Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Ιούλιος 2018 - ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ dictyo.gr
Τετάρτη, 01 Αυγούστου 2018 01:04
ΣΥΡΙΖΑ: Μπροστά σε εκλογική συντριβή
Ορισμένες φορές τα σχέδια που φαντάζουν καλά «επί χάρτου» αποδεικνύονται ανεπαρκή στην πράξη, ιδίως όταν η πραγματικότητα παίρνει αναπάντεχες τροπές.
Είναι σαφές ότι στο κυβερνητικό επιτελείο ήδη από τα τέλη του 2017, πιθανώς και νωρίτερα, είχε μπει ένας ορισμένος πολιτικός και εκλογικός σχεδιασμός και προγραμματισμός που στόχο είχε να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εκλογική μάχη με τους καλύτερους όρους.
Ο αμιγώς εκλογικός στόχος δεν ήταν η πρωτιά, καθώς ήταν γνωστό ότι από πολύ νωρίς, λίγο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η Νέα Δημοκρατία απέκτησε ένα εκλογικό προβάδισμα που έκτοτε δεν το απώλεσε.
Εκλογικός στόχος ήταν η κατοχύρωση στη δεύτερη θέση, με ένα ποσοστό αρκετά πάνω από 20% που θα κατοχύρωνε τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και θα έδινε τη δυνατότητα, σε επόμενη φάση, να διεκδικήσει ξανά τη διακυβέρνηση.
Εκτίμηση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ότι ένα τέτοιο ποσοστό θα εξασφάλιζε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός δεύτερος πόλος στον υπό διαμόρφωση μεταμνημονιακό δικομματισμό και η ηγετική δύναμη στον ευρύτερο προοδευτικό, κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό χώρο.
Πρώτον αποφάσισε, ήδη από την αξιολόγηση του 2017 ότι θα πέρναγε όλα τα μέτρα και θα ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών με στόχο να εξασφαλίσει ότι θα μπορούσε τον Αύγουστο του 2018 να ανακοινώσει την «έξοδο από τα μνημόνια», έτσι ώστε να πάει σε εκλογές με τον Αλέξη Τσίπρα να διακηρύσσει ότι τα κατάφερε εκεί όπου απέτυχαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό που έκανε η κυβέρνηση ήταν να εκμεταλλευτεί την υποχώρηση των κοινωνικών διαμαρτυριών και την κόπωση από τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις των προηγούμενων ετών και να περάσει όσα δεν μπόρεσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Δεύτερον, προσπάθησε να οικοδομήσει στενότερους δεσμούς με τμήματα του εκλογικού σώματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους. Παρά τις συγκρούσεις σε συγκεκριμένα υπουργεία, όπως για παράδειγμα η μόνιμη αντιπαράθεση της ΠΟΕΔΗΝ με τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, η κυβέρνηση επένδυσε ιδιαίτερα στο ότι επί των ημερών της δεν επιδεινώθηκε ούτε διακυβεύτηκε η θέση των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί να μην βελτιώθηκε ιδιαίτερα, αλλά δεν αντιμετώπισαν μέτρα όπως οι διαθεσιμότητες ή το ενδεχόμενο απολύσεων, την ώρα που ο κυβερνητικός μηχανισμός συχνά υπενθυμίζει το πέρασμα του Κυριάκου Μητσοτάκη από το υπουργείο Εσωτερικών και τα μέτρα με τα οποία συνδέθηκε η παρουσία του εκεί.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν τα διάφορα επιδοματικού χαρακτήρα που πήρε η κυβέρνηση σε σχέση με διάφορες ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού. Παρότι επί των ημερών οι δείκτες ανισότητας και κοινωνικής προστασίας δεν βελτιώθηκαν, η κυβέρνηση επέμεινε σε μέτρα όπως η κάρτα αλληλεγγύης και η αναμόρφωση των οικογενειακών επιδομάτων.
Με ανάλογο τρόπο η κυβέρνηση επένδυσε και εκλογικά σε μέτρα που αφορούσαν το οικογενειακό δίκαιο, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την επέκταση των προβλέψεων του συμφώνου συμβίωσης και στα ζευγάρια ατόμων του ιδίου φύλου και την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Στόχος εδώ η προσέλκυση δυναμικών και σχετικά νεανικών κοινωνικών στρωμάτων που έλκονται ιδιαίτερα από τέτοια βήματα θεσμικού εκσυγχρονισμού, την ώρα που η Νέα Δημοκρατία, παρά τη φιλελεύθερη τοποθέτηση του ίδιου του αρχηγού της, παραμένει ένα συντηρητικός οργανισμός σε ορισμένα θέματα.
Το τρίτο βήμα στο οποίο είχε επενδύσει η κυβέρνηση ήταν αυτό της επίλυσης του Μακεδονικού. Εδώ ο σχεδιασμός ήταν διπλός. Από τη μια, να κατοχυρωθεί η φιγούρα του Αλέξη Τσίπρα ως υπεύθυνου και «οραματιστή» ηγέτη που όχι μόνο «βγάζει τη χώρα από τα μνημόνια» αλλά και επιλύει εθνικά θέματα που λίμναζαν από καιρό. Από την άλλη, η κυβέρνηση εκτιμούσε ότι οι αντιδράσεις που θα υπήρχαν θα περιορίζονταν στο δεξιό άκρο του πολιτικού σκηνικού και ίσως να τροφοδοτούσαν και διεργασίες δημιουργίας πολιτικού φορέα στα δεξιά της ΝΔ που θα ανέκοπτε την ανοδική κοινωνική της δυναμική.
Καταρχάς η κυβέρνηση για να μπορέσει να πετύχει την τυπική έξοδο από τα μνημόνια έπρεπε να δεσμευτεί σε μέτρα που ισοδυναμούσαν –και έτσι γίνονταν αντιληπτά από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα– ως παράταση των μνημονίων. Σημείο κλειδί εδώ τα εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα, οι περικοπές των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου.
Έπειτα δεν υπολόγισαν καθόλου τις αντιδράσεις για το Μακεδονικό. Εδώ τα λάθη χειρισμού και εκτίμησης που έκαναν ήταν διαδοχικά:
Κάνοντας μεγάλο μέρος της διαπραγμάτευσης με όρους μυστικής διπλωματίας και με βασικό κίνητρο την επιμονή των ΗΠΑ να τροποποιήσουν το συσχετισμό στα Δυτικά Βαλκάνια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν άνοιξε το θέμα έγκαιρα ούτε και προετοίμασε την κοινωνία για την ανάγκη ενός αξιοπρεπούς συμβιβασμού, σε ένα θέμα για το οποίο μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος είχε γαλουχηθεί με το σύνθημα «το όνομά μας είναι η ψυχή μας».
Έπειτα, η κυβέρνηση, παρότι διαθέτει στις γραμμές τον ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην ανάλυση πολιτικών τάσεων Χριστόφορο Βερναρδάκη, δεν μπόρεσε έγκαιρα να εκτιμήσει τη συνολική αρνητικότητα που διαπερνά την ελληνική κοινωνία.
Μια κοινωνία ταλαιπωρημένη από τη μνημόνια, που πέρασε πολύ καιρό αναζητώντας τεχνικές επιβίωσης, που βίωσε όλη την προηγούμενη περίοδο ως ταπείνωση, φάνηκε με πλειοψηφικό τρόπο να βλέπει τον «συμβιβασμό» για το όνομα ως απαράδεκτη υποχώρηση που ήρθε να συμπληρώσει ένα ευρύτερο φάσμα πρακτικών συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας.
Αυτό εξηγεί γιατί όλες οι έρευνες κατατείνουν στο ότι το Μακεδονικό είχε αρνητική δημοσκοπική επίπτωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Σε αυτό ας προσθέσουμε και μια παράμετρο ακόμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με μικρή σχετικά οργανωτική γείωση στην κοινωνία. Απέχει πολύ από τους μεγάλους κομματικούς μηχανισμούς, με την πανελλαδική παρουσία, την συνδικαλιστική και αυτοδιοικητική εκπροσώπηση που διατηρούν χώροι όπως η ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής. Με το μεγαλύτερο μέρος του στελεχιακού δυναμικού να έχει απορροφηθεί από το κράτος και τη διακυβέρνηση, δεν έχει καν μια ικανότητα να «λαμβάνει μηνύματα» με τον τρόπο που π..χ το ΚΚΕ εξακολουθεί να διατηρεί. Και αυτό εξηγεί γιατί γίνονται λάθη εκτίμησης για κρίσιμες επιλογές.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη διακυβέρνηση πατώντας πάνω σε ένα κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας το οποίο όμως δεν είχε διαμορφώσει, απλώς εκπροσώπησε.
Η προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών, η απροθυμία αυτοκριτικής και παραδοχής λαθών, τα διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα που επανέφεραν στη μνήμη πολλών τον «στρατηγό άνεμο» και τις «ασύμμετρες απειλές» του Βύρωνα Πολύδωρα, η κυνική προσπάθεια απόδοσης ευθύνης στα ίδια τα θύματα, όλα αυτά διαμόρφωσαν ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα.
Αυτό μπορεί να μην έχει ακόμη μετρηθεί δημοσκοπικά, αλλά όλοι εκτιμούν ότι θα καταγραφεί.
Ο λόγος εδώ είναι διπλός. Οι φυσικές καταστροφές και η ικανότητα περιορισμού των επιπτώσεών τους αφορά όχι το «όραμα» ή το «πρόγραμμα» ενός κόμματος, αλλά την ικανότητά του να διαχειριστεί έναν κρίσιμο πυρήνα της κρατικής λειτουργίας που αφορά την προστασία της ζωής.
Αυτό ισχύει περισσότερο, σε καταστροφές όπως οι πυρκαγιές, όπου η κοινωνία θεωρεί δεδομένο ότι η κρατική μηχανή μπορεί να αποτρέψει τα ανθρώπινα θύματα, ακόμη και εάν δεν μπορεί να αποτρέψει την ίδια τη φωτιά.
Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είναι υποχρεωτικό κάθε φυσική καταστροφή να οδηγήσει σε πολιτική συντριβή μια κυβέρνηση. Η κυβέρνηση Σημίτη είχε αντιμετωπίσει στην περίοδο 1997-1999 ένα πολύ μεγάλο κύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και μεγάλες κινητοποιήσεις (μπλόκα αγροτών, απεργία διαρκείας ΟΛΜΕ, μαθητικές καταλήψεις, αντιπολεμικές διαδηλώσεις). Όμως, μπόρεσε να κερδίσει τις εκλογές του 2000 εν μέρει και χάρη στην εικόνα αποτελεσματικής διαχείρισης που επέδειξε μετά το μεγάλο σεισμό στην Αττική το 1999.
Όμως, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η εικόνα κατάρρευσης της κρατικής μηχανής και διαχείρισης με επικοινωνιακούς όρους και μόνο μιας τέτοιας εθνικής τραγωδίας, διαμορφώνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και οδηγούν στην απώλεια ακόμη και αυτών των εκλογικών στηριγμάτων που μπορεί να είχε διατηρήσει το κυβερνών κόμμα.
Είναι η απόσταση που χωρίζει την ήττα που μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο μιας δυναμικής πολιτικής επιστροφής από την εκλογική συντριβή που ορίζει το «τέλος του δρόμου» για ένα κόμμα και τον ηγέτη του.
tovima.gr
Είναι σαφές ότι στο κυβερνητικό επιτελείο ήδη από τα τέλη του 2017, πιθανώς και νωρίτερα, είχε μπει ένας ορισμένος πολιτικός και εκλογικός σχεδιασμός και προγραμματισμός που στόχο είχε να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εκλογική μάχη με τους καλύτερους όρους.
Ο αμιγώς εκλογικός στόχος δεν ήταν η πρωτιά, καθώς ήταν γνωστό ότι από πολύ νωρίς, λίγο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η Νέα Δημοκρατία απέκτησε ένα εκλογικό προβάδισμα που έκτοτε δεν το απώλεσε.
Εκλογικός στόχος ήταν η κατοχύρωση στη δεύτερη θέση, με ένα ποσοστό αρκετά πάνω από 20% που θα κατοχύρωνε τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και θα έδινε τη δυνατότητα, σε επόμενη φάση, να διεκδικήσει ξανά τη διακυβέρνηση.
Εκτίμηση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ότι ένα τέτοιο ποσοστό θα εξασφάλιζε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός δεύτερος πόλος στον υπό διαμόρφωση μεταμνημονιακό δικομματισμό και η ηγετική δύναμη στον ευρύτερο προοδευτικό, κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό χώρο.
Ο σχεδιασμός επί χάρτου του ΣΥΡΙΖΑ
Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση έκανε πολύ συγκεκριμένες επιλογές.Πρώτον αποφάσισε, ήδη από την αξιολόγηση του 2017 ότι θα πέρναγε όλα τα μέτρα και θα ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών με στόχο να εξασφαλίσει ότι θα μπορούσε τον Αύγουστο του 2018 να ανακοινώσει την «έξοδο από τα μνημόνια», έτσι ώστε να πάει σε εκλογές με τον Αλέξη Τσίπρα να διακηρύσσει ότι τα κατάφερε εκεί όπου απέτυχαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό που έκανε η κυβέρνηση ήταν να εκμεταλλευτεί την υποχώρηση των κοινωνικών διαμαρτυριών και την κόπωση από τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις των προηγούμενων ετών και να περάσει όσα δεν μπόρεσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Δεύτερον, προσπάθησε να οικοδομήσει στενότερους δεσμούς με τμήματα του εκλογικού σώματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους. Παρά τις συγκρούσεις σε συγκεκριμένα υπουργεία, όπως για παράδειγμα η μόνιμη αντιπαράθεση της ΠΟΕΔΗΝ με τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, η κυβέρνηση επένδυσε ιδιαίτερα στο ότι επί των ημερών της δεν επιδεινώθηκε ούτε διακυβεύτηκε η θέση των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί να μην βελτιώθηκε ιδιαίτερα, αλλά δεν αντιμετώπισαν μέτρα όπως οι διαθεσιμότητες ή το ενδεχόμενο απολύσεων, την ώρα που ο κυβερνητικός μηχανισμός συχνά υπενθυμίζει το πέρασμα του Κυριάκου Μητσοτάκη από το υπουργείο Εσωτερικών και τα μέτρα με τα οποία συνδέθηκε η παρουσία του εκεί.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν τα διάφορα επιδοματικού χαρακτήρα που πήρε η κυβέρνηση σε σχέση με διάφορες ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού. Παρότι επί των ημερών οι δείκτες ανισότητας και κοινωνικής προστασίας δεν βελτιώθηκαν, η κυβέρνηση επέμεινε σε μέτρα όπως η κάρτα αλληλεγγύης και η αναμόρφωση των οικογενειακών επιδομάτων.
Με ανάλογο τρόπο η κυβέρνηση επένδυσε και εκλογικά σε μέτρα που αφορούσαν το οικογενειακό δίκαιο, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την επέκταση των προβλέψεων του συμφώνου συμβίωσης και στα ζευγάρια ατόμων του ιδίου φύλου και την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Στόχος εδώ η προσέλκυση δυναμικών και σχετικά νεανικών κοινωνικών στρωμάτων που έλκονται ιδιαίτερα από τέτοια βήματα θεσμικού εκσυγχρονισμού, την ώρα που η Νέα Δημοκρατία, παρά τη φιλελεύθερη τοποθέτηση του ίδιου του αρχηγού της, παραμένει ένα συντηρητικός οργανισμός σε ορισμένα θέματα.
