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστών στην ήπειρο που ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε, όχι μόνο δεν τον ανησύχησε, αλλά τον χαροποίησε: φτιάχνω εχθρό, άρα υπάρχω.
Η περίπτωση κάποιου ανάλογου φαινομένου στην Ελλάδα είναι επίσης καλοδεχούμενη.
Κι αν η Χρυσή Αυγή εξαφανίσθηκε, δεν πειράζει∙ καταγγέλλει όλους ως ανησυχούν και αντιδρούν σε αυτό ως ρατσιστές και φασίστες – έως και την Σώτη Τριανταφύλλου.
Η λυσσώδης προσπάθεια σύγκρουσης με την αστυνομία έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η επιθυμία να χυθεί αίμα, έστω και ελάχιστο, είναι ζωτικής σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ∙ έστω κι αν η αστυνομία κινητοποιήθηκε για να επιβάλλει την απόφαση της Συγκλήτου.
Το συμβάν δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε απομονωμένο. Θα επεκτείνεται και θα κλιμακώνεται τόσο όσο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα εφαρμόζει ορθολογικές, αναπτυξιακές, και εκσυγχρονιστικές πολιτικές που είναι δημοφιλή και πιάνουν τόπο.
Όσο συμβαίνει αυτό,
- τόσο θα περιορίζεται η ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλει την κυβέρνηση επί θεμάτων κανονικής πολιτικής,
- τόσο περισσότερο ο αντιπολιτευτικός λόγος του θα περιορίζεται σε θέματα συμβολικά μανιχαϊστικής φύσεως, και
- τόσο περισσότερο θα προσπαθεί να εργαλειοποιήσει την παρουσία των παράνομων μεταναστών και να φουσκώσει την «αξία» των μπαχαλάκηδων και της έκνομης δράσης τους.
Η εφαρμογή του νόμου θα καλείται «φασιστικές πρακτικές» και η ομαλότητα θα καλείται «αναβίωση του αστυνομικού κράτους της Δεξιάς».
Ο μόνος ουσιαστικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πολιτικής είναι η αφ’ υψηλού αδιαφορία.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση για φασισμό, η κυβέρνηση να παραπέμπει τον ΣΥΡΙΖΑ στους νόμους και να συνεχίζει απτόητη το έργο της.
Τα κακό ζει από την έχθρα και την σύγκρουση. Χωρίς αυτά μαραίνεται και πεθαίνει.
Του Μανούσου Μαραγκουδάκη
liberal.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 2019 00:20
Η Ελλάδα της δημιουργίας και η Ελλάδα της μιζέριας
Γράφτηκε από Super User
Αυτές τις δύο ημέρες είδαμε να ξεδιπλώνονται μπροστά μας οι δύο Ελλάδες.
Από την μια μεριά είδαμε τον Κινέζο πρόεδρο να επισκέπτεται την πατρίδα μας, να συζητεί για επενδύσεις με τον πρωθυπουργό, να επισκέπτεται το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο διαχειρίζεται η κινεζική εταιρεία Cosco, να επίκειται η δραστηριοποίηση στην Ελλάδα δύο κινεζικών τραπεζικών ομίλων συνολικής κεφαλαιοποίησης ενός τρισ. δολαρίων.
Βλέπεις όλους αυτούς που ακολουθούν τους δύο ηγέτες, με τα κουστούμια και τις γραβάτες τους-- δεν υπάρχει κατσαπλιάς-- όλοι οι χώροι είναι πεντακάθαροι, κι εσύ συλλογίζεσαι πώς θα αξιοποιηθούν οι επενδυτικές προτάσεις της Κίνας.
Αυτή είναι μια Ελλάδα που αγωνίζεται, που παράγει, που θέλει να προοδεύσει. Μια Ελλάδα που θα χρειαστεί τα νέα παιδιά που τώρα είναι ξενητεμένα. Μια Ελλάδα που θέλει να βγει από το καβούκι της.
Από την άλλη μεριά είδαμε όλοι τις ντροπιαστικές εικόνες της ΑΣΟΕΕ. Μια χούφτα ερυθροτραμπούκων, όλοι ομοιόμορφα ντυμένοι, όλοι σχεδόν ίδιες φάτσες, με τα στυλιάρια τους, να προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα της σχολής με αλυσοπρίονο. Τους ενόχλησε που η αστυνομία ανακάλυψε στους χώρους της σχολής μολότοφ και ρόπαλα. Θεωρούν αυτοί οι απίθανοι τύποι τις μολότοφ και τα ρόπαλα μέσα «δημοκρατικής έκφρασης» του φοιτητικού κινήματος.
