Ο Τσίπρας πήρε το μυστρί... άρα βλέπει οριστικό τέλος

Πώς να αδικήσεις τον Μίκη Θεοδωράκη που συγκρίνει τον Τσίπρα με τον Τσαουσέσκου, όταν το φασιστοειδές της Ρουμανίας, ακόμη και κοντά στα Χριστούγεννα του 1989, ανοιγόκλεινε τα χείλη του, μέσα στις, άδειες από προϊόντα, κρατικές λαϊκές αγορές, (δεν μίλαγε κανονικά, για να του περνάει η κρατική τηλεόραση -εκ των υστέρων- τα δήθεν λόγια του) περιγράφοντας (καταχειροκροτούμενος) ευλογημένες ημέρες στην Ρουμανία τώρα που πληρώθηκε (έλεγε) το εξωτερικό χρέος... (τι μας θυμίζει… τι μας θυμίζει…)

Πώς να ξεπεράσεις και τον Στυλιανό Παττακό, επονομαζόμενο και μυστρί… (λίγο πριν τους την φέρει ο Ιωαννίδης, το 1973) όταν επέμενε στον Παπαδόπουλο, να "βαφτίζει" με ονόματα "αγωνιστών" της "επανάστασης" όλα τα κρατικά –γήπεδα (παραγγελίες στους τότε κρατικοδίαιτους κατασκευαστές) τα οποία, ο Στυλιανός, εγκαινίαζε δύο-δυο ή και τρία μαζί...

Τι σε κάνει να επαναφέρεις όλα αυτά τα τραγικά;

Δεν χωράει πολύ συζήτηση. Δεν θέλει ανάλυση.

Η πρόκληση να συγκρίνεις (καταστάσεις που έχεις ζήσει) με όλα τούτα που επαναλαμβάνεται σήμερα.

Συγκρίσεις όμως χωρίς να λυπάσαι όλη την δόση ειλικρίνειας που απαιτούν.

Στην Ελλάδα της μετάλλαξης της στρατιωτικής δικτατορίας σε "πρωθυπουργική δικτατορία", ζεις (δυστυχώς με συναίνεση του λαού, δια της ψήφου του) όσα γελοιοποιούσες στον Σταλινισμό αλλά συναντάς από εκλεγμένους (αλίμονο μας…) πρωθυπουργούς, που ποδοπατούν την ιδεολογία σου, αλλά στέκουν μια χαρά και καμαρώνουν…

Καταχειροκροτούμενος λοιπόν και από τον λαό ο Καραμανλής παρέδωσε στα χέρια ανικάνων του κράτους το σύνολο του πλούτου του υπεδάφους της χώρας υποσχόμενος σαρίκια και κελεμπίες… από ελληνικά πετρέλαια, από νικέλιο, από το ελληνικό χρυσάφι… της Βορείου Ελλάδος, από τον λιγνίτη... για να βρισκόμαστε σήμερα, μετά από 45 χρόνια, στο χειρότερο δυνατό σημείο από το ξεκίνημα μας, ψάχνοντας και τρυπώντας την Ελλάδα...

Καταχειροκροτούμενος από τον λαό παρέδωσε ο Παπανδρέου, σε χέρια ανίκανων, καταφερτζήδων, κομπιναδόρων και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών 50 ΔΕΚΟ να τις κατασπαράξουν.

Να στήσουν ό,τι διαπλοκή μπορεί να φανταστεί ο νου σου.

Να σκορπίσουν εντελώς ανεξέλεγκτα τα λεφτά των ΔΕΚΟ σε μισθούς, σε επιδόματα, σε ταξίδια, σε χαρτζιλίκια… σε δανεικά και αγύριστα.

Ας βρεθεί ένας (επιμένω… έστω και ένας) υπουργός (οποιασδήποτε κυβέρνησης), επικεφαλής μιας από τις 50 ΔΕΚΟ να μας βεβαιώσει (με στοιχεία όμως, για να του απαντήσουμε) αν ήταν ικανός ή αν είχε ή έχει (και σήμερα) το δικαίωμα να επιβάλλει την άποψή του (ως επόπτης υπουργός) και να μην έχασε την θέση του από την διαπλοκή.

Καταχειροκροτούμενος, από τους οργανωμένους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, ανεβοκατεβαίνει (μέσα σε ένα 15νθημερο) Θεσσαλονίκη -Αθήνα, (με "νυχτερινές" παρακάμψεις στο Μάτι…) και εγκαινιάζει ανύπαρκτα έργα και ιδέες, υπολογίζοντας σε έναν λαό που δεν έχει πρόβλημα να παραμερίσει τα (πιθανά έως απίθανα… ) πιστεύω του (όπως και το όχι του στο δημοψήφισμα), με αντάλλαγμα ελεημοσύνες από το κράτος-πατερούλη. Και ας τον αφήνει μισθολογικά σε επίπεδο Βενεζουέλας και Αργεντινής (επίπεδο κατώτατου μισθού, σύμφωνα με προχθεσινά στοιχεία του World Economic Forum) .

Στο κάτω –κάτω όταν σε φυλάνε 5.000 αστυνομικοί, 18 διμοιρίες των ΜΑΤ και 11 διμοιρίες της ΟΠΚΕ, ποιόν θα φοβηθείς να πεις στην Μακεδονία και στους μακεδόνες πως στις Πρέσπες τους έσωσες…

Ο Τσαουσέσκου τα έλεγε αυτά μόνο με 100-200 δίπλα του ή με 100 στις ταράτσες. Τα έλεγε χωρίς να σκιάζεται που ο κομμουνισμός γκρεμίζονταν γύρω του…

Οπότε τι σε ενοχλεί, ως πρωθυπουργό, να ανέβεις δεύτερη φορά στην Θεσσαλονίκη (μετά το φιάσκο της πρώτης) να εγκαινιάσεις προκαταβολικά… το μετρό και να αναγγείλεις νέο "σουπερ-μάρκετ ναρκωτικών" στην συμπρωτεύουσα, υπό την επωνυμία "Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας", για να "ταπώσεις" και τους "χαχόλους" της ιδιωτικής παιδείας…

Γιατί να ντραπείς (μετά από τις ελεημοσύνες που μοίρασες…) που δεν γκρέμισες τα 3.600 αυθαίρετα, της καταστροφής της Ελλάδας (έτσι έλεγες).

Και, τέλος, ποιος σε εμποδίζει να δεσμευτείς πως θα χτίσεις (έστω και με ξένα κόλλυβα …) κρατικό νοσοκομείο Ανατολικής Αττικής, στην Ραφήνα (το Ανατολικής μας μάρανε…)

Ένα μυστρί στο χέρι και καθάρισες…

Τα ίδια δεν έκαναν και οι άλλοι που ήρθες να τους αλλάξεις;

Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr