“ Καλησπέρα σας
Αντί σχολίου επιστρέψατε μου παρακαλώ να καταθέσω μια εμπειρία μου:
Ευρισκόμενος στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως εν μέσω θέρους και περιστοιχιζομενος από πλήθος τουριστών, αφουγκραζομουν όλες τις διαλέκτους του κόσμου .Μια παρέα Γιαπωνέζων, δύο Γερμανούς, κάτι γρηγορόστομους Γάλλους.... και εν τέλει μια ήσυχη παρέα συνομιλούντων συμπατριωτών μας. Και τότε κατάλαβα από την αντίθεση που βιωνα ότι: Καμία λαλιά πέραν της ελληνικής δεν ταίριαζε στο μνημείο ετούτο.
Μόνο Έλληνας θα μπορούσε να το δημιουργήσει.
Και η ψυχή μου ανυψώθηκε με τρόπο παράξενο, γιατί οι φωνές των Ελληνων με οδήγησαν εν τελει μυστικά στον τόπο της καρδιάς μου, που βρισκόταν ήρεμος και μεγαλοπρεπής μπροστά στα μάτια μου.
Ώ Παρθενώνα αθάνατε!
Ω πατριδα μου!
Το φως σου σκορπάς πλεριο σε μας και στους βαρβάρους.
Και τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης κυλούσαν ασυγκρατητα στο πρόσωπό μου.
Δεν νομίζω ότι έχει άλλος άνθρωπος αισθανθεί πιο πλούσιος απ',ότι αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή που παταγα την αρχαία γη.
Συγνώμη αν κούρασα. ”