Και κοντά τους ήρθαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θίχτηκε το δημοκρατικό τους φρόνημα με την είσοδο της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο.
Ας το καταλάβουμε, επί τέλους.
Οι Συριζαίοι, και όλο το τσούρμο που καλύπτουν πολιτικά, έχουν άλλες αξίες. Θεωρούν πως η επίθεση με μπογιά είναι μια ανώδυνη μορφή διαμαρτυρίας, που δεν αξίζει καν να την σχολιάζουμε. Την δε χρήση αλυσοπρίονου την θεωρούν πράξη αποδεκτή και επιβεβλημένη από τις περιστάσεις.
Αυτά τα ανατριχιαστικά για μια δημοκρατία τα έχουν υποστηρίξει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι μαζί με τους ερυθροτραμπούκους εκφράζουν την Ελλάδα της μιζέριας.Την Ελλάδα της στασιμότητας, του φθόνου, της ανομίας.
Γνωρίζουν πως στην Ελλάδα που προοδεύει δεν έχουν καμιά θέση, γιατί είναι άχρηστοι. Τεμπέληδες. Δεν δούλεψαν, οι περισσότεροι ποτέ στην ζωή τους, και ούτε θέλουν να δουλέψουν. Και η Ελλάδα που προοδεύει δεν τους χρειάζεται.
Τι επιδιώκουν; Να κρατήσουν με τις δράσεις τους την πατρίδα μας καθηλωμένη ή ακόμα καλύτερα γι΄αυτούς, οπισθοδρομούσα.
Μόνον μέσα σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση επιπλέουν και αυτοί.
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της μιαν ανεπανάλειπτη ευκαιρία. Εκφράζοντας την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, να συντρίψει τους ερυθροτραμπούκους. Να βάλει ένα οριστικό τέρμα στην ανομία.
Το οφείλει στα νέα παιδιά που θέλουν να δημιουργήσουν, να προοδεύσουν. Το οφείλει στους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν χωρίς τον φόβο των τραμπούκων, οι οποίοι καταδυναστεύουν τις σχολές.
Το οφείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην νέα γενιά.
Αλλά το οφείλει και στους καθηγητές που θέλουν να διδάξουν χωρίς να θίγεται η αξιοπρέπεια τους από τις εισβολές αυτών των μπαχαλάκηδων.
Αυτές τις δύο Ελλάδες έχουμε μπροστά μας. Οι πολίτες, με ευρεία πλειοψηφία, έδωσαν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να μεταμορφώσει την πατρίδα μας. Να την απογειώσει.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την εξαφάνιση της ανομίας. Ας το αντιληφθεί ο πρωθυπουργός πως το πολιτικό κόστος ενός συμβιβασμού με την υπάρχουσα βλιβερή κατάσταση, θα είναι απείρως μεγαλύτερο από τις συνέπειες μιας ολικής ρήξης.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Από την μια μεριά είδαμε τον Κινέζο πρόεδρο να επισκέπτεται την πατρίδα μας, να συζητεί για επενδύσεις με τον πρωθυπουργό, να επισκέπτεται το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο διαχειρίζεται η κινεζική εταιρεία Cosco, να επίκειται η δραστηριοποίηση στην Ελλάδα δύο κινεζικών τραπεζικών ομίλων συνολικής κεφαλαιοποίησης ενός τρισ. δολαρίων.
Βλέπεις όλους αυτούς που ακολουθούν τους δύο ηγέτες, με τα κουστούμια και τις γραβάτες τους-- δεν υπάρχει κατσαπλιάς-- όλοι οι χώροι είναι πεντακάθαροι, κι εσύ συλλογίζεσαι πώς θα αξιοποιηθούν οι επενδυτικές προτάσεις της Κίνας.
Αυτή είναι μια Ελλάδα που αγωνίζεται, που παράγει, που θέλει να προοδεύσει. Μια Ελλάδα που θα χρειαστεί τα νέα παιδιά που τώρα είναι ξενητεμένα. Μια Ελλάδα που θέλει να βγει από το καβούκι της.
