Κάπου λίγο μετά το φιάσκο των Υμίων, όταν ακόμη εργαζόμουν ως υπεύθυνος του πολιτικού ρεπορτάζ στον παλιό «Ελεύθερο Τύπο», άρχισα να παραλαμβάνω στο γραφείο μου, σφραγισμένους κίτρινους φακέλους αλληλογραφίας, χωρίς διακριτικά.
Υποθέτω ότι αποστολέας ήταν ένας ανώνυμος πατριώτης, υπάλληλος του υπουργείου εξωτερικών, που ανησυχούσε σοβαρά για την πορεία των εθνικών θεμάτων. Γιατί το περιεχόμενο των φακέλων αυτών, ήταν φωτοτυπίες από διαβαθμισμένα τηλεγραφήματα της διπλωματικής υπηρεσίας που αποδείκνυαν ότι ο τότε υπουργός εξωτερικών, Θόδωρος Πάγκαλος, άλλα έλεγε στον ελληνικό λαό και άλλα διαπραγματευόταν παρασκηνιακά στο εξωτερικό.Θέωρησα δημοσιογραφικό μου καθήκον να δημοσιεύσω αυτά τα ντοκουμέντα, ειδικότερα όταν
διεφάνη πώς ο κ. Πάγκαλος, ερήμην της σχετικής συμφωνίας-δέσμευσης των πολιτικών αρχηγών και εν αγνοία του ελληνικού λαού, επιχειρούσε, (πιθανότατα με τις ευλογίες των Αμερικάνων), να κλείσει κακήν κακώς το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, με τρόπο εθνικά ασύμφορο και επιζήμιο.Ευτυχώς για μας, οι Σκοπιανοί, με την γνωστή κρίση αλαζονείας απέρριψαν τις «ιδέες» της ελληνικής πλευράς τύπου… «Μακεδονία-Σκόπια» και άφησαν σύξυλο τον κ. Πάγκαλο. Ομως μπροστά στα διαδοχικά δημοσιεύματα που τον άφηναν πλήρως έκθετο, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν είχε λαική εντολή για τέτοιου είδους «παζάρια», ο τότε υπουργός εξωτερικών, εξεμάνη και με τον γνωστό εκρηκτικό του χαρακτήρα αποφάσισε εν μία νυκτί να λάβει δραστικά μέτρα για να αποτρέψει τις διαρροές. Μέτρα που ξεκινούσαν από…δακτυλοσκοπήσεις διπλωματών και κατέληγαν στην παραπομπή δημοσιογράφων για κακούργημα, με την κατηγορία της κατασκοπείας!Ετσι λοιπόν, μαζί με δύο καλούς συναδέλφους βρεθήκαμε ξαφνικά στον ανακριτή, κατηγορούμενοι για κατασκοπεία και αποκάλυψη μυστικών του κράτους. Μόνο που προς υπεράσπιση μας έσπευσαν τότε πολλοί συνάδελφοι βουλευτές του κ. Πάγκαλου, από τον σημερινό πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, έως τον αρχηγό του τότε ΣΥΝ, Νίκο Κωσταντόπουλο.Φυσικά η γελοία αυτή υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στο ακροατήριο, αφού απαλλαγήκαμε πανηγυρικά και ομόφωνα δια βουλεύματος. Οι έντιμοι εφέτες που μετά βίας συγκρατούσαν τα γέλια τους με τα γραφικά καμώματα του υπουργού, είπαν το αυτονόητο: Οτι τα εκάστοτε «κυβερνητικά μυστικά» δεν είναι απαραιτήτως ούτε «κρατικά μυστικά», ούτε «εθνικά απόρρητα». Αποτελεί μάλιστα καθήκον του δημοσιογράφου να τα φέρνει στο φως, στο βαθμό που αποκαλύπτεται πώς η κυβέρνηση ασκεί μυστική διπλωματία, ερήμην της λαικής εντολής και ενδεχομένως εις βάρος των αντικειμενικώς οριζόμενων εθνικών συμφερόντων.«Εθνικό απόρρητο είναι αποκαλύψεις την διάταξη των στρατιωτικών μας δυνάμεων στον Εβρο», είχε πει χαρακτηριστικά ένας από τους δικαστικούς και νομίζω πώς αυτό αποδίδει ανάγλυφα το νόημα της τότε πανηγυρικής μας απαλλαγής.Η μακρινή όμως αυτή ιστορία, μου ξανάρθε στο νου ακούγοντας τον κύριο Πάγκαλο να…κομπάζει στην κυριολεξία, ότι επί υπουργίας του γίνονταν παρακολουθήσεις στα τηλέφωνα του Αμερικανού πρέσβη, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στην Αγκυρα.Δεν θα σταθώ στην ακρίβεια αυτών των ισχυρισμών. Γιατί το πιθανότερο είναι ότι ο επίδοξος ωτακουστής «νόμιζε» ότι παρακολουθούσε με τα ΚΑΦΑΟ του Μαυρίκη τους Αμερικανούς και αυτοί τον είχαν πάρει στο ψιλό, στολίζοντας τον επί καθημερινής βάσεως με τα κατάλληλα κοσμητικά επίθετα. Οπως ακριβώς «νόμιζε» ότι ως…μεγάλος τραγουδιστής θα φυγάδευε την…γιαγιά Οτσαλάν στην Κένυα.Θα σταθώ εν τούτοις στην σημασία αυτών των δηλώσεων του κυρίου Πάγκαλου που ασφαλώς «εξαγνίζουν» ή εν πάσει περιπτώσει «συμψηφίζουν» την βρώμικη επιχείρηση υποκλοπών της αμερικανικής πρεσβείας εις βάρος της κυβέρνησης Καραμανλή.Δεν θεωρώ ότι ο Πάγκαλος είναι επαγγελματίας προβοκάτορας ή ενεργούμενο της Ουάσιγκτον και έδρασε κατόπιν σχεδίου. Ενας ξοφλημένος συνταξιούχος της πολιτικής είναι που διέπεται από αυτοκαταστροφική μανία και θέλει να τραβάει τα βλέμματα πάνω του με αιρετικές δηλώσεις.Ασφαλώς και με την δήλωση του αυτή έβλαψε τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Και ασφαλώς η αρμόδια εισαγγελέας έπρεπε να τον είχε πάει στο αυτόφωρο, αν μη τι άλλο γιατί στην δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.Προσωπικά πάντως πιστεύω ότι η κατάλληλη αντιμετώπιση για τον συγκεκριμένο είναι ο ζουρλομανδύας. Αντε στην καλύτερη περίπτωση μονωτική ταινία στο στόμα μέχρι να αποφασίσει την οριστική απόσυρση του από τον δημόσιο βίο…ΙΛΑΡΟ-ΤΡΑΓΩΔΙΑ…Εχουμε ξαναγράψει ότι άλλος τον σκέφτηκε, αλλά ο κλήρος έπεσε στον Στουρνάρα να παρουσιάσει ένα πρώτο σκαρίφημα του περιβόητου «ενιαίου φόρου ακινήτων» στους Τροικανούς. Κι οι τελευταίοι, μόλις αντίκρισαν αυτό το λαμπρό πόνημα που περικλείεται στο ακρονύμιο ΕΝΦΑ, έστειλαν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για…μπάνιο, ανακαλύπτοντας χρηματοδοτικό κενό 2 δις μέσα στο 2014.Χωρίς καμία αμφιβολία το ένα τουλάχιστον από αυτά τα δύο δις, είναι «μαξιλαράκι» για το μελλοντικό έσοδο του ΕΝΦΑ που οι ειδικοί του ΔΝΤ εκτιμούν πώς, την πρώτη τουλάχιστον χρονιά εφαρμογής του, δεν θα αποφέρει ούτε το 60% των 3,2 δις που εκτιμά η κυβέρνηση. Και μάλλον έχουν δίκιο. Γιατί όσο πολύπλοκη είναι η μέθοδος υπολογισμού, άλλο τόσο αβέβαιη είναι και η προοπτική είσπραξης τους.Δέκα μήνες «παιδεύονταν» οι τεχνοκράτες του υπουργείου οικονομικών για να φτιάξουν ένα μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά φορο-τερατούργημα που αναγκάζει φορολογούμενους και εφοριακούς να αναζητήσουν πτυχίο στα μαθηματικά, μήπως και καταφέρουν να υπολογίσουν το ύψος κατά προσέγγιση, όσων καλούνται να πληρώσουν και να εισπράξουν αντίστοιχα.Και μόλις λίγες μέρες χρειάστηκαν κάποιοι βουλευτές της ΝΔ, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις φοροτεχνικού ή οικονομολόγου, για να το καταρρίψουν, αποδεικνύοντας μάλιστα ότι πολλές από τις επιμέρους διατάξεις του, περιέχουν όχι μόνον στοιχεία κραυγαλέας αστοχίας, αλλά και οσμή σκανδάλου.Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η εξαιρετικά χαμηλή φορολόγηση χώρων που φιλοξενούν λατομεία, μεταλλεία ή πάρκιγκ, με συντελεστές μικρότερους και από αυτούς που επιβάλλονται σε απλά αγροτεμάχια με δεντροκαλλιέργειες. Και πώς στα αλήθεια μπορεί να εξηγηθεί η αστεία φορολόγηση «γηπέδων» που φιλοξενούν εγκαταστάσεις ελλιμενισμού σκαφών ή αεροσκαφών(!) και η ισόποση φορολόγηση οικοπέδων που περιλαμβάνουν σιδηροτροχιές ή πυλώνες της ΔΕΗ και επομένως είναι άχρηστοι προς εκμετάλλευση από τους ιδιοκτήτες τους;Πώς επίσης μπορεί να εξηγηθεί η υψηλότερη φορολόγηση μιας αγροκαλλιέργειας που βρίσκεται κοντύτερα στην θάλασσα από μία άλλη πανομοιότυπη που βρίσκεται μακρύτερα; Μήπως τα τζιμάνια του κυρίου Μαυραγάνη και οι διάφοροι σύμβουλοι του Στουρνάρα, που προφανώς δεν έχουν βγεί ποτέ από την πρωτεύουσα, θεωρούν ότι τα δέντρα αναπτύσσονται και καρποφορούν ευκολότερα σε αλατώδη εδάφη που τα σαρώνει ο θαλασσινός αέρας; Αν εννοούν τα αλμυρίκια να το καταλάβω, αλλά δυστυχώς δεν έχει βρεθεί ακόμη τρόπος για την παραγωγική αξιοποίηση του συγκεκριμένου δέντρου…Γεμάτο «μαργαριτάρια» είναι λοιπόν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, προσφέροντας ταυτόχρονα παράθυρο για προνομιακή μεταχείριση ευπόρων και «κατεχόντων», όπως για παράδειγμα οι λιγοστοί μεγαλοκτηματίες της χώρας.Γι αυτό και τείνω να πιστέψω ότι η ερώτηση των 22 βουλευτών της ΝΔ δεν είχε την έννοια «αντάρτικου» στην κυβέρνηση. Αντίθετα κατατέθηκε έχοντας εξασφαλίσει νεύμα συγκατάβασης από το Μέγαρο Μαξίμου.Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει διαπιστώσει την προχειροδουλειά και τον άμεσο κίνδυνο να έρθει αντιμέτωπος με μεγάλες ομάδες ψηφοφόρων που ως τώρα είχαν δεν φορολογηθεί για τα συγκεκριμένα περιουσιακά τους στοιχεία. Θα πρέπει άμεσα ωστόσο να αποδώσει ευθύνες και να στείλει σπίτι τους, αυτούς τους αστοιχείωτους(για να μην υποθέσει κανείς τίποτα άλλο)που ξόδεψαν χιλιάδες εργατοώρες, αμειβόμενοι από το υστέρημα του ελληνικού λαού, για να οδηγήσουν την χώρα σε φοροεισπρακτικό χάος και την κυβέρνηση σε πλήρες πολιτικό αδιέξοδο.(Το σπρέντ της Κυριακής)Καμία περίπτωση να παρακολουθούσε η ΕΥΠ τις συνομιλίες του Αμερικανού πρέσβη και μάλιστα στην Αγκυρα, δεν δίνουν οι γνωρίζοντες τα συστήματα υποκλοπών, τόσο εκείνης της εποχής, όσο και τα νεότερα. Το πιθανότερο είναι ότι με κάποιο τρόπο η εθνική υπηρεσία πληροφοριών είχε φυτέψει «κοριούς» στα σταθερά τηλέφωνα επικοινωνίας των Αμερικανών, όμως αυτοί εντοπίστηκαν σε πρώτο χρόνο, γι αυτό όταν οι πρέσβεις αποφάσιζαν να μιλήσουν από την «παγιδευμένη» σταθερή γραμμή, άρχιζαν τα…γαλλικά για τον Πάγκαλο.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για εσωτερικές εντάσεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία καλείται να προσαρμοστεί σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό όπως αυτό διαμορφώνεται μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις δικαστικές διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής που λειτούργησαν

Δεν είναι τυχαίο ότι μια απ’ τις σοβαρές δοκιμασίες της συνοχής και της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να εκφωνήσει έναν ενιαίο δημόσιο λόγο, ήταν η στάση του έναντι του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Ακολούθησαν σε πιο ήπιους τόνους «αντεγκλήσεις» μέσω συνεντεύξεων και δημόσιων παρεμβάσεων μεταξύ της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για το θέμα της διαπραγμάτευσης και των σχέσεων με την ευρωζώνη με αφορμή την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε απ’ τα απανωτά χτυπήματα του Μανώλη Γλέζου τις τελευταίες μέρες με αποκορύφωμα το γεγονός ότι ο επικεφαλής της συνιστώσας «Ενεργοί Πολίτες» εγκάλεσε ούτε λίγο ούτε πολύ την Κουμουνδούρου για αναξιοπιστία του κυβερνητικού της προγράμματος αφού δεν δίνει απάντηση στο θέμα της χρηματοδότησης για την εφαρμογή του. Ιδιαίτερα η περίπτωση του Μανώλη Γλέζου λόγω και της ιδιαιτερότητάς της προκάλεσε μεγάλη αμηχανία ως προς το χειρισμό της απ’ την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρώτο σοβαρό τεστ για το ΣΥΡΙΖΑ ήταν η στάση του έναντι των πρωτοβουλιών της κυβέρνησης απέναντι στη Χρυσή Αυγή, που πλέον βρίσκεται ενώπιον της δικαιοσύνης με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Το δίλλημα στο οποίο βρέθηκε η Κουμουνδούρου ήταν αντιμνημονιακό ή συνταγματικό τόξο. Η προσπάθεια του επιτελείου του Αλέξη Τσίπρα για να εξισορροπήσει την κατάσταση αποτυπώθηκε στη θέση που πήρε μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών σε περίπτωση που αυτές προκαλούνταν με αφορμή τη Χρυσή Αυγή. Η θέση αυτή ήταν να δοθεί από ενδεχόμενες κάλπες διπλό μήνυμα «αντιμνημονιακό» και «αντιφασιστικό» σε μια προσπάθεια να οριοθετήσει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Τελικά κατέληξε να ψηφίσει από κοινού με την κυβέρνηση την αναστολή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, υιοθετώντας διατάξεις του ποινικού κώδικα και του αντιτρομοκρατικού νόμου, τις οποίες η αριστερά έχει καταγγείλει στο παρελθόν ως αντιδημοκρατικές, γεγονός που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό του κόμματος και οδήγησε σε ανοιχτές διαφοροποιήσεις κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στη βουλή. Αυτές εκφράστηκαν με μια ηχηρή απουσία απ’ το Μανώλη Γλέζο, με το «παρούσα» της Ζωής Κωνσταντοπούλου και με τη δημόσια διαφωνία της Αριστερής Πλατφόρμας παρά το γεγονός ότι τα στελέχη της πειθάρχησαν στην κοινοβουλευτική ψηφοφορία.