Το τρίτο βήμα στο οποίο είχε επενδύσει η κυβέρνηση ήταν αυτό της επίλυσης του Μακεδονικού. Εδώ ο σχεδιασμός ήταν διπλός. Από τη μια, να κατοχυρωθεί η φιγούρα του Αλέξη Τσίπρα ως υπεύθυνου και «οραματιστή» ηγέτη που όχι μόνο «βγάζει τη χώρα από τα μνημόνια» αλλά και επιλύει εθνικά θέματα που λίμναζαν από καιρό. Από την άλλη, η κυβέρνηση εκτιμούσε ότι οι αντιδράσεις που θα υπήρχαν θα περιορίζονταν στο δεξιό άκρο του πολιτικού σκηνικού και ίσως να τροφοδοτούσαν και διεργασίες δημιουργίας πολιτικού φορέα στα δεξιά της ΝΔ που θα ανέκοπτε την ανοδική κοινωνική της δυναμική.
Η αδυναμία εκτίμησης του πώς σκέφτεται όντως η κοινωνία
Οι σχεδιασμοί αυτοί, όμως, φαίνεται ότι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο.Καταρχάς η κυβέρνηση για να μπορέσει να πετύχει την τυπική έξοδο από τα μνημόνια έπρεπε να δεσμευτεί σε μέτρα που ισοδυναμούσαν –και έτσι γίνονταν αντιληπτά από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα– ως παράταση των μνημονίων. Σημείο κλειδί εδώ τα εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα, οι περικοπές των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου.
Έπειτα δεν υπολόγισαν καθόλου τις αντιδράσεις για το Μακεδονικό. Εδώ τα λάθη χειρισμού και εκτίμησης που έκαναν ήταν διαδοχικά:
Κάνοντας μεγάλο μέρος της διαπραγμάτευσης με όρους μυστικής διπλωματίας και με βασικό κίνητρο την επιμονή των ΗΠΑ να τροποποιήσουν το συσχετισμό στα Δυτικά Βαλκάνια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν άνοιξε το θέμα έγκαιρα ούτε και προετοίμασε την κοινωνία για την ανάγκη ενός αξιοπρεπούς συμβιβασμού, σε ένα θέμα για το οποίο μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος είχε γαλουχηθεί με το σύνθημα «το όνομά μας είναι η ψυχή μας».
Έπειτα, η κυβέρνηση, παρότι διαθέτει στις γραμμές τον ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην ανάλυση πολιτικών τάσεων Χριστόφορο Βερναρδάκη, δεν μπόρεσε έγκαιρα να εκτιμήσει τη συνολική αρνητικότητα που διαπερνά την ελληνική κοινωνία.
Μια κοινωνία ταλαιπωρημένη από τη μνημόνια, που πέρασε πολύ καιρό αναζητώντας τεχνικές επιβίωσης, που βίωσε όλη την προηγούμενη περίοδο ως ταπείνωση, φάνηκε με πλειοψηφικό τρόπο να βλέπει τον «συμβιβασμό» για το όνομα ως απαράδεκτη υποχώρηση που ήρθε να συμπληρώσει ένα ευρύτερο φάσμα πρακτικών συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας.
Αυτό εξηγεί γιατί όλες οι έρευνες κατατείνουν στο ότι το Μακεδονικό είχε αρνητική δημοσκοπική επίπτωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Σε αυτό ας προσθέσουμε και μια παράμετρο ακόμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με μικρή σχετικά οργανωτική γείωση στην κοινωνία. Απέχει πολύ από τους μεγάλους κομματικούς μηχανισμούς, με την πανελλαδική παρουσία, την συνδικαλιστική και αυτοδιοικητική εκπροσώπηση που διατηρούν χώροι όπως η ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής. Με το μεγαλύτερο μέρος του στελεχιακού δυναμικού να έχει απορροφηθεί από το κράτος και τη διακυβέρνηση, δεν έχει καν μια ικανότητα να «λαμβάνει μηνύματα» με τον τρόπο που π..χ το ΚΚΕ εξακολουθεί να διατηρεί. Και αυτό εξηγεί γιατί γίνονται λάθη εκτίμησης για κρίσιμες επιλογές.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη διακυβέρνηση πατώντας πάνω σε ένα κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας το οποίο όμως δεν είχε διαμορφώσει, απλώς εκπροσώπησε.
Οι πυρκαγιές ως αρνητικός καταλύτης
Σε αυτό το φόντο, το πολιτικό πλήγμα από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική ήταν πολύ μεγάλο. Δεν είναι μόνο το μέγεθος της καταστροφής και των απωλειών, αλλά και ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση.Η προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών, η απροθυμία αυτοκριτικής και παραδοχής λαθών, τα διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα που επανέφεραν στη μνήμη πολλών τον «στρατηγό άνεμο» και τις «ασύμμετρες απειλές» του Βύρωνα Πολύδωρα, η κυνική προσπάθεια απόδοσης ευθύνης στα ίδια τα θύματα, όλα αυτά διαμόρφωσαν ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα.
Αυτό μπορεί να μην έχει ακόμη μετρηθεί δημοσκοπικά, αλλά όλοι εκτιμούν ότι θα καταγραφεί.
Ο λόγος εδώ είναι διπλός. Οι φυσικές καταστροφές και η ικανότητα περιορισμού των επιπτώσεών τους αφορά όχι το «όραμα» ή το «πρόγραμμα» ενός κόμματος, αλλά την ικανότητά του να διαχειριστεί έναν κρίσιμο πυρήνα της κρατικής λειτουργίας που αφορά την προστασία της ζωής.
Αυτό ισχύει περισσότερο, σε καταστροφές όπως οι πυρκαγιές, όπου η κοινωνία θεωρεί δεδομένο ότι η κρατική μηχανή μπορεί να αποτρέψει τα ανθρώπινα θύματα, ακόμη και εάν δεν μπορεί να αποτρέψει την ίδια τη φωτιά.
Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είναι υποχρεωτικό κάθε φυσική καταστροφή να οδηγήσει σε πολιτική συντριβή μια κυβέρνηση. Η κυβέρνηση Σημίτη είχε αντιμετωπίσει στην περίοδο 1997-1999 ένα πολύ μεγάλο κύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και μεγάλες κινητοποιήσεις (μπλόκα αγροτών, απεργία διαρκείας ΟΛΜΕ, μαθητικές καταλήψεις, αντιπολεμικές διαδηλώσεις). Όμως, μπόρεσε να κερδίσει τις εκλογές του 2000 εν μέρει και χάρη στην εικόνα αποτελεσματικής διαχείρισης που επέδειξε μετά το μεγάλο σεισμό στην Αττική το 1999.
Όμως, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η εικόνα κατάρρευσης της κρατικής μηχανής και διαχείρισης με επικοινωνιακούς όρους και μόνο μιας τέτοιας εθνικής τραγωδίας, διαμορφώνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και οδηγούν στην απώλεια ακόμη και αυτών των εκλογικών στηριγμάτων που μπορεί να είχε διατηρήσει το κυβερνών κόμμα.
Είναι η απόσταση που χωρίζει την ήττα που μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο μιας δυναμικής πολιτικής επιστροφής από την εκλογική συντριβή που ορίζει το «τέλος του δρόμου» για ένα κόμμα και τον ηγέτη του.
tovima.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Τετάρτη, 01 Αυγούστου 2018 01:03
Αρχιερέας της ρουσφετολογίας σαν τον Δεληγεώργη ο Τσίπρας
Ψευδεπίγραφη η ανάληψη ευθύνης από τον Πρωθυπουργό
Η πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης έναντι της Βουλής και μέσω αυτής και έναντι του εντολέα της, δηλαδή του λαού αποτελεί θεμελιώδη αρχή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Η αρχή αυτή εξαγγέλλεται πανηγυρικά στο άρθρο 85 του Συντάγματος και υλοποιείται κυρίως με τις διατάξεις του άρθρου 84 περί δυνατότητας της Βουλής να προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης οποτεδήποτε εκφράσει την δυσπιστία της προς εκείνη. Στην πράξη βέβαια η αποτελεσματικότητα των διαδικασιών αυτών περιορίζεται όσο πιο ομοιογενής, ισχυρή και πειθαρχημένη είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση.
Του Κώστα Χρυσόγονου
Έστω πάντως και αν παραμένει ένα απλό θεωρητικό ενδεχόμενο, η έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι κατ’ εξοχήν συνυφασμένη με την απαλλαγή της κυβέρνησης από τα καθήκοντά της, μέσω του καταλογισμού τέτοιας ευθύνης από την Βουλή με την υπερψήφιση πρότασης δυσπιστίας ή μέσω της οικειοθελούς ανάληψής της από τον εκάστοτε πρωθυπουργό δια της υποβολής παραιτήσεως. Με μια ευρύτερη έννοια μπορεί να γίνεται λόγος γενικότερα για τον κοινοβουλευτικό διάλογο ως διαδικασία πραγμάτωσης της κυβερνητικής ευθύνης, δεδομένου ότι μέσα από αυτόν εκφράζεται θεσμικά η κριτική της αντιπολίτευσης ή η τυχόν αυτοκριτική της κυβέρνησης για τα πεπραγμένα της. Τούτο μπορεί να έχει συνέπειες όχι τόσο για την υπόσταση της κυβέρνησης όσο για τη νομιμοποίησή της, ενόψει και των επόμενων κάθε φορά Βουλευτικών εκλογών.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι η ύπαρξη ενός σκεπτικού σχετικά με τις κυβερνητικές πράξεις ή παραλείψεις, όπως αυτό που εκτίθεται στο κείμενο μιας πρότασης δυσπιστίας ή αναπτύσσεται σε αγορεύσεις στο Κοινοβούλιο. Αν λείπει κάθε τέτοιο σκεπτικό και κάθε λόγος αυτοκριτικής και εάν η εξαγγελία περί ανάληψης πολιτικής ευθύνης για συγκεκριμένο γεγονός γίνεται από τον πρωθυπουργό όχι στα πλαίσια κάποιας μορφής διαλόγου αλλά ως μονόλογος στις τηλεοπτικές κάμερες, χωρίς να συνοδεύεται και από καμιά προοπτική παραίτησης, τότε η εξαγγελία αυτή είναι ψευδεπίγραφη. Κατ’ ουσίαν δεν πρόκειται για παραδοχή ευθύνης, αλλά για παροχή κάλυψης στους υφισταμένους του (υπουργούς, γραμματείς κλπ ), με την επιφύλαξη ότι ο ίδιος θα τους κρίνει και ενδεχομένως θα τους απομακρύνει όταν ευδοκήσει.
Με άλλες λέξεις υποκρύπτεται εδώ μια εκδήλωση αλαζονείας από τον ηγεμόνα της κυβέρνησης και του κόμματος, ο οποίος αξιώνει να λειτουργεί ως μόνος κριτής ορατών τε πάντων και αοράτων. Και υπογραμμίζει εμφατικά την αξίωσή του αυτή απαγορεύοντας σε όλους τους υποτακτικούς του να εμφανίζονται σε τηλεοπτικούς σταθμούς που μεταδίδουν πληροφορίες (σωστές ή λάθος) για τις προθέσεις του να απομακρύνει στελέχη του κρατικού μηχανισμού.
Με όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύει ότι είναι πολύ πιο παλιός από το παλιό και ότι, σε αντίθεση προς τις εξαγγελίες του, το πραγματικό του πολιτικό σχέδιο για τη χώρα είναι βαθιά αντιδραστικό. Ο νεότερος πρωθυπουργός του 20ου και 21ου αιώνα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με πολιτική επανέκδοση του νεότερου πρωθυπουργού του 19ου αιώνα, του αρχιερέα της ρουσφετολογίας Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. Πού ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόταν άλλος.
*Ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος είναι Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ και Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής
Η πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης έναντι της Βουλής και μέσω αυτής και έναντι του εντολέα της, δηλαδή του λαού αποτελεί θεμελιώδη αρχή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Η αρχή αυτή εξαγγέλλεται πανηγυρικά στο άρθρο 85 του Συντάγματος και υλοποιείται κυρίως με τις διατάξεις του άρθρου 84 περί δυνατότητας της Βουλής να προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης οποτεδήποτε εκφράσει την δυσπιστία της προς εκείνη. Στην πράξη βέβαια η αποτελεσματικότητα των διαδικασιών αυτών περιορίζεται όσο πιο ομοιογενής, ισχυρή και πειθαρχημένη είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση.
Του Κώστα Χρυσόγονου
Έστω πάντως και αν παραμένει ένα απλό θεωρητικό ενδεχόμενο, η έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι κατ’ εξοχήν συνυφασμένη με την απαλλαγή της κυβέρνησης από τα καθήκοντά της, μέσω του καταλογισμού τέτοιας ευθύνης από την Βουλή με την υπερψήφιση πρότασης δυσπιστίας ή μέσω της οικειοθελούς ανάληψής της από τον εκάστοτε πρωθυπουργό δια της υποβολής παραιτήσεως. Με μια ευρύτερη έννοια μπορεί να γίνεται λόγος γενικότερα για τον κοινοβουλευτικό διάλογο ως διαδικασία πραγμάτωσης της κυβερνητικής ευθύνης, δεδομένου ότι μέσα από αυτόν εκφράζεται θεσμικά η κριτική της αντιπολίτευσης ή η τυχόν αυτοκριτική της κυβέρνησης για τα πεπραγμένα της. Τούτο μπορεί να έχει συνέπειες όχι τόσο για την υπόσταση της κυβέρνησης όσο για τη νομιμοποίησή της, ενόψει και των επόμενων κάθε φορά Βουλευτικών εκλογών.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι η ύπαρξη ενός σκεπτικού σχετικά με τις κυβερνητικές πράξεις ή παραλείψεις, όπως αυτό που εκτίθεται στο κείμενο μιας πρότασης δυσπιστίας ή αναπτύσσεται σε αγορεύσεις στο Κοινοβούλιο. Αν λείπει κάθε τέτοιο σκεπτικό και κάθε λόγος αυτοκριτικής και εάν η εξαγγελία περί ανάληψης πολιτικής ευθύνης για συγκεκριμένο γεγονός γίνεται από τον πρωθυπουργό όχι στα πλαίσια κάποιας μορφής διαλόγου αλλά ως μονόλογος στις τηλεοπτικές κάμερες, χωρίς να συνοδεύεται και από καμιά προοπτική παραίτησης, τότε η εξαγγελία αυτή είναι ψευδεπίγραφη. Κατ’ ουσίαν δεν πρόκειται για παραδοχή ευθύνης, αλλά για παροχή κάλυψης στους υφισταμένους του (υπουργούς, γραμματείς κλπ ), με την επιφύλαξη ότι ο ίδιος θα τους κρίνει και ενδεχομένως θα τους απομακρύνει όταν ευδοκήσει.
Με άλλες λέξεις υποκρύπτεται εδώ μια εκδήλωση αλαζονείας από τον ηγεμόνα της κυβέρνησης και του κόμματος, ο οποίος αξιώνει να λειτουργεί ως μόνος κριτής ορατών τε πάντων και αοράτων. Και υπογραμμίζει εμφατικά την αξίωσή του αυτή απαγορεύοντας σε όλους τους υποτακτικούς του να εμφανίζονται σε τηλεοπτικούς σταθμούς που μεταδίδουν πληροφορίες (σωστές ή λάθος) για τις προθέσεις του να απομακρύνει στελέχη του κρατικού μηχανισμού.
Με όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύει ότι είναι πολύ πιο παλιός από το παλιό και ότι, σε αντίθεση προς τις εξαγγελίες του, το πραγματικό του πολιτικό σχέδιο για τη χώρα είναι βαθιά αντιδραστικό. Ο νεότερος πρωθυπουργός του 20ου και 21ου αιώνα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με πολιτική επανέκδοση του νεότερου πρωθυπουργού του 19ου αιώνα, του αρχιερέα της ρουσφετολογίας Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. Πού ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόταν άλλος.
*Ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος είναι Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ και Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής
Κατηγορία
Πολιτική
Τετάρτη, 01 Αυγούστου 2018 01:01
Ο Ερντογάν προειδοποιεί με αντίποινα τον Τραμπ -Αν επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία
Η Αγκυρα θα προβεί σε αντίποινα, αν οι ΗΠΑ επιβάλλουν κυρώσεις για τη δίκη του Αμερικανού πάστορα Αντριου Μπράνσον, προειδοποίησε ο εκπρόσωπος του Ταγίπ Ερντογάν.
