Με στόμφο δήλωσε στη Βουλή ο Πρωθυπουργός πως:

«Παιδεία άλλη για τους κληρονόμους και άλλη για τα παιδιά του λαού δεν θα επιτρέψουμε»Με τη φράση του αυτή δήλωνε εμφατικά την αντίθεσή του στη δημιουργία οποιουδήποτε ιδιωτικού πανεπιστημίου στο ελληνικό έδαφος, δεσμευόμενος πως δεν θα γίνει καμία αλλαγή στο άρθρο 16.

Καταρχάς δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος δέχεται απ’ τη μία να υπάρχουν ιδιωτικά δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, κολέγια, ΙΕΚ, παιδικοί σταθμοί -τα πάντα- αλλά τραβάει την κόκκινη γραμμή του στο Πανεπιστήμιο.

Θέλω να πω, αν νοιάζεται κάποιος πραγματικά τόσο πολύ «για τα παιδιά του λαού» και θεωρεί πως επειδή δε μπορούν να πάνε σε ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν πρέπει να έχει τη δυνατότητα και κανένας άλλος, πώς κοιμάται τη νύχτα όταν κάθε πρωί χτυπούν φιλελέ και υπερκαπιταλιστικά κουδούνια στα χιλιάδες ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της χώρας μας; Πώς καταφέρνει να ζει με τη συνείδησή του και πώς κρατιέται εδώ και σχεδόν 4 χρόνια και δεν καταργεί την ιδιωτική εκπαίδευση από τη στιγμή που βροντοφωνάζει ότι δεν την επιτρέπει;
Το ότι ο ίδιος στέλνει τα παιδιά του σε (ακριβό) ιδιωτικό σχολείο είναι φυσικά το κερασάκι στην τούρτα.

Θέμα ταμπού

Για κάποιο λόγο το να μιλάς για την ιδιωτική εκπαίδευση των παιδιών αριστερών ηγετών θεωρείται άκομψο, έως και απάνθρωπο. Το ότι εμπλέκονται παιδιά κάνει τους ερωτώμενους να σε κοιτούν συνοφρυωμένοι με δραματικό ύφος «δεν το περίμενα ότι θα έπεφτες τόσο χαμηλά και θα μιλούσες για ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!!!»
Όμως δεν θα έπρεπε να είναι ταμπού. Όταν υπάρχει αναντιστοιχία αυτού που λες με αυτό που κάνεις, το να επισημανθεί είναι το λιγότερο. Το 1999 ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε ένα εξαιρετικά ηθικοπλαστικό άρθρο, που κουνούσε το δάχτυλο σ’ αυτούς που ασχολούνταν με το αν η κόρη της Αλέκας Παπαρήγα πήγαινε σε ιδιωτικό. Το αστείο είναι πως παραδεχόταν ότι είχε σπουδάσει Αγγλικά σε ένα κολέγιο που ήταν όχι μόνο ιδιωτικό αλλά και Αμερικάνικο. Παρόλα αυτά τόνιζε: «Το ΚΚΕ ζητά επίμονα την κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής Παιδείας, ελληνικής και ξένης.»
Σχεδόν 10 χρόνια μετά, μάθαμε ότι σπούδασε *και* Οικονομικά στο εν λόγω καλό κολέγιο, με την εξής καταπληκτική δικαιολογία:

Παλιότερα ο κύριος Τσίπρας θα είχε καλή δικαιολογίαγια τη Σχολή Χιλλ: «Μα η δημόσια παιδεία είναι χάλια εξαιτίας της κακιάς κυβέρνησης! Αν ήμασταν εμείς κυβέρνηση θα την φτιάχναμε και δε θα χρειαζόταν να στέλνω τα παιδιά μου σε ιδιωτικό». Δεν έχει πια τέτοια δικαιολογία. Είναι κυβέρνηση εδώ και σχεδόν 4 χρόνια, κι ας μη μιλήσουμε για την κατάσταση της Παιδείας (και) επί των ημερών του.
Δεν είναι κακό να στέλνεις τα παιδιά σου σ’ όποιο σχολείο θέλεις και να πληρώνεις όσα θέλεις. Ας μη μας δουλεύουν όμως. Αν και δεν ξέρω αν τελικά θέλουν να ξεγελάσουν (μόνο) εμάς ή τους εαυτούς τους:
Μπορεί να το παίζουν ότι είναι παιδιά του λαού και ταπεινοί αγωνιστές της Αριστεράς, όμως ουσιαστικά προδίδουν την ιδεολογία τους στέλνοντας τα παιδιά τους σε ιδιωτικά, και νιώθουν μειονεκτικά γι’ αυτό. Μοιάζουν να έχουν τόσες τύψεις, που για να ισοφαρίσουν την ασυνέπειά τους, φωνάζουν ακόμα πιο δυνατά: Άλλοτε κατακρίνουν την ιδιωτική εκπαίδευση, κι άλλοτε υπόσχονται να την εμποδίσουν/καταργήσουν.
Το θέατρο του παραλόγου.

Γράφει ο Άρης Δημοκίδης