Ο επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης με δήλωσή του εξήγησε ότι παρά «τη ριζική μου διαφωνία στη συμπερίληψη της τρομορύθμισης του άρθρου 187^Αστην τροπολογία για την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων» ψήφισε αυτή την τροπολογία «για να μη δώσω την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ και το Μνημονιακό μπλοκ … για να παίξει βρώμικα παιχνίδια σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ». Ενώ σε ανάλογο μήκος κύματος αρθρογράφησε ο Δημήτρης Στρατούλης, αλλά και άλλοι βουλευτές στην ιστοσελίδα Ίσκρα που απηχεί τις απόψεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ο επικεφαλής της ΔΕΑ και στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας Αντώνης Νταβανέλος στη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε σφοδρά πυρά κατά του Αλέξη Τσίπρα και τον κατηγόρησε ότι κακώς η αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζεται ως «εγγυητής της ομαλότητας» καθώς «αν μπούμε σε αυτό το τόξο(σ.σ. συνταγματικό),κινδυνεύει να διαστρεβλωθεί ο πολιτικός χάρτης, αν το κάνουμε θα είναι ελπίδα ανασύνταξης της ΧΑ».

Το ίδιο στέλεχος διαφώνησε με ένταση και διαφοροποιήθηκε ριζικά στην ίδια συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής αναφορικά με την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν, τονίζοντας ότι «το αρχηγείο της Βέρμαχτ είναι η Κομισιόν» και για το λόγο αυτό «η αριστερά δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για μια τέτοια υποψηφιότητα».

