Newsletter

Συμπληρώστε το e-mail σας και διαβάστε το καθημερινό newsletter από το dictyo.gr
  
  
  
Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Ιούλιος 2018 - ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ dictyo.gr
 
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ευρωπαΐκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε περαιτέρω
 
Μεταξύ 2017 και 2018 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά περίπου 30.000 άτομα και συγκεκριμένα από 10.768.000 σε 10.738.000, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ευρωπαΐκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat). Στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά περίπου ένα εκατομμύριο, από 511,5 εκατ. σε 512,5 εκατ.

 
Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση σημειώθηκε στη Μάλτα (3,2%), στο Λουξεμβούργο (1,9%), στη Σουηδία (1,2 %) στην Ιρλανδία (1,1%) και στην Κύπρο (1,1%). Αντιθέτως οι μεγαλύτερες μειώσεις σημειώθηκαν στη Λιθουανία (1,3%) στην Κροατία (1,1%) και στη Λετονία (0,8%).
Κατηγορία Πολιτική
Τρίτη, 10 Ιουλίου 2018 01:49

Σενάρια πανικού και συντριβής...

 
1)Σενάρια πανικού και συντριβής...
To γεγονός πως δυο φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης την εβδομάδα που πέρασε δημοσίευσαν αμφίβολης ποιότητας δημοσκοπήσεις που έδειχναν μονοψήφια διαφορά υπέρ της Ν.Δ., έναντι διψήφιας διαφοράς που καταγράφουν οι περισσότερες πιστοποιημένες εταιρείες ερευνών καταδεικνύει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση.
Οι έρευνες θεωρούνται αμφίβολες γιατί δεν στηρίζονται σε σταθμισμένα δείγματα αλλά τα στοιχεία έχουν συλλεχθεί διαδικτυακά. Η μία μάλιστα έχει γίνει από νεοπαγή εταιρεία που δεν είναι μέλος του συνδέσμου και ανήκει σε στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος.
Το ζήτημα δεν είναι τι δείχνουν αυτές οι δημοσκοπήσεις αλλά το τι  καταδεικνύει το ρίσκο ανυποληψίας που ανέλαβε η κυβέρνηση με τη δημοσίευσή τους προκειμένου να τονώσει το ηθικό της εκλογικής της βάσης και του στελεχιακού της δυναμικού.

Είναι προφανές πως στόχος είναι να καταδειχτεί πως η διαφορά παραμένει σε επίπεδο που μπορεί να προκύψει ανατροπή, πως η διαφορά μειώνεται και πως ακόμη και με ήττα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατοχυρώσει τη δεύτερη θέση, άρα τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσει τον ένα πόλο (στο νέο διπολισμό) στον χώρο της Κεντροαριστεράς από ηγεμονική θέση.
Όταν οι εκλογές θα τοποθετούνται σε ένα χρονικό ορίζοντα 1-2 μηνών και η διαφορά θα είναι διψήφια με τάση αύξησης, θα είναι δύσκολο να συσπειρωθούν και να κινητοποιηθούν: α) ο κομματικός μηχανισμός για να δώσει τη μάχη, β) ο πελατειακός κρατικοδίαιτος  μηχανισμός το εισόδημα του οποίου εξαρτάται από το κόμμα που διαχειρίζεται την εξουσία και γ) η εκλογική βάση και η βάση της δυνητικής επιρροής.
Κανένας δεν πορεύεται με ενθουσιασμό σε μια μάχη που θεωρείται εκ των προτέρων χαμένη. Αυτό λοιπόν φαίνεται πως είναι ο λόγος που φιλικά μέσα που ρισκάρουν την ανυποληψία και τη γελοιοποίηση δημοσιεύουν δημοσκοπήσεις οι οποίες προδήλως κραυγάζουν πως είναι αναξιόπιστες.
Οι εκλογές...
Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν πως η χώρα εισέρχεται στην τελική ευθεία για εκλογές.
Το αφήγημα που προσπαθεί να αρθρώσει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι αυτό της εξόδου από τα μνημόνια και μιας αξιοπρεπούς λύσης στο "Μακεδονικό” το οποίο έχει κακοφορμίσει ως εκκρεμότητα που δεν τόλμησε να λήξει καμιά προηγούμενη κυβέρνηση.
Η υποχρέωση για πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και 2,3% μέχρι το 2060, η μείωση των συντάξεων στις αρχές του 2019 και η μείωση του αφορολόγητου καθιστούν αυτό το αφήγημα διάτρητο.
Το αφήγημα του τέλος των μνημονίων φαίνεται πως πείθει μόνο την στενή εκλογική βάση που λόγω εξάρτησης από τον κρατικό κορβανά θα αποδέχονταν οποιαδήποτε αφήγημα. Το ερώτημα είναι πως θα κινηθεί αυτή η μερίδα όταν εκλείψει η διαχείριση του κρατικού κορβανά και ιδίως στην περίπτωση που απομακρυνθεί το ενδεχόμενο ταχείας επανόδου;
Η κυβέρνηση προσπαθεί να τα μπαλώσει με την ιστορία πως θα συνεχίσει να διαπραγματεύεται την αναβολή μέχρι ματαίωση των μέτρων αυτών.
Χαρακτηριστικό της αδυναμίας, από άποψη αφηγήματος,  στην οποία βρίσκεται είναι το tweet κορυφαίου στελέχους που υποστηρίζει:  "Για αυτό δεν θέλανε τα αντίμετρα. Δεν θα επαναδιαπραγματευτούν τα μέτρα 2019-2020. Θα τα εφαρμόσουν...”.
Τουτέστιν κατηγορεί την επόμενη κυβέρνηση γιατί θα εφαρμόσει τα μέτρα που έχουν υπογράψει οι ίδιοι. Αν αυτό δεν είναι ένδειξη παραλογισμού, πανικού και αδυναμίας τότε τι είναι;
Το Μακεδονικό
Μια σημαντική μερίδα της Κεντροαριστεράς επιθυμεί μια λύση του Μακεδονικού και εύχεται να είναι η παρούσα κυβέρνηση που θα την ολοκληρώσει. Μια νέα αναβολή του ζητήματος κατά πάσα πιθανότητα θα το επαναφέρει στο μέλλον με ακόμη χειρότερους όρους για την Ελλάδα.
 
Η μερίδα αυτή της Κεντροαριστεράς όμως δύσκολα μπορεί να ξεχάσει το πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν το ακροαριστερό και ακροδεξιό συνονθύλευμα των λαϊκιστών δίχαζε, απειλούσε πως ο στρατός εγγυόταν την εσωτερική ασφάλεια και προσπαθούσε να παραχωρήσει τα κλειδιά της χώρας στον Πούτιν.
Υπάρχει μια εκτίμηση που υποστηρίζει πως όσο η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ είναι διψήφια η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Αυτό έχει βάση, αλλά οι εξελίξεις τις τελευταίες εβδομάδες καταδεικνύουν πως αν συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση η διαφορά μπορεί σύντομα να αποκτήσει ανεξέλεγκτες διαστάσεις κάτι που θα βάλει σε κίνδυνο το ποσοστό εκείνο στη δεύτερη θέση που θα εξασφαλίσει την από ηγεμονική θέση ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς.
Η κυβέρνηση καλλιεργεί την εντύπωση πως οι μειώσεις των συντάξεων μπορούσαν να αναβληθούν για μερικούς μήνες. Αυτό θα της επέτρεπε να πάει σε εκλογές την Άνοιξη του 2019 με κάποια καλύτερα χαρτιά στα χέρια.
Στην κυβέρνηση πιστεύουν πως αν στα τέλη του 2018 μοιράσουν εκ νέου επιδόματα σε συνταξιούχους και ανέργους θα μπορούσαν να επαναλάβουν το σκηνικό των αρχών του 2018, όταν παρατηρήθηκε έστω και μικρή κάμψη της διαφοράς στις δημοσκοπήσεις.
Στην κυβέρνηση δεν φαίνεται να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη πως το 2018 τρέχει με την τιμή του πετρελαίου κοντά στα 70 δολάρια το βαρέλι. Συνέπειες αυτού θα μπορούσε να είναι επιδείνωση του εύθραυστου θετικού  κλίματος στην οικονομία αλλά και ανατροπή της ροής των εσόδων.
Στην κυβέρνηση, έστω και κατόπιν εορτής φαίνεται να προβληματίζονται με την ένταση που έχουν λάβει οι δεκάδες καθημερινά κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό σε όλη τη χώρα και κυρίως στη Β. Ελλάδα. Αν αυτά συμβαίνουν στη μέση του Καλοκαιριού τι μπορεί να συμβεί το Φθινόπωρο;
Σαν πιθανές ημερομηνίες των επόμενων εκλογών εμφανίζονται ο Μάιος και ο Φεβρουάριος του 2019 και ο Οκτώβριος του 2018. Η τελευταία ημερομηνία τις τελευταίες μέρες φαίνεται να κερδίζει έδαφος...
2) Η αγορά παραμένει νεκρή...
Το γεγονός πως η χώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο και η χρηματιστηριακή αγορά δεν εμφανίζει σημάδια ζωής προβληματίζει τους ελάχιστους ενεργούς επενδυτές στο ελληνικό χρηματιστήριο.
ΠΙΝ
Τα σενάρια και οι ερμηνείες ποικίλουν. Μεταξύ αυτών επικρατέστερα είναι:  Πως οι ζημιές που έχει υποστεί μετά το 2015 η οικονομία έχει πλήξει τις τράπεζες ανεπανόρθωτα.
Η αγορά ανησυχεί πως παρά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ η επόμενη Βουλή δεν θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρατεταμένη περίοδο ακυβερνησίας.
Το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ σε συνδυασμό με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου θα προσγειώσει ανώμαλα κατά το δεύτερο εξάμηνο το εύθραυστο θετικό οικονομικό κλίμα του πρώτου εξαμήνου.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Κατηγορία Πολιτική
Τρίτη, 10 Ιουλίου 2018 01:47

Η απέραντη γοητεία της πλάνης

 
Η ​​γοητεία που ασκείται στο κοινό από ένα δημόσιο πρόσωπο δεν έχει να κάνει με τη ρητορική δεινότητα και την πολιτική ευφυΐα του, με την εντιμότητα των προθέσεων και τον καθαρό πολιτικό του λόγο. Από τις περιπτώσεις του Μπερλουσκόνι και του Τραμπ ώς του προφυλακισμένου Σώρρα, επιβεβαιώνεται ότι άλλα κινητοποιούν την αυθαίρετη πίστη σε μορφές θολές.
Ενα από αυτά είναι το ψέμα. Από τους ομηρικούς μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους και από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται ως βασικό όπλο από μεγάλους της Ιστορίας. Πάνω στο ψέμα, που μηχανεύτηκαν ηγέτες ώστε να άρουν την ενοχή τους για θηριωδίες ή να κολακεύσουν τα πλήθη, χτίστηκαν αυτοκρατορίες. Με αναληθή γεγονότα, που πλάστηκαν όχι με αθώες προαιρέσεις αλλά με δόλιες κακόβουλες προθέσεις, διαμορφώθηκαν συνειδήσεις. Με μύθους που σφετερίστηκαν αλλότριες ιστορίες και απέβησαν εθνική ταυτότητα, συγκροτήθηκαν κράτη.

Το ψέμα που χτίζει παλάτια δεν έχει να κάνει με τη σιβυλλική γλώσσα της δελφικής αμφισημίας, για την επιβίωση ή τη διπλωματία, αλλά με τη βίαιη διαστροφή της αλήθειας από άτομα σε διπλούς ρόλους· ηγέτες διπρόσωπους, που δείχνονται δημοκρατικοί, όμως στην πράξη είναι αυταρχικοί ή δουλοπρεπείς και ετεροκίνητοι· πολιτικούς που επιτίθενται στον αντίπαλο προκειμένου να τον μειώσουν ηθικά και να τον κατεδαφίσουν κοινωνικά.
Και το κοινό, γιατί πείθεται; Κυρίως γιατί λησμονεί. Είναι το μυστικό της αντοχής μας. Αν προχωράμε μέσα στο μαρτύριο των διαψεύσεων και των δεινών είναι γιατί διαγράφουμε οδύνες, αγωνίες, υποβαθμίζουμε συμφορές που δεν μας αγγίζουν, χαρακτηρίζουμε θεμιτές πλήθος συμφορές· αλλιώς η δυστυχία και η απόγνωση θα ήταν η μόνη σταθερά στο εσωτερικό μας σύμπαν. Αντλούμε τη δύναμή μας από όσα ξεχνάμε και από όσα επιλεκτικά ανακαλούμε (διηγήσεις που τονώνουν το φρόνημα και τον ηρωισμό μας), από την ψευδή αντίληψη του κόσμου που σχηματίζει η καρδιά. Μέσα σ’ αυτόν, ο πλαστός, ο εντέχνως ενδεδυμένος αναληθής πολιτικός λόγος βρίσκει εύκολα θέση και γίνεται συχνά άκριτα αποδεκτός. Η επιστημονική φιλαλήθεια δεν συγκινεί τα πλήθη. Τα κινητοποιούν οι αφηγήσεις για οικονομική ανακούφιση, μελλοντική τακτοποίηση και ευφροσύνη· οι πληθωρικές υποσχέσεις για ιατήριες παροχές, που απεμπλέκουν εσωτερικά, ακόμη ίσως και τον λάτρη του ορθού λόγου, από τα δόκανα της απογοήτευσης, του φόβου, της ανάγκης.
Αλλο όπλο στα χέρια των εκ πεποιθήσεως αμοραλιστών και αφερέγγυων ψευδολόγων, που παρουσιάζονται ως κήρυκες της ηθικής και ως θαυματουργοί άγιοι, είναι ο φανατισμός με τον οποίο διεγείρονται τα πλήθη, ιδιαίτερα σε εποχές τρομακτικών αντιφάσεων οι οποίες γεννούν παραδοξότητες και αυξάνουν τον αριθμό εκείνων που πιστεύουν σε ψεκασμούς και συνωμοσίες. Ο λαοπλάνος υψώνει το ακροατήριό του στη θέση του ηθικά αμόλυντου ενωμένου λαού, ο οποίος αντιτάσσεται στις διεφθαρμένες ελίτ, στους ετερόδοξους, στους ξένους και «έχει πάντα δίκιο» – κάτι εξόχως ελκυστικό. Ο φανατικός δεν έχει ερωτήσεις, ξέρει όλες τις απαντήσεις. Χαλκεύει είδωλα στα οποία παραδίδεται πυρετικά, ονειρεύεται ηρωικούς ρόλους σε ανηλεείς αναμετρήσεις. Εξαιρετικά επικίνδυνες προδιαθέσεις, καθώς δεν υπάρχουν «αλυσίδες», μόνο μια «πίστη» αγκυροβολημένη στο αλάνθαστο, η φρικιαστική απεραντοσύνη του δυνατού κι ένας ηγέτης που εμφανίζει τους αντιπάλους ως δόλια όντα και ντύνει τη βαρβαρότητα με τον μανδύα της σωτηρίας.
Δημαγωγός και λαός συνήθως συμπορεύονται αλληλοεξαρτώμενοι από συμφέροντα υποκείμενα στην ιδιοτέλεια και την υστεροβουλία. Εκείνοι κυκλοθυμικοί, συχνά σε παραλογισμό και σε τύφλωση. Εκείνος κόλακας του λαού, λαοφιλής (συμμορφώνεται με ό,τι απαιτεί το «λαϊκό πάθος»), κινδυνολόγος, συκοφάντης κάθε υπαρκτού ή κατασκευασμένου αντιπάλου, χρησιμοποιεί τη σύγκρουση ως μέσο για την πολιτική επιβίωσή του.
Οι ρητορείες του σκιάζουν την απλότητα της αλήθειας, ωστόσο πλανεύουν με ένα σωρό υποσχέσεις (τα όρια των τύπων δεν εμπόδισαν ποτέ την κραιπάλη των αυθαίρετων αξιώσεων), διαστρεβλώνοντας την αυτονόητη ροή των πραγμάτων.
Η βάναυση αμφισημία της ζωής απαιτεί την ανά πάσα στιγμή κυριαρχία της κρίσης.
Κατηγορία Πολιτική
 
Σφοδρή επίθεση σε όσους συμμετέχουν στα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό εξαπέλυσε ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης.
Μιλώντας στον Σκάι, έκανε λόγο για ομάδες «τραμπούκων» και «παρακρατικούς θύλακες», που δεν έχουν «κανένα ντέρτι με την Μακεδονία», και δεν έχουν καμία σχέση με τους συμμετέχοντες στα μεγάλα συλλαλητήρια του χειμώνα.
Κατηγορία Πολιτική
 
Αυτή είναι η τροπολογία της ΝΔ για τη μη περικοπή των συντάξεωνΣτη Βουλή καταθέτει εντός των επόμενων λεπτών η Νέα Δημοκρατία την τροπολογία για τη μη περικοπή των συντάξεων. Πρόκειται για την κίνηση που είχε προαναγγείλει από το βήμα της Βουλής ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν και... πέταξε στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, το γάντι. "Είναι μια τροπολογία η οποία λέει πολύ απλά: ελάτε να ψηφίσουμε μαζί ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις. Αν έχετε, λοιπόν, το θάρρος, ελάτε και υπερψηφίστε είτε τη δική μας πρόταση, είτε της κυρίας Γεννηματά. Για να αποδείξουμε πραγματικά ποιος είναι υποκριτής σε αυτή την αίθουσα. Ποιος λέει αλήθεια και ποιος κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό. Αλλά, δυστυχώς, κ. Τσίπρα, όλοι οι Έλληνες ξέρουν ότι αν παραμείνετε εσείς στην εξουσία οι μειώσεις των συντάξεων θα είναι αναπόφευκτες γιατί εσείς εξακολουθείτε να στραγγαλίζετε την πραγματική οικονομία, που είναι ο αιμοδότης, τελικά, του κάθε ασφαλιστικού συστήματος", είχε τονίσει ο κ. Μητσοτάκης.

Στην αιτιολογική έκθεση, η οποία συνοδεύει την τροπολογία, η Νέα Δημοκρατία τονίζει πως η κυβέρνηση θριαμβολογεί ότι η χώρα θα συνεχίσει να υπερκαλύπτει τους δημοσιονομικούς στόχους, επισημαίνοντας ότι η υπεραπόδοση οφείλεται στην υπερφορολόγηση των πολιτών, στην περικοπή των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, στα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης καθώς και στην εσωτερική στάση πληρωμών στην πραγματική οικονομία.
"Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η χώρα βγαίνει με 'καθαρό' τρόπο από τα μνημόνια και ο  αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστεί το ψηφισμένο αυτό μέτρο. Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει τώρα να καταργήσει τις διατάξεις που προβλέπουν την αναπροσαρμογή κύριων και επικουρικών συντάξεων από 1-1-2019, ως ελάχιστη ανταπόκριση στα υπερβολικά βάρη τα οποία επωμίστηκαν οι Έλληνες πολίτες, ειδικότερα τα ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα, από τις πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης. Σημειώνεται ότι οι σχετικές περικοπές δεν περιλαμβάνονται στο τρίτο αχρείαστο μνημόνιο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2015 αλλά ενσωματώθηκαν μεταγενέστερα και αποτελούν το κόστος των καθυστερήσεων και της ανικανότητας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Για τον λόγο αυτό, αλλά και επειδή η Νέα Δημοκρατία δεν πιστεύει ότι είναι αναγκαία η νέα  μεγάλη μείωση των συντάξεων, την οποία άλλωστε είχε καταψηφίσει τόσο το 2016, όσο και το 2017 και το 2018, προτείνεται η κατάργηση των επιπλέον περικοπών κύριων και επικουρικών συντάξεων. Δηλαδή, προτείνεται η κατάργηση της περικοπής της προσωπικής διαφοράς από 01.01.2019, η οποία θα μειώσει αναλόγως τα ποσά των καταβαλλόμενων κύριων και επικουρικών συντάξεων, καθώς και η μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειακών παροχών", σημειώνει, μεταξύ άλλων, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ολόκληρο το κείμενο της "γαλάζιας" τροπολογίας έχει ως εξής: 
Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης "Ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις - Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας - Ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων - Επιτροπεία ασυνόδευτων ανηλίκων και άλλες διατάξεις.".

Θέμα: Παύση ισχύος των συνταξιοδοτικών παρεμβάσεων με τις οποίες εφαρμόζονται περαιτέρω περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις από 1-1-2019.


ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Με το  ν. 4387/2016 (Α’ 85), ο οποίος τροποποιήθηκε με το ν.4472/2017 (Α’74) και ενσωματώθηκε στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022 του ν. 4549/2018 (Α’105), αποφασίστηκαν, αποκλειστικά με ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας, νέες περικοπές συντάξεων από 1-1-2019.
Η Κυβέρνηση θριαμβολογεί ότι η χώρα θα συνεχίσει να υπερκαλύπτει τους δημοσιονομικούς στόχους. Υπεραπόδοση που οφείλεται στην υπερφορολόγηση των πολιτών, στην περικοπή των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, στα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης καθώς και στην εσωτερική στάση πληρωμών στην πραγματική οικονομία.
Παράλληλα, υποστηρίζει ότι η χώρα βγαίνει με "καθαρό” τρόπο από τα μνημόνια και ο  αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστεί το ψηφισμένο αυτό μέτρο από την Κυβέρνηση. 
 
Σε αυτή την περίπτωση η Κυβέρνηση οφείλει τώρα να καταργήσει τις διατάξεις που προβλέπουν την αναπροσαρμογή κύριων και επικουρικών συντάξεων από 1-1-2019, ως ελάχιστη ανταπόκριση στα υπερβολικά βάρη τα οποία επωμίστηκαν οι Έλληνες πολίτες, ειδικότερα τα ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα, από τις πολιτικές της σημερινής Κυβέρνησης.
Σημειώνεται ότι οι σχετικές περικοπές δεν περιλαμβάνονται στο τρίτο αχρείαστο μνημόνιο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2015 αλλά ενσωματώθηκαν μεταγενέστερα και αποτελούν το κόστος των καθυστερήσεων και της ανικανότητας της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Για τον λόγο αυτό, αλλά και επειδή η Νέα Δημοκρατία δεν πιστεύει ότι είναι αναγκαία η νέα  μεγάλη μείωση των συντάξεων, την οποία άλλωστε είχε καταψηφίσει τόσο το 2016, όσο και το 2017 και το 2018, προτείνεται η κατάργηση των επιπλέον περικοπών κύριων και επικουρικών συντάξεων. Δηλαδήπροτείνεται η κατάργηση της περικοπής της προσωπικής διαφοράς από 01.01.2019, η οποία θα μειώσει αναλόγως τα ποσά των καταβαλλόμενων κύριων και επικουρικών συντάξεων, καθώς και η μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειακών παροχών. Οι περικοπές αυτές, σύμφωνα με το Παράρτημα του άρθρου 119 του ν. 4549/2018 (Α’105) ανέρχονται, σε μικτή βάση, στο ποσό των 2.882 εκ. ευρώ για το έτος 2019, στο ποσό των 2.967 εκ. ευρώ για το έτος 2020, στο ποσό των 3.115 εκ. ευρώ για το έτος 2021 και στο ποσό των 2.918 εκ. ευρώ για το έτος 2022, σωρευτικά. Στο πλαίσιο αυτό, καθίσταται απαραίτητο να καταργηθούν οι σχετικές διατάξεις του ν. 4472/2017, καθώς και να παύσει η ισχύς των διατάξεων του ν. 4387/2016 που προβλέπουν περαιτέρω περικοπές κύριων και επικουρικών συντάξεων και κατάργηση της προσωπικής διαφοράς από 1-1-2019, στα προαναφερθέντα ποσά, όπως αποτυπώνονται στο Παράρτημα του άρθρου 119 του ν.4549/2018 (Α’105).

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΡΥΘΜΙΣΗ
Άρθρο…

1. Η παρ. 1 του άρθρου 1 και το άρθρο 2 του ν. 4472/2017 καταργούνται.
2. Οι προβλεπόμενες στις διατάξεις του εδαφίου β’ της παρ. 2 του άρθρου 14 του ν. 4387/2016 όπως ισχύει, πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις από 1-1-2019, που προκύπτουν από τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4472/2017 καταργούνται.
3. Η περίπτωση β της παρ. 2 του άρθρου 14 του ν.4387/2016, αντικαθίσταται ως εξής:
"Από 1.1.2019, εάν το καταβαλλόμενο ποσό των συντάξεων αυτών είναι μεγαλύτερο από αυτό που προκύπτει από τον υπολογισμό τους βάσει της παρ. 1 του παρόντος, το υπερβάλλον ποσό εξακολουθεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο ως προσωπική διαφορά. Η προσωπική διαφορά συμψηφίζεται, κατ’έτος, μέχρι την πλήρη εξάλειψή της, με την προκύπτουσα βάσει της παρ. 3 αύξηση των συντάξεων."
Κατηγορία Πολιτική
 
Ο καφές του Μητσοτάκη στο ΚιλκίςΗ γνωστή δημοσιογραφος, Anne Applebaum, η οποία έχει τιμηθεί με το βραβείο Πούλιτζερ -τη σημαντικότερη παγκόσμια διάκριση που μπορεί να λάβει ένας δημοσιογράφος, στο φύλλο της Washington Post της Παρασκευής κάνει μία αποτίμηση της τριετούς διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υποστηρίζοντας πως από το 2015 “η Ελλάδα κυβερνήθηκε, και εξακολουθεί να κυβερνάται και τώρα, από μία ιδιότυπη συμμαχία ακροαριστερών και ακροδεξιών λαϊκιστών”.
Μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο περισσότερων ΜΜΕ και να παρέμβει στη λειτουργία της Δικαιοσύνης» για τους ΑΝΕΛ ότι «πίστευαν ότι το χρέος ήταν αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας» ενώ και για τα δύο κόμματα αναφέρει ότι «έχουν κατά καιρούς εκφράσει την περιφρόνηση τους θεσμούς οι οποίοι συγκροτούν αυτό που ο Λένιν απαξιωτικά χαρακτήριζε “αστική δημοκρατία”».


Αναφερόμενη στις προοπτικές της χώρας, σημειώνει πως «η παραδοσιακή κεντροδεξιά παράταξη που πριν από λίγα χρόνια έμοιαζε αποδυναμωμένη, φαίνεται πως θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές», χαρακτηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη «ευρωπαϊστή και κοινωνικά φιλελεύθερο ηγέτη που αποτέλεσε την έκπληξη των εσωκομματικών εκλογών της διαχρονικά συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας» και κλείνει το άρθρο της με μία εκτίμηση για τον υπόλοιπο κόσμο: αν η ήττα του λαϊκισμού περνά αναγκαστικά μέσα από την άνοδο στην εξουσία των δυνάμεων του λαϊκισμου που τον εκπροσωπούν (σε κάθε χώρα), τα πράγματα δεν προμηνύονται εξίσου θετικά για τον υπόλοιπο κόσμο.

Ακολουθεί μεταφρασμένο ολόκληρο το άρθρο:

“Υπήρξε μια στιγμή, στο αποκορύφωμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης τον Ιούλιο του 2015, όπου πολλοί Αθηναίοι έπεσαν για ύπνο φοβούμενοι ότι θα ξυπνούσαν σε διαφορετική χώρα. Ένας Έλληνας ακαδημαϊκός μου είπε ότι φοβόταν ότι η Ελλάδα θα έβγαινε από το ευρώ σε μία νύχτα, ότι δεν θα υπήρχαν χρήματα στις τράπεζες το πρωί, ότι θα υπήρχαν ελλείψεις τροφίμων και στη συνέχεια διαδηλώσεις:
“Η Ελλάδα είναι μία χώρα της μεσαίας τάξης”, μου είπε. «Δεν πίστευα ότι θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε το σοκ.» Αρκετοί άλλοι μου είπαν ότι πραγματικά περίμεναν ότι θα ακολουθήσει η εγκαθίδρυση μίας δικτατορίας ανάλογη με αυτήν της Βενεζουέλας, ίσως και με τανκς να γυροφέρνουν στους δρόμους.
Αυτοί οι φόβοι δεν ήταν υπερβολικοί. H Ελλάδα κυβερνήθηκε -και εξακολουθεί να κυβερνάται και τώρα -από μία ιδιότυπη συμμαχία ακροαριστερών και ακροδεξιών λαϊκιστών. Την περίοδο του έγινε το δημοψήφισμα η κυβέρνηση συνεργασίας που προέκυψε, φάνταζε περίεργη και αταίριαστη όπως ακριβώς συμβαίνει με τη σημερινή κυβέρνηση ακροαριστερών και ακροδεξιών στην Ιταλία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις ρίζες του σε μια συνιστώσα που ανεξαρτητοποιήθηκε από το ΚΚΕ. Ο άλλος κυβερνητικό εταίρος -οι Ανεξάρτητοι Έλληνες- πίστευαν ότι το θηριώδες ελληνικό χρέος ήταν αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας. Και τα δύο κόμματα έχουν κατά καιρούς εκφράσει την περιφρόνηση τους θεσμούς οι οποίοι συγκροτούν αυτό που ο Λένιν απαξιωτικά χαρακτήριζε “αστική δημοκρατία”.
Αλλά αυτή η δικτατορία, «τύπου Βενεζουέλας» αποφεύχθηκε. Ανάλογα με το ποιος περιγράφει τα γεγονότα,
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, είτε τρόμαξε υπό την απειλή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, είτε φοβήθηκε τις οικονομικές συνέπειες μιας εξόδου από την ευρωζώνη, είτε ποτέ δεν πίστεψε πραγματικά το προεκλογικό του αφήγημα.
Παρ’όλο που είχε τροφοδοτήσει τους υποστηρικτές του με μια οργισμένη, αντιευρωπαϊκή ρητορική και με υποσχέσεις να ξανακάνει πλούσιο τον «λαό» εις βάρος των ελίτ, των τραπεζών και των Γερμανών, κατέληξε να ακολουθεί τους κανόνες των διεθνών θεσμών που είχαν αναλάβει τη διαχείριση των οικονομικών της Ελλάδας.
Η Ελλάδα παρέμεινε στο ευρώ και μέσα στο διεθνές οικονομικό και θεσμικό σύστημα που ίδιοι οι ηγέτες [του ΣΥΡΙΖΑ] ισχυρίζονταν ότι αποστρέφονται.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, αυτού του τύπου ο αριστερός λαϊκισμός, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Εν τω μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε μερικά χτυπήματα στους δημοκρατικούς θεσμούς, προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο περισσότερων ΜΜΕ και να παρέμβει στη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ωστόσο, στις 22 Ιουνίου, η χώρα βγαίνει από το οκταετές πρόγραμμα διάσωσης. Μοιάζει να έχει γυρίσει σελίδα.
Το κόστος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν, όμως, εξαιρετικά υψηλό: μαζική ανεργία, φτώχεια, μια γενιά νέων που μετακόμισε στο εξωτερικό. Αλλά η δημοκρατία διασώθηκε.
Η Ελλάδα μπορεί δυνητικά να προσφέρει μια πιθανή απάντηση σε μια σημαντική ερώτηση: Αν, όπως έγραψα πριν από εβδομάδες, η απάντηση στον λαϊκισμό είναι συχνά ο πιο ακραίος λαϊκισμός, τότε τι συμβαίνει μετά την αποτυχία του πιο ακραίου λαϊκισμού;
Μέρος της απάντησης είναι…τίποτα: Η παρατεταμένη ελληνική κρίση έχει οδηγήσει σε απάθεια, εξάντληση και σε μια βαθιά πεποίθηση ότι ο πολιτικός κόσμος στο σύνολο του είναι διεφθαρμένος. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή μεγάλος ενθουσιασμός στην κοινωνία για κανένα πολιτικό σχέδιο.
Αλλά η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε επίσης την αντίρροπη αντίδραση: μια μικρή αλλά διαρκώς εντεινόμενη προσπάθεια να αναζωογονηθεί ο οικονομικός φιλελευθερισμός, για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό, και να αποτιμηθεί θετικά η φιλελεύθερη δημοκρατία. Πριν από μια δεκαετία, οι διανοούμενοι στην Ελλάδα ήταν όλοι αριστεροί, και τα περισσότερα βιβλία για την πολιτική και την οικονομία γράφονταν από μαρξιστές.
Τώρα, είναι δυνατόν να καθίσει κανείς σε μια καφετέρια με νέους ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται όχι μόνο «φιλελεύθεροι» αλλά και «νεοφιλελεύθεροι», υιοθετώντας έναν όρο που θεωρούνταν βαριά προσβολή μόλις πριν από λίγα χρόνια.
Υπάρχουν κι άλλα: Ένα βιβλίο που ονομάζεται «Σύντομη Εισαγωγή στον Φιλελευθερισμό», του Αριστείδη Χατζή, ήταν στα ευπώλητα το 2017. Οι εκδοτικοί οίκοι παρουσιάζουν νέες εκδόσεις από τα έργα του Friedrich Hayek και του John Stuart Mill. Μία μικρή ομάδα φιλελεύθερων δεξαμενών σκέψεων είναι αποφασισμένη να πετύχει στη διάδοση των φιλελεύθερων ιδεών.
Το 2021 η Ελλάδα θα γιορτάσει την 200ή επέτειο από την επανάσταση για την ανεξαρτησία της και πολλά ιδρύματα θα κάνουν εκτενή αφιερώματα στη γέννηση της σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Αυτά είναι επί του παρόντος αισιόδοξα σημάδια. Όμως υπάρχουν και πολλές δυσοίωνες προβλέψεις.
Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι ασταθής. Πολλοί πιστεύουν ότι η κατάρρευση του αριστερού λαϊκισμού θα οδηγήσει στην ενίσχυση του δεξιού λαϊκισμού. Αλλά αν οι δημοσκοπήσεις είναι ακριβείς, η παραδοσιακή κεντροδεξιά παράταξη που πριν από λίγα χρόνια έμοιαζε αποδυναμωμένη, φαίνεται πως θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές.
Ο νέος ηγέτης της, ο καταρτισμένος περί τα οικονομικά και ευρωπαϊστής Κυριάκος Μητσοτάκης -ο οποίος είναι οικονομικά και κοινωνικά φιλελεύθερος και αποτέλεσε την έκπληξη των εσωκομματικών εκλογών της διαχρονικά συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας- πιστεύει ότι είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις διότι η οικονομική πραγματικότητα υπερίσχυσε των αλλοπρόσαλλων οικονομικών πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ.»Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απαξιωμένος», μου ανέφερε.
”Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι “σας είπαν ψέματα, είναι ψεύτες “ και ο χαρακτηρισμός “ψεύτης” έχει ειδικό βάρος”.
Η Ελλάδα βυθίστηκε στην πολιτική κρίση πριν από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο και ίσως και να βγει πρώτη. Αλλά το συμπέρασμα για τους υπόλοιπους είναι μάλλον δυσοίωνο. Εάν είναι αλήθεια, όπως πιστεύει ο Μητσοτάκης, ότι η μόνη θεραπεία για τη λαϊκιστική ρητορική είναι η πικρή, προσωπική εμπειρία της αποτυχίας στο πεδίο της πολιτικής εφαρμογής, τότε έχουμε αρκετά χρόνια αναταραχής μπροστά μας.”
Κατηγορία Πολιτική
Τρίτη, 10 Ιουλίου 2018 01:42

Ξανά η ίδια συνταγή

 
Μ​​ε τα ίδια ή κάπως διαφορετικά λόγια, οι πολιτικές και οι ιστορίες της πολιτικής επαναλαμβάνονται. Πλησιάζουν εκλογές; Οξύνεται το κλίμα, επιστρατεύονται οι χαρακτηρισμοί: «Κλέφτης, κλέφτης, κλέφτης», «ντροπή, ντροπή, ντροπή». Για κάποιο λόγο, σε αυτήν την, προ ημερησίας διατάξεως, συζήτηση για την οικονομία στη Βουλή, την περασμένη Πέμπτη, κάθε λέξη που εκστομιζόταν για να μειώσει τον αντίπαλο, είτε ήταν ο πρωθυπουργός είτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επαναλαμβανόταν τρεις φορές. Αυτή η οπερετική (εκ της οπερέτας) ένταση είχε γνωστά μοτίβα («είστε αδίστακτος απατεώνας και διαπλεκόμενος»), εξαντλητικές καταγραφές («μας είπατε 40 φορές κλέφτες»), εξαντλητικές αναδιφήσεις στο παρελθόν («το 1993 είπατε σε συνέντευξή σας», «το 2007 δηλώσατε» κ.ο.κ.). Τι απέμεινε από όλα αυτά;
Ασφαλώς όχι το συμπέρασμα του πρωθυπουργού: «Η Ελλάδα του χθες, της χρεοκοπίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς τελείωσε. Η Ελλάδα του σήμερα και του αύριο είναι το ζήτημα, που στέκεται ξανά στα πόδια της, που είναι ξανά περήφανη (...) που βρίσκει ξανά τη χαμένη της αξιοπρέπεια, που βρίσκει ξανά τη χαμένη της δύναμη και γίνεται μια ισχυρή οικονομική και γεωπολιτική δύναμη στον ευρωπαϊκό χώρο». Εκτός τόπου, εκτός πραγματικότητας. Και τα δύο με πρόθεση. Η «ισχυρή δύναμη» όπως την επικαλείται ο κ. Τσίπρας μόνο με τον μαγικό ζωμό του δρυίδη, που έκανε τους Γαλάτες αήττητους, θα ήταν εφικτή, αλλά και πάλι δύσκολο γιατί αυτή η χώρα δεν διαθέτει ούτε δική της μαρμίτα. Θα χρειαζόταν να... την παραγγείλει στο εξωτερικό. Αρα το μόνο που απομένει είναι η νομή της εξουσίας, διαδικασία επίπονη μεν, τυφλοσούρτης δε, την οποία ακολουθεί κάθε κόμμα που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται ένα ποσοστό 15-16%, της «αδιευκρίνιστης ψήφου». Το ποσοστό αυτό αποδίδεται σε απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ή θα επιλέξουν άλλα κόμματα ή δεν θα πάνε να ψηφίσουν ή, ορισμένοι, ενδεχομένως και να επιστρέψουν στην αρχική θέση τους. Οι οικονομικές παροχές, θεωρείται, ότι θα γείρουν την πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Πόσο, όμως, όλες αυτές οι υποθέσεις λαμβάνουν υπόψη τις υπόκωφες αλλαγές που έχουν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία σε όλη την περίοδο της κρίσης; Η παροχολογία, για παράδειγμα, έχει ακόμα την ίδια επιρροή στους ψηφοφόρους;
Αναδεύεται η κοινωνία, μαζί με ίδια και άλλα υλικά. Η απογοήτευση, η παραίτηση, ο κυνισμός, η συντηρητικοποίηση, ο εκφασισμός, ο ανορθολογισμός και τα αντίθετα όπως η αλληλεγγύη, η επινοητικότητα, η αριστεία, ο εξορθολογισμός, το δημόσιο συμφέρον, η επιθυμία να πάει προς το καλύτερο η χώρα συνολικά και όχι μόνο –και μόνος– ο καθένας.
Οι αλλαγές που συμβαίνουν στα κόμματα είναι πιο αργές από την κοινωνία. Περίκλειστοι «οργανισμοί» επικοινωνούν με την πραγματικότητα με τις ίδιες, παρωχημένες, λέξεις – κλειδιά. Υπάρχουν και όσοι υποστηρίζουν ότι τα κόμματα, πλέον, «στεγάζουν απλώς τα συμφέροντα των ανθρώπων που τα συναπαρτίζουν». Ο κλονισμός της κρίσης όσο διαλυτικός υπήρξε για τους παραδοσιακούς σχηματισμούς άλλο τόσο οδήγησε να ξαναβρούν ισορροπίες στις βεβαιότητες του παρελθόντος, όσο κι αν όλοι ισχυρίζονταν ότι «τίποτα δεν είναι ίδιο». Ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μόνο το «νέο που βγήκε μέσα από την κρίση» δεν είναι, όπως υποστήριξε πρόσφατα στη Βουλή υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης. Είναι ο συμβολικός σχηματισμός της κρίσης, φτιαγμένος με παλιά, ανακυκλωμένα και αναβαπτισμένα στη βοή των αγανακτισμένων υλικά. Επεισε ένα ποσοστό ψηφοφόρων ότι «αφουγκράζεται την κοινωνία», για να αποδειχθεί ότι πρόκειται για μια «εντροπία» του πολιτικού κατεστημένου, που το μόνο που γνωρίζει είναι να χειρίζεται τα ίδια εργαλεία: να κολακεύει τη μάζα, υποθάλποντας τον ανορθολογισμό.
Οσο η πόλωση προχωράει και η απομείωση του αντιπάλου εμφανίζεται ως η μόνη «πρόταση», τόσο η κοινωνία θα γυρίζει την πλάτη στην πολιτική και στην κάλπη θα προσέρχονται οι πάσης φύσεως «αγανακτισμένοι», οι ιδιοτελείς και οι χρωματισμένοι. Η μεσαία τάξη δεν θα έχει διαλυθεί μόνο οικονομικά, αλλά θα έχει μείνει και άστεγη πολιτικά.
Κατηγορία Πολιτική
 
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ειδικό ενδιαφέρον της Γερμανίας για τα Σκόπια. Επισήμως, το τρομερό αυτό και διαχρονικό ενδιαφέρον οφείλεται σε θέματα γεωπολιτικά και σταθερότητας της περιοχής. Υποστηρίζεται δηλαδή, όχι μόνο από τη Γερμανία, αλλά και από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και από την ελληνική κυβέρνηση ότι τα προβλήματα στα Σκόπια, οι εμφύλιοι και το αβυσσαλέο μίσος ανάμεσα στις δύο μεγάλες παρατάξεις στη χώρα οφείλονται στο γεγονός ότι δεν είχε δοθεί λύση στο θέμα του ονόματος.
Τα γεγονότα όμως των τελευταίων είκοσι ετών έχουν αποδείξει πως κανένας εμφύλιος και καμιά σύγκρουση μεταξύ των δύο κομμάτων δεν είχαν ως αίτιο το θέμα του ονόματος. Αντίθετα, η γειτονική χώρα πλήρωσε την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που προκλήθηκε από τους βομβαρδισμούς και την μετανάστευση εκεί, λόγω Κοσόβου, μεγάλου αριθμού Αλβανών, κυρίως ουτσεκάδων – ηγετικό στέλεχος των οποίων υπήρξε ο σημερινός αρχηγός του μεγαλυτέρου αλβανικού κόμματος Αλή Αχμέτι.

Και αυτό είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Δύσης. Διότι φυσικό ήταν η αλλοίωση του πληθυσμού που η Δύση προκάλεσε να οδηγήσει και σε απαιτήσεις εκ μέρους του αλβανικού πληθυσμού.
Και όταν τα δύο μεγάλα κόμματα συγκρούονται, δεν συγκρούονται λόγω ονόματος. Συγκρούονται για την εξουσία, στέλνοντας ο ένας στην φυλακή τον άλλον – κάτι που δεν αποκλείεται να ξανασυμβεί. Όλα τα άλλα είναι το όχημα που τους οδηγεί στην εξουσία – ανάλογα με την προπαγάνδα που επιλέγει ο καθένας.
Ούτε εμποδίστηκαν οι επενδύσεις στην γειτονική χώρα λόγω του ονόματος. Ούτε εμποδίστηκαν στρατιωτικού χαρακτήρα δραστηριότητες του ΝΑΤΟ.
Επομένως, χρειάζονται περισσότερο πειστικές απαντήσεις για την επιμονή της Γερμανίας.
Μια επιμονή που βρήκε πρόσφορο έδαφος επί Τσίπρα και Καμμένου, οι οποίοι κάνουν σταθερά ό,τι τους λένε οι ξένοι.
Τον Ιούλιο του 2014, με πρωτοβουλία της κ. Μέρκελ, οργανώθηκε στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, η ετήσια συνάντηση ηγετών της Νοτιανατολικής Ευρώπης, υπό τον τίτλο «Διαδικασία Μπρντο-Μπριούνι».
Και εκεί η καγκελάριος αποκάλεσε «βάρος» τη διαφορά με την Ελλάδα για το ζήτημα του ονόματος.
Όπως είπε, «νομίζω ότι μπορούμε με κάποιο τρόπο να επιλύσουμε το ζήτημα. Έχω ασχοληθεί προσωπικά με την υπόθεση αυτήν και όλους τους πιθανούς συνδυασμούς του ονόματος, όμως μερικές φορές πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να επινοηθεί».
Δηλαδή, δεν είχε άλλη δουλειά να κάνει και έσπασε το κεφάλι της για να κάνει συνδυασμούς ονομάτων! Και τι άλλο είχε πει τότε;
Ότι «στη Γερμανία λέμε, ένας συμβιβασμός γίνεται, όταν όσοι συμμετέχουν εμφανίζονται εξίσου δυσαρεστημένοι. Δεν μπορεί να επιτευχθεί συμβιβασμός και να είναι όλοι ικανοποιημένοι και περιχαρείς. Όταν όλοι είναι εξίσου δυσαρεστημένοι, τότε θεωρείται δίκαιος ο συμβιβασμός»!
Δηλαδή, κατά την κ. Μέρκελ αν είναι όλοι δυσαρεστημένοι τότε ο συμβιβασμός είναι καλός. Και τώρα που είναι δυσαρεστημένη μόνο η Ελλάδα – διότι τα Σκόπια είναι ευχαριστημένα και οι δήθεν διαφωνίες είναι προσχηματικές.
Έχουμε, τώρα, με την Ελλάδα (εκτός της κυβέρνησής της) μοναδική δυσαρεστημένη έναν καλό συμβιβασμό;
Εκείνη την ημέρα (16 Ιουλίου 2014), ο Σκοπιανός πρόεδρος Ιβάνοφ είχε διαμαρτυρηθεί στην Μέρκελ, λέγοντας πως ο μόνος πλέον που ασχολείται με το θέμα είναι ο Νίμιτς, ενώ από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης (Σαμαρά) δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον και καμιά επαφή.
«Εκτός από τον κ. Νίμιτς, από την άλλη πλευρά δεν έχουμε εταίρο με τον οποίο μπορεί να διεξαχθούν συνομιλίες για να υπάρξει λύση», είπε στην Μέρκελ ο Ιβάνοφ.
Πανηγύριζαν μάλιστα τα σκοπιανά μέσα ενημέρωσης ότι η καγκελάριος «Μακεδονία» τους ονόμαζε «Μακεδονία» τους κατέβαζε. «Και η Μέρκελ αναζητούσε όνομα για τη ‘Μακεδονία’», έγραφε η Utrinski Vesnik.
Και ο τότε πρωθυπουργός Γκρουέφσκι είχε δηλώσει: «Και σε εμένα αλλά και σε εκείνους που παρακολουθούν αυτό το ζήτημα είναι σαφές ότι η άλλη πλευρά, εξ αρχής ακόμη, αμφισβητεί ουσιαστικά την ταυτότητά μας. Αυτό αποδείχθηκε και από την τελευταία δήλωση του Πρωθυπουργού του νότιου γείτονά μας και γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να είναι κάτι το καινούργιο για μάς».
Σε μια συνέντευξή του μάλιστα είχε πει πως «αλλαγή της ταυτότητας δεν πρόκειται να υπάρξει. Η ταυτότητα δεν πρόκειται να αλλάξει, ενώ από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει συνομιλητής για διαπραγματεύσεις. Αυτό που ζητούν οι Έλληνες, αλλαγή της ταυτότητας, δεν πρόκειται να συμβεί».
Και δεν συνέβη. Τα αιτήματα του Γκρουέφσκι έχουν ικανοποιηθεί από τον Κοτζιά που τον βρίζει!
Διότι σε τι διαφέρουν αυτά που έλεγε ο Γκρουέφσκι με αυτά που πέτυχε με την περίφημη «συμφωνία των Πρεσπών» ο Ζάεφ; Σε τίποτε. Γι’ αυτόν και δεν υπάρχουν αντιδράσεις σοβαρές στα Σκόπια και γι’ αυτό – αφού τα πήραν όλα – και θα ψηφίσουν και θα περάσουν την συμφωνία.
Και αυτά που λέει ο Καμμένος είναι τα γνωστά κουραφέξαλα. Και οι γνωστοί λεονταρισμοί. Τότε, τον Ιούλιο του 2014, οι ΑΝΕΛ είχαν διαμαρτυρηθεί για τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» εκ μέρους της Μέρκελ.
Όπως είχαν αναφέρει σε ανακοίνωσή τους της 18ης Ιουλίου, «εάν η Άγγελα Μέρκελ θέλει να αποκαλεί τα Σκόπια “Μακεδονία”, παρά την άρνηση των Ελλήνων και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, τότε και εκείνη δεν πρέπει να έχει αντίρρηση να αποκαλούμε τη Γερμανία με το πραγματικό της όνομα: Δ' Ράιχ. Έστω, οικονομικό», είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος Τύπου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Τέρενς Κουίκ.
Εκείνη την ημέρα, κατά τη θερινή συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο, η κ. Μέρκελ είχε πει:
«Η εξέλιξη της "Μακεδονίας" (ενν. στην Ευρωπαϊκή Ένωση) είναι ουσιαστικά μπλοκαρισμένη, λόγω του ότι δεν έχει διευθετηθεί η διένεξη για το όνομα». Και πρόσθεσε:
«Έχω επανειλημμένα φάσεις που ασχολούμαι προσωπικά με το θέμα και μετά υπάρχουν πάλι φάσεις όπου αφήνεις την υπόθεση να ησυχάσει λίγο. Θα έρθει, με βεβαιότητα, πάλι η χρονική στιγμή που και εγώ προσωπικά θα προσπαθήσω πολύ για αυτό. Αλλά τελικά, κοιτάξτε, εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε, αλλά εάν οι ίδιοι οι συντελεστές δεν σημειώσουν πρόοδο, τότε δεν ωφελεί και η δική μου βοήθεια σε κάτι».
Είχε… φάσεις! Για ποιο λόγο;
Και είχαν και οι προκάτοχοί της τις φάσεις τους.
Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 2005, ο τότε καγκελάριος Σρέντερ, είχε διαβεβαιώσει δημοσίως τον τότε πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, Βλάντο Μπούτσκοφσκι, για την υποστήριξη της Γερμανίας στις προσπάθειες που καταβάλλει η βαλκανική αυτή χώρα να ενταχθεί στις ευρωατλαντικές δομές, αξιολογώντας τις επιδόσεις της σκοπιανής κυβέρνησης στην κατεύθυνση αυτή ως «κορυφαίες» και «παράδειγμα προς μίμηση» και τη συμβολή της στην ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή, ως «άξια θαυμασμού».
«Στο παράδειγμα της Μακεδονίας (σ.σ. έτσι την είχε αποκαλέσει) μπορεί να διαπιστώσει κανείς τη σημασία της ύπαρξης μιας ευρωπαϊκής προοπτικής για την σταθερότητα και της ασφάλεια όχι μόνον μιας χώρας, αλλά ολόκληρης της περιοχής».
Για ποιο λόγο όλα αυτά; Τι παράδειγμα δηλαδή ήταν τα Σκόπια για τον Σρέντερ;
Η στάση Καραμανλή
Όταν, στις 15 Φεβρουαρίου 2006, ο Κώστας Καραμανλής επισκέφθηκε το Βερολίνο και συναντήθηκε με την Μέρκελ συνοδευόμενος από την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, το θέμα κατέστη σαφές. Ο Καραμανλής είπε στην Μέρκελ ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει επιδείξει την καλή της διάθεση. Άρα, μην πιέζετε…
Το πράγμα ξεκαθαρίστηκε όσον αφορά στην ελληνική στάση και γι’ αυτό, όταν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο Γρουέφσκι επισκέφθηκε το Βερολίνο, η Μέρκελ επανέλαβε το «μεγάλο ενδιαφέρον της Γερμανίας σχετικά με την πρόοδο και την εξέλιξη της Μακεδονίας» -βρε καημός! - και διαβεβαίωσε πως «θα πράξει παν το δυνατόν ούτως ώστε η Μακεδονία να ακολουθήσει έναν καλό δρόμο προς το μέλλον», αλλά απέφυγε με θρησκευτική ευλάβεια κάθε αναφορά στην ενταξιακή προοπτική της ΠΓΔΜ.
Μετά την επίσκεψη εκείνη ο Γκρουέφσκ είχε πει: «Σχετικά με την εκκρεμότητα της ονομασίας, νομίζω πως ο χρόνος θα συνεχίσει να εργάζεται υπέρ μας. Αναμένουμε τη στήριξη της Γερμανίας επ' αυτού, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και άλλες 110 χώρες-μέλη του ΟΗΕ, οι οποίες μας έχουν αναγνωρίσει με τη συνταγματική μας ονομασία. Γνωρίζουμε τις θέσεις, το ρόλο και τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ. Ωστόσο, φαίνεται πως έχουμε τη συμπάθεια και την κατανόηση της Γερμανίας. Το να παραιτηθούμε από τη συνταγματική μας ονομασία είναι αδύνατον. Ως εκ τούτου δύναται να εξευρεθεί άλλη ονομασία για τη διμερή επικοινωνία με την Ελλάδα».
Στις 24 Ιανουαρίου 2007 Κώστας Καραμανλής και Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης Ρενέ Βαν Ντερ Λίντεν, έδωσαν κοινή συνέντευξη στο Στρασβούργο. Και ερωτηθείς για το θέμα της ΠΓΔΜ, ο Καραμανλής τόνισε πως η Ελλάδα υποστηρίζει τη μελλοντική ένταξη της γείτονος τόσο στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όσο και στο ΝΑΤΟ, αλλά, παράλληλα, επεσήμανε πως η χώρα αυτή θα πρέπει να συμβιβαστεί με τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού, οι οποίοι έχουν ήδη τεθεί. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε πως οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν καταλήξει ακόμη, τόνισε, όμως, ότι η Ελλάδα έχει κάνει τη θέση της ξεκάθαρη και περιμένει να πράξει το ίδιο και η γείτων, κάτι το οποίο, όπως σημείωσε, δεν έχει γίνει ακόμα.
Το ίδιος ξεκάθαρος ήταν ο Καραμανλής και στις 11 Μαΐου 2007 στις δηλώσεις του μετά την λήξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής των ηγετών των χωρών της ΝΑ Ευρώπης.
Και στις 19 Οκτωβρίου 2007, μετά τη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής στη Λισαβόνα. Ο Καραμανλής είπε στην Μέρκελ ότι η Ελλάδα έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια και χαρακτήρισε αδιάλλακτη τη συμπεριφορά της γειτονικής χώρας.
«Δεν είναι νοητό», ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός, «να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ χωρίς αμοιβαία συμφωνημένη λύση στο ζήτημα του ονόματος.
Είπε χαρακτηριστικά: «Τα Σκόπια δεν εκπληρώνουν τη λογική του πολιτικού πολιτισμού που πρέπει να διέπει μια χώρα που επιδιώκει να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».
Και στις 14 Μαρτίου 2008, επίσης μετά την Σύνοδο Κορυφής, στη συνέντευξη Τύπου, ο Καραμανλής δήλωσε:  «Μη λύση σημαίνει, μη πρόσκληση, δηλαδή μη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Θέλουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ότι οι πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα δεν θα χρησιμοποιηθούν ούτε ως πρόσχημα, ούτε ως άλλοθι για τη διαιώνιση ενός 17χρονου αδιεξόδου για μια δήθεν, ψευδεπίγραφη, συμβιβαστική διευθέτηση. Μία τέτοια προσέγγιση είναι ευνόητο ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή».
Την 1η Απριλίου 2008, η κ. Μέρκελ τάχθηκε υπέρ της πρόσκλησης της ΠΓΔΜ για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Αλλά, ως γνωστόν, ακολούθησε το βέτο του Βουκουρεστίου (που ήταν βέτο, αφού ο Καραμανλής αρνήθηκε και στο ΝΑΤΟ απαιτείται ομοφωνία).
Και η Ελλάδα συνέχισε να ακολουθεί την ίδια στάση. Έτσι, στις 10 Μαΐου 2012, μιλώντας στο σκοπιανό τμήμα της Ντόιτσε Βέλλε, ο Μέρκελ είπε: «Θεωρώ ότι επίλυση του ζητήματος της ονομασίας δίχως την Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει! Αυτό σημαίνει ξανά και ξανά συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών. Η Γερμανία θέλει να βοηθήσει. Μέχρι τώρα, δυστυχώς, δεν υπήρξε συμφωνία. Επιθυμούμε να εξευρεθεί λύση».
Διότι γνώριζε ότι η Ελλάδα ήταν αμετακίνητη.
Και παρέμεινε αμετακίνητη – όπως προέκυψε και από τις συναντήσεις της Μέρκελ με τον Σαμαρά. Τον Σεπτέμβριο του 2014, στην κοινή συνέντευξη Σαμαρά – Μέρκελ, η τελευταία δεν ανέφερε καν τη λέξη «Μακεδονία». «Δεν συζητήσαμε για το όνομα αυτού του κράτους», απάντησε.
Συμπέρασμα υπό το φως των τελευταίων δραματικών εξελίξεων: Μπορεί να θέλουν, αλλά μόνο όταν βρίσκουν τα κάνουν.
elzoni.gr
Κατηγορία Πολιτική
 
