Πολιτική (12469)
Παρασκήνιο από τη Διάσκεψη του Βερολίνου: Ο Χαφτάρ είχε στο «περίμενε» τη Μέρκελ
Γράφτηκε από Super UserΈνα άγνωστο περιστατικό από τα παρασκήνια της Διάσκεψης του Βερολίνου έφερε στο φως δημοσιότητας η Corriere Della Sera με πρωταγωνιστές τον Χαλίφα Χαφτάρ και την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία μάταια προσπαθούσε να βρει στο τηλέφωνο τον Λίβυο Στρατάρχη.
«Ήταν πέντε το απόγευμα και το τηλέφωνο στο δωμάτιο του Χαφτάρ χτυπούσε για μεγάλο διάστημα», αναφέρει στο ρεπορτάζ της η Corriere Della Sera. «Ήταν άλλο ένα τηλεφώνημα από την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία πηγαινοερχόταν όλο το απόγευμα μεταξύ της αίθουσας συνεδριάσεων και του γραφείου της για να αναφέρει ξεχωριστά στον Χαφτάρ και στον Σάρατζ. Ο ισχυρός άνδρας της Βεγγάζης, όμως, δεν απαντούσε πλέον στη Καγκελάριο, η οποία ζητούσε την τελική του άποψη για το κείμενο της τελικής διακήρυξης», προσθέτει το ιταλικό ρεπορτάζ.
Κάποια στιγμή η Μέρκελ ενημέρωσε «ότι θα περιμένουμε άλλα δέκα λεπτά» και αν δεν εμφανιστεί ο Χαφτάρ «καταλήγουμε στο έγγραφο που έχουμε συμφωνήσει». Ο Χαφτάρ δεν απάντησε ποτέ και έτσι ακριβώς έγινε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Corriere Della Sera.
Ερωτηθείς για το δημοσίευμα ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης περιορίστηκε να δηλώσει ότι η κυρία Μέρκελ είχε χθες μόνο μία επικοινωνία με τον Στρατάρχη Χάφταρ, κατά την συνάντηση που είχαν το πρωί, πριν από την έναρξη της Διάσκεψης.
Όχι μόνο επειδή η Ελλάδα ακόμη και δια της απουσίας της κατόρθωσε να είναι παρούσα στο Βερολίνο, στέλνοντας σαφή μηνύματα και υποδεχόμενη στην Αθήνα τον στρατάρχη Χαφτάρ.
Όχι μόνο επειδή η Ελλάδα ήταν περισσότερο παρούσα από ό,τι αν καθόταν σε ένα τραπέζι, προσπαθώντας να θέσει ένα θέμα που έτσι κι’ αλλιώς βρισκόταν εκτός ατζέντας.
Η φωνή μας ακούστηκε πιο δυνατά τώρα και η Γερμανία υποχρεώθηκε να δώσει εξηγήσεις, απαντώντας ότι δεν ήταν αντικείμενο των συζητήσεων τα θαλάσσια σύνορα και ότι υποστηρίζει απολύτως τις θέσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσον αφορά στο παράνομο και άκυρο μνημόνιο της Τουρκίας με τη Λιβύη του Σάρατζ.
Αυτό που κυρίως αποδεικνύεται τώρα πως ακόμη και αν υπήρξαν κάποιες σκέψεις για πρόσκληση της Ελλάδας, αυτό αποκλείστηκε κυρίως επειδή γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν είναι πια δεδομένη.
Ο κ. Τσίπρας εκαλείτο εδώ κι’ εκεί – πάντως όχι στη συγκεκριμένη διαδικασία – διότι γνώριζαν ότι δεν θα ενοχλούσε. Αυτό άλλωστε έπραξε και στη συνάντηση του Παλέρμο. Δηλαδή… τίποτε!
Στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που δεν εκλήθη. Δεν εκλήθησαν ούτε η Κύπρος, ούτε το Ισραήλ – δηλαδή οι σύμμαχοί μας στον EastMed.
Η συγκεκριμένη διάσκεψη αποκλειστικό (λέμε τώρα) σκοπό έχει την επίλυση της κρίσης στη Λιβύη (με την Γερμανία να έχει έτοιμο το προς υπογραφή κείμενο).
Μα, θα πει κάποιος, η Τουρκία έχει υπογράψει το γνωστό παράνομο σύμφωνο με την Λιβύη του Σάρατζ.
Μάλιστα! Ακριβώς! Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο αυτήν ακριβώς τη στιγμή, αλλά και γενικά, η Ελλάδα δεν έπρεπε να καθίσει σε οποιοδήποτε τραπέζι με την Τουρκία – και πάντως σε κανένα τραπέζι που παραπέμπει σε διεθνή διάσκεψη.
Σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις – τον Σεπτέμβριο του 2011, στο Παρίσι, με τη συμμετοχή του Γ. Παπανδρέου και τον Νοέμβριο του 2018, στο Παλέρμο, με τη συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα – ούτε οι συγκεκριμένες διασκέψεις απέφεραν τίποτε, ούτε η Ελλάδα κέρδισε τίποτε.
Και στην πρώτη διάσκεψη, τον Μάρτιο του 2011, απλά αποφασίστηκε η διεθνής στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, που τελικά προκάλεσε τα προβλήματα που προσπαθούν (ανεπιτυχώς) να λύσουν οι επόμενες διασκέψεις.
Ειδικά η «Πρωτοβουλία του Βερολίνου» αποτελεί μια ξεχωριστή, καθαρά γερμανική υπόθεση, η οποία αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Γερμανίας, της οποίας οι συμμαχίες στο διεθνές στερέωμα δεν συμπίπτουν με τις ελληνικές.
Η ουσιαστική συμβολή της Ελλάδας
Η Ελλάδα, όποτε χρειάσθηκε, προσέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Λιβύη. Το 2011, όταν ξέσπασαν οι επιθέσεις, ελληνικά πλοία μετέφεραν ασφαλώς από τη Λιβύη 35.000 Κινέζους που εργάζονταν εκεί.