Σε αυτό το πνεύμα η Αριστερή Πλατφόρμα αμφισβητεί και τη στρατηγική της «σκληρής διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές στο πλαίσιο της ευρωζώνης που προβάλει ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος συνεχίζει στο βασικό άξονα της αντιπολιτευτικής του γραμμής να κατηγορεί την κυβέρνηση ως «υπάκουο μαθητή της Μέρκελ». Είναι ενδεικτικά και χαρακτηριστικά αυτού του κλίματος τα όσα λέει σε συνεντεύξεις του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σε διάφορες εφημερίδες. «Η σύγκρουση με την ΕΕ είναι αναπόφευκτη» τιτλοφορείται η συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα «Ελλάδα» του προηγούμενου σαββατοκύριακου, ενώ σε συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη της ίδιας μέρας στην Αυγή με χτύπημα στην πρώτη σελίδα τιτλοφορείται «Λύση από την Αριστερά σε σύγκρουση με την Ευρωζώνη» και αναδημοσιεύεται απ’ την Ίσκρα με ελαφρώς παραλλαγμένο τον τίτλο «Η λύση δεν θα προκύψει από διαπραγμάτευση, το διπλό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ» προκειμένου να αντικρουστεί η γραμμή που χαράζει το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα.

Η κατάσταση στην Κουμουνδούρου αντανακλά στις διεργασίες που συντελούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σύμφωνα με αυτές η Γερμανία και η Άγκελα Μέρκελ θέλουν να επιβάλλουν «μίνι μνημόνια για όλη την ΕΕ» μέσω ενός ενιαίου «προϋπολογισμού της ευρωζώνης». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στις βλέψεις των ευρωπαίων εταίρων αυτό που επιφυλάσσεται για τη χώρα μας είναι μια πολιτική «μνημονίου» και επιτήρησης ακόμα και χωρίς μνημόνιο για πάρα πολλά χρόνια μέχρι και την αποπληρωμή του 75% του δανείου, κάτι που προανήγγειλε ο ευρωπαίος επίτροπος Όλι Ρεν στο πλαίσιο του κανονισμού 472/2013 της ΕΕ που μιλάει για «άσκηση εποπτείας και μετά το πρόγραμμα».

Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εισέλθει σε μια πολύ κρίσιμη καμπή όπου έρχονται με έμφαση στην επιφάνεια οι αντιφάσεις της στρατηγικής του για ακύρωση της πολιτικής του μνημονίου στο πλαίσιο της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη. Επί της ουσίας ακυρώνεται ως ουτοπική η βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ πως μπορεί να κρατήσει δύο καρπούζια κάτω απ’ την ίδια μασχάλη. Αυτή την εξαιρετικά σοβαρή αντίφαση στην πραγματικότητα ήρθε να εκφράσει και να επισημάνει με το αγωνιώδες ερώτημα που απεύθυνε το «μπαρουτοκαπνισμένο» στους κοινωνικούς αγώνες στέλεχος της αριστεράς και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος για το που θα βρεθούν τα λεφτά για τη χρηματοδότηση της εφαρμογής του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Και ακριβώς σ’ αυτό το σημείο διασταυρώνονται χοντρικά και πάλι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το ρόλο της στο πολιτικό σύστημα.

Απ’ τη μια η ηγετική ομάδα και η πλειοψηφία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιχειρούν μια στροφή «προς το ρεαλιστικότερο» εστιάζοντας στη δημιουργία ενός αντι-Μέρκελ μετώπου, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να μη θέλει να εμφανίζεται ως αντιευρωπαϊστής αλλά ως εκφραστής μιας άλλης ευρωζώνης όχι υποταγμένης στις αξιώσεις του Βερολίνου. Δεν είναι τυχαίο ότι η υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν που αναμένεται να εγκριθεί απ’ το ΚΕΑ τον ερχόμενο Δεκέμβριο συνοδεύεται όπως λένε οι πληροφορίες με τη στήριξη που θα παράσχει στο δεύτερο γύρο ο Αλέξης Τσίπρας στον υποψήφιο των σοσιαλδημοκρατών για την προεδρία των Κομισιόν, τον γερμανό Μάρτιν Σουλτς πρόεδρο σήμερα του ευρωκοινοβουλίου, γεγονός που διευκολύνει αντικειμενικά την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικότερα της ευρωπαϊκής αριστεράς όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ’ το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) με την κατ’ εξοχήν «συστημική» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Οι ίδιες πηγές επιμένουν ότι η συμφωνία έκλεισε σε συνάντηση των δύο ανδρών στο πρόσφατο ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρώπη.

Σε όλα αυτά η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσει την έντονη δυσαρέσκεια ως προς τους χειρισμούς της ηγετικής ομάδας υπό τον Αλέξη Τσίπρα καθώς φοβάται ότι γίνονται προσπάθειες που οδηγούν στην απώλεια του «ριζοσπαστικού λόγου» της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενόψει της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών.

Διόλου τυχαία δεν είναι τα όσα είπε και πάλι με συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» την Τρίτη 29 Οκτωβρίου ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας Παναγιώτης Λαφαζάνης. Τη συνέντευξη αναδημοσίευσε η Ίσκρα υπό τον τίτλο «Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και το συμφέρον του τόπου πάνω από υπερεθνικές ενώσεις» με υπότιτλους «η κυβέρνηση δεν πέφτει ως ώριμο φρούτο με το λαό στον καναπέ» και «πιο επείγον από ποτέ ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ».

Ουσιαστικά η εσωκομματική αντιπολίτευση επιχειρεί να απαντήσει στις επισημάνσεις Τσίπρας που έθεσε ως ορίζοντα πτώσης της κυβέρνησης με εκλογές τις επερχόμενες ευρωεκλογές μιλώντας στους εργαζόμενους του ΑΔΜΗΕ, γεγονός που ερμηνεύτηκε απ’ τον τύπο ως έμμεση παραδοχή της θεωρίας του ώριμου φρούτου απ’ τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και των όσων διεμήνυσε ο Αλέξης Τσίπρας σε όσους του ασκούν έντονη εσωκομματική κριτική με πιο χαρακτηριστικές τις αναφορές τους στη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής ότιο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει για να συμπλέει μόνο με τη διαμαρτυρία.Αυτή η γραμμή εντάσσεται στη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ απ’ τις προεκλογικές του δεσμεύσεις που κατήγγειλε ως ένα ενιαίο πράγμα μνημόνιο και δανειακή σύμβαση και στο διαχωρισμό που κάνει τώρα ανάμεσα στα δύο κάνοντας λόγο για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.

Οι «αντιφρονούντες» στη γραμμή Τσίπρα συνυπολογίζουν στη στάση τους με βάση όλα τα παραπάνω και τη στάση του συστήματος εξουσίας και δεν προσπερνούν χωρίς να προσμετρούν και να επισημαίνουν το γεγονός ότι σ’ αυτό το διάστημα που έχει μεσολαβήσει η ρητορική της κυβέρνησης διαφοροποιήθηκε ελαφρώς και αντί μιας συνολικής επίθεσης κατά του ΣΥΡΙΖΑ ως «άκρου» γίνεται αναφορά σε ορισμένα «ακραία στοιχεία» και «ακραίες συνιστώσες» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα κάνοντας μια αποτίμηση της κατάστασης του πολιτικού κύκλου που άνοιξε η δολοφονία Φύσσα και η επίθεση της Χρυσής Αυγής κατά των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα ο Στάθης Κουβελάκης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, οπαδός της εξόδου απ’ το ευρώ και εκ των βασικών αρθρογράφων που εναντιώθηκε εξ’ αρχής στη λογική του συνταγματικού τόξου, με άρθρο του στην Ελευθεροτυπία στις 31 Οκτωβρίου που φέρει τον τίτλο «Η δημοκρατία είναι κατάκτηση όχι συναίνεση», σημειώνει ότι με τις συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής «η κυβέρνηση κατάφερε να ανακτήσει την πολιτική πρωτοβουλία των κινήσεων» και να ασκήσει «συνεχή πίεση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης» και «απέσπασε για πρώτη φορά συναίνεση για την “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία» χαρακτηρίζοντας «ντε φάκτο συγκρότηση “συνταγματικού τόξου” την από κοινού ψήφιση της κυβερνητικής πρότασης από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ» και τονίζει εμφατικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρέχει «συναίνεση σε ένα κράτος ολοένα πιο αυταρχικό και ακραία αντιλαϊκό. Διότι αναιρεί το ρόλο της Αριστεράς ως δύναμης ανατροπής και καθιστά τη ΧΑ μόνο εχθρό του συστήματος. Διότι δείχνει ότι κανένα δίδαγμα από τις τραγωδίες του παρελθόντος δεν έχει συγκρατηθεί».

Στην πραγματικότητα ο προβληματισμός του εν λόγω στελέχους και αρθρογράφου συμπυκνώνει τους προβληματισμούς της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σύστημα σε σχέση πάντα με τη γραμμή που χαράζει η ηγεσία υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Κάπως έτσι μπορεί να ερμηνευτεί και η «έκρηξη» του γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Νίκου Βούτση κατά όσων αμφισβητούν τις κορυφαίες επιλογές της Κουμουνδούρου ο οποίος τους κάλεσε να «Σταματήστε να αισθάνεστε ότι κάποιοι πάνε στην κατήφορο και ενσωματώνονται!».

Ο Νίκος Βούτσης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Για τους γνωρίζοντες καλά τα της Κουμουνδούρου είναι απ’ τους ανθρώπους που διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ και είναι και εκ των στενών συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα, το πρόσωπο που χειρίστηκε για λογαριασμό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης τις διαβουλεύσεις με την κυβέρνηση για την ψήφιση της διακοπής της χρηματοδότησης της ΧΑ.

Κάπως έτσι καταγράφεται το θερμό φθινόπωρο του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη φάση ενός πολιτικού κύκλου που άνοιξε με μια δολοφονία που είχε θύτη τη Χρυσή Αυγή και ο οποίος δίνει τη θέση του σε ένα κατά τα φαινόμενα νέο πολιτικό κύκλο που ανοίγει με τη Χρυσή Αυγή να έχει αυτή απ’ την πλευρά της δολοφονηθέντες. Το τι μέλλει γενέσθαι με τις εσωτερικές διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ και την κατάληξή τους μένει να φανεί απ’ τα γεγονότα.

Σε κάθε περίπτωση αξίζει κανείς να κρατήσει μια επισήμανση που είχε κάνει την περίοδο του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που κρινόταν αν θα μετατραπεί σε ενιαίο κόμμα, ο οικονομολόγος Γιάννης Τόλιος στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη τις τάσεις γιατί εξ’ αρχής είχε «κυρίως οργανωτική και πολιτική ενότητα και ως ένα βαθμό ιδεολογική ενότητα».

Στις 17 Σεπτεμβρίου ο χρυσαυγίτης  Γιώργος Ρουπακιάς σκοτώνει ύστερα από καβγά τον Παύλο Φύσσα. Ακολουθεί κύμα διώξεων κατά της Χρυσής Αυγής με την προφυλάκιση κορυφαίων στελεχών της και δεν περάσαν ούτε δύο μήνες για να συμβεί αυτό που πολλοί θεωρούσαμε αναπόφευκτο από την πρώτη στιγμή: Άγνωστοι ακόμα δράστες εκτελούν δύο χρυσαυγίτες και τραυματίζουν βαριά ένα τρίτο.

Πρόκειται για τρομοκράτες μιας εκ των γνωστών ελληνικών οργανώσεων που εκδικήθηκαν έτσι τον χαμό του Π. Φύσσα;

Πρόκειται για τρομοκρατία εισαγωγής που χρησιμοποιεί τον πιο εύκολο και «λογικό» στόχο, αυτήν την εποχή για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και τη χώρα, χρησιμοποιώντας την λογική της αντεκδίκησης;

Μήπως πρόκειται για προβοκάτσια που μπορεί να εξυπηρετεί πολλές πλευρές, χρησιμοποιώντας

Επειδή τα στοιχεία που έχουμε στην  διάθεσή μας είναι ελάχιστα είμαστε αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουμε την ανάλυση των κινήτρων  για να φτάσουμε σε ένα πρώτο συμπέρασμα. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει λοιπόν από την δολοφονική επίθεση;

Αδιαμφισβήτητα κερδίζουν πρώτον, η Χρυσή Αυγή που από την θέση του θύτη μετατοπίζεται στην θέση του θύματος και δεύτερον, όσοι θέλουν την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης. Χάνει η κυβέρνηση η οποία όχι μόνο αναγκάζεται να σταματήσει την επίθεση  εναντίον της Χρυσής Αυγής, αλλά λόγω και των λαθών των αρμόδιων υπουργών κινδυνεύει τώρα και με μια πολιτική ήττα στο θέμα αυτό.