Πάντως, ο Ιμπραχίμ Καλίν συμπλήρωσε ότι περιμένει πως οι δύο χώρες θα λύσουν τις διαφορές τους μέσω της διπλωματικής οδού και ανέφερε ότι οι υπουργοί Εξωτερικών ΗΠΑ και Τουρκίας θα έχουν συνομιλίες αυτή την εβδομάδα.
Την Τρίτη, δικαστήριο στη Σμύρνη απέρριψε το αίτημα του Μπράνσον για άρση του κατ’ οίκον περιορισμού του κατά τη διάρκεια της δίκης του, όπου βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες περί «τρομοκρατίας».
Πάντως, ο Ιμπραχίμ Καλίν συμπλήρωσε ότι περιμένει πως οι δύο χώρες θα λύσουν τις διαφορές τους μέσω της διπλωματικής οδού και ανέφερε ότι οι υπουργοί Εξωτερικών ΗΠΑ και Τουρκίας θα έχουν συνομιλίες αυτή την εβδομάδα.
Την Τρίτη, δικαστήριο στη Σμύρνη απέρριψε το αίτημα του Μπράνσον για άρση του κατ’ οίκον περιορισμού του κατά τη διάρκεια της δίκης του, όπου βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες περί «τρομοκρατίας».
Κατηγορία
Πολιτική
Τετάρτη, 01 Αυγούστου 2018 00:55
ΙΣΑ - Σοβαρά λάθη και παραλείψεις από τους αρμόδιους στην τραγωδία -Να αποδοθούν εγκληματικές ευθύνες
Την παρέμβαση εισαγγελέα ζητά ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τη φονική πυρκαγιά.
Στη συνεδρίαση του ΔΣ, ο ΙΣΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έγιναν εγκληματικές παραλείψεις, τόσο τις πρώτες κρίσιμες ώρες της τραγωδίας, όσο και κατά τη διαχείρισή της τα επόμενα 24ωρα.
Ακόμη, σε ανακοίνωση ο Ιατρικός Σύλλογος επισημαίνει ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για σοβαρά επιχειρησιακά λάθη και παραλείψεις από τους αρμόδιους φορείς που συνετέλεσαν στην έκταση της τραγωδίας. «Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μέλη του ΙΣΑ που έσπευσαν εθελοντικά να βοηθήσουν, μας κατήγγειλαν, την παντελή απουσία των αρμόδιων φορέων ακόμα και στο συντονισμό των εθελοντικών ομάδων», αναφέρει η ανακοίνωση.
Παράλληλα, ο ΙΣΑ εκτιμά ότι υπήρξε εγκληματική καθυστέρηση, στην ενημέρωση των κατοίκων των περιοχών που επλήγησαν, καθώς και των εθελοντών, για τους κινδύνους που διατρέχει η υγεία τους και τα μέτρα που πρέπει να λάβουν για την προστασία τους.
«Εγκληματική και αδικαιολόγητη είναι επίσης η καθυστέρηση, της ανακοίνωσης ύπαρξης θυμάτων, το βράδυ της τραγωδίας, που είχε ως αποτέλεσμα, ο κίνδυνος να υποτιμηθεί από τους κατοίκους και να μη ληφθούν μέτρα προστασίας», τονίζει ακόμη.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΙΣΑ:
«Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, εκφράζει την οδύνη και την αγανάκτησή του, για τους χειρισμούς των αρμόδιων φορέων, στη διαχείριση της φονικής πυρκαγιάς και ζητά να αποδοθούν οι εγκληματικές ευθύνες ,σε όσους με παραλείψεις ή λανθασμένους χειρισμούς, συνετέλεσαν στο τραγικό και άδικο θάνατο των συμπολιτών μας.
Το ΔΣ του ΙΣΑ, στο πλαίσιο της σημερινής του συνεδρίασης, συζήτησε διεξοδικά το θέμα και με βάση τις πληροφορίες που συνέλεξε, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι έγιναν εγκληματικές παραλείψεις, τόσο τις πρώτες κρίσιμες ώρες της τραγωδίας, όσο και κατά τη διαχείρισή της, τα επόμενα 24ωρα.
Το χρονικό του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος, ξεκινά με την αποδυνάμωση και τη διάλυση των αρμόδιων υπηρεσιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η διακοπή της 24ωρης λειτουργίας του Κέντρου Εκτίμησης Κινδύνου και Αντιμετώπισης Οξέων Συμβάντων του ΚΕΕΛΠΝΟ, στις 12 Ιουλίου, -μετά από 14 χρόνια λειτουργίας- ,με αποτέλεσμα το βράδυ της φωτιάς, το Κέντρο Επιχειρήσεων να είναι κλειστό.
Επίσης υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι έγιναν σοβαρά επιχειρησιακά λάθη και παραλείψεις από τους αρμόδιους φορείς που συνετέλεσαν στην έκταση της τραγωδίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μέλη του ΙΣΑ που έσπευσαν εθελοντικά να βοηθήσουν, μας κατήγγειλαν, την παντελή απουσία των αρμόδιων φορέων ακόμα και στο συντονισμό των εθελοντικών ομάδων.
Ο ΙΣΑ εκτιμά επίσης ότι υπήρξε εγκληματική καθυστέρηση, στην ενημέρωση των κατοίκων των πληγεισών περιοχών καθώς και των εθελοντών, για τους κινδύνους που διατρέχει η υγεία τους και τα μέτρα που πρέπει να λάβουν για την προστασία τους.
Εγκληματική και αδικαιολόγητη είναι επίσης η καθυστέρηση, της ανακοίνωσης ύπαρξης θυμάτων, το βράδυ της τραγωδίας, που είχε ως αποτέλεσμα, ο κίνδυνος να υποτιμηθεί από τους κατοίκους και να μη ληφθούν μέτρα προστασίας.
Ο ΙΣΑ ζητά την παρέμβαση του εισαγγελέα, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες, προκειμένου να αποδοθούν.
Παράλληλα επεξεργάζεται Σχέδιο Δράσης, για την υποστήριξη και την ανακούφιση των πληγέντων, με όσα μέσα διαθέτει».
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018 00:50
Δεν γυρίζει πια!
--Ο κ. Κοτζιάς που αναγνώρισε ευθέως «Μακεδονική εθνότητα» και «Μακεδονική γλώσσα» είναι υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Τσίπρα, υποστηριζόμενος από τον Πάνο Καμένο…
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Νίκος Τόσκας, υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που αφόπλισε την Αστυνομία (αφότου προηγουμένως είχε αφοπλιστεί το Λιμενικό) και τελικά, όπως αποδείχθηκε αφόπλισε και την Πυροσβεστική, είναι επίσης άνθρωπος του κ. Κοτζιά.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Γιάννης Καπάκης, που τοποθετήθηκε επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας και τα ’κανε μαντάρα, είναι κι αυτός άνθρωπος του κ. Κοτζιά. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Πάνος Καμένος ο οποίος πήγε προχθές στο Μάτι και… προπηλάκισε τους πυρόπληκτους, λέγοντάς τους, ουσιαστικά ότι… αυτοί φταίνε για ό,τι έγινε, είναι αποφασιστικό στήριγμα της κυβέρνησης Τσίπρα. Χωρίς αυτόν δεν θα είχε σταθεί ούτε μια μέρα. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Τσίπρας, είπε ψέματα το βράδυ της καταστροφής κι ύστερα είπε ψέματα την επόμενη (ότι δήθεν, δεν γνώριζε την προηγουμένη πως υπήρχαν ήδη δεκάδες νεκροί) κι ύστερα πήρε την «πολιτική ευθύνη» (όταν κορυφώθηκε το «κράξιμο» και μέσα στη χώρα και από το εξωτερικό), αλλά δεν παραιτήθηκε όπως επιτάσσει η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης!
Γενικά είναι ανίκανος και ανεύθυνος και ψεύτης. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Είναι και προκλητικός!
Όπως όλοι οι προαναφερθέντες της κυβέρνησής του…
Κι όσο περισσότερο ξεμπροστιάζονται τα ψέματά τους και αποκαλύπτονται οι τεράστιες ευθύνες τους, τόσο περισσότερο προκαλούν!
Ζωντανούς και νεκρούς…
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Βγαίνουν σήμερα ειλικρινείς άνθρωποι με φρίκη και αναρωτιούνται:
--Τι άνθρωποι είναι αυτοί που σήμερα κυβερνούν;
Βγαίνουν απλοί άνθρωποι και εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για την κυβέρνηση…
Καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, και απλός κόσμος, άλλοι που έχασαν δικό τους άνθρωπο, άλλοι που πήγαν να βοηθήσουν τους πυρόπληκους είδαν επί τόπου τη φρίκη και κατάλαβαν αμέσως τα ψέματα που τους αραδιάζουν μέρες τώρα από τον επικοινωνιακό βόθρο της ΕΡΤ, ακόμα και κάποιοι πρώην «φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ» που δηλώνουν ότι ντρέπονται και αποσύρονται, γιατί δεν αντέχουν αυτά που βλέπουν και ακούν…
Μέσα στην κοινωνία και στα διαδικτυακά μέσα υπάρχει πλέον μια τεράστια βοή. Δεν είναι οργή μόνο. Είναι ανάμικτη με ανείπωτη αηδία…
Δεν είναι «διχαστικό» κλίμα! Διχασμός είναι όταν η κοινωνία χωρίζεται στα δύο. Εδώ δεν υπάρχει «διχασμός». Κανείς δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση και τα λάθη της. Τους κράζουν παντού – και από παντού…
Τους κράζουν με αισθήματα πρωτόγνωρου θυμού, ανεπανάληπτης οργής, και με ασυγκράτητη αναγούλα…
Αυτά όλα δεν «εκλογικεύονται», δεν «απαντώνται» με επιχειρήματα, δεν «εκτονώνονται» πολιτικά και δεν μαζεύονται…
Ο Τσίπρας το διαισθάνεται αυτό πια.
--Πάνε οι φιέστες της απάτης που ετοίμαζε για την «έξοδο» από τα Μνημόνια…
--Πάνε τα σχέδια για «παροχές» στη ΔΕΘ, όταν πριν ακόμα από την καταστροφή στο Μάτι ήξερε πως είναι πολύ δύσκολο να ανέβει και να μιλήσει στη Θεσσαλονίκη. Σκέψου τώρα…
--Πάνε τα «σκηνικά» που ήθελε να στήσει ότι, τάχα, δεν θα περικοπούν οι συντάξεις από τις αρχές του επόμενου έτους – περικοπές που έχει δύο φορές ψηφίσει ως τώρα. Γνωρίζει πια πως κανείς δεν τον πιστεύει…
Όχι απλώς για τα ψέματα που είπε μέχρι τώρα. Αλλά κυρίως για ψέματα που συνελήφθη να λέει τώρα, πάνω στα αποκαϊδια και τα απανθρακωμένα πτώματα της προχθεσινής εκατόμβης.
Για κάποιο λόγο ο λαός συγχωρεί κάποια ψέματα, αλλά δεν συγχωρεί άλλα. Κι αυτά που είπε τώρα ο Τσιπρας είναι από τα «άλλα»…
Είναι αυτός που κατήγγειλε την προηγούμενη κυβέρνηση για τις …«αυτοκτονίες»! Και τώρα δεν μπορεί να ψελλίσει δύο λέξεις χωρίς να πει πέντε ψέματα, για τη μοιραία εκατόμβη που προκάλεσε. Αληθινή αναγούλα…
Σκεφτείτε αυτή η κυβέρνηση να πρέπει να χειριστεί αληθινή πρόκληση ή κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο. Σκεφτείτε το μόνο. Φρίκη…
«Βαρύ επιχείρημα» της κυβερνητικής προπαγάνδας: η… «άναρχη» δόμηση!
Και γι’ αυτό κάηκε το Μάτι, λέει. Γιατί είχε «άναρχη δόμηση»…
Και τα λένε αυτά για μια παραθαλάσσια κωμόπολη που είχε ρυμοτόμηση την οποία ζηλεύουν πολλές άλλες περιοχές, εντός κι εκτός Αττικής.
Και γέμισε το διαδίκτυο από φωτογραφίες του Ματίου πριν καεί (αλλά και τώρα) όπου φαίνονται ευθύτατοι κάθετοι και οριζόντιοι δρόμοι, που δεν τους βρίσκεις εύκολα σε άλλες περιοχές.
Τι σημαίνει αυτό; Τι κατάλαβαν οι κάτοικοι της υπόλοιπης Αττικής;
Πώς κατά την κυβέρνηση οι δικές τους κωμοπόλεις και οι δικές τους γειτονιές που έχουν πολύ χειρότερη ρυμοτομία και πραγματικά άναρχη δόμηση, «πρέπει» να καούν επίσης!
Αυτό πήγαν και είπαν, οι… μαλάκες!
Όχι μόνο σε εκείνους που κάηκαν. Αλλά στους ασύγκριτα περισσότερους που ΔΕΝ κάηκαν (ακόμα)!
Προσέβαλαν τους χιλιάδες ζωντανούς του Ματίου, προσέβαλαν τους δεκάδες νεκρούς της καταστροφής, και απειλούν ευθέως τα εκατομμύρια που ζουν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα σε οικισμούς που είναι πολεοδομικά ίδιοι ή και χειρότεροι απ’ ό,τι ήταν το Μάτι!
Από αυτό δεν ξεπλένονται πια με τίποτε…
Και βεβαίως, βγαίνει στη φόρα τώρα, πως επί δύο ώρες ήξεραν πως έρχεται η φωτιά και δεν εκκένωσαν το Μάτι.
Κι όχι μόνο δεν έδιωξαν κόσμο μέσα από το Μάτι προς Μαραθώνα, αλλά έκαναν την απίστευτη ανοησία να ρίξουν αυτοκίνητα από τη Μαραθώνος μέσα στο Μάτι, την ώρα που θα έπρεπε να βγάζουν κόσμο έξω.
Και παγίδευσαν εκατοντάδες στο «κρεματόριο».
Κι όμως έντεκα χιλιάδες κάτοικοι σώθηκαν επειδή υπήρχαν «προσβάσεις διαφυγής».
Αλλά 100 και πλέον βρήκαν φρικτό θάνατο.
Αν όντως το Μάτι είχε το πρόβλημα που λένε, με το μποτιλιάρισμα που προκάλεσε το τραγικό λάθος των αρχών να εκτρέψουν την κίνηση μέσα, τα θύματα θα ήταν πολλαπλάσια.
Κι αν αντίθετα είχαν φροντίσει να εκκενωθεί το Μάτι εγκαίρως, δεν θα υπήρχε κανένα ανθρώπινο θύμα. Όπως δεν υπήρξε στην Κινέττα.
Που επίσης κάηκε. Αλλά δεν μιλάει γι’ αυτήν κανείς.
Κι ύστερα αποκαλύφθηκε πως εκατοντάδες άνθρωποι έτρεξαν να σωθούν στη θάλασσα. Όπου έμειναν αβοήθητοι για 5 ώρες! Πέντε ώρες!
Και τους έσωσε το Λιμεναρχείο Ραφήνας που κινήθηκε με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να πάρει κάποιο «σήμα».
Και Μονάδες Υποβρυχίων Καταστροφών του Λιμενικού που κι αυτές έφτασαν στο σημείο, επίσης με δική τους πρωτοβουλία.
Το επίσημο κράτος ανύπαρκτο…
Κι ύστερα τους φταίει το… ανάγλυφο του εδάφους, οι κρημνώδεις παραλίες, η πολεοδομία και η «κλιματική αλλαγή»…
Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε αυτό το φοβερό κοκτέϊλ, ανικανότητας, ανευθυνότητας, αναλγησίας, αλαζονείας και πανικού, χτύπησε και τη συνείδηση του κόσμου και το βαθύτερο υποσυνείδητό του ταυτόχρονα.