Από την άλλη μεριά είδαμε όλοι τις ντροπιαστικές εικόνες της ΑΣΟΕΕ. Μια χούφτα ερυθροτραμπούκων, όλοι ομοιόμορφα ντυμένοι, όλοι σχεδόν ίδιες φάτσες, με τα στυλιάρια τους, να προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα της σχολής με αλυσοπρίονο. Τους ενόχλησε που η αστυνομία ανακάλυψε στους χώρους της σχολής μολότοφ και ρόπαλα. Θεωρούν αυτοί οι απίθανοι τύποι τις μολότοφ και τα ρόπαλα μέσα «δημοκρατικής έκφρασης» του φοιτητικού κινήματος.
Και κοντά τους ήρθαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θίχτηκε το δημοκρατικό τους φρόνημα με την είσοδο της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο.
Ας το καταλάβουμε, επί τέλους.
Οι Συριζαίοι, και όλο το τσούρμο που καλύπτουν πολιτικά, έχουν άλλες αξίες. Θεωρούν πως η επίθεση με μπογιά είναι μια ανώδυνη μορφή διαμαρτυρίας, που δεν αξίζει καν να την σχολιάζουμε. Την δε χρήση αλυσοπρίονου την θεωρούν πράξη αποδεκτή και επιβεβλημένη από τις περιστάσεις.
Αυτά τα ανατριχιαστικά για μια δημοκρατία τα έχουν υποστηρίξει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι μαζί με τους ερυθροτραμπούκους εκφράζουν την Ελλάδα της μιζέριας.Την Ελλάδα της στασιμότητας, του φθόνου, της ανομίας.
Γνωρίζουν πως στην Ελλάδα που προοδεύει δεν έχουν καμιά θέση, γιατί είναι άχρηστοι. Τεμπέληδες. Δεν δούλεψαν, οι περισσότεροι ποτέ στην ζωή τους, και ούτε θέλουν να δουλέψουν. Και η Ελλάδα που προοδεύει δεν τους χρειάζεται.
Τι επιδιώκουν; Να κρατήσουν με τις δράσεις τους την πατρίδα μας καθηλωμένη ή ακόμα καλύτερα γι΄αυτούς, οπισθοδρομούσα.
Μόνον μέσα σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση επιπλέουν και αυτοί.
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της μιαν ανεπανάλειπτη ευκαιρία. Εκφράζοντας την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, να συντρίψει τους ερυθροτραμπούκους. Να βάλει ένα οριστικό τέρμα στην ανομία.
Το οφείλει στα νέα παιδιά που θέλουν να δημιουργήσουν, να προοδεύσουν. Το οφείλει στους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν χωρίς τον φόβο των τραμπούκων, οι οποίοι καταδυναστεύουν τις σχολές.
Το οφείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην νέα γενιά.
Αλλά το οφείλει και στους καθηγητές που θέλουν να διδάξουν χωρίς να θίγεται η αξιοπρέπεια τους από τις εισβολές αυτών των μπαχαλάκηδων.
Αυτές τις δύο Ελλάδες έχουμε μπροστά μας. Οι πολίτες, με ευρεία πλειοψηφία, έδωσαν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να μεταμορφώσει την πατρίδα μας. Να την απογειώσει.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την εξαφάνιση της ανομίας. Ας το αντιληφθεί ο πρωθυπουργός πως το πολιτικό κόστος ενός συμβιβασμού με την υπάρχουσα βλιβερή κατάσταση, θα είναι απείρως μεγαλύτερο από τις συνέπειες μιας ολικής ρήξης.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Κατηγορία
Πολιτική
![Συντάξεις: Τα νέα εφάπαξ από Tαμεία ΔΕΚΟ-τραπεζών, ιδιωτικού τομέα και στρατιωτικών [πίνακες]](https://www.dictyo.gr/cache/mod_bt_contentslider/782da080386a71333fd75288cee97e60-safe_image0000000000000111111111111111111111888889990061123444565000.php.png.jpg.jpg "Συντάξεις: Τα νέα εφάπαξ από Tαμεία ΔΕΚΟ-τραπεζών, ιδιωτικού τομέα και στρατιωτικών [πίνακες]")