Πότε συμβαίνουν όλα αυτά; Την στιγμή που το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων της Ελλάδας έπεσε κάτω από το 8%, για πρώτη φορά από το 2010 και την Πέμπτη τα spreads βρίσκονταν στις 681 μονάδες, ενώ στη δίνη της κρίσης είχαν φτάσει και τις 3.500 μονάδες. Με άλλα λόγια λόγω της πολιτικής Σαμαρά η χώρα προχωρά σταθερά προς τις αγορές. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αρνείται επιμόνως να πάρει νέα μέτρα σε βάρος του λαού και οι σχέσεις της με την Τρόικα βρίσκονται σε κρίση.

Θα μπορούσε συνεπώς κανείς να εκτιμήσει ότι από την τρομοκρατική επίθεση επωφελούνται κι εκείνοι που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και την παραμονή της χώρας εσαεί στα Μνημόνια ή την χρεοκοπία και την καταστροφή της.

Ανεξάρτητα των κινήτρων και των δραστών κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τώρα την κλιμάκωση της βίας. Η απάντηση στην δολοφονία του Φύσσα θα φέρει άλλη ανταπάντηση κ.ο.κ. Το φάντασμα του εμφυλίου αρχίζει να πετά πάλι πάνω από την χώρα, σε συνδυασμό με την κοινωνική έκρηξη που ορισμένες υπηρεσίες θεωρούν θέμα χρόνου.

Τρομοκρατημένοι οι παράγοντες του συστήματος κάνουν τώρα εκκλήσεις για να σπάσει “ο φαύλος κύκλος της βίας”. Μου θυμίζουν κάτι θεούσες που πήγαιναν κάθε ημέρα στην εκκλησία και άναβαν κεράκια για να μην πάρει ο διάβολος την ψυχή τους.

Όμως, ο “διάβολος” της βίας ενυπάρχει στο σημερινό παραπαίον πολιτικό σκηνικό. Αποτελεί συστατικό στοιχείο του. Και δεν θα αναφερθώ μόνο στους πρόθυμους συμπαραστάτες και συνηγόρους που έβρισκαν ανέκαθεν οι τρομοκρατικές οργανώσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αριστεράς.

Θα αναφερθώ στην θεωρία των “δύο άκρων” που τόσο πολέμησαν μερικοί και από εδώ μέσα. “Φαύλος κύκλος της βίας” δεν υπάρχει μόνο με ένα άκρο. Ας το σκεφτούν αυτό καλά στην αριστερά, αλλά και τα άλλα δήθεν “αντιμνημονιακά” κόμματα. Και ας αναλογιστούν έστω και τώρα που οδήγησαν ο συστηματικός χαρακτηρισμός των πολιτικών αντιπάλων τους ως “προδοτών” και συνθήματα όπως: «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73», «ραντεβού στα γουναράδικα», «θα σας λιντσάρουμε σαν τον Καντάφι» κλπ.

Υ.Γ. Πολύ θα ήθελα να πιστέψω αυτά που λένε διάφοροι μάρτυρες περί ελληνικής καταγωγής των δραστών (“μιλούσαν ελληνικά” κλπ), αλλά δυστυχώς πιστεύω περισσότερο όσους διατείνονται ότι δεν υπάρχει ούτε ένας μάρτυρας που να λέει την αλήθεια σε παρόμοια περιστατικά. Λίγο δύσκολο να πιστέψω επίσης ότι αυτός που πλησίασε με τα πόδια τα θύματα και τα εκτέλεσε εν ψυχρώ είναι Έλληνας. Μάλλον για πολύπειρο και καλά εκπαιδευμένο ξένο επαγγελματία μου μοιάζει. Γιατί αν έφτασαν οι Έλληνες συνάδελφοί του σε αυτό το επίπεδο, τότε  θα κλάψουν μανούλες.

 antinews.gr