Και τα ξημερώματα της 1ης Αυγούστου 2014 με επιτυχία στέφθηκε μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιχείρηση εκκένωσης με τη φρεγάτα «Σαλαμίς» και την υποστήριξη του «Προμηθέα». Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε το πρωί με την ασφαλή μεταφορά 186 ατόμων - 80 Κινέζοι, 13 Βρετανοί, 15 Κύπριοι, ένας Αλβανός, μια Ρωσίδα και οι υπόλοιποι Έλληνες.
Και αυτή, η σωτηρία των ανθρώπων, ήταν πραγματική συμβολή. Πολύ σημαντικότερη από τις αποτυχημένες διασκέψεις, όπως αυτή στην οποία έλαβε μέρος ο κ. Τσίπρας στις 13 Νοεμβρίου 2018, στο Παλέρμο της Σικελίας, με πρωτοβουλία της Ιταλίας αυτή τη φορά, η οποία επίσης έχει διαφορετικά συμφέροντα από τα ελληνικά. Και διαφορετικές συμμαχίες, βέβαια!
Τότε, η εγχώρια προπαγάνδα πανηγύριζε ότι η Ελλάδα συμμετέχει «για πρώτη φορά» σε διεθνή διάσκεψη για την Λιβύη – ψέμα αφού είχε συμμετάσχει και στη δεύτερη διάσκεψη του 2011, αλλά δεν είναι πλέον εκεί το θέμα.
Διακοσμητική παρουσία Τσίπρα
Μήπως μπορεί να μας πει ο κ. Τσίπρας, που σήμερα διαμαρτύρεται για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας, τι ακριβώς έκανε σε εκείνη τη διάσκεψη εκτός από το να περιφέρεται και να παρακολουθεί;
Ρωτάω, διότι εκείνης της διακοσμητικής ελληνικής παρουσίας, είχε προηγηθεί το πρώτο πολύ σοβαρό επεισόδιο στο σήριαλ Τουρκίας – Λιβύης, που ήταν και ο προάγγελος όσων ακολούθησαν.
Στις 24 Οκτωβρίου 2018, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ είχε επισκεφθεί τη Λιβύη, είχε παρουσιάσει μια σειρά χάρτες και είχε καταγγείλει την Ελλάδα ότι… έχει υφαρπάξει 39.000 τ.χλμ από την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης, ότι το Καστελόριζο δεν έχει δικαιώματα στη θαλάσσια περιοχή του, ότι οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου δεν τέμνονται και ότι η Ελλάδα επιδιώκει να περιορίσει την τουρκική υφαλοκρηπίδα σε μόλις 41.000 τ.χλμ, ενώ Ελλάδα και Κύπρος διεκδικούν υφαλοκρηπίδα 104.000 τ.χλμ σε βάρος Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης.
Είχε τότε αναφερθεί στο θέμα ο κ. Τσίπρας; Όχι, βέβαια. Απλά κάθισε σε ένα τραπέζι, χωρίς να πει λέξη. Ουσιαστικά, με τη στάση του, ανέχθηκε την πρόκληση Ακάρ.
Θυμίζω ότι τότε, η Τουρκία, δια του αντιπροέδρου της Φουάτ Οκτάι, είχε αποσυρθεί από τη διάσκεψη, επειδή στο περιθώριό της είχε πραγματοποιηθεί και μια άτυπη συνάντηση ανάμεσα στους παράγοντες της λιβυκής κρίσης (Σάρατζ και Χαφτάρ), τον Γάλλο υπουργό των Εξωτερικών Λεντριάν, τον Ρώσο πρωθυπουργό Μεντβέντεφ, τους πρωθυπουργούς Τυνησίας και Αλγερίας, τον απεσταλμένο του ΟΗΕ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ.
Ούτε ο Τσίπρας είχε προσκληθεί, αλλά δεν σηκώθηκε να φύγει, όπως οργισμένος έπραξε ο Οκτάι.
Ανούσια ευχολόγια
Επομένως, τι νόημα είχε η συμμετοχή Τσίπρα – αφού δεν αναφέρθηκε στις μόλις πριν είκοσι ημέρες τουρκικές προκλήσεις σε σχέση με την Λιβύη – και τι νόημα είχε γενικά η διάσκεψη και πού κατέληξε.
Δεν κατέληξε πουθενά. Μια ματιά μόνο να ρίξει κανείς στα «Συμπεράσματα» της Διάσκεψης για τη Λιβύη και θα διαπιστώσει πως επρόκειτο για ένα πρωτοφανές ευχολόγιο με διάφορες γραφειοκρατικές αναφορές.
Και μετά, στις 10 Δεκεμβρίου 2018, αυτά τα άνευρα «Συμπεράσματα» εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο – και από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος ούτε τότε έθεσε θέμα για τις κινήσεις της Τουρκίας στη Λιβύη.
Η διαδικασία του Βερολίνου οργανώνεται αμέσως μετά το «φιάσκο της Μόσχας», από όπου ο Χαφτάρ μόλις αποχώρησε χωρίς να υπογράψει τη συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός που πρότειναν η Ρωσία και η Τουρκία, ενώ ο Σάρατζ μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για να πάρει γραμμή.
Όσο για τον Χαφτάρ, φαίνεται ότι διεμήνυσε στη Ρωσία ότι δεν δέχεται τον μεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας, την ώρα που η κ. Μέρκελ έτρεχε στη Μόσχα για να εξασφαλίσει τη στήριξη του κ. Πούτιν.
Συγγνώμη, αλλά μέσα σ’ αυτό το χάος, όπου όλοι ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα και ουδείς για την ίδια τη Λιβύη – και την ώρα που στόχος της διαδικασίας του Βερολίνου είναι αποκλειστικά, όπως επισήμως αναφέρθηκε, η λήξη του εμφυλίου πολέμου – τι θα μπορούσε να κερδίσει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει
Η Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει την καταδίκη όλων όσον αφορά στην παράνομη συμφωνία Ερντογάν – Σάρατζ, διότι ακόμη και όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρθηκα δεν μπορούν να αντιταχθούν στο διεθνές δίκαιο.
Από εδώ και πέρα κάθε παρουσία της Ελλάδας σε οποιοδήποτε τραπέζι κάθεται η Τουρκία – και ενώ αυτή δεν αποσύρει το παράνομο σύμφωνο – θα δημιουργούσε συνθήκες νομιμοποίησης της τουρκικής προκλητικότητας.
