Συνέντευξη εφ όλης της ύλης παραχώρησε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, μέλος της πολιτικής επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, στο περιοδικό «Επίκαιρα».Ο κ. Κρανιδιώτης επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα για τις προεκλογικές του υποσχέσεις αναφορικά με τη στάση που θα τηρήσει μια πιθανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο μνημόνιο λέγοντας χαρακτηριστικά, «δεν το έχει ο άνθρωπος».
Ενώ δεν άφησε ασχολίαστη και την επίσκεψη του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Τέξας λέγοντας χαρακτηριστικά, «άλλα τα μάτια του Τεξανού κι άλλα της κουκοβάγιας».«Ο Τσίπρας το πολύ – πολύ θα κάνει χωρίστρα και μανικιούρ – πεντικιούρ στο Μνημόνιο, αφού

πρώτα φαγωθεί με τους δικούς του και η χώρα μπει σε περιδίνηση. Τον ξεβράκωσε με μια ερώτηση κι ο Μανώλης Γλέζος, που δεν έζησε την ζωή του τζάμπα και δεν θέλει, πιστεύω, να γίνει ρεζίλι στα 92 του, από τον καταληψία του λυκείου του».Σε ερώτηση για τη λήψη πρόσθετων μέτρων από την κυβέρνηση καθ υποταγή των δανειστών μας ο κ. Κρανιδιώτης εμφανίστηκε καθησυχαστικός για την λογική, τη μετριοπάθεια και την αναλογικότητα των νέων μέτρων.«Ούτε δήμευση θα είναι, ούτε ο πολίτης θα νοιώθει πως θα έχει ισόβιο συνέταιρο το κράτος, πληρώνοντας στην Εφορία ενοίκιο για το ίδιο του το σπίτι. Το λάθος για μένα είναι ότι πολλές φορές αφήνεται να σέρνεται μια ψυχοβγαλτική συζήτηση με τερατώδη μέτρα, που τελικά δεν θα παρθούν ποτέ, στην λογικά τα τελικά μέτρα να φαίνονται ηπιότερα, όπως και όντως θα είναι. Αυτή η μέθοδος είναι πολιτικά κι επικοινωνιακά ανόητη κι αντιπαραγωγική. Διώχνει ανθρώπους και ψήφους και βάζει φουρνέλο στην κοινωνική γαλήνη».Σχολιάζοντας προγενέστερη τοποθέτηση του για το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κρανιδιώτης είπε χαρακτηριστικά ότι «ο υπερδανεισμός κι η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς έχουν χρώμα κι ονοματεπώνυμο», ενώ ξεκαθάρισε ότι, «δεν αναφέρομαι στο σύνολο των στελεχών και πολύ περισσότερο στο σύνολο της βάσης του ΠΑΣΟΚ, που είναι ότι εγώ, εσύ, οι γονείς μας, απλοί άνθρωποι που θέλουν δουλειά, ασφάλεια και σταθερότητα για την οικογένεια τους κι ανταποδοτικότητα στις θυσίες τους. Φταίμε κι εμείς, διότι μερικοί ημέτεροι έγιναν στην νοοτροπία μπλε ΠΑΣΟΚ, όμως μην γελιόμαστε, η ΝΔ κυβέρνησε πολύ λιγότερο χρόνο κι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, ο υπερδανεισμός κι η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς έχουν χρώμα κι ονοματεπώνυμο».Για την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση, το στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας είπε,«Την ΔΗΜΑΡ δεν την έδιωξε κανείς. Έπεσε αμαχητί για τα μάτια του …Καλφαγιάννη. Στην ουσία προς υπεράσπισιν του αριστερού ονόρε της, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Άμα θες να κάνεις πολιτική έκτακτων μέτρων με περικοπές και θυσίες και θέλεις ταυτόχρονα να χαϊδεύεις και τον κρατισμό και την ανακυκλωμένη αριστερά, τότε δεν βγαίνει η εξίσωση.Η πολιτική όμως δεν λύνει υπαρξιακά προβλήματα. Η ΔΗΜΑΡ έπρεπε να καταλάβει – πολλοί εντός της το ξέρουν – πως οι ρεαλιστικές λύσεις δεν έχουν χρώμα. Πχ η καταστολή, όταν είναι αναγκαία για την δημόσια τάξη, και η ασφάλεια είναι το πρώτο δικαίωμα των πολιτών, δεν είναι «προοδευτική» ή «αντιδραστική», είναι απλά εθνική αναγκαιότητα. Όταν τελειώνουν τα δανεικά και πρέπει για να φτάσεις στο πλεόνασμα να κάνεις μείωση δαπανών κι αύξηση εσόδων, δεν υπάρχει light τρόπος, αριστερός, ανώδυνος, με ροζ περιτύλιγμα και φιογκάκια Εξαρχείων».Πηγή:antinews

Η «πρόσκληση» αυτή του Αλέξη Τσίπρα απ’ τις στήλες της Αυγής η οποία προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου καθώς εκλήφθηκε και ερμηνεύτηκε ως πρόσκληση σε αποστασία βουλευτών, στην πραγματικότητα ήταν μια τακτική που στοχεύει κυρίως στην απόσπαση ψηφοφόρων απ’ τα δύο κυβερνητικά κόμματα και όχι απαραίτητα βουλευτών αυτών

Αν κανείς παρατηρήσει πιο προσεκτικά τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ θα δει ότι επέμεινε να προβάλλει την ανάγκη καταψήφισης μνημονιακών μέτρων για να εναρμονίζεται με το «λαϊκό αίσθημα» και ανταπαντούσε πως η κυβέρνηση έχει «αποστατήσει» απ’ τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για «επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου».

Η ουσία αυτής της αντιπολιτευτικής τακτικής χαρακτηρίζει γενικά την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, αρκεί να θυμηθεί κανείς το πιο πρόσφατο παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου το 2009. Ειδικά  σε ότι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ αυτή η τακτική δεν είναι καινούργια. Είναι μια τακτική που ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας και την περίοδο του 2012 για να ανέλθει σε δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας και να καταστήσει το ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση.

Τότε που ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πέμπτο κόμμα της τάξης του 4% το μεγάλο στοίχημα για την Κουμουνδούρου ήταν να αλλάξει σε όφελός της το συσχετισμό των δυνάμεων στο χώρο της Αριστεράς. Το Μάιο έφτασε στο σημείο να επικαλείται ακόμη και το πρόγραμμα του ΚΚΕ και να καλεί τον Περισσό σε συνεργασία ζητώντας «ψήφο εξουσίας» για μια κυβέρνηση της Αριστεράς «με πρώτη ιδρυτική πράξη την καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης». Το αποτέλεσμα ήταν να λεηλατήσει στις εκλογές του Ιουνίου τη βάση του ΚΚΕ που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αντίστοιχα σήμερα που οι κοινωνικές δυνάμεις στις οποίες στοχεύει για να ανέλθει στην κυβερνητική εξουσία βρίσκονται στα δύο κυβερνητικά κόμματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει πλέον για μια κυβέρνηση «εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας με κορμό την Αριστερά» προσπαθεί μέσω της πρόσκλησης προς τους κυβερνητικούς βουλευτές να καταψηφίζουν τα νομοσχέδια της κυβέρνησης να ρίξει πρωτίστως γέφυρες με τους εναπομείναντες ψηφοφόρους αφενός του ΠΑΣΟΚ αλλά και της κεντροδεξιάς. Είναι και αυτός ένας τρόπος για να ξεπεράσει δυσκολίες στην αναζήτηση συμμάχων στο πολιτικό σύστημα.

Η ένταση της αντιπαράθεσης και των αντεγκλήσεων τις προηγούμενες μέρες είχε σκεπάσει αυτή τη «μικρή» λεπτομέρεια της κίνησης του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο εκεί βρίσκεται και η πιο ουσιώδης πλευρά του ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ προς κυβερνητικούς βουλευτές που τελούν υπό τη διαρκή πίεση της τρόικας. Και αν αυτό συμβαίνει για τους βουλευτές φανταστείτε τι γίνεται με τους ψηφοφόρους τους.