--Απείλησε όλους τους Έλληνες ότι… «πρέπει κι αυτοί να καούν», αν ζουν σε περιοχές με πολεοδομικές «αυθαιρεσίες» (δηλαδή το 85% του πληθυσμού, τουλάχιστον).
--Απέκρυψε τα τραγικά λάθη που έκαναν οι αρχές και που βγαίνουν τώρα στη φόρα.
-- Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά καθύβρισε και τους νεκρούς!
--Σε ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα το πολιτικό κλίμα σε βάρος τους ΣΥΡΙΖΑ, λόγω Μακεδονικού, δεν αντιστρέφεται πια.
--Στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, το κλίμα επίσης δεν αντιστρέφεται, λόγω λαθρομεταναστευτικού.
--Στην Αττική πλέον το κλίμα δεν αντιστρέφεται λόγω, όχι μόνο της καταστροφής στο Μάτι, αλλά και του αυτοκαταστροφικού τρόπου που τη διαχειρίστηκαν σαστισμένα, πανικόβλητα και αλαζονικά ανθρωπάκια…
Ξέρετε όμως, τι κάνει το πράγμα ακόμα χειρότερο για το ΣΥΡΙΖΑ;
Το γεγονός ότι επιβεβαιώνονται οι αντίπαλοί του:
Αν ουδείς είχε προειδοποιήσει την κοινωνία για τι ακριβώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα φέρει, τα πράγματα θα ήταν ίσως πιο «ήπια»…
Αλλά επειδή υπήρξαν προειδοποιήσεις - και σκληρές και απερίφραστες μάλιστα - το πράγμα τώρα δεν μαζεύεται….
--Κι όταν εκ των υστέρων επαληθεύονται οι χειρότερες προειδοποιήσεις σου, αυτή η δικαίωση είναι πανίσχυρη και καταλυτική.
--Κι όταν δικαιώνεσαι αφού προηγουμένως «πλήρωσες» τις «προειδοποιήσεις» σου – αυτό είναι ακόμα πιο ισχυρό πολιτικό όπλο.
--Σε αληθινά δύσκολη θέση έχουν έλθει μόνον όσοι επέμεναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει… «στον ομαλό δρόμο της Σοσιαλδημοκρατίας και πρέπει να βοηθηθεί».
--Σε ακόμα πιο δύσκολη θέση έχουν έλθει και οι «ισαποστάκηδες»: Όσοι σε κάθε θαλάσσωμα του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευδαν με τη γνωστή επωδό:
--Εντάξει, αλλά και οι προηγούμενοι…
Τώρα όλοι ξέρουν πως δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στο εσμό των τυχάρπαστων που κυβερνά σήμερα και όλους τους προηγούμενους…
Το κλίμα σε βάρος του Τσίπρα έχει βαρύνει και στο εξωτερικό.
Τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου είναι αποκαρδιωτικά για το Μαξίμου.
Και οι ελάχιστοι που τον στήριζαν έξω, βουλιάζουν πια και οι ίδιοι (για άλλους λόγους).
Το ερώτημα πια ΔΕΝ είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Το ερώτημα είναι πως θα διοχετευθεί η οργή της κοινωνίας, ώστε να μη γίνει συνολική έκρηξη.
Η αντιπολίτευση οφείλει να καβαλήσει το ρεύμα της οργής, γιατί αλλιώς θα γίνει ανεξέλεγκτο.
Να το καθοδηγήσει, γιατί αλλιώς θα γίνει καταστροφικό για το σύνολο της κοινωνίας.
Όποιος θέλει να κυβερνήσει μετά τις εκλογές, πρέπει να εκφράσει το τραυματισμένο φιλότιμο του Έλληνα από τώρα.
Όποιος θέλει να ενώσει τους Έλληνες, πρέπει να είναι αδυσώπητος προς εκείνους που καθύβρισαν ζωντανούς και νεκρούς…
Για να καταπραϋνουμε τον κόσμο, και να αποτρέψουμε τα χειρότερα, πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για την ΤΙΜΩΡΙΑ του ΣΥΡΙΖΑ!
Τέτοιες ώρες, «κορεκτίλες» και χαμαιλεοντισμοί δεν χωράνε…
ΥΓ.Και έτσι, για ξεκίνημα, κάποιος να μαζέψει αυτή την αφελή κυριούλα της ΝΔ, που κάθε τόσο αμολάει την παραμύθα:
--«Εσείς δεν είστε πραγματικοί Αριστεροί»…
Κυρία μου, πώς το παίζετε; Ψάχνετε την «πραγματική αριστερά»;
Και την ψάχνετε που; Μέσα στη… ΝΔ;
Γιατί δεν πάτε να την ψάξετε στο «Ποτάμι»;
Σας πέρασε από το μυαλό, πως ακόμα και οι πρώην Αριστεροί, συνειδητοποιούν, πως ΑΥΤΟ ακριβώς που βλέπουμε σήμερα όλοι είναι η πραγματική αριστερά;
Ότι πουθενά όπου κυβέρνησε η Αριστερά δεν έκανε κάτι διαφορετικό ή κάτι καλύτερο;
Μπορείτε σας παρακαλώ να μη λέτε μαλακίες και να πάψετε να ξενερώνετε τον κόσμο, τώρα που άρχισε να ξυπνάει…
Ευχαριστώ…
antinews.gr
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Νίκος Τόσκας, υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που αφόπλισε την Αστυνομία (αφότου προηγουμένως είχε αφοπλιστεί το Λιμενικό) και τελικά, όπως αποδείχθηκε αφόπλισε και την Πυροσβεστική, είναι επίσης άνθρωπος του κ. Κοτζιά.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Γιάννης Καπάκης, που τοποθετήθηκε επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας και τα ’κανε μαντάρα, είναι κι αυτός άνθρωπος του κ. Κοτζιά. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Πάνος Καμένος ο οποίος πήγε προχθές στο Μάτι και… προπηλάκισε τους πυρόπληκτους, λέγοντάς τους, ουσιαστικά ότι… αυτοί φταίνε για ό,τι έγινε, είναι αποφασιστικό στήριγμα της κυβέρνησης Τσίπρα. Χωρίς αυτόν δεν θα είχε σταθεί ούτε μια μέρα. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
--Ο κ. Τσίπρας, είπε ψέματα το βράδυ της καταστροφής κι ύστερα είπε ψέματα την επόμενη (ότι δήθεν, δεν γνώριζε την προηγουμένη πως υπήρχαν ήδη δεκάδες νεκροί) κι ύστερα πήρε την «πολιτική ευθύνη» (όταν κορυφώθηκε το «κράξιμο» και μέσα στη χώρα και από το εξωτερικό), αλλά δεν παραιτήθηκε όπως επιτάσσει η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης!
Γενικά είναι ανίκανος και ανεύθυνος και ψεύτης. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Είναι και προκλητικός!
Όπως όλοι οι προαναφερθέντες της κυβέρνησής του…
Κι όσο περισσότερο ξεμπροστιάζονται τα ψέματά τους και αποκαλύπτονται οι τεράστιες ευθύνες τους, τόσο περισσότερο προκαλούν!
Ζωντανούς και νεκρούς…
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Βγαίνουν σήμερα ειλικρινείς άνθρωποι με φρίκη και αναρωτιούνται:
--Τι άνθρωποι είναι αυτοί που σήμερα κυβερνούν;
Βγαίνουν απλοί άνθρωποι και εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για την κυβέρνηση…
Καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, και απλός κόσμος, άλλοι που έχασαν δικό τους άνθρωπο, άλλοι που πήγαν να βοηθήσουν τους πυρόπληκους είδαν επί τόπου τη φρίκη και κατάλαβαν αμέσως τα ψέματα που τους αραδιάζουν μέρες τώρα από τον επικοινωνιακό βόθρο της ΕΡΤ, ακόμα και κάποιοι πρώην «φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ» που δηλώνουν ότι ντρέπονται και αποσύρονται, γιατί δεν αντέχουν αυτά που βλέπουν και ακούν…
Μέσα στην κοινωνία και στα διαδικτυακά μέσα υπάρχει πλέον μια τεράστια βοή. Δεν είναι οργή μόνο. Είναι ανάμικτη με ανείπωτη αηδία…
Δεν είναι «διχαστικό» κλίμα! Διχασμός είναι όταν η κοινωνία χωρίζεται στα δύο. Εδώ δεν υπάρχει «διχασμός». Κανείς δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση και τα λάθη της. Τους κράζουν παντού – και από παντού…
Τους κράζουν με αισθήματα πρωτόγνωρου θυμού, ανεπανάληπτης οργής, και με ασυγκράτητη αναγούλα…
Αυτά όλα δεν «εκλογικεύονται», δεν «απαντώνται» με επιχειρήματα, δεν «εκτονώνονται» πολιτικά και δεν μαζεύονται…
Ο Τσίπρας το διαισθάνεται αυτό πια.
--Πάνε οι φιέστες της απάτης που ετοίμαζε για την «έξοδο» από τα Μνημόνια…
--Πάνε τα σχέδια για «παροχές» στη ΔΕΘ, όταν πριν ακόμα από την καταστροφή στο Μάτι ήξερε πως είναι πολύ δύσκολο να ανέβει και να μιλήσει στη Θεσσαλονίκη. Σκέψου τώρα…
--Πάνε τα «σκηνικά» που ήθελε να στήσει ότι, τάχα, δεν θα περικοπούν οι συντάξεις από τις αρχές του επόμενου έτους – περικοπές που έχει δύο φορές ψηφίσει ως τώρα. Γνωρίζει πια πως κανείς δεν τον πιστεύει…
Όχι απλώς για τα ψέματα που είπε μέχρι τώρα. Αλλά κυρίως για ψέματα που συνελήφθη να λέει τώρα, πάνω στα αποκαϊδια και τα απανθρακωμένα πτώματα της προχθεσινής εκατόμβης.
Για κάποιο λόγο ο λαός συγχωρεί κάποια ψέματα, αλλά δεν συγχωρεί άλλα. Κι αυτά που είπε τώρα ο Τσιπρας είναι από τα «άλλα»…
Είναι αυτός που κατήγγειλε την προηγούμενη κυβέρνηση για τις …«αυτοκτονίες»! Και τώρα δεν μπορεί να ψελλίσει δύο λέξεις χωρίς να πει πέντε ψέματα, για τη μοιραία εκατόμβη που προκάλεσε. Αληθινή αναγούλα…
Σκεφτείτε αυτή η κυβέρνηση να πρέπει να χειριστεί αληθινή πρόκληση ή κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο. Σκεφτείτε το μόνο. Φρίκη…
«Βαρύ επιχείρημα» της κυβερνητικής προπαγάνδας: η… «άναρχη» δόμηση!
Και γι’ αυτό κάηκε το Μάτι, λέει. Γιατί είχε «άναρχη δόμηση»…
Και τα λένε αυτά για μια παραθαλάσσια κωμόπολη που είχε ρυμοτόμηση την οποία ζηλεύουν πολλές άλλες περιοχές, εντός κι εκτός Αττικής.
Και γέμισε το διαδίκτυο από φωτογραφίες του Ματίου πριν καεί (αλλά και τώρα) όπου φαίνονται ευθύτατοι κάθετοι και οριζόντιοι δρόμοι, που δεν τους βρίσκεις εύκολα σε άλλες περιοχές.
Τι σημαίνει αυτό; Τι κατάλαβαν οι κάτοικοι της υπόλοιπης Αττικής;
Πώς κατά την κυβέρνηση οι δικές τους κωμοπόλεις και οι δικές τους γειτονιές που έχουν πολύ χειρότερη ρυμοτομία και πραγματικά άναρχη δόμηση, «πρέπει» να καούν επίσης!
Αυτό πήγαν και είπαν, οι… μαλάκες!
Όχι μόνο σε εκείνους που κάηκαν. Αλλά στους ασύγκριτα περισσότερους που ΔΕΝ κάηκαν (ακόμα)!
Προσέβαλαν τους χιλιάδες ζωντανούς του Ματίου, προσέβαλαν τους δεκάδες νεκρούς της καταστροφής, και απειλούν ευθέως τα εκατομμύρια που ζουν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα σε οικισμούς που είναι πολεοδομικά ίδιοι ή και χειρότεροι απ’ ό,τι ήταν το Μάτι!
Από αυτό δεν ξεπλένονται πια με τίποτε…
Και βεβαίως, βγαίνει στη φόρα τώρα, πως επί δύο ώρες ήξεραν πως έρχεται η φωτιά και δεν εκκένωσαν το Μάτι.
Κι όχι μόνο δεν έδιωξαν κόσμο μέσα από το Μάτι προς Μαραθώνα, αλλά έκαναν την απίστευτη ανοησία να ρίξουν αυτοκίνητα από τη Μαραθώνος μέσα στο Μάτι, την ώρα που θα έπρεπε να βγάζουν κόσμο έξω.
Και παγίδευσαν εκατοντάδες στο «κρεματόριο».
Κι όμως έντεκα χιλιάδες κάτοικοι σώθηκαν επειδή υπήρχαν «προσβάσεις διαφυγής».
Αλλά 100 και πλέον βρήκαν φρικτό θάνατο.
Αν όντως το Μάτι είχε το πρόβλημα που λένε, με το μποτιλιάρισμα που προκάλεσε το τραγικό λάθος των αρχών να εκτρέψουν την κίνηση μέσα, τα θύματα θα ήταν πολλαπλάσια.
Κι αν αντίθετα είχαν φροντίσει να εκκενωθεί το Μάτι εγκαίρως, δεν θα υπήρχε κανένα ανθρώπινο θύμα. Όπως δεν υπήρξε στην Κινέττα.
Που επίσης κάηκε. Αλλά δεν μιλάει γι’ αυτήν κανείς.
Κι ύστερα αποκαλύφθηκε πως εκατοντάδες άνθρωποι έτρεξαν να σωθούν στη θάλασσα. Όπου έμειναν αβοήθητοι για 5 ώρες! Πέντε ώρες!
Και τους έσωσε το Λιμεναρχείο Ραφήνας που κινήθηκε με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να πάρει κάποιο «σήμα».
Και Μονάδες Υποβρυχίων Καταστροφών του Λιμενικού που κι αυτές έφτασαν στο σημείο, επίσης με δική τους πρωτοβουλία.
Το επίσημο κράτος ανύπαρκτο…
Κι ύστερα τους φταίει το… ανάγλυφο του εδάφους, οι κρημνώδεις παραλίες, η πολεοδομία και η «κλιματική αλλαγή»…
Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε αυτό το φοβερό κοκτέϊλ, ανικανότητας, ανευθυνότητας, αναλγησίας, αλαζονείας και πανικού, χτύπησε και τη συνείδηση του κόσμου και το βαθύτερο υποσυνείδητό του ταυτόχρονα.
--Απείλησε όλους τους Έλληνες ότι… «πρέπει κι αυτοί να καούν», αν ζουν σε περιοχές με πολεοδομικές «αυθαιρεσίες» (δηλαδή το 85% του πληθυσμού, τουλάχιστον).
--Απέκρυψε τα τραγικά λάθη που έκαναν οι αρχές και που βγαίνουν τώρα στη φόρα.
-- Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά καθύβρισε και τους νεκρούς!
--Σε ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα το πολιτικό κλίμα σε βάρος τους ΣΥΡΙΖΑ, λόγω Μακεδονικού, δεν αντιστρέφεται πια.
--Στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, το κλίμα επίσης δεν αντιστρέφεται, λόγω λαθρομεταναστευτικού.
--Στην Αττική πλέον το κλίμα δεν αντιστρέφεται λόγω, όχι μόνο της καταστροφής στο Μάτι, αλλά και του αυτοκαταστροφικού τρόπου που τη διαχειρίστηκαν σαστισμένα, πανικόβλητα και αλαζονικά ανθρωπάκια…
Ξέρετε όμως, τι κάνει το πράγμα ακόμα χειρότερο για το ΣΥΡΙΖΑ;
Το γεγονός ότι επιβεβαιώνονται οι αντίπαλοί του:
- --Όσοι προειδοποιούσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «το ατύχημα που δεν πρέπει να συμβεί».