Πολύ περισσότερο που ο «στόχος» της διάσκεψης είναι συγκεκριμένος, άλλη συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει και το κείμενο είναι προσυμφωνημένο – προφανώς άλλο ένα ευχολόγιο.
Και για να τελειώνουμε: Στο Βερολίνο έχει ανακοινωθεί ότι θα λάβουν μέρος οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βρετανία, η Γαλλία, η Κίνα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία, η Δημοκρατία του Κονγκό, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Αλγερία, καθώς επίσης τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αφρικανική Ένωση και ο Αραβικός Σύνδεσμος.
Όσοι λαμβάνουν μέρος, το κάνει ο καθένας για τους δικούς του λόγους, που δεν έχουν καμιά σχέση με τις επιδιώξεις της Ελλάδας, η οποία ενδιαφέρεται μόνο για την υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και όχι για να πατά πόδι στη μια ή στην άλλη χώρα της Αφρικής και να εξυπηρετεί αποικιοκρατικές βλέψεις.
Να μην κουβαλάμε νερό σε ξένους μύλους
Για ποιο λόγο, λοιπόν, να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία που παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και δεν κάνει πίσω;
Και επιτέλους, αυτό δεν θέλουν να πετύχουν διάφοροι – δηλαδή να καθίσουν την Ελλάδα σε τραπέζι διαπραγματεύσεων, ενώ δεν υπάρχει κάτι προς διαπραγμάτευση πλην της υφαλοκρηπίδας;
Στο Βερολίνο δεν θα πάνε το Ισραήλ, η Κύπρος, η Μάλτα, η Ισπανία και άλλοι που ξέρουν ότι στο τραπέζι αυτό τα δικά τους εθνικά συμφέροντα δεν θα έχουν θέση.
Η Ελλάδα έχει πλέον με τον πιο επίσημο τρόπο (βλέπε διακρατική συμφωνία για τον EastMed) δημιουργήσει τη συμμαχία της με το Ισραήλ και την Κύπρο, που δεν μετέχουν στην «πρωτοβουλία» του Βερολίνου.
Δεν είναι η ώρα ούτε για διακοσμητικές παρουσίες, ούτε για μικρομεγαλισμούς, ούτε για τουρισμό, ούτε για να κουβαλάμε νερό σε ξένους μύλους.
Γιατί πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση, αλλά μια φορά θα σπάσει…
Χαφτάρ κατά τουρκολιβυκής συμφωνίας: Η... Αγγλία έχει υφαλοκρηπίδα;
Γράφτηκε από Super User«Ο Ερντογάν είπε ότι τα ελληνικά νησιά (Κρήτη, Καστελόριζο, Ρόδος κλπ) δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Με τη συμφωνία οι ‘’μάγοι’’ κατάφεραν να εξαφανίσουν τα ελληνικά νησιά. Η νήσος Σικελία έχει υφαλοκρηπίδα; Η νήσος Χαβάη έχει υφαλοκρηπίδα; Η νήσος Αγγλία έχει υφαλοκρηπίδα; Η νήσος Ρύγκεν έχει υφαλοκρηπίδα; Η νήσος Ίμβρος έχει υφαλοκρηπίδα;» διερωτάται δηκτικά ο LNA του στρατάρχη Χαφτάρ.
«Σταματήστε την υποκρισία και τον εκβιασμό» είναι το μήνυμα στην Άγκυρα. Το το μήνυμα έρχεται λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του Χαλίφα Χαφτάρ στη χώρα μας όπου διαπιστώθηκε απόλυτη συναντίληψη με την ελληνική πλευρά στο θέμα των τουρκολιβυκών συμφωνιών.
H αντεπίθεση της Ελλάδας στις τουρκικές προκλήσεις - Στη Σαουδική Αραβία ο Μητσοτάκης
Γράφτηκε από Super UserΗ έντονη διπλωματική κινητικότητα οδήγησε λίγες ώρες πριν τη Διάσκεψη του Βερολίνου, την Αθήνα να στέλνει μηνύματα σε «εχθρούς και φίλους», με την αιφνιδιαστική επίσκεψη του Λίβυου στρατάρχη Χάφταρ η οποία ενόχλησε ιδιαίτερα την Αγκυρα, ότι δεν θα μείνει άπραγη όταν διακυβεύονται κυριαρχικά της δικαιώματα.
Ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών με τρεις κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα κατάφεραν να υπερκεράσουν τα τετελεσμένα που επιχειρήθηκαν με εκβιαστικό τρόπο από την Τουρκία και με την ανοχή του Βερολίνου, η Αθήνα να αποκτήσει κομβικό ρόλο στη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη.
Κάνοντας σαφές σε όλους τους τόνους τη δυσαρέσκειά της για το γεγονός ότι δεν λαμβάνει μέρος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δημοσιοποίησε την απόφαση της Αθήνας να ασκήσει βέτο στην περίπτωση που προκριθεί λύση για τη Λιβύη η οποία δεν θα προβλέπει ρητά ότι είναι άκυρα τα μνημόνια Σάρατζ – Ερντογάν.
Είχε στη συνέχεια τηλεφωνική επικοινωνία με την Άνγκελα Μέρκελ στην οποία εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της χώρας μας.
Και όλα αυτά όταν είχε φτάσει στην Αθήνα ο Λίβυος στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ.
Κατά τη συναντήσεις που είχε με τον Έλληνας πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών, ο στρατάρχης Χάφταρ ανέπτυξε αναλυτικά τον αντιπαραγωγικό ρόλο που διαδραματίζουν οι έξωθεν παρεμβάσεις στην χώρα του, στο στρατιωτικό αλλά και στο πολιτικό επίπεδο.
Εκτίμησε ότι ο λιβυκός λαός θα πρέπει να αφεθεί να αποφασίσει για το μέλλον του μέσω μιας πανεθνικής συνέλευσης, χωρίς αποκλεισμούς. Ο στρατάρχης κατήγγειλε ειδικότερα τον αρνητικό παρεμβατικό ρόλο της Τουρκίας και δήλωσε ότι αμφότερα τα μνημόνια Σάρατζ - Τουρκίας είναι άκυρα, επειδή αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο αλλά και επειδή έχουν υπογραφεί από κυβέρνηση που δεν έχει την προς τούτο νομιμοποίηση.
Παράλληλα η Ελλάδα εγκαινιάζει μια νέα στρατηγική της ενεργητικής και επιθετικής διπλωματίας. Για πολλά χρόνια η ελληνική εξωτερική πολιτική κινήθηκε με παθητικότητα και πολλές καθυστερήσεις με αποτέλεσμα σε πολλές των περιπτώσεων να χάνεται το momentum.
Πλέον τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά δεδομένα μεταβάλλονται συνέχεια και με ταχύτητα και οποιαδήποτε μη συμμετοχή και καθυστέρηση καλύπτεται σε βάρος των κυριαρχικών συμφερόντων και μειώνουν τη διεθνή επιρροή της χώρας.
Με όλες τις κινήσεις το τελευταίο διάστημα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές που μίλησαν στο newpost, η Ελλάδα δείχνει σε κάθε κατεύθυνση ότι είναι αποφασιστικός παίχτης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Είναι παράγοντας σταθερότητας, όμως αυτό δεν σημαίνει πως, «όταν χρειαστεί δεν θα χτυπάει το χέρι της στο τραπέζι».
Με την επιστολή που έστειλε σε Ευρωπαίους ηγέτες, καθώς και στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Βαν ντερ Λάιεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέστησε σαφές ότι η ακύρωση του «μνημονίου» Τουρκίας-Λιβύης είναι για την Ελλάδα ύψιστης προτεραιότητας. Αλλά όχι μόνο αυτό. Έδειξε ότι η κυβέρνηση θα υπερασπιστεί με αποφασιστικότητα τα εθνικά συμφέροντα με οποιοδήποτε τρόπο.
Στην επιστολή επισημαίνει με σαφήνεια:
Α) Ότι η Ελλάδα έχει ζωτικά συμφέροντα από τις εξελίξεις στη Λιβύη
Β) Υπενθυμίζει την απόφαση του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην οποία αναφερόταν με σαφήνεια ότι το "μνημόνιο" Τουρκίας-Λιβύης παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών, δεν είναι σύμφωνο με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα για τρίτες χώρες. Επίσης εξέφραζε την ομόφωνη αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο απέναντι σε αυτές τις ενέργειες της Τουρκίας.
Γ) Τονίζει προς τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας που μετέχουν στη διάσκεψη του Βερολίνου ότι περιμένουμε ότι ως θεματοφύλακες των κοινών αποφάσεων θα συμβάλουν στην υλοποίησή τους.
Στην τηλεφωνική επικοινωνία με την Άνγκελα Μέρκελ την Παρασκευή το πρωί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέφρασε την δυσαρέσκειά του για τη μη ικανοποίηση του αιτήματος της Ελλάδας για πρόσκληση στο Βερολίνο. Η κυρία Μέρκελ ανέφερε πως η διαδικασία αφορούσε αποκλειστικά τις προσπάθειες εκεχειρίας και εξέφρασε στο τέλος την πλήρη στήριξή της στις ελληνικές θέσεις περί ακυρότητας του «μνημονίου».
Πιο θερμές υπέρ των ελληνικών απόψεων στην περιοχή είναι οι θέσεις της γαλλικής πλευράς, πράγμα που αναμένεται να επισφραγιστεί και με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παρίσι στις 29 Ιανουαρίου όπου θα έχει συνάντηση με τον Εμανουέλ Μακρόν.
Σε αυτές τις συνθήκες η κατάπλευση της ναυαρχίδας του γαλλικού στόλου, του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle στην Ανατολική Μεσόγειο, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, αν συνδυαστεί μάλιστα με τα πολλαπλά μηνύματα αντίθεσης στις κινήσεις της Τουρκίας που έχουν σταλεί από το Παρίσι προς την Αγκυρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει δημοσίως, ώστε να είναι σαφές σε κάθε παράγοντα της ΕΕ, ότι δεν υπάρχει «καμία περίπτωση η Ελλάδα να συναινέσει σε πολιτική λύση στη Λιβύη, η οποία να μην έχει ως προϋπόθεση την ακύρωση αυτών των απαράδεκτων “μνημονίων΄”, ειδικά του “μνημονίου” διευθέτησης των δήθεν θαλασσίων ζωνών μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας». Η κυρία Μέρκελ εξέφρασε τη στήριξή της στην ελληνική θέση περί ακυρότητας του «μνημονίου».
Η κίνηση της επίσκεψης του Στρατάρχη Χάφταρ στην Αθήνα, μετά και την επίσκεψη του Νίκου Δένδια στη Βεγγάζη είναι ένα σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι η Ελλάδα έχει λόγο και ρόλο στις εξελίξεις στη Λιβύη.
Όπως εξηγούν συνεργάτες του Πρωθυπουργού, τα αποτελέσματα του ταξιδιού του στις ΗΠΑ, άρχισαν ήδη να καταγράφονται. Οι δηλώσεις από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι «σε αντίθεση με όσα προτείνει η Τουρκία, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο όπως αποκρυσταλλώνεται στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά έχουν γενικά δικαίωμα στην ΑΟΖ και στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα στον ίδιο βαθμό με οποιαδήποτε άλλη χερσαία περιοχή» είναι εξαιρετικά σημαντικές υπερ των ελληνικών θέσεων.
Οι στενές σχέσεις με το Ισραήλ είναι κομβικής σημασίας για τις εξελίξεις στην περιοχή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε την Πέμπτη με τα προεδρεία των Ελληνοαμερικανικών και Αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων που βρίσκονται σε περιοδεία στην Κύπρο, το Ισραήλ και την Ελλάδα.