Tο πολιτικό πρόβλημα της Αγκέλας Μέρκελ σε δικό μας μετατρέπει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον απόηχο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το μεταναστευτικό.
Λίγες ημέρες μετά από μια κακή συμφωνία που προβλέπει τη επαναπροώθηση προσφύγων από τρίτες ευρωπαϊκές χώρες, στις χώρες εισόδου ο κρατικός μηχανισμός προετοιμάζεται με τρόπο εντατικό για να δεχθεί πίσω χιλιάδες μετανάστες, γεγονός που θα σημάνει πρόσθετη επιβάρυνση, χωρίς όμως κέρδος για την Ελλάδα.
Ήδη, το νησί της Σάμου φαίνεται να είναι ο πρώτος προορισμός «ξεφορτώματος» προσφύγων που είχαν φθάσει στη Γερμανία. Προσφύγων όμως που αποτέλεσαν μεγάλο πολιτικό μπελά στο κεφάλι της Καγκελαρίου Μέρκελ λόγω της σθεναρής αντίδρασης των εκεί κυβερνητικών εταίρων της να τους δεχθούν με αποτέλεσμα η χώρα μας να είναι εκείνη που θα επιβαρυνθεί τελικά για να βγει η κα. Μέρκελ από τα αδιέξοδα της.

Κάπως έτσι ο αρμόδιος υπουργός Μεταναστευτικής πολιτικής κ. Δημήτρης Βίτσας προωθεί με τρόπο άμεσο τη δημιουργία καινούργιων κέντρων υποδοχής (hotspots) καθώς αυξάνονται οι θέσεις διαμονής των προσφύγων τόσο στην ενδοχώρα όσο και στα νησιά του Αιγαίου, αρχής γενομένης από το μεγάλο νησί του ανατολικού Αιγαίου.
Με δομές που μοιάζουν πλέον να μονιμοποιούνται και με τη χώρα μας να δείχνει εκ νέου υποχωρητικότητα που βολεύει άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες, ο σχεδιασμός βάσει πηγών μας μιλάει για εργασίες που θα ξεκινήσουν για να παραχωρηθεί το ανενεργό στρατόπεδο Μοσχονά στο νησί με τελικό στόχο τη φιλοξενία τουλάχιστον 1.000 αρχικά, ενδεχομένως και περισσοτέρων μεταναστών από τη Γερμανία.
Ήδη υπάρχει μεγάλη αναστάτωση στην περιοχή Μυτιληνιών Σάμου για το θέμα καθώς οι κάτοικοι φοβούνται μονιμοποίηση της φιλοξενίας αυτής και περαιτέρω επιβάρυνση της ζωής τους, ενώ το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής προς το παρόν δίνει διαβεβαιώσεις πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, την ώρα όμως που πληροφορίες δείχνουν το αντίθετο.
Σε μια περίοδο που ούτως ή άλλως η περιοχή στο Βαθύ είναι επιβαρυμένοι και που οι κάτοικοι της Σάμου διαμηνύουν πως η κατάσταση δεν πηγαίνει άλλο, όλα δείχνουν πως οι σχεδιασμοί κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.
protothema
Κατηγορία Πολιτική
 
Ο Ερντογάν απέλυσε σε μία μέρα 18.000 δημόσιους υπαλλήλους..
Περισσότεροι από 18.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο απολύονται στην Τουρκία με διάταγμα που δημοσιεύεται σήμερα στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ανάμεσα στους οποίους πάρα πολλά μέλη των δυνάμεων της τάξης, αλλά και εκπαιδευτικοί και πανεπιστημιακοί.
Συνολικά 18.632 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων περισσότεροι από 9.000 αστυνομικοί και 6.000 μέλη των ενόπλων δυνάμεων είδαν τα ονόματά τους να δημοσιεύονται στο διάταγμα, το οποίο παρουσιάσθηκε στα μέσα ενημέρωσης ως το τελευταίο πριν από την πιθανή άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης αύριο Δευτέρα.

Εξάλλου περίπου 1.000 εργαζόμενοι του υπουργείου Δικαιοσύνης και 650 του υπουργείου Παιδείας απολύονται επίσης.
Το διάταγμα αυτό εμφαίνζεται ως το τελευταίο που εκδίδεται υπό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εγκαθιδρύθηκε την επομένη της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016 και έκτοτε ανανεώνεται αδιάκοπα.
Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν πως το έκτακτο αυτό καθεστώς θα αρθεί αύριο Δευτέρα μετά την ορκωμοσία του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος επανεξελέγη στις 24 Ιουνίου για μια νέα θητεία και είχε υποσχεθεί προεκλογικά την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Η αυριανή ημέρα θα σηματοδοτήσει επίσης την έναρξη της ισχύος ενός προεδρικού συστήματος στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης που υιοθετήθηκε με δημοψήφισμα τον Απρίλιο 2017.
Υπό το νέο αυτό σύστημα, το σύνολο των εκτελεστικών εξουσιών περιέρχονται στον πρόεδρο, ο οποίος θα μπορεί να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα.
Εξάλλου 12 ενώσεις, 3 εφημερίδες και ένα τηλεοπτικό δίκτυο έκλεισαν με το σημερινό διάταγμα.
Επιπλέον στο κείμενο ανακοινώνεται πως 148 πρόσωπα, που είχαν απολυθεί με προηγούμενα διατάγματα, επανεντάσσονται στη δημόσια διοίκηση.
Σύμφωνα με την μκο Human Rights Joint Platform (Ihop), στις 20 Μαρτίου 2018 112.679 πρόσωπα είχαν απολυθεί στην Τουρκία, εκ των οποίων περισσότερα από 8.000 από τις ένοπλες δυνάμεις, περίπου 33.000 μεταξύ του προσωπικού του υπουργείου Παιδείας και 31.000 στους κόλπους του υπουργείου Εσωτερικών, εκ των οποίων 22.600 στη Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας.
Χιλιάδες άλλοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.
Οι διώξεις αυτές επικρίνονται έντονα από την αντιπολίτευση και τις οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που βλέπουν σ’ αυτές απόπειρα να φιμωθεί κάθε επικριτική φωνή.
Κατηγορία Πολιτική

Εκπαιδευτικά Νέα