- --Όσοι κατηγορούσαν ευθέως το ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελείται από «ακραίους» και «καλύπτει ακραίους».
- --Όσοι κατηγορούσαν παλαιότερα το ΣΥΡΙΖΑ ότι είχε καλύψει τους εμπρηστές της Μαρφίν.
Αν ουδείς είχε προειδοποιήσει την κοινωνία για τι ακριβώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα φέρει, τα πράγματα θα ήταν ίσως πιο «ήπια»…
Αλλά επειδή υπήρξαν προειδοποιήσεις - και σκληρές και απερίφραστες μάλιστα - το πράγμα τώρα δεν μαζεύεται….
--Κι όταν εκ των υστέρων επαληθεύονται οι χειρότερες προειδοποιήσεις σου, αυτή η δικαίωση είναι πανίσχυρη και καταλυτική.
--Κι όταν δικαιώνεσαι αφού προηγουμένως «πλήρωσες» τις «προειδοποιήσεις» σου – αυτό είναι ακόμα πιο ισχυρό πολιτικό όπλο.
--Σε αληθινά δύσκολη θέση έχουν έλθει μόνον όσοι επέμεναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει… «στον ομαλό δρόμο της Σοσιαλδημοκρατίας και πρέπει να βοηθηθεί».
--Σε ακόμα πιο δύσκολη θέση έχουν έλθει και οι «ισαποστάκηδες»: Όσοι σε κάθε θαλάσσωμα του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευδαν με τη γνωστή επωδό:
--Εντάξει, αλλά και οι προηγούμενοι…
Τώρα όλοι ξέρουν πως δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στο εσμό των τυχάρπαστων που κυβερνά σήμερα και όλους τους προηγούμενους…
Το κλίμα σε βάρος του Τσίπρα έχει βαρύνει και στο εξωτερικό.
Τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου είναι αποκαρδιωτικά για το Μαξίμου.
Και οι ελάχιστοι που τον στήριζαν έξω, βουλιάζουν πια και οι ίδιοι (για άλλους λόγους).
Το ερώτημα πια ΔΕΝ είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Το ερώτημα είναι πως θα διοχετευθεί η οργή της κοινωνίας, ώστε να μη γίνει συνολική έκρηξη.
Η αντιπολίτευση οφείλει να καβαλήσει το ρεύμα της οργής, γιατί αλλιώς θα γίνει ανεξέλεγκτο.
Να το καθοδηγήσει, γιατί αλλιώς θα γίνει καταστροφικό για το σύνολο της κοινωνίας.
Όποιος θέλει να κυβερνήσει μετά τις εκλογές, πρέπει να εκφράσει το τραυματισμένο φιλότιμο του Έλληνα από τώρα.
Όποιος θέλει να ενώσει τους Έλληνες, πρέπει να είναι αδυσώπητος προς εκείνους που καθύβρισαν ζωντανούς και νεκρούς…
Για να καταπραϋνουμε τον κόσμο, και να αποτρέψουμε τα χειρότερα, πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για την ΤΙΜΩΡΙΑ του ΣΥΡΙΖΑ!
Τέτοιες ώρες, «κορεκτίλες» και χαμαιλεοντισμοί δεν χωράνε…
ΥΓ.Και έτσι, για ξεκίνημα, κάποιος να μαζέψει αυτή την αφελή κυριούλα της ΝΔ, που κάθε τόσο αμολάει την παραμύθα:
--«Εσείς δεν είστε πραγματικοί Αριστεροί»…
Κυρία μου, πώς το παίζετε; Ψάχνετε την «πραγματική αριστερά»;
Και την ψάχνετε που; Μέσα στη… ΝΔ;
Γιατί δεν πάτε να την ψάξετε στο «Ποτάμι»;
Σας πέρασε από το μυαλό, πως ακόμα και οι πρώην Αριστεροί, συνειδητοποιούν, πως ΑΥΤΟ ακριβώς που βλέπουμε σήμερα όλοι είναι η πραγματική αριστερά;
Ότι πουθενά όπου κυβέρνησε η Αριστερά δεν έκανε κάτι διαφορετικό ή κάτι καλύτερο;
Μπορείτε σας παρακαλώ να μη λέτε μαλακίες και να πάψετε να ξενερώνετε τον κόσμο, τώρα που άρχισε να ξυπνάει…
Ευχαριστώ…
antinews.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018 00:48
Οι χαμηλοί τόνοι του Κυριάκου
Πολύ σωστά ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κρατά χαμηλούς τόνους, γιατί γνωρίζει ότι, με το ανίκανο κράτος που υπάρχει στην χώρα, τα ίδια και χειρότερα θα μπορούσαν να συμβούν και στον ίδιο
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το ότι η Ελλάδα είναι χώρα προβληματική ανήκει στο πελατειακό κράτος της. Αυτό που άρχισε να εκκολάπτεται από την εποχή του Κωλέττη, για να φθάσει στην σημερινή του παντοδυναμία –αλλά και ανικανότητα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτό το κράτος το γνωρίζει από μέσα και αρκετά καλά. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που κράτησε χαμηλούς τόνους μπροστά στην τραγωδία που έζησε η χώρα. Δεν επιδόθηκε σε καταδίκες και ξόρκια, όπως θα έκανε ο κύριος πρωθυπουργός αν βρισκόταν στην θέση του. Δεν πλειοδότησε σε κατάρες και απειλείς κατά ορατών και αοράτων «εχθρών», ούτε υποσχέθηκε μαγικές λύσεις.
Τις τελευταίες ημέρες, με δράσεις, πρωτοβουλίες και δηλώσεις του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει ότι είναι ένας υπεύθυνος, σοβαρός και φιλελεύθερος Ευρωπαίος ηγέτης, από αυτούς που έχει ανάγκη η Γηραιά Ήπειρός μας.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνωρίζει ποια είναι η πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας, καταλαβαίνει ποιες πραγματικότητες τον περιβάλλουν και ξέρει καλύτερα από πολλούς άλλους ποιοι απαρτίζουν τους μηχανισμούς του κράτους.
Υπό αυτή την έννοια, έχουμε την αίσθηση πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει ότι η τραγωδία στο Μάτι προφανώς δεν είναι η τελευταία. Διότι, στην Ελλάδα τού 21ου αιώνα, ο μεγάλος ασθενής παραμένει (όπως και στο παρελθόν) ο κρατικός μηχανισμός. Αυτός αποτελεί δε και μία από τις βασικότερες αιτίες της χρεοκοπίας και της υπαγωγής μας στα μνημόνια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει διαπιστώσει ότι στην οκταετή μνημονιακή περίοδο, ο κρατικός μηχανισμός ελάχιστα διδάχθηκε και βεβαίως είναι αυτός που επλήγη λιγότερο από την κρίση.
Αύριο, λοιπόν, αυτόν τον κρατικό μηχανισμό θα παραλάβει ο νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επανδρωμένον επίσης με πολλούς «ημέτερους» της σημερινής εξουσίας. Καταλαβαίνει κανείς τί έχει να γίνει όταν η νέα κυβέρνηση θα αποφασίσει να προχωρήσει σε κάποιες μεταρρυθμίσεις.
Καλά κάνει, συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σεβόμενος και τους νεκρούς, που διατηρεί χαμηλούς τόνους. Το παράδειγμά του ας γίνει επιτέλους και αφετηρία να ξεφύγει η χώρα από την χυδαιότητα του λαϊκισμού και της πολιτικής βωμολοχίας. Οι χαμηλοί τόνοι ας γίνουν αφετηρία να ξεφορτωθεί επιτέλους η ελληνική κοινωνία τραμπούκους της πολιτικής και γελοίους παλιάτσους της «προόδου».
europeanbusiness.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018 00:47
Οι Άθλιοι
Την Κυριακή 29 Ιουλίου, έξι ημέρες μετά την εθνική καταστροφή, σε πολυσύχναστη παραλία της Αττικής, δύο καλοβαλμένες «κυρίες» μέσης ηλικίας με προφίλ μεταπολιτευτικής αριστεράς, διακήρυσσαν με στεντόρεια φωνή πως «όσοι καήκαν στο Μάτι, καλά να πάθουν! Στάχτη και μπούλμπερη αυτοί και τα παιδιά τους!». Μετά τη δεύτερη ή τρίτη εκφώνηση αυτής της ανατριχιαστικής απόφανσης, τόσο εγώ που ήμουν παρών, όσο και άλλοι πολίτες, οι οποίοι στην αρχή είχαν μείνει άναυδοι από το μέγεθος της προσβολής στους νεκρούς και τη μνήμη τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να αντικρούουν τα «οικολογικά» επιχειρήματα των εν λόγω κυριών («καλά να πάθουν αφού έχτισαν στο δάσος και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τους το επέτρεπαν»), τονίζοντάς τους πως αποτελεί ντροπή και αθλιότητα να προσβάλουν με τέτοιο τρόπο τους νεκρούς. Το επεισόδιο έλαβε τέλος καθώς οι δύο κυρίες απομακρύνθηκαν προς τα ανοιχτά της θάλασσας.
Αυτό το επεισόδιο, το οποίο ομολογώ ότι δεν θα το πίστευα στον φασιστικό κυνισμό του, εάν δεν ήμουν αυτήκοος μάρτυς, ξεπερνάει μεν κάθε ανθρώπινη διάσταση, αποτελεί όμως τη «μαζική» εκδοχή των επιχειρημάτων που επιστρατεύει η αθλιότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Ο γνωστός για τις οικολογικές του ευαισθησίες Καμμένος στράφηκε με απύθμενο θράσος ενάντια στους πυροπαθείς πολίτες, οι οποίοι τον αντιμετώπισαν με τρόπο υπερβολικά ήπιο, ίσως διότι τα γεγονότα ήταν πολύ πρόσφατα και η οδύνη υπερτερούσε της οργής. Οι επίσης γνωστοί οικολόγοι Σπίρτζης και Δούρου, που έχουν νομιμοποιήσει και καλύψει οτιδήποτε πετάει, κολυμπάει και προπαντός σέρνεται, εκστρατεύουν εναντίον των αυθαιρέτων. Αθλιότερος όλων, ο πρώην «συνοδοιπόρος» μου, Κώστας Ζουράρις – γεγονός για το οποίο αισθάνομαι βαθύτατη αισχύνη –, αφού δήλωσε ότι ούτε αυτός επρόκειτο να παραιτηθεί (λες και είχε κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία, μετά την παχυδερμία του που έχει διατρανωθεί προς όλα τα αζιμούθια όλα τα τελευταία χρόνια), κατέληξε με τη σειρά του πως «και ο λαός είναι πολιτειακός παράγων και φέρει επίσης ευθύνη»!
Καθημερινά, όλα τα λαμόγια και οι κεκράχτες της εξουσίας, σε λαθρόβια έντυπα και ιστοσελίδες ανάλογης ποιότητας, ανάλογα επιχειρήματα και «ντοκουμέντα» επιστρατεύουν.
Φτάσαμε λοιπόν στο έσχατο σημείο της αθλιότητας των υποκειμένων στα οποία έχει παραδοθεί ανυπεράσπιστη η χώρα: Tην αποτελείωσαν οικονομικά, ξεπούλησαν ολόκληρη την εθνική περιουσία, εξαφάνισαν το ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα, μετέβαλαν την Ελλάδα σε ένα απέραντο hot spot, ξεπούλησαν τη Μακεδονία και είναι έτοιμοι να προβούν σε οποιαδήποτε αθλιότητα για να κρατήσουν τη καρέκλα που τους έχουν παραχωρήσει Γερμανοί, Αμερικανοί και λούμπεν μεγαλοεπιχειρηματίες που τους έφεραν στην εξουσία, εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια του ελληνικού λαού.
Τώρα πια, όμως, ξεπέρασαν τον ίδιο τον εαυτό τους. Μπροστά στο κύμα της οργής που ξεσηκώθηκε με το μακεδονικό και το ακόμα βαθύτερο, που φουσκώνει ώρα την ώρα και μέρα τη μέρα, διότι πλέον με την ανικανότητα και τον ζαμανφουτισμό τους πνίγουν ή καίνε ζωντανούς τους κατοίκους της χώρας, φθάνουν πλέον στο έσχατο σημείο: το ανοιχτό μίσος ενάντια στον ίδιο τον λαό («Ας καούν! Στάχτη και μπούλμπερη!»), μια και πλέον νοιώθουν τις ερινύες να τους περιτριγυρίζουν, αφού καταλαβαίνουν πως μια σαρωτική οργή αρχίζει και διαπερνάει την ελληνική κοινωνία για τα πεπραγμένα τους.
Είναι βέβαιο ότι, αν αυτά τα υποκείμενα, συνδυασμός χαβιαροαριστεράς και σταλινισμού, είχαν τη δυνατότητα να επιβάλουν κάποια μορφή εκτροπής προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία, θα το έκαναν ανενδοίαστα και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Γι’ αυτό εξ άλλου γράφουν στα παλαιά τους υποδήματα το Σύνταγμα, κηρύσσουν δημοψηφίσματα με περιθώριο πέντε ημερών, έχουν κάνει λάστιχο τη δικαστική εξουσία, παρανομούν ασύστολα για να σώσουν τους κολλητούς τους (βλέπε τα σκάνδαλα της οικογένειας Τσίπρα), έχουν διαπράξει εγκλήματα εσχάτης προδοσίας με την εκχώρηση της μακεδονικής ταυτότητας στους σκοπιανούς, προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα να φιμώσουν και να υποτάξουν τον Tύπο…
Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, και η Σοβιετία έχει καταρρεύσει και είναι υποχρεωμένοι να κινούνται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και αν τους χαϊδεύει η Μέρκελ, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να προχωρήσουν σε ανοικτή εκτροπή. Γι’ αυτό και το τελευταίο τους καταφύγιο είναι η ανίσχυρη λύσσα και το ανοικτό μίσος για τον λαό. Τον ίδιο αυτόν λαό που κάποτε εκθείαζαν και ο οποίος βλακωδώς τους πρόσφερε την εξουσία. Σήμερα όμως, η Νέμεσις πλησιάζει και οι άθλιοι τρέμουν την οργή του.
30 Ιουλίου 2018, οκτώ μέρες μετά το ολοκαύτωμα
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018 00:45
Κατατέθηκε η πρώτη μήνυση πολίτη για την πυρκαγιά στην ανατολική Αττική
Η πρώτη μήνυση πολίτη για την πυρκαγιά της περασμένης Δευτέρας, 23 Ιουλίου, στην ανατολική Αττική κατατέθηκε σήμερα στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, Αντώνιο Λιόγα.
Ο κ. Σταμάτης στρέφεται κατά παντός υπευθύνου:
α. Αρμοδίου υπουργού, υφυπουργού, γενικού γραμματέα, αιρετών υπαλλήλων της Περιφέρειας Αττικής, αιρετών των δήμων, στα διοικητικά όρια των οποίων έλαβαν χώρα οι «φονικές» πυρκαγιές την 23η Ιουλίου 2018, β) συμμετόχου και εμπλεκομένου, διά κοινής δράσης και κοινού δόλου, αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού τοιούτου συναυτουργού ή ηθικού αυτουργού και γ) κάθε άλλου προσώπου, ως προς το οποίο προκύπτουν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής.
Ο μηνυτής ζητάει να ερευνηθεί εάν έχουν διαπραχθεί οι «αξιόποινες πράξεις αυτεπαγγέλτως διωκόμενες, κακουργηματικού χαρακτήρα και εξαιρετικής φύσης: 1) Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά συρροή, 2) πυρκαγιά, από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, κίνδυνος σε άνθρωπο, με επέλευση θανάτου κατά συρροή, 3) έκθεση, η οποία προκάλεσε τον θάνατο κατά συρροή, 4) της παραβίασης οικοδομικών κανόνων, εξαιτίας των οποίων προήλθε ο θάνατος ανθρώπων και προέκυψε κίνδυνος σε ξένα πράγματα και άλλους ανθρώπους και 5) ή και άλλως της παράβασης καθήκοντος».