Υψηλού συμβολισμού είναι και η παρουσία του στο Αουσβιτς. Καθώς στον εορτασμό της 75ης επετείου από την απελευθέρωση του Άουσβιτς θα συμμετέχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στις 27 Ιανουαρίου, επιζώντες του στρατοπέδου της ναζιστικής φρίκης, καθώς και από άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα συγκεντρωθούν από όλο τον κόσμο στην Πολωνία για να δώσουν το παρών στις επετειακές εκδηλώσεις.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας με τα ταξίδια του σε Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Μαρόκο και τις συνεχόμενες διπλωματικές επαφές ουσιαστικά στόχευσε στο να δημιουργηθεί ένα σοβαρό ανάχωμα μέσα στον Αραβικό κόσμο για την Τουρκία και τις βλέψεις της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελληνική διπλωματία κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να ενισχύσει τις επαφές με των αραβικό κόσμο ενώ σταθερά στενές είναι και οι σχέσεις με την Αίγυπτο.
Όλες αυτές οι προσπάθειες άνοιξαν τον δρόμο αλλά και κορυφώνουν τις διπλωματικές κινήσεις με την επίσκεψη στις αρχές Φεβρουαρίου του Πρωθυπουργού στη Σαουδική Αραβία.
Bloomberg: «Κίνδυνος για θερμό επεισοδίο μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας στη Μεσόγειο»
Γράφτηκε από Super UserΗ Ελλάδα μπήκε σφήνα στη Διάσκεψη του Βερολίνου, τριπλή αντεπίθεση Μητσοτάκη, το παρασκήνιο με Χαφτάρ
Γράφτηκε από Super User
Διάγγελμα Μητσοτάκη: προτείνω την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας video
Γράφτηκε από Super UserΕκτός ελέγχου ο δικτατορίσκος Ερντογάν απειλεί τον Χαφτάρ: «Θα του δώσουμε μάθημα»
Γράφτηκε από Super User
Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η απόφαση του Χαφτάρ δείχνει ποιος θέλει πόλεμο - Ο Χαφτάρ έδειξε τις προθέσεις του, δήλωσε ο Ερντογάν - Γιατί έπεσε στο κενό η προσπάθεια εκεχειρίας
Ο Χαλίφα Χάφταρ, ο διοικητής του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, αναχώρησε από την Μόσχα χωρίς να υπογράψει την συμφωνία εκεχειρίας που συντάχθηκε κατά τη διάρκεια των συνομιλιών στην ρωσική πρωτεύουσα χθες, μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, επικαλούμενο το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους στην Άγκυρα, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η Τουρκία έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει μία εκεχειρία, προσθέτοντας ότι, εάν ο Χάφταρ συνεχίσει να ενεργεί με τον τρόπο αυτόν, η σύνοδος κορυφής για την Λιβύη που σχεδιάζεται να διεξαχθεί στο Βερολίνο την Κυριακή δεν θα έχει νόημα.
Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε νωρίτερα κατά τη διάρκεια συζήτησης με τους βουκευτές του AKP ότι ο Χαφτάρ έδειξε τις προθέσεις τους.
Συγκεκριμένα, οργισμένος μετά την απόφαση του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ να εγκατέλειψει τη Μόσχα χωρίς να υπογράψει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ) του πρωθυπουργού Φάγεζ ας Σάρατζ, ο Τούρκος πρόεδρος ισχυρίστηκε:
«Ο Χαλίφα Χαφτάρ στην αρχή είπε ναι στη συμφωνία μετά έκανε ένα πραξικόπημα στη διαπραγματευση και δραπέτευσε απο τη Μόσχα» και πρόσθεσε:
«Δεν θα διστάσουμε ποτέ να δώσουμε στον πραξικοπηματία Χάφταρ το μάθημα που του αξίζει, αν συνεχίσει τις επιθέσεις του εναντίον της νόμιμης διοίκησης και εναντίον των αδελφών μας στη Λιβύη».
Γιατί έπεσε στο κενό η προσπάθεια εκεχειρίας
Η Ρωσία και η Τουρκία επιχείρησαν να αναδειχτούν κυρίαρχες του παιχνιδιού στη Λιβύη. Ως γνωστόν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν διεκδικεί τον έλεγχο του λιβυκού ορυκτού πλούτου και ο Ταγίπ Ερντογάν τη συνέχιση της ισχύος της υπογραφής Σάρατζ στη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης. Ακόμα πιο εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι μέχρι χθες ο Τούρκος πρόεδρος φαινόταν να πετυχαίνει τον σκοπό του χωρίς καν να στείλει στρατό, απλώς θέτοντας εαυτόν στο κέντρο των εξελίξεων.
Ο διπλωματικός πυρετός, όμως, που επικράτησε σε Μόσχα και Άγκυρα δεν απέδωσε. Παρ’ ότι σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τζουζέπε Κόντε, ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι ελπίζει και πιστεύει πως σύντομα θα υπογραφεί η (μόνιμη) κατάπαυση του πυρός μεταξύ του επικεφαλής της κυβέρνησης της Τρίπολης Φαγιέζ αλ Σάρατζ και του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, ενώ και ο Ιταλός πρωθυπουργός ζήτησε την υπογραφή εκεχειρίας, κάτι τέτοιο δεν φαντάζει πλέον πιθανό. Ο Χάφταρ έφυγε από τη Μόσχα χωρίς να υπογράψει την εκεχειρία, ενώ ήδη ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες. Να θυμίσουμε ότι Χαφταρ και Σάρατζ βρίσκονταν από χθες στη Μόσχα για συνομιλίες με τη μεσολάβηση της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Σύμφωνα με το Αλ Αραμπίγια, ο Χαφτάρ δήλωσε ότι «η συμφωνία που προτάθηκε αγνοεί αρκετές από τις απαιτήσεις του στρατού της Λιβύης».
Παρ’ ότι Πούτιν και Ερντογάν υποστηρίζουν αντίθετες πλευρές στη σύγκρουση, τα γενικότερα συμφέροντά τους τούς υποχρεώνουν να βρίσκουν συμβιβασμούς ως εταίροι κι όχι ως ανταγωνιστές. Έτσι, λοιπόν, κάλεσαν τους «εκλεκτούς» τους, που είναι επικεφαλής των αντιμαχόμενων στρατοπέδων, να υπογράψουν μια δεσμευτική εκεχειρία για να τερματιστεί ο πόλεμος και να ανοίξει ο δρόμος για μια διευθέτηση.
Το κλίμα, όμως, ήταν εξαρχής τεταμένο. Ενδεικτικό αυτού ήταν ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες διεξήχθησαν χωριστά στη Μόσχα, καθώς κανείς από τους δύο Λίβυους ηγέτες δεν ήθελε να βρεθεί στο ίδιο τραπέζι με τον άλλον. Η ρωσική αντιπροσωπεία πραγματοποίησε συνάντηση με τον Χαλίφα Χαφτάρ και η τουρκική αντιπροσωπεία πραγματοποίησε αντίστοιχη συνάντηση με τον Φαγιέζ Αλ Σαράτζ. Ο Χαλίφα Χαφτάρ, που είχε το στρατιωτικό πλεονέκτημα και θα ήθελε να καταλάβει την Τρίπολη και να πάρει την εξουσία, λέγεται ότι πιέστηκε ασφυκτικά από τη Μόσχα. Γι’ αυτό και ζήτησε προθεσμία για να απαντήσει εάν θα υπογράψει τη συμφωνία εκεχειρίας.
Το αγκάθι στην προς υπογραφή συμφωνία ήταν η απαίτηση που επέβαλε ο Ταγίπ Ερντογάν για άμεση απόσυρση των στρατευμάτων του Χαλίφα Χαφτάρ από τα περίχωρα της Τρίπολης, στα οποία βρίσκονται. Ο Λίβυος στρατάρχης ξεκαθάρισε πως ο στρατός του βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, όπως πράγματι συμβαίνει. Εξήγησε ότι, αν και είχε ανταποκριθεί θετικά στην κατάπαυση πυρός, δεν προτίθεται να αποσύρει τα στρατεύματά του. Ζήτησε περισσότερο χρόνο για να εξετάσει τις παραμέτρους της ειρηνευτικής πρότασης. Επέκρινε, μάλιστα, την Τουρκία για την εμπλοκή της στα εσωτερικά της χώρας του και για την υποστήριξη που παρέχει στην κυβέρνηση του Φαγιέζ Αλ Σαράτζ, χωρίς την οποία θα είχε ήδη ανατραπεί. Υπενθυμίζουμε ότι την Τρίπολη υπερασπίζονται τζιχαντιστές που πολέμησαν στη Συρία.
Ο Φαγιέζ Αλ Σαράτζ με τη στήριξη Ερντογάν συνέχισε να απαιτεί την άμεση αποχώρηση των αντιπάλων δυνάμεων, γεγονός που οδήγησε τις συνομιλίες σε αδιέξοδο. Αυτό ήταν που είχε διαφανεί και από τις χθεσινές δηλώσεις. Πίσω από μια συγκρατημένη αισιοδοξία μπορούσε κανείς να εντοπίσει την επαπειλούμενη αποτυχία. «Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι επιτεύχθηκε συγκεκριμένη πρόοδος» υπογράμμισε ο Σεργκέι Λαβρόφ, επισημαίνοντας ότι το σχέδιο της συμφωνίας συζητήθηκε και από τους υπουργούς Άμυνας της Ρωσίας και της Τουρκίας Σεργκέι Σόϊγκου και Χουλουσί Ακάρ.
Στο ζήτημα της Λιβύης, η Γερμανία ακολουθεί τρίτη και καταϊδρωμένη, μετά τη Μόσχα και την Άγκυρα, πραγματοποιώντας σύνοδο κορυφής στο Βερολίνο τελικά στις 19 Ιανουαρίου. Ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με το εάν η Ελλάδα θα λάβει μέρος στην Διάσκεψη ή όχι. Είναι κοινό μυστικό, πάντως, πως πρόθεση του Βερολίνου ήταν να την αποκλείσει.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, προσπαθώντας να μην «μείνει στην απέξω», προχώρησε στη δική του παρέμβαση. Και αυτός επέμεινε στην ανάγκη η κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη να είναι «αξιόπιστη, βιώσιμη και ελέγξιμη», αναφέρεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα από το προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων. Ο αρχηγός του γαλλικού κράτους εξέφρασε τη θέση αυτή και στη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όπως πλέον εξελίσσονται τα πράγματα, ο Χαλίφα Χαφτάρ αποφάσισε να μην χάσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όσα έχει κερδίσει στο πεδίο των μαχών και βέβαια την σχεδόν βεβαιότητα ότι σε λίγο χρόνο μπορεί να δώσει με στρατιωτικά μέσα ένα θετικό γι’ αυτόν τέλος στην κρίση της Λιβύης, καταλαμβάνοντας την Τρίπολη και βγάζοντας από τον πολιτικό χάρτη την κυβέρνηση του Φαγιέζ Αλ Σαράτζ.
Εν μέσω όλων αυτών, πληροφορίες που μετέδωσαν ιταλικά Μέσα εμφανίζουν πιθανή την συγκρότηση τριμερούς σχήματος συνεργασίας Ιταλίας-Ρωσία-Τουρκία!
Η παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ και ο εφιάλτης του μέλλοντος
Γράφτηκε από Super UserΔεν είναι η πρώτη φορά που σ’ αυτή τη χώρα βάζουμε ανάποδα τους πόλους. Ούτε είναι η πρώτη φορά που αναλωνόμαστε σε συζητήσεις του χθες, κουβεντιάζοντας για κινδύνους από το παρελθόν ενώ μπροστά μας ξεδιπλώνεται ο ζόφος του μέλλοντος. Το πρόβλημα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ανήκει στο 2014 – όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε το ύπατο αξίωμα για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Το πρόβλημα του 2020 είναι το εκλογικό σύστημα.
Με βάση το νέο Σύνταγμα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί. Με περισσότερες ή λιγότερες διαφορετικές γνώμες – εσωκομματικές και διακομματικές – με περισσότερες ή λιγότερες ψήφους, με περισσότερη ή λιγότερη συναίνεση.
Από τη στιγμή που έχουμε σε γενικές γραμμές συμφωνήσει ότι χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο με πολιτική εμπειρία (δηλαδή πολιτικό πρόσωπο) που θα συνομιλεί με το εξωτερικό και θα εξασφαλίζει κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς την θετική γνώμη του πρώτου κόμματος και κατόπιν όσο το δυνατόν των περισσότερων από τα υπόλοιπα, πρόβλημα για τη χώρα δεν υπάρχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί αυτή τη συζήτηση και την μεγαλοποιεί για να προκαλεί τεχνητή φασαρία, να παριστάνει ότι είναι η πολιτική δύναμη που θέτει την ατζέντα και να αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα.
Υπερτονίζει δηλαδή ένα ανύπαρκτο θέμα για να κρύψει το υπαρκτό – στο πλαίσιο της προπαγανδιστικής τακτικής της εναλλακτικής ενημέρωσης, όπου ένα κατασκευασμένο θέμα αντικαθιστά το πραγματικό.
Και το πράττει θέτοντας ερωτήματα προκειμένου να παρασύρει κυβέρνηση και δημοσιογράφους να απαντούν και να πελαγοδρομούν και να περιπτωσιολογούν.
Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει, όπως πάντα, να προκαλεί σύγχυση και να θολώνει τα νερά. Στήνει και πάλι μια παγίδα για τη χώρα!
Με λίγα λόγια, αυτοί που χρησιμοποίησαν την προεδρική εκλογή για να ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά, δημιουργώντας ένα πρόβλημα εκεί που δεν υπήρχε και υποστηρίζοντας πως «και τον Θεό να προτείνετε εμείς θα τον καταψηφίσουμε», τώρα καταφεύγουν σε ανύπαρκτο πρόβλημα του παρελθόντος για να κρύψουν το πρόβλημα του παρόντος που και πάλι οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.
Και το πρόβλημα αυτό δεν είναι άλλο από το εκλογικό σύστημα και την απλή αναλογική που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε κατά την ολέθρια (από κάθε άποψη) διακυβέρνησή του.
Το ισχύον εκλογικό σύστημα δεν εμπόδισε ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ να έλθει στην εξουσία, ούτε τη συνεργασία με άλλο (το μικρότερο) κόμμα για την εξασφάλιση της Δεδηλωμένης, ούτε την είσοδο στη Βουλή διαφόρων (και διαφορετικών κάθε φορά) μικροτέρων κομμάτων.
Εξασφάλιζε όμως τον σχηματισμό κυβέρνησης, γιατί η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να βρίσκεται επί μήνες στον αέρα και να πηγαίνει από κάλπη σε κάλπη.
Φυσικά, ο Τσίπρας έχει τον σκοπό του: Σε περίπτωση που κακή τη τύχη ξαναβρεθεί στην πρώτη θέση ή σε περίπτωση που τον χωρίζουν λίγες έδρες από το πρώτο κόμμα, να συνασπιστεί με όλους τους υπόλοιπους (εξασφαλίζοντας την ψήφο ή την ανοχή τους) και να βρεθεί στην εξουσία συναλλασσόμενος με όλους τους υπόλοιπους.
Γι’ αυτό και, όπως έχουμε πολλές φορές επισημάνει, μας ζαλίζουν τόσο καιρό το κεφάλι με την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Συναλλαγές και εκβιασμοί
Η Ισπανία, μετά από τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε τέσσερα χρόνια – θυμίζω ότι ο σοσιαλιστής Σάντσεθ συνασπίστηκε με όλους τους υπόλοιπους και έριξε μέσα στη Βουλή τον Ραχόι, αν και είχε οδηγήσει το κόμμα του σε δύο συνεχόμενες νίκες χωρίς ωστόσο να πετύχει πλειοψηφία εδρών – δύο μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές απέκτησε κυβέρνηση μειοψηφίας.
Ο Σάντσεθ έχει συμφωνήσει με τους Podemos του Ιγκλέσιας (χωρίς προγραμματική συμφωνία), αλλά οι δυο τους συγκεντρώνουν μόνο 155 έδρες από τις 350 του ισπανικού κοινοβουλίου.
Κεντρικό ρόλο απέκτησε το κεντροαριστερό αυτονομιστικό καταλανικό κόμμα ERC, τέταρτο σε κοινοβουλευτική δύναμη, που απλά διευκόλυνε τον Σάντσεθ να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης δια της… αποχής του.
Και στο μεταξύ, οι Καταλανοί υπέγραψαν συμφωνία με τους Σοσιαλιστές που περιλαμβάνει και την έναρξη μιας διαδικασίας «διαλόγου, διαπραγμάτευσης και συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης της Ισπανίας και της Καταλονίας» μέσα σε διάστημα 15 ημερών!
Δηλαδή, αν δεν καταλήξουν πουθενά, οι Καταλανοί θα διακόψουν την διαδικασία της αποχής και θα δυσκολέψουν την ζωή του Σάντσεθ μέχρι της… νέας πτώσης της κυβέρνησής του!
Ο Σάντσεθ, λοιπόν, στηρίχθηκε στην αποχή ενός κόμματος και για να ψηφίζει τα νομοσχέδιά του ελπίζει στη στήριξη άλλων κομμάτων όπως το βασκικό εθνικιστικό κόμμα PNV, το κεντροαριστερό Mas Pais, τους εθνικιστές της Καντάβριας PRC, του κόμματος «Νέες Κανάριες», αλλά και στην αποχή άλλων κομμάτων, όπως το γαλικιανό BNG, η «Συμμαχία των Καναρίων» και το… «Το Τερουέλ Υπάρχει»!
Δηλαδή ο Σάντσεθ θα έχει τις ψήφους του κόμματός του και αυτές των Podemos (και να δούμε για πόσο αν σκεφθούμε ότι την προηγούμενη φορά έφυγαν με ελαφρά πηδηματάκια) και από εκεί και πέρα θα εξαρτάται από το ποιοι απέχουν και ποιοι στηρίζουν έναντι διαφόρων ανταλλαγμάτων.
Καταλάβατε περί ποίου φρενοκομείου ομιλούμε;
Και προσέξτε τώρα τι άλλο συμβαίνει: Στις 30 Δεκεμβρίου – και ενόψει των ψηφοφοριών για τη Δεδηλωμένη – ο γενικός εισαγγελέας ζήτησε την προσωρινή αποφυλάκιση του Οριόλ Ζουνκέρας, εκ των ηγετών των Καταλανών αυτονομιστών, σε μία εξέλιξη που θεωρείται κίνηση καλής θέλησης προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Στο παιχνίδι και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που την περασμένη εβδομάδα αποφάνθηκε ότι ο Οριόλ Ζουνκέρας, δικαιούται ασυλίας ως ευρωβουλευτής.
Μιλάμε για τον Ζουνκέρας που έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 13 χρόνων για στάση και διασπάθιση δημόσιου χρήματος κατά την αποτυχημένη προσπάθεια ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Ο ίδιος, από την φυλακή έστειλε μήνυμα πως η συμφωνία πρέπει να επιτευχθεί με κάθε κόστος.
Στις προσεχείς εβδομάδες αναμένεται και η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, αλλά ποιος μπορεί να ορκιστεί πως στον λογαριασμό δεν μπαίνουν και τα γνωστά προβλήματα κυβερνησιμότητας;
Πολύ περισσότερο που στο πλαίσιο της συμφωνίας με τους αυτονομιστές, ο Σάντσεθ έχει υποσχεθεί ένα σημαντικό πακέτο κοινωνικών μέτρων για την Καταλονία, αλλά και έχει επαναλάβει την προθυμία της για επανέναρξη του διαλόγου σχετικά με την αυτοδιάθεση της επαρχίας.
Δηλαδή, από συναλλαγή σε συναλλαγή μόνο και μόνο για να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Ακόμη και με τον κίνδυνο να αποσχιστεί η Καταλονία και να κατακερματιστεί η Ισπανία.
Βέβαια, εμείς εδώ δεν έχουμε – ευτυχώς! – τέτοια θέματα. Ωστόσο, με την απλή αναλογική και το εκλογικό της αποτέλεσμα, συμφωνίες, πιέσεις και συναλλαγές θα υπάρξουν!
Και κάθε φορά κάποιος θα δηλώνει πως δεν τηρήθηκε πλήρως η συμφωνία ή θα ζητά κι’ άλλα εκβιάζοντας. Και κάποια στιγμή, η κυβέρνηση θα πέφτει!
Μπορεί κανείς να διανοηθεί τέτοιο εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα;
Μπορεί! Και το όνομά του είναι Αλέξης Τσίπρας!
Πορτογαλία: Θα ψηφίζουν… νόμο νόμο!
Ο οποίος θα μας πει πως αν δεν μας αρέσει η «λύση» της Ισπανίας, μπορούμε να πάμε στη «λύση» της Πορτογαλίας.
Εκεί, στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Κόστα ήλθε πρώτο με 108 έδρες και αυτές δεν αρκούν για την εξασφάλιση της Δεδηλωμένης στο κοινοβούλιο των 230 εδρών.
Ακολουθεί το Σοσιαλδημοκρατικό (κεντροδεξιά) με 79 έδρες, το Μπλόκο της Αριστεράς με 19 έδρες, ο συνασπισμός Κομμουνιστών – Πρασίνων με 12 έδρες, οι χριστιανοδημοκράτες με πέντε, το κόμμα PAN, που προτάσσει την προστασία των ζώων και της φύσης, με τέσσερις, ενώ τρία νέα κόμματα, το Chega! («Αρκετά!», λαϊκιστική δεξιά), η Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία (φιλελεύθεροι) και το Livre (Ελεύθερο - αριστερά) έλαβαν από μία έδρα.
Ο Κόστα έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ανακοίνωσε τη σύνθεσή της, αλλά ψήφο εμπιστοσύνης δεν έχει λάβει!
Το 2015 είχε υπογράψει χωριστές συμφωνίες με τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά αυτή τη φορά αποφάσισαν να επιβάλουν έναν… «μόνιμο διάλογο καθ’ όλη τη διάρκεια της νομοθετικής περιόδου».
Τελικά κατέληξαν πως θα περάσουν τα υπόλοιπα τέσσερα χρόνια (μάλλον απίθανο δηλαδή), είτε δια της αποχής της υπόλοιπης Αριστεράς σε κάποιες ψηφοφορίες, είτε ψηφίζοντας «bill by bill», τουτέστιν… νόμο νόμο!
Μιλάμε για ό,τι πιο ασταθές μπορεί να διανοηθεί κανείς!
Ένα ακόμη εφιαλτικό σενάριο που απεργάζεται ο κ. Τσίπρας για την Ελλάδα.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ανούσιες συζητήσεις, ας ρίξουμε μια ματιά στο ζοφερό μέλλον που κάποιοι μας ετοιμάζουν και ας βάλουμε στο επίκεντρο των συζητήσεών μας το εκλογικό σύστημα και τον νέο εκλογικό νόμο.
Γιατί αυτό απαντά στο ερώτημα «τι είναι είδηση;»…
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών με τη Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τον εκλογικό νόμο – Πότε ψηφίζεται
Γράφτηκε από Super UserΚατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για τον εκλογικό νόμο. Το νομοσχέδιο θα εισαχθεί στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για επεξεργασία μεθαύριο Τετάρτη 15/1, ενώ αναμένεται να ψηφιστεί από την ολομέλεια της Βουλής την επόμενη Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου.
Το νομοσχέδιο είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση-εξπρές την Παρασκευή και το απόγευμα της Δευτέρας. Μετά και το τέλος των συναντήσεων του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τους πολιτικούς αρχηγούς, που ολοκληρώθηκαν με το τετ-α-τετ με τον γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, κατατέθηκε στη Βουλή.
Δείτε εδώ την αιτιολογική έκθεση
Δείτε εδώ το νομοσχέδιο
Το νομοσχέδιο, θα ψηφιστεί στις 22 Ιανουαρίου και μέχρι στιγμής φαίνεται πως θα περάσει μόνο από τις ψήφους της ΝΔ καθώς ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ έχουν διαμηνύσει την αντίθετή τους. Μόνο ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης δήλωσε ότι θα το μελετήσει και θα αποφανθεί για τη στάση του κόμματός του.
Ο νέος εκλογικός νόμος προβλέπει κλιμακωτό μπόνους για το πρώτο κόμμα από το ποσοστό του 25% και επάνω με «ταβάνι» τις 50 έδρες ώστε, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας να βγάζει αυτοδύναμη κυβέρνηση με ποσοστό 37-38% για το πρώτο κόμμα.