Ακόμη, ο κ. Σταμάτης ζητάει από τον κ. Λιόγα να εισάγει την υπόθεση σύμφωνα με το άρθρο 29 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας στην Ολομέλεια του Εφετείου, προκειμένου η υπόθεση να ανατεθεί σε εφέτη-ανακριτή και τα στοιχεία που έχει η εισαγγελέας Πρωτοδικών, Βαρβάρα Γνεσούλη, στην οποία έχει ανατεθεί η προκαταρκτική έρευνα, στον εφέτη-ανακριτή που θα αναλάβει την υπόθεση.
Στην αναφορά του, ο μηνυτής σημειώνει ότι «κανένας αρμόδιος υπηρεσιακός παράγων δεν έδωσε εντολή να εκκενωθούν οι οικισμοί, Ν. Βουτζάς και Μάτι, αντίθετα με διάφορες πρεσβείες που έστειλαν μαζικά e-mail, στους πολίτες τους, που ήξεραν ότι είτε κατοικούσαν, είτε παραθέριζαν στην περιοχή προκειμένου να την εκκενώσουν έγκαιρα». «Οι παιδικές και στρατιωτικές κατασκηνώσεις που βρίσκονται στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα (πολύ κοντά από το πέρασμα της πυρκαγιάς) εκκενώθηκαν άμεσα, με τα εκατοντάδες παιδιά να μεταφέρονται σε ασφαλείς τοποθεσίες και στη συνέχεια στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, όπου και παρελήφθησαν από τους γονείς τους» προσθέτει ο κ. Σταμάτης.
Παν. Τσιμπούκης
Τη μήνυση κατέθεσε ο απόστρατος πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού, Παναγιώτης Σταμάτης, ο οποίος ζητάει, παράλληλα, να συγκληθεί η Ολομέλεια Εφετών για να ανατεθεί η υπόθεση σε εφέτη ανακριτή.
Ο κ. Σταμάτης στρέφεται κατά παντός υπευθύνου:
α. Αρμοδίου υπουργού, υφυπουργού, γενικού γραμματέα, αιρετών υπαλλήλων της Περιφέρειας Αττικής, αιρετών των δήμων, στα διοικητικά όρια των οποίων έλαβαν χώρα οι «φονικές» πυρκαγιές την 23η Ιουλίου 2018, β) συμμετόχου και εμπλεκομένου, διά κοινής δράσης και κοινού δόλου, αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού τοιούτου συναυτουργού ή ηθικού αυτουργού και γ) κάθε άλλου προσώπου, ως προς το οποίο προκύπτουν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής.
Ο μηνυτής ζητάει να ερευνηθεί εάν έχουν διαπραχθεί οι «αξιόποινες πράξεις αυτεπαγγέλτως διωκόμενες, κακουργηματικού χαρακτήρα και εξαιρετικής φύσης: 1) Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά συρροή, 2) πυρκαγιά, από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, κίνδυνος σε άνθρωπο, με επέλευση θανάτου κατά συρροή, 3) έκθεση, η οποία προκάλεσε τον θάνατο κατά συρροή, 4) της παραβίασης οικοδομικών κανόνων, εξαιτίας των οποίων προήλθε ο θάνατος ανθρώπων και προέκυψε κίνδυνος σε ξένα πράγματα και άλλους ανθρώπους και 5) ή και άλλως της παράβασης καθήκοντος».
Ακόμη, ο κ. Σταμάτης ζητάει από τον κ. Λιόγα να εισάγει την υπόθεση σύμφωνα με το άρθρο 29 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας στην Ολομέλεια του Εφετείου, προκειμένου η υπόθεση να ανατεθεί σε εφέτη-ανακριτή και τα στοιχεία που έχει η εισαγγελέας Πρωτοδικών, Βαρβάρα Γνεσούλη, στην οποία έχει ανατεθεί η προκαταρκτική έρευνα, στον εφέτη-ανακριτή που θα αναλάβει την υπόθεση.
Στην αναφορά του, ο μηνυτής σημειώνει ότι «κανένας αρμόδιος υπηρεσιακός παράγων δεν έδωσε εντολή να εκκενωθούν οι οικισμοί, Ν. Βουτζάς και Μάτι, αντίθετα με διάφορες πρεσβείες που έστειλαν μαζικά e-mail, στους πολίτες τους, που ήξεραν ότι είτε κατοικούσαν, είτε παραθέριζαν στην περιοχή προκειμένου να την εκκενώσουν έγκαιρα». «Οι παιδικές και στρατιωτικές κατασκηνώσεις που βρίσκονται στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα (πολύ κοντά από το πέρασμα της πυρκαγιάς) εκκενώθηκαν άμεσα, με τα εκατοντάδες παιδιά να μεταφέρονται σε ασφαλείς τοποθεσίες και στη συνέχεια στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, όπου και παρελήφθησαν από τους γονείς τους» προσθέτει ο κ. Σταμάτης.
Παν. Τσιμπούκης
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018 00:43
Το τριήμερο της λογοκρισίας και οι γάιδαροι της προπαγάνδας
Ειλικρινά όσο και αν προσπάθησα δεν στάθηκε δυνατόν να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο το Εποπτικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εξέδωσε μια ανακοίνωση ίσων αποστάσεων με αφορμή την τραγωδία που από την περασμένη Δευτέρα πλήττει την πατρίδα μας.
Στην ανακοίνωση, αφού εκθειάζεται η παρουσία των δημοσιογράφων στις επάλξεις του καθήκοντος μέσα σε επικίνδυνες συνθήκες, υπογραμμίζεται η ανάγκη για σεβασμό και διακριτικότητα προς τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας και την δημοσιογραφική δεοντολογία. Και η ανακοίνωση καταλήγει:
«Θα πρέπει τέλος να επανεξετασθεί η απόφαση της Κυβέρνησης για αποχή μελών της από συγκεκριμένο ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, όσο και η αντίστοιχη στάση του σταθμού, ώστε να διασφαλιστεί η σφαιρική ενημέρωση».
Συγγνώμη, αλλά δεν το κατάλαβα.
Είδε το εποπτικό όργανο (συναποτελούμενο από τα δύο Πειθαρχικά Συμβούλια) κάποια παραβίαση της δεοντολογίας;
Και δεν είδε την παραβίαση της δεοντολογίας εκ μέρους της κυβέρνησης που προχώρησε σε αποκλεισμούς, επειδή, δήθεν, ένας δημοσιογράφος (Χατζής) είπε μια πληροφορία του – στο άκουσμα της οποίας μάλιστα ουδείς εξεπλάγη, καθώς οι ίδιοι οι δοκιμαζόμενοι και το σύνολο της κοινής γνώμης θεωρούν αυτονόητες και τις παραιτήσεις και τις απομακρύνσεις από αξιώματα;
Δεν είδε την ανάγκη της κυβέρνησης να αποσυρθεί η ίδια από την ενημέρωση, περιοριζόμενη μόνο σε υπουργικές εμφανίσεις προπαγάνδας, μήπως και ξεφύγει καμιά φωνή;
Και τι είναι αυτό το τσουβάλιασμα, όπως εκφράζεται μέσω της ανάγκης επανεξέτασης και της «αντίστοιχης στάσης του σταθμού».
Εννοεί το Εποπτικό Συμβούλιο ότι δεν μπορούμε να λέμε πως η κυβέρνηση αποτελείται από ένα συνονθύλευμα ανίκανων προπαγανδιστών;
Τι είναι αυτό το αποστεωμένο παρακαλετό προς ανθρώπους που το Εποπτικό, η ΕΣΗΕΑ, η ΠΟΕΣΥ, έπρεπε να έχουν καταγγείλει για προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο της ενημέρωσης; Γιατί δεν το έκαναν; Φοβήθηκαν μήπως και στάξει η ουρά του γαϊδάρου των συνεργασιών;
Να μην λέμε τυχοδιώκτες τους τυχοδιώκτες;
Τι σημαίνει «αντίστοιχη στάση» του σταθμού και του κάθε σταθμού;
Μήπως δεν πρέπει να λέμε ανίκανους τους ανίκανους;
Μήπως δεν πρέπει να λέμε ψεύτες τους ψεύτες;
Να μην λέμε τυχοδιώκτες τους τυχοδιώκτες;
Μήπως πρέπει να γίνει λογοκρισία στα θύματα των πυρκαγιών που μπροστά στην κάμερα αποκαλούν τον Τόσκα… φούσκα;
Να μην βλέπαμε τον θρασύτατο Καμμένο να επιτίθεται στα θύματα της ανικανότητας και της εξουσιομανίας του;
Να μην φαίνεται η απόλυτη έλλειψη συντονισμού;
Να μην μιλάει ο κόσμος για κυνικό έγκλημα;
Να μην ψάχνουν οι δημοσιογράφοι για τα αίτια και να μην αποδίδουν ευθύνες;
Να μην πει κανείς ότι ο Σκουρλέτης το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι τα εκλογομαγειρέματα;
Να μην πούμε ότι το Κεντρικό Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας έχει να συνεδριάσει (και αυτό από κεκτημένη συνήθεια) από την 1η Ιουλίου 2015;
Να λέμε ότι γι’ αυτούς τους ηλικιωμένους, τα παιδάκια, τις οικογένειες δεν φταίει κανείς, παρά μόνο ο άνεμος, οι εμπρηστές, τα αυθαίρετα;
Δεν είχε ξαναφυσήξει δυνατός άνεμος σ’ αυτή τη χώρα; Δεν έχουν ξαναγίνει πυρκαγιές; Πάντα δεν υπήρχαν και δεν καταγγέλλονταν οι εμπρηστές; Τα αυθαίρετα είναι καινούργια υπόθεση;
Έπρεπε να προσέξουμε μην στάξει η ουρά των γαϊδάρων (στην κυριολεξία) με κοντά 90 νεκρούς, άγνωστο αριθμό αγνοουμένων και δεκάδες τραυματίες και εγκαυματίες που καταλήγουν στα νοσοκομεία;
Μήπως δεν έπρεπε να μεταδοθεί η απαίτηση της Νέας Δημοκρατίας για παραιτήσεις των ανικάνων;
Μήπως δεν έπρεπε να μεταδοθεί η ανακοίνωση του ΚΚΕ που μιλούσε για συνεχείς μεταμφιέσεις;
Ούτε η ανακοίνωση της Ένωσης Κεντρώων περί πολιτικής αναισθησίας;
Ούτε αυτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που μίλησε για κυνικό και απεχθές σόου και αποκάλεσε τον Καμμένο «κυνικό, απάνθρωπο, εγωπαθή, ακροδεξιό»;
Ούτε αυτή του «Ποταμιού» για καθαρή υποκρισία;
Να μην πούμε ότι ο Βορίδης τους αποκάλεσε «θρασίμια;»
Ποια είναι, λοιπόν, η «αντίστοιχη στάση»;
Προληπτική λογοκρισία και άθλια παραπληροφόρηση
Και δεν είδα κανένα εποπτικό όργανο και καμιά δημοσιογραφική συνδικαλιστική παράταξη να διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι η κυβέρνηση επέλεξε την οδό της προληπτικής λογοκρισίας, μετατρέποντας το τριήμερο πένθος που η ίδια κήρυξε σε τριήμερο προπαγάνδας.
Απέσυραν με αυτόν τον τρόπο από τον δημόσιο διάλογο τους πολιτικούς τους αντιπάλους και έμειναν μόνοι τους να λένε ό,τι θέλουν.
Δεν είδαν οι αρμόδιοι τον κ. Τσίπρα να συσκέπτεται αργά το βράδυ της Δευτέρας (μετά την προπαγανδιστική δήθεν εσπευσμένη επιστροφή του από το υβριδικό κράτος της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και το Μόσταρ και αφού πέταξε λουλούδια από την παλιά γέφυρα του Μόσταρ παρέα με τον φίλο του τον Ζάεφ – αλήθεια πού είναι οι εικόνες από το Μόσταρ την ώρα που η Ελλάδα μαρτυρούσε; Αυτό δεν είναι λογοκρισία;) – απασχολώντας υπουργούς και λοιπό επιτελείο με παιδαριώδεις ερωτήσεις που λάμβαναν αμήχανες απαντήσεις;
Δεν έγινε αυτό σε απευθείας μετάδοση παραπληροφόρησης του λαού, αφού την ώρα ακριβώς που γινόταν η μετάδοση οι άνθρωποι καίγονταν και πνίγονταν, πέθαιναν αγκαλιασμένοι σε ένα οικόπεδο και πηδούσαν από τα βράχια και σκοτώνονταν; Και αυτοί μιλούσαν λες και δεν είχε γίνει τίποτε, για τη Σουηδία, για τις πτήσεις της επόμενης μέρας;
Ήταν αυτό ενημέρωση; Ποιος κατήγγειλε επισήμως αυτή τη στημένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού;
Δεν είδαν οι αρμόδιοι ότι μέσα στο τριήμερο της κυβερνητικής υποκρισίας βλέπαμε μόνο επιθέσεις προπαγάνδας όπως η γελοία συνέντευξη Τύπου με μαέστρο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Τζανακόπουλο, όπου οι κυβερνητικοί, δυστυχώς με προκάλυμμα τους αρχηγούς ΕΛΑΣ και Πυροσβεστικής, έκαναν πλύση εγκεφάλου για την… ανυπαρξία των ευθυνών τους και των μοιραίων λαθών τους;
Δεν ακούσατε κυρίες και κύριοι αρμόδιοι για την υπεράσπιση της ελεύθερης ενημέρωσης αυτό το πολιτικό θρασίμι να λέει στους δημοσιογράφους «θα πάρετε την απάντηση που θέλω να σας δώσω. Δεν θα συνεχίσουμε τον διάλογο»;
Η… σφαιρική ενημέρωση σας μάρανε;
Και δεν είδατε, μέσα στο τριήμερο λογοκρισίας, τον Καμμένο να επισκέπτεται την περιοχή συνοδευόμενος από κάμερες και λέγοντας ότι ήταν όλοι εκεί, τα πλοία, τα βατράχια, διαπληκτιζόμενος με τους κατοίκους που απλά δεν τα είχαν δει; Δεν τον ακούσατε να λέει ότι «μόνο εσύ και ο Πορτοσάλτε δεν τα είδατε»;
Δεν διαβάσατε τη συνέντευξη Σπίρτζη στο ΑΠΕ (που κι’ αυτός έλεγε πως στην περιοχή πήγε τέσσερις φορές αλλά… δεν τον είδε κανείς); Δεν τον ακούσατε να προτρέπει τα μέσα ενημέρωσης να… «μην παρασυρθούν από συγκεκριμένα ΜΜΕ και συγκεκριμένα πρόσωπα που έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες από την πρώτη στιγμή, ενώ οι νεκροί δεν έχουν ταφεί ακόμα. Εκτός κι αν, τα ΜΜΕ αυτά ήταν σε ανοικτή γραμμή με τη ΝΔ ή αν υπήρχε κάποιο σχέδιο μεταξύ τους»;
Δεν διαπιστώσατε ότι μέσα στο τριήμερο λογοκρισίας, ο ψηφιακός Ν. Παππάς μας ενημέρωσε ότι μετά από επικοινωνία του με τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας – κατόπιν… ενεργειών του, δηλαδή – δόθηκαν οι διευκολύνσεις στους πυροπαθείς; Λες και αυτό δεν γίνεται σε κάθε φυσική καταστροφή;
Δεν τον είδατε να κάθεται στη συνέντευξη Τύπου – παρωδία, έτοιμος να παρέμβει; Δεν είδατε το τουίτ του ότι τάχα ο… διαστημικός οργανισμός του βρήκε τα σημεία από όπου ξεκίνησαν συγχρόνως οι φωτιές; Δηλαδή όλες τις άλλες φορές πριν εκτοξευθεί στο διάστημα ο Παππάς δεν παίρναμε πληροφόρηση από τους δορυφόρους που υπάρχουν παντού;
Αυτή η παραπληροφόρηση πώς έγινε ανεκτή;
Και δεν είδατε τον Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο να δίνει άλλη μια παράσταση, αναλαμβάνοντας λέει την πολιτική ευθύνη, πλην όμως χωρίς καμιά συνέπεια;
Μήπως δεν έπρεπε οι δημοσιογράφοι και οι προσκεκλημένοι τους να υποστηρίζουν πως πολιτική ευθύνη σημαίνει παραίτηση;
Δεν βλέπετε ότι τώρα έχει στηθεί άλλη επιχείρηση προπαγάνδας επειδή λέει χάσαμε τον γενικό γραμματέα Πολιτικής Προστασίας και ψάχνουμε δυο μέρες να τον βρούμε;
Δεν βλέπετε ότι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξαφανιστεί (με εντολή, μαθαίνουμε) από τα τηλεπαράθυρα για να μην χρειάζεται να απολογούνται;
Η… σφαιρική ενημέρωση σας μάρανε;
Και για να έχουμε καλό ρώτημα, πώς την φαντάζεστε εσείς στην προκειμένη περίπτωση την σφαιρική και αντικειμενική ενημέρωση;
Ως γενικό τσουβάλιασμα;
Να μην κάνουμε συγκρίσεις;
Να συγκρίνουμε αυτά που δεν συγκρίνονται; Τη φωτιά στο Μάτι με την φωτιά στην Ηλεία, όταν καιγόταν επί δεκαήμερο ολόκληρη η Πελοπόννησος, είχαμε πάνω από 250 πυρκαγιές και οι άνθρωποι που χάθηκαν έπεσαν θύματα όχι της ανυπαρξίας και μη εφαρμογής σχεδίου, αλλά λόγω μεμονωμένης λανθασμένης εντολής από κάποιους που καταδικάσθηκαν από την Δικαιοσύνη;
Να μην πούμε ότι πυρκαγιές είχαμε και το 2012 και το 2013 και το 2014 – και σε αστικές περιοχές, όπως ο Βύρωνας, η Κερατέα, η Παιανία – αλλά δεν θρηνήσαμε θύματα;
Να μην πούμε ότι τότε ο Σαμαράς ήταν στο γραφείο του και όχι στο Μόσταρ να ραίνει τον ποταμό με λουλούδια;
Να μην πούμε ότι το 2014 είχαμε σεισμούς 6,1 και 5,7 ρίχτερ στην Κεφαλονιά και το Κράτος έδρασε ακαριαία;
Μήπως πρέπει να ρίξουμε τις ευθύνες στους εμπρηστές λες και πρώτη φορά είχαμε πυρκαγιές από εμπρησμό σ’ αυτή τη χώρα;
Μήπως πρέπει να ρίξουμε την ευθύνη στην αυθαίρετη δόμηση, λες και τα σχέδια εκκένωσης δεν περιλαμβάνουν και αυτές τις περιοχές, λες και την ώρα της καταστροφής το σχέδιο προβλέπει να σωθούν οι «νόμιμοι» και να πεθάνουν οι «παράνομοι»; Λες και για τα αυθαίρετα δεν έχουν πληρωθεί ένα σωρό πρόστιμα; Δεν πληρώνουν οι άνθρωποι ΕΝΦΙΑ και δημοτικά τέλη;
Αυτό δεν αποτελεί μια αισχρή προσπάθεια αποπροσανατολισμού; Να φύγει η συζήτηση από τις πραγματικές ευθύνες και να πάει εκεί που δείχνει το χέρι του τιραμόλα της προπαγάνδας;
Κραυγές και πρόστιμα
Μήπως δεν έπρεπε να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στο παρελθόν κάθε φορά που γινόταν κάποια ρύθμιση για τα αυθαίρετα κραύγαζε περί… «τιμοκαταλόγου αυθαιρεσίας» και περί «κράτους εισπράκτορα» και περί «προστίμων για την τσέπη των δανειστών», μόλις βρέθηκε στην κυβέρνηση και είδε τα δισεκατομμύρια που εισπράττονται (3,3 δις ήταν τον Ιανουάριο του 2017 τα καταχωρημένα πρόστιμα), έδωσε παράταση στον προηγούμενο νόμο και μετά ψήφισε δικό του νόμο πάλι με πρόστιμα;
Μήπως δεν έπρεπε να πούμε ότι το 2007 μιλούσαν για «ανάλγητη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας», που «είναι ο ηθικός αυτουργός της καταστροφής, αν όχι και ο εμπρηστής του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας. Ας μην πιστεύουν ότι θα ξεχάσουμε! Όσο σπέρνουν θάνατο θα θερίσουν θύελλες»;
Μήπως δεν έπρεπε να θυμίσουμε ότι στις 24 Αυγούστου 2009 ο κ. Τσίπρας έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζητώντας του σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για τις πυρκαγιές;
Και τι του έλεγε; Το εξής:
«Γνωρίζουμε ότι η ώρα της τραγωδίας δεν είναι η ώρα της απόδοσης ευθυνών, όμως δεν μπορούμε για μια ακόμη φορά να μείνουμε αδρανείς αποτιμώντας το μοιραίο. Αυτή είναι η ώρα της ευθύνης»!
Την ίδια μέρα, επισκεπτόμενος τις πληγείσες από τις πυρκαγιές περιοχές της Δυτικής Αττικής, ο κ. Τσίπρας έλεγε: «Βλέπουμε σπίτια και ανθρώπινες ζωές να κινδυνεύουν και να εναποθέτουμε τις ελπίδες στον άνεμο και φυσικά στην αυτοθυσία πυροσβεστών και εθελοντών. Δυστυχώς, είμαστε για ακόμη μια φορά απροστάτευτοι από την φυσική καταστροφή και δεν έχουμε πάρει κανένα μάθημα από τα παθήματα των προηγουμένων ετών. Βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές και οι πολίτες είναι αγανακτισμένοι και δικαίως. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης από όλες τις πολιτικές δυνάμεις»!
Τότε κινδύνευαν, αλλά σήμερα που κάηκαν και πνίγηκαν η ώρα της ευθύνης είναι ένα καραγκιοζιλίκι!
Τότε μας μιλούσε για την ώρα της ευθύνης και τώρα είτε μας λένε ότι δεν υπάρχουν ευθύνες – άρα μόλις φυσάει θα καιγόμαστε, θα πνιγόμαστε, θα πεθαίνουμε θα βλέπουμε εκατόμβες με ηλικιωμένους, μωρά, οικογένειες – είτε ότι υπάρχουν μόνο πολιτικές ευθύνες.
Οπότε; Οπότε να μην πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς απατεώνες;
Να κρατήσουν οι δημοσιογράφοι «αντίστοιχη στάση»;
Ε, γι’ αυτούς που ξεπουλάνε και ξεκληρίζουν αυτή είναι η αντίστοιχη στάση.
Και στο πλαίσιο αυτής της «αντίστοιχης στάσης» ό,τι και να τους σύρει κανείς είναι λίγο…
Υ.Γ. Και σα να μην έφθαναν οι αιρετοί της «αντίστοιχης στάσης», είχαμε και τους διορισμένους (από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής) του ΕΣΡ. Αμέσως – αμέσως, στις 24 Ιουλίου, επομένη της αποφράδας ημέρας, εξέδωσαν ανακοίνωση όπου επισημαίνουν προς τα κανάλια, ότι «οφείλουν να ασκούν τη δέουσα εποπτεία στην παρουσίαση των τραγικών γεγονότων που συνέβησαν στην Αττική, ώστε να αποφευχθεί ο πανικός και η πρόκληση περαιτέρω οδύνης στους πολίτες». Συγκεκριμένα ανέφεραν:
«Με βάση το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν.2863/2000, του άρθρου 5 παρ. 1 εδ. β΄ και 7 παρ. 1 και 2 του Π.Δ/τος 77/2003, σας παρακαλώ να ασκήσετε τη δέουσα εποπτεία κατά την παρουσίαση της τρέχουσας τραγικής συγκυρίας, ώστε να αποφευχθεί η συμβολή των Μ.Μ.Ε. στην πρόκληση περαιτέρω πανικού στο κοινό και περαιτέρω οδύνης στους παθόντες και στους πενθούντες».
Βέβαια, ούτε αυτοί είδαν τη σύσκεψη της παραπληροφόρησης, τη συνέντευξη Τύπου της προπαγάνδας, τις επισκέψεις και τις ύβρεις προς τους παθόντες και πενθούντες, τις live μεταδόσεις αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης…
elzoni.gr
Στην ανακοίνωση, αφού εκθειάζεται η παρουσία των δημοσιογράφων στις επάλξεις του καθήκοντος μέσα σε επικίνδυνες συνθήκες, υπογραμμίζεται η ανάγκη για σεβασμό και διακριτικότητα προς τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας και την δημοσιογραφική δεοντολογία. Και η ανακοίνωση καταλήγει:
«Θα πρέπει τέλος να επανεξετασθεί η απόφαση της Κυβέρνησης για αποχή μελών της από συγκεκριμένο ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, όσο και η αντίστοιχη στάση του σταθμού, ώστε να διασφαλιστεί η σφαιρική ενημέρωση».
Συγγνώμη, αλλά δεν το κατάλαβα.
Είδε το εποπτικό όργανο (συναποτελούμενο από τα δύο Πειθαρχικά Συμβούλια) κάποια παραβίαση της δεοντολογίας;
Και δεν είδε την παραβίαση της δεοντολογίας εκ μέρους της κυβέρνησης που προχώρησε σε αποκλεισμούς, επειδή, δήθεν, ένας δημοσιογράφος (Χατζής) είπε μια πληροφορία του – στο άκουσμα της οποίας μάλιστα ουδείς εξεπλάγη, καθώς οι ίδιοι οι δοκιμαζόμενοι και το σύνολο της κοινής γνώμης θεωρούν αυτονόητες και τις παραιτήσεις και τις απομακρύνσεις από αξιώματα;
Δεν είδε την ανάγκη της κυβέρνησης να αποσυρθεί η ίδια από την ενημέρωση, περιοριζόμενη μόνο σε υπουργικές εμφανίσεις προπαγάνδας, μήπως και ξεφύγει καμιά φωνή;
Και τι είναι αυτό το τσουβάλιασμα, όπως εκφράζεται μέσω της ανάγκης επανεξέτασης και της «αντίστοιχης στάσης του σταθμού».
Εννοεί το Εποπτικό Συμβούλιο ότι δεν μπορούμε να λέμε πως η κυβέρνηση αποτελείται από ένα συνονθύλευμα ανίκανων προπαγανδιστών;
Τι είναι αυτό το αποστεωμένο παρακαλετό προς ανθρώπους που το Εποπτικό, η ΕΣΗΕΑ, η ΠΟΕΣΥ, έπρεπε να έχουν καταγγείλει για προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο της ενημέρωσης; Γιατί δεν το έκαναν; Φοβήθηκαν μήπως και στάξει η ουρά του γαϊδάρου των συνεργασιών;
Να μην λέμε τυχοδιώκτες τους τυχοδιώκτες;
Τι σημαίνει «αντίστοιχη στάση» του σταθμού και του κάθε σταθμού;
Μήπως δεν πρέπει να λέμε ανίκανους τους ανίκανους;
Μήπως δεν πρέπει να λέμε ψεύτες τους ψεύτες;
Να μην λέμε τυχοδιώκτες τους τυχοδιώκτες;
Μήπως πρέπει να γίνει λογοκρισία στα θύματα των πυρκαγιών που μπροστά στην κάμερα αποκαλούν τον Τόσκα… φούσκα;
Να μην βλέπαμε τον θρασύτατο Καμμένο να επιτίθεται στα θύματα της ανικανότητας και της εξουσιομανίας του;
Να μην φαίνεται η απόλυτη έλλειψη συντονισμού;
Να μην μιλάει ο κόσμος για κυνικό έγκλημα;
Να μην ψάχνουν οι δημοσιογράφοι για τα αίτια και να μην αποδίδουν ευθύνες;
Να μην πει κανείς ότι ο Σκουρλέτης το μόνο με το οποίο ασχολείται είναι τα εκλογομαγειρέματα;
Να μην πούμε ότι το Κεντρικό Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας έχει να συνεδριάσει (και αυτό από κεκτημένη συνήθεια) από την 1η Ιουλίου 2015;
Να λέμε ότι γι’ αυτούς τους ηλικιωμένους, τα παιδάκια, τις οικογένειες δεν φταίει κανείς, παρά μόνο ο άνεμος, οι εμπρηστές, τα αυθαίρετα;
Δεν είχε ξαναφυσήξει δυνατός άνεμος σ’ αυτή τη χώρα; Δεν έχουν ξαναγίνει πυρκαγιές; Πάντα δεν υπήρχαν και δεν καταγγέλλονταν οι εμπρηστές; Τα αυθαίρετα είναι καινούργια υπόθεση;
Έπρεπε να προσέξουμε μην στάξει η ουρά των γαϊδάρων (στην κυριολεξία) με κοντά 90 νεκρούς, άγνωστο αριθμό αγνοουμένων και δεκάδες τραυματίες και εγκαυματίες που καταλήγουν στα νοσοκομεία;
Μήπως δεν έπρεπε να μεταδοθεί η απαίτηση της Νέας Δημοκρατίας για παραιτήσεις των ανικάνων;
Μήπως δεν έπρεπε να μεταδοθεί η ανακοίνωση του ΚΚΕ που μιλούσε για συνεχείς μεταμφιέσεις;
Ούτε η ανακοίνωση της Ένωσης Κεντρώων περί πολιτικής αναισθησίας;
Ούτε αυτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που μίλησε για κυνικό και απεχθές σόου και αποκάλεσε τον Καμμένο «κυνικό, απάνθρωπο, εγωπαθή, ακροδεξιό»;
Ούτε αυτή του «Ποταμιού» για καθαρή υποκρισία;
Να μην πούμε ότι ο Βορίδης τους αποκάλεσε «θρασίμια;»
Ποια είναι, λοιπόν, η «αντίστοιχη στάση»;
Προληπτική λογοκρισία και άθλια παραπληροφόρηση
Και δεν είδα κανένα εποπτικό όργανο και καμιά δημοσιογραφική συνδικαλιστική παράταξη να διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι η κυβέρνηση επέλεξε την οδό της προληπτικής λογοκρισίας, μετατρέποντας το τριήμερο πένθος που η ίδια κήρυξε σε τριήμερο προπαγάνδας.
Απέσυραν με αυτόν τον τρόπο από τον δημόσιο διάλογο τους πολιτικούς τους αντιπάλους και έμειναν μόνοι τους να λένε ό,τι θέλουν.
Δεν είδαν οι αρμόδιοι τον κ. Τσίπρα να συσκέπτεται αργά το βράδυ της Δευτέρας (μετά την προπαγανδιστική δήθεν εσπευσμένη επιστροφή του από το υβριδικό κράτος της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και το Μόσταρ και αφού πέταξε λουλούδια από την παλιά γέφυρα του Μόσταρ παρέα με τον φίλο του τον Ζάεφ – αλήθεια πού είναι οι εικόνες από το Μόσταρ την ώρα που η Ελλάδα μαρτυρούσε; Αυτό δεν είναι λογοκρισία;) – απασχολώντας υπουργούς και λοιπό επιτελείο με παιδαριώδεις ερωτήσεις που λάμβαναν αμήχανες απαντήσεις;
Δεν έγινε αυτό σε απευθείας μετάδοση παραπληροφόρησης του λαού, αφού την ώρα ακριβώς που γινόταν η μετάδοση οι άνθρωποι καίγονταν και πνίγονταν, πέθαιναν αγκαλιασμένοι σε ένα οικόπεδο και πηδούσαν από τα βράχια και σκοτώνονταν; Και αυτοί μιλούσαν λες και δεν είχε γίνει τίποτε, για τη Σουηδία, για τις πτήσεις της επόμενης μέρας;
Ήταν αυτό ενημέρωση; Ποιος κατήγγειλε επισήμως αυτή τη στημένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού;
Δεν είδαν οι αρμόδιοι ότι μέσα στο τριήμερο της κυβερνητικής υποκρισίας βλέπαμε μόνο επιθέσεις προπαγάνδας όπως η γελοία συνέντευξη Τύπου με μαέστρο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Τζανακόπουλο, όπου οι κυβερνητικοί, δυστυχώς με προκάλυμμα τους αρχηγούς ΕΛΑΣ και Πυροσβεστικής, έκαναν πλύση εγκεφάλου για την… ανυπαρξία των ευθυνών τους και των μοιραίων λαθών τους;
Δεν ακούσατε κυρίες και κύριοι αρμόδιοι για την υπεράσπιση της ελεύθερης ενημέρωσης αυτό το πολιτικό θρασίμι να λέει στους δημοσιογράφους «θα πάρετε την απάντηση που θέλω να σας δώσω. Δεν θα συνεχίσουμε τον διάλογο»;
Η… σφαιρική ενημέρωση σας μάρανε;
Και δεν είδατε, μέσα στο τριήμερο λογοκρισίας, τον Καμμένο να επισκέπτεται την περιοχή συνοδευόμενος από κάμερες και λέγοντας ότι ήταν όλοι εκεί, τα πλοία, τα βατράχια, διαπληκτιζόμενος με τους κατοίκους που απλά δεν τα είχαν δει; Δεν τον ακούσατε να λέει ότι «μόνο εσύ και ο Πορτοσάλτε δεν τα είδατε»;
Δεν διαβάσατε τη συνέντευξη Σπίρτζη στο ΑΠΕ (που κι’ αυτός έλεγε πως στην περιοχή πήγε τέσσερις φορές αλλά… δεν τον είδε κανείς); Δεν τον ακούσατε να προτρέπει τα μέσα ενημέρωσης να… «μην παρασυρθούν από συγκεκριμένα ΜΜΕ και συγκεκριμένα πρόσωπα που έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες από την πρώτη στιγμή, ενώ οι νεκροί δεν έχουν ταφεί ακόμα. Εκτός κι αν, τα ΜΜΕ αυτά ήταν σε ανοικτή γραμμή με τη ΝΔ ή αν υπήρχε κάποιο σχέδιο μεταξύ τους»;
Δεν διαπιστώσατε ότι μέσα στο τριήμερο λογοκρισίας, ο ψηφιακός Ν. Παππάς μας ενημέρωσε ότι μετά από επικοινωνία του με τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας – κατόπιν… ενεργειών του, δηλαδή – δόθηκαν οι διευκολύνσεις στους πυροπαθείς; Λες και αυτό δεν γίνεται σε κάθε φυσική καταστροφή;
Δεν τον είδατε να κάθεται στη συνέντευξη Τύπου – παρωδία, έτοιμος να παρέμβει; Δεν είδατε το τουίτ του ότι τάχα ο… διαστημικός οργανισμός του βρήκε τα σημεία από όπου ξεκίνησαν συγχρόνως οι φωτιές; Δηλαδή όλες τις άλλες φορές πριν εκτοξευθεί στο διάστημα ο Παππάς δεν παίρναμε πληροφόρηση από τους δορυφόρους που υπάρχουν παντού;
Αυτή η παραπληροφόρηση πώς έγινε ανεκτή;
Και δεν είδατε τον Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο να δίνει άλλη μια παράσταση, αναλαμβάνοντας λέει την πολιτική ευθύνη, πλην όμως χωρίς καμιά συνέπεια;
Μήπως δεν έπρεπε οι δημοσιογράφοι και οι προσκεκλημένοι τους να υποστηρίζουν πως πολιτική ευθύνη σημαίνει παραίτηση;
Δεν βλέπετε ότι τώρα έχει στηθεί άλλη επιχείρηση προπαγάνδας επειδή λέει χάσαμε τον γενικό γραμματέα Πολιτικής Προστασίας και ψάχνουμε δυο μέρες να τον βρούμε;
Δεν βλέπετε ότι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξαφανιστεί (με εντολή, μαθαίνουμε) από τα τηλεπαράθυρα για να μην χρειάζεται να απολογούνται;
Η… σφαιρική ενημέρωση σας μάρανε;
Και για να έχουμε καλό ρώτημα, πώς την φαντάζεστε εσείς στην προκειμένη περίπτωση την σφαιρική και αντικειμενική ενημέρωση;
Ως γενικό τσουβάλιασμα;
Να μην κάνουμε συγκρίσεις;
Να συγκρίνουμε αυτά που δεν συγκρίνονται; Τη φωτιά στο Μάτι με την φωτιά στην Ηλεία, όταν καιγόταν επί δεκαήμερο ολόκληρη η Πελοπόννησος, είχαμε πάνω από 250 πυρκαγιές και οι άνθρωποι που χάθηκαν έπεσαν θύματα όχι της ανυπαρξίας και μη εφαρμογής σχεδίου, αλλά λόγω μεμονωμένης λανθασμένης εντολής από κάποιους που καταδικάσθηκαν από την Δικαιοσύνη;
Να μην πούμε ότι πυρκαγιές είχαμε και το 2012 και το 2013 και το 2014 – και σε αστικές περιοχές, όπως ο Βύρωνας, η Κερατέα, η Παιανία – αλλά δεν θρηνήσαμε θύματα;
Να μην πούμε ότι τότε ο Σαμαράς ήταν στο γραφείο του και όχι στο Μόσταρ να ραίνει τον ποταμό με λουλούδια;
Να μην πούμε ότι το 2014 είχαμε σεισμούς 6,1 και 5,7 ρίχτερ στην Κεφαλονιά και το Κράτος έδρασε ακαριαία;
Μήπως πρέπει να ρίξουμε τις ευθύνες στους εμπρηστές λες και πρώτη φορά είχαμε πυρκαγιές από εμπρησμό σ’ αυτή τη χώρα;
Μήπως πρέπει να ρίξουμε την ευθύνη στην αυθαίρετη δόμηση, λες και τα σχέδια εκκένωσης δεν περιλαμβάνουν και αυτές τις περιοχές, λες και την ώρα της καταστροφής το σχέδιο προβλέπει να σωθούν οι «νόμιμοι» και να πεθάνουν οι «παράνομοι»; Λες και για τα αυθαίρετα δεν έχουν πληρωθεί ένα σωρό πρόστιμα; Δεν πληρώνουν οι άνθρωποι ΕΝΦΙΑ και δημοτικά τέλη;
Αυτό δεν αποτελεί μια αισχρή προσπάθεια αποπροσανατολισμού; Να φύγει η συζήτηση από τις πραγματικές ευθύνες και να πάει εκεί που δείχνει το χέρι του τιραμόλα της προπαγάνδας;
Κραυγές και πρόστιμα
Μήπως δεν έπρεπε να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στο παρελθόν κάθε φορά που γινόταν κάποια ρύθμιση για τα αυθαίρετα κραύγαζε περί… «τιμοκαταλόγου αυθαιρεσίας» και περί «κράτους εισπράκτορα» και περί «προστίμων για την τσέπη των δανειστών», μόλις βρέθηκε στην κυβέρνηση και είδε τα δισεκατομμύρια που εισπράττονται (3,3 δις ήταν τον Ιανουάριο του 2017 τα καταχωρημένα πρόστιμα), έδωσε παράταση στον προηγούμενο νόμο και μετά ψήφισε δικό του νόμο πάλι με πρόστιμα;
Μήπως δεν έπρεπε να πούμε ότι το 2007 μιλούσαν για «ανάλγητη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας», που «είναι ο ηθικός αυτουργός της καταστροφής, αν όχι και ο εμπρηστής του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας. Ας μην πιστεύουν ότι θα ξεχάσουμε! Όσο σπέρνουν θάνατο θα θερίσουν θύελλες»;
Μήπως δεν έπρεπε να θυμίσουμε ότι στις 24 Αυγούστου 2009 ο κ. Τσίπρας έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζητώντας του σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για τις πυρκαγιές;
Και τι του έλεγε; Το εξής:
«Γνωρίζουμε ότι η ώρα της τραγωδίας δεν είναι η ώρα της απόδοσης ευθυνών, όμως δεν μπορούμε για μια ακόμη φορά να μείνουμε αδρανείς αποτιμώντας το μοιραίο. Αυτή είναι η ώρα της ευθύνης»!
Την ίδια μέρα, επισκεπτόμενος τις πληγείσες από τις πυρκαγιές περιοχές της Δυτικής Αττικής, ο κ. Τσίπρας έλεγε: «Βλέπουμε σπίτια και ανθρώπινες ζωές να κινδυνεύουν και να εναποθέτουμε τις ελπίδες στον άνεμο και φυσικά στην αυτοθυσία πυροσβεστών και εθελοντών. Δυστυχώς, είμαστε για ακόμη μια φορά απροστάτευτοι από την φυσική καταστροφή και δεν έχουμε πάρει κανένα μάθημα από τα παθήματα των προηγουμένων ετών. Βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές και οι πολίτες είναι αγανακτισμένοι και δικαίως. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης από όλες τις πολιτικές δυνάμεις»!
Τότε κινδύνευαν, αλλά σήμερα που κάηκαν και πνίγηκαν η ώρα της ευθύνης είναι ένα καραγκιοζιλίκι!
Τότε μας μιλούσε για την ώρα της ευθύνης και τώρα είτε μας λένε ότι δεν υπάρχουν ευθύνες – άρα μόλις φυσάει θα καιγόμαστε, θα πνιγόμαστε, θα πεθαίνουμε θα βλέπουμε εκατόμβες με ηλικιωμένους, μωρά, οικογένειες – είτε ότι υπάρχουν μόνο πολιτικές ευθύνες.
Οπότε; Οπότε να μην πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς απατεώνες;
Να κρατήσουν οι δημοσιογράφοι «αντίστοιχη στάση»;
Ε, γι’ αυτούς που ξεπουλάνε και ξεκληρίζουν αυτή είναι η αντίστοιχη στάση.
Και στο πλαίσιο αυτής της «αντίστοιχης στάσης» ό,τι και να τους σύρει κανείς είναι λίγο…
Υ.Γ. Και σα να μην έφθαναν οι αιρετοί της «αντίστοιχης στάσης», είχαμε και τους διορισμένους (από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής) του ΕΣΡ. Αμέσως – αμέσως, στις 24 Ιουλίου, επομένη της αποφράδας ημέρας, εξέδωσαν ανακοίνωση όπου επισημαίνουν προς τα κανάλια, ότι «οφείλουν να ασκούν τη δέουσα εποπτεία στην παρουσίαση των τραγικών γεγονότων που συνέβησαν στην Αττική, ώστε να αποφευχθεί ο πανικός και η πρόκληση περαιτέρω οδύνης στους πολίτες». Συγκεκριμένα ανέφεραν:
«Με βάση το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν.2863/2000, του άρθρου 5 παρ. 1 εδ. β΄ και 7 παρ. 1 και 2 του Π.Δ/τος 77/2003, σας παρακαλώ να ασκήσετε τη δέουσα εποπτεία κατά την παρουσίαση της τρέχουσας τραγικής συγκυρίας, ώστε να αποφευχθεί η συμβολή των Μ.Μ.Ε. στην πρόκληση περαιτέρω πανικού στο κοινό και περαιτέρω οδύνης στους παθόντες και στους πενθούντες».
Βέβαια, ούτε αυτοί είδαν τη σύσκεψη της παραπληροφόρησης, τη συνέντευξη Τύπου της προπαγάνδας, τις επισκέψεις και τις ύβρεις προς τους παθόντες και πενθούντες, τις live μεταδόσεις αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης…
elzoni.gr
Κατηγορία
Πολιτική
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018 00:41
Θεέ μου, τι άλλο θα ζήσουμε!
Ίσως πιο συχνά λέμε «δεν πάει πιο κάτω η κατάσταση!» ή «πιάσαμε πάτο». Δυστυχώς με τον εσμό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση διαπιστώνουμε σχεδόν καθημερινά, πως «η κατάσταση πάει και πιο κάτω» και πως ο πάτος είναι ένα άπιαστο όνειρο. Ναι, όνειρο. Γιατί όταν φτάνουμε στο έσχατο σημείο της πτώσης, με μαθηματική ακρίβεια, κάποια στιγμή, θα έρθει και η ώρα της ανάκαμψης. Της λύτρωσης, στην περίπτωσή μας.
Αντ' αυτού, βιώνουμε μια κατάσταση διαρκούς και βασανιστικής καθοδικής πορείας που μέχρι τώρα δημιουργούσε μόνον τραύματα στην πατρίδα μας. Τώρα, δυστυχώς, προκαλεί και νεκρούς.
Αυτή η κατάπτωση άρχισε όταν αυτό το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με ένα ρεσάλτο, κατέλαβε την εξουσία στις 25 Ιανουαρίου 2015. Μετά τα ζήσαμε όλα. Με αποκορύφωμα την τραγωδία της 24ης Ιουλίου 2018.
Εκείνο που μένει από αυτήν την τραγωδία δεν τόσο οι αβελτηρίες του κρατικού μηχανισμού, ούτε η ανυπαρξία της Δούρου. Αυτή πάντα ήταν ανύπαρκτη. Εκείνο που χαρακτηρίζει αυτές τις τραγικές ημέρες είναι τα όσα διαδραματίσθηκαν μετά. Η απόπειρα εξαπάτησης του ελληνικού λαού από έναν ψοφοδεή πρωθυπουργό και από τα φοβισμένα ανθρωπάκια που τον περιβάλλουν.
Την ώρα που η συμφορά είχε ήδη συμβεί και αυτοί οι απίθανοι τύποι το γνώριζαν, έστησαν μια παράσταση σε ένα θλιβερό γραφείο για να μας πουν πως όλα είναι υπό έλεγχο.
Αλλά ο ευτελισμός της πολιτικής και η ξεφτίλα των κυβερνητικών στελεχών που την ασκούν, δεν τελειώνει εδώ. Απεναντίας, τώρα αρχίζει. Οι βλακώδεις δικαιολογίες τους, η ενεργοποίηση ενός μηχανισμού παραπληροφόρησης και κυρίως η ασέβεια προς τα θύματα της πυρκαγιάς, όλα αυτά μαρτυρούν πως το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Ανικανότητα ή σκοπιμότητα; Τείνω να πιστέψω το δεύτερο. Μια πιθανή, σημαντική αύξηση των θυμάτων θα ήταν ένα δυσβάστακτο πολιτικό μέγεθος. Ακόμα και αυτοί οι ανάλγητοι εξουσιομανείς, θα αντιμετώπιζαν σοβαρό πρόβλημα στην διαχείριση του. Πολύ φοβούμαι πως-αν δεν αντιδράσει σύσσωμη η δημοκρατική αντιπολίτευση—δεν θα μάθουμε ποτέ τον ακριβή αριθμό αυτών που κάηκαν ή πνίγηκαν. Γιατί σήμερα όλοι οι αγνοούμενοι πρέπει να θεωρούνται νεκροί.
Οι ποινικές ευθύνες για κάποιες και για κάποιους είναι αυταπόδεικτες, όσο και αν λειτουργήσει ο παρακρατικός μηχανισμός της αφανούς συνιστώσας στη Δικαιοσύνη. Αργά ή γρήγορα οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν όχι μόνον πολιτικά, αλλά και ποινικά. Και αυτό τρέμουν. Τη φυλακή. Γι' αυτό γίνονται επικίνδυνοι για την Δημοκρατία. Γιατί γνωρίζουν τι τους περιμένει μετά τις εκλογές.
Όσοι αφελείς και αιθεροβάμονες τους υποτιμούν, ας συνέλθουν. Το γεγονός ότι δεν ξέρουν να κυβερνούν δεν σημαίνει πως δεν ξέρουν να ραδιουργούν.
Αν δεν θέλουμε να πούμε «Θεέ μου, τι άλλο θα ζήσουμε», ας είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα, γιατί αυτοί είναι ικανοί για όλα!
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Κατηγορία
